In de wereld van de elite is het terrorisme niet vijand nummer één. Ook zijn het niet de drugskartels, mensensmokkelaars, wapenhandelaren, cyberterroristen, of noem ze maar op. Hun grootste bedreiging is het contante geld, een middel dat al meer dan 4.000 jaar bestaat maar nu door de elite wordt weggezet als een betaalmiddel dat vooral door criminelen wordt gebruikt. De oorlog tegen cash is in volle gang.
Gisteren schreven we een artikel
[1] over de plannen van Brussel om
contant-geld-betalingen te willen inperken, en in dit artikel gaan we
daar nog even op door.
Ze hebben er in Brussel minder dan een jaar voor nodig gehad tot de
Europese Commissie met een dorre en besluiteloze beoordeling kwam over
de mogelijkheid om eventuele beperkingen in te voeren op contante
betalingen binnen de EU. De juridische beoordeling is ondermaats en
het document [2] bevat
een overvloed aan argumentatie, vooral gebaseerd op de strijd tegen
het terrorisme: een belachelijke reden (en waarom dat zo is, daar
komen we zo op terug). Ook wordt gesteld dat het invoeren van een
maximumgrens voor contante betalingen gunstig zal uitpakken voor de
negateive rente. Het is duidelijk dat de Duitse minister van Financiën
Wolfgang Schäuble een ei heeft gelegd in het nest van de
EU-bureaucraten, maar op dit moment voelt niemand zich geroepen om het
uit te broeden.
Alle boeken en krantenartikelen van Wall Street en de meningen van
topeconomen werkzaam bij de overheid ten spijt is het duidelijk dat de
Europese Commissie haar strijd tegen het contante geld voornamelijk
vergoeilijkt als een strijd tegen het terrorisme en het witwassen van
zwart geld. In Brussel gaan ze er vanuit dat als je de aanschaf van
een tweedehands auto of een Kalasjnikov van 5.000 euro niet meer
contant kunt afrekenen, het terrorisme een stuk afneemt. Als
terroristen die bommen willen leggen zich daar iets van zullen
aantrekken.
Overdreven maatregelen, zegt u?
Niet voor de Europese Commissie. In het relatief kleine document komt
het woord "terror" 25 keer voor, waar het vooral gaat om de
mogelijkheid tot invoering van een maximumgrens voor contante
betalingen. "Money laundering" komt maar liefst 17 maal voor. Over "negatieve
rente" wordt met geen woord gerept, en waar er eerst wel over
gesproken wordt is het vreemd dat er in een belangrijk document niets
over gezegd wordt. De focus van de EC voor het geleidelijk afschaffen
van het contante geld (want daar moet het uiteindelijk naar toe) en
dat maakt het document meteen ongeloofwaardig.
Een [paar weken nadat een bij de autoriteiten bekende terrorist met
een truck een kerstmarkt in Berlijn binnenrijdt, doen ze het in
Brussel vóórkomen alsof er door het invoeren van een maximumgrens het
gevaar voor aanslagen fors zal afnemen. Ze vinden het helemaal niet
noodzakelijk af te wegen wat de effectiviteit van de maatregel is, wat
de gevolgen zijn voor de vrijheidsberperkende werking (aantasting van
de privacy) en de consequenties voor het financiële systeem. Of ze
hebben het wel gedaan, maar heiligt het doel (totale controle over de
burgers) de middelen - de meer voor de hand liggende mogelijkheid.
De overmatige nadruk op het terrorisme doet vermoeden dat dit door
Wolfang Schäuble in gang gezette toneelspel terugvoert op een eis van
de Franse president Hollande, die eiste dat een (na Charlie Hebdo)
door Frankrijk ingevoerde maximugrens op contante betalingen óók door
Duitsland moest worden ingevoerd. Schäuble drfde destijds geen nee
zeggen en heeft dit probleem gemakshalve over de schutting van Brussel
gegooid met het voorstel dit meteen voor de hele EU in te voeren (omdat
hij wist dat hij dit in zijn land niet geregeld zou krijgen - wat een
jaar geleden ook bleek toen dat proefballonnetje van de regering
Merkel meteen naar beneden werd geknald).
Dat vorstel van 12 februari 2016 is echter niet in de prullenbak
gegooid - zo zitten politici dan ook weer niet in elkaar - maar is het
nu afgestoft om EU-breed het plan alsnog in te gaan voeren.
Of het nu wettelijk mag of niet: de Europese Commissie wil het gewoon
dóórvoeren.
En dan hebben we het meteen over een heikel punt, want naast de
obsessie voor terrorisme hebben we ook te maken met wettelijke
beperkingen. We hebben namelijk te maken met een vervelend wetsartikel
dat het invoeren van dit plan in de weg staat. Artikel 128 van
het EU-verdrag zegt namelijk dat de euro-bankbiljetten binnen de EU de
enige wettige betaalmiddelen zijn. De duidelijke absurditeit van het
voorstel van de EC voor een cash limiet zien we nu meteen: de Europese
Unie of een staat verbiedt hiermee haar burgers om met het wettige
betaalmiddel (de euro) te betalen.
Om deze complicatie uit de weg te gaan - en misschien wel om de straks
vertrekkende Franse president die door iedereen gemeden wordt niet nòg
droeviger te maken - wordt door de Europese Commissie artikel 128
gewoon niet genoemd en schakelt de EC meteen over naar een tekst die,
hoewel niet belangrijk, in dit kader bijzonder bruikbaar is.
De "Verordening (EG) nr. 974/98 van de Raad van 3 mei 1998 over de
invoering van de euro" [3]
zegt in artikel 19 het volgende:
(19) Overwegende dat bankbiljetten en muntstukken die in de nationale
munteenheden luiden, uiterlijk zes maanden na het einde van de
overgangsperiode hun hoedanigheid van wettig betaalmiddel verliezen;
dat beperkingen inzake betalingen in bankbiljetten en munten, die de
lidstaten om openbare redenen hebben getroffen, niet onverenigbaar
zijn met de status van wettig betaalmiddel van eurobankbiljetten en -munten,
mits er andere rechtsgeldige middelen beschikbaar zijn voor het
verevenen van financiële schulden.
De Europese Commissie beroept zich dus op een bijna 20-jaar oude
verordening voor de invoering van de euro en "vergeet" gemakshalve de
veel recentere en rechtskundig zwaarder wegend artikel in het
EU-verdrag, dat daarmee juist in tegenspraak is.
Wij interpreteren artikel 19 zó dat het bij de invoering van de euro
duidelijk moest zijn, dat reeds bestaande begrenzingen (zoals
bijvoorbeeld de in ons land verplichte aanname van muntstukken van 10
gulden) konden blijven bestaan.
Er zijn inderdaad voor het voldoen van hoge geldschulden ook
bankbiljetten, die wettelijk betaalmiddel zijn. Je kunt moeilijk
verwachten dat iemand die 25.000 euro moet hebben voor een verkocht
artikel met accepteren dat er met 10 euro biljetten betaald wordt.
Vandaar de grote coupures. En munten zijn ingevoerd om iets wat 8 euro
kost en waarvoor 10 euro wordt gegeven, 2 euro terug te geven.
Maar de situatie wordt anders als je munten èn bankbiljetten voor
bepaalde betalingen gaat verbieden. Dan bestaat er namelijk -
rechtskundig gezien - geen ander wettelijk betaalmiddel waarmee
de rekening kan worden voldaan.
Het overmaken van geld (of het nu gaat via een bankrekening of met een
creditcard) is namelijk in feite een belofte tot het betalen van het
verschuldigde geld - een schuldvereffening. Degene die het geld moet
ontvangen kan het accepteren, maar hoeft het niet. Het fundamentele
juridische verschil tussen (door de Staat uitgegeven) contant geld en
digitaal geld (dat is de belofte van een bank om geld contant uit te
betalen) wordt door de Europese Commissie in het geproduceerde
document helemaal niet genoemd, erger: het wordt bewust weggepoetst.
Het digitale geld wordt nadrukkelijk als equivalent van echt geld
aangemerkt.
Wat de Europese Commissie hier flikt is het opwerpen van een
juridische mist door het niet noemen van een van de belangrijkste
verdragsartikelen. Het gaat zelfs van kwaad tot erger: in plaats
hiervan beweert de Europese Commissie dat de bestaande wetgeving van
afzonderlijke lidstaten van de EU voor het beperken van contant geld
betalingen, "in zijn algemeenheid verenigbaar is met het recht van de
Unie". Met dat "in zijn algemeenheid" wordt eufemistisch de Europese
Centrale Bank bedoeld.
Met dezelfde onzuivere argumenten van de ECB tot het beperken van de
limiet voor contant geld betalingen heeft de Europese Commissie
artikel 19 van de Verordening (EG) nr. 974/98 voor haar eigen "beleid"
misbruikt.
De Europese Commissie is zich van de zwakte van haar eigen zaak wel
degelijk bewust, zoals blijkt uit de gebruikte bewoordingen (zoals
bijvoorbeeld "in zijn algemeenheid", en ook uit de volgende cryptische
opmerking:
While it could be indicative that Member States having introduced
restrictions on cash payments have not raised any objection against
the Member States which have not taken such measures or vice versa, it
must be observed that the restriction of high value cash payments in
some Member States has mainly been imposed so far to avoid tax
evasion.
Als op EU-niveau alles staatsrechtelijk goed geregeld was, en waarover
geen enkele lidstaat geklaagd had, dan hoefde het Europese Hof niet zo
vaak tussen beide komen als het om burgerrechten gaat. Op een andere
plek
(S.5) voert de Commissie nog als een rechtvaardigiing aan dat tot nu
toe in geen enkele lidstaat maximumgrenzen voor contant geld
betalingen zijn aangevochten. Een zwaktebod, inderdaad.
Wat de Europese Commissie hier heeft geproduceerd is vaag en
feitenvrij, maar dat kan ook niet anders met een document dat in drie
maanden in elkaar gedraaid is. Dat het zo vaag gehouden is zonder
zaken te benoemen lijkt ons een bewuste keuze te zijn van de EC.
We krijgen in ieder geval de indruk dat Brussel er zelf geen zin in
heeft dit EU-breed uit te rollen, want zo'n maatregel zou ongetwijfeld
op veel weerstand sluiten en juridische gevechten tot gevolg hebben.
Het document moet ons inziens dan ook gezien worden als een werkstuk
waar landen die met handen en voeten gebonden zijn aan de EU, de ECB
en het IMF, gehouden kunnen worden. Het is dan ook een kwestie van
lange adem voordat het contante geld in de EU helemaal zal zijn
afgeschaft - veeleer worden andere bijkomende maatregelen ingevoerd,
zoals het invoeren van boetes zoals men in Griekenland wil invoeren
[4].
Terwijl individuele lidstaten van de EU dus daarmee aan de slag gaan,
doet Brussel waar zij het best in is: een andere kant opkijken.
Gerelateerde links:
[1]
Brussel wil cashbetalingen inperken
[2]
Proposal for an EU initiative on restrictions on payments in cash (PDF)
[3]
Verordening (EG) nr. 974/98 van de Raad van 3 mei 1998 over de invoering van de euro
[4]
Griekenland proeftuin voor cashloos betalen