De *proest* kantoorverhuurder WeWork heeft een reddingsboei van het Japanse techconglomeraat SoftBank geaccepteerd, lezen we in The Wall Street Journal weten. Er is in totaal zo'n 10 miljard dollar (8,98 miljard euro) mee gemoeid. WeWork is slechts één voorbeeld in een lange reeks Wall Street-schandalen die bewijzen dat het universele bankmodel weinig meer is dan een dun verhuld systeem voor vermogensoverdracht van de zakken van gemiddelde Amerikanen naar de rijke 1%.
We lezen op de
site van RTL-Z het volgende:
Met een bod van bijna 10 miljard dollar (9 miljard euro) wil
grootaandeelhouder SoftBank definitief de controle grijpen bij het
noodlijdende WeWork. Daarmee krijgt de Japanse investeerder een
meerderheid van de aandelen, terwijl van de waarde van de
werkplekkenaanbieder nog maar 8 miljard dollar overblijft.
...
SoftBank stelt niet alleen een lening van 5 miljard dollar beschikbaar,
ook wil voor 3 miljard dollar bestaande aandeelhouders uitkopen en een
eerdere toezegging van 1,5 miljard dollar vervroegd overmaken.
Tegelijkertijd werkt JPMorgan Chase ook aan een reddingsplan voor de
aanbieder van flexplekken. De Amerikaanse zakenbank, na SoftBank de
grootste aandeelhouder in WeWork, is van plan om een concurrerende
schuldenpakket van 5 miljard dollar aan te bieden.
WeWork is slechts één voorbeeld in een lange reeks Wall Street-schandalen
die bewijzen dat het universele bankmodel weinig meer is dan een dun
verhuld systeem voor vermogensoverdracht van de zakken van gemiddelde
Amerikanen naar de rijke 1%.
Slechts twee maanden geleden waren de twee belangrijkste Wall
Street-underwriters van WeWork, JPMorgan Chase en Goldman Sachs, van
plan om de aandelen van WeWork aan beleggers aan te bieden tegen een
waardering van meer dan $ 47 miljard. Nu lezen we dat het bedrijf
volgende maand geen geld meer heeft en een werkelijke waarde heeft van
$ 8 miljard of minder.
De oprichter van WeWork, Adam Neumann, die probeerde met de
beursintroductie van zijn bedrijf flink te cashen, moest toezien dat
in de voorgaande negen jaar het bedrijf nog nooit een cent winst had
gemaakt en in slechts de eerste zes maanden van dit jaar verliezen had
geleden van $ 900 miljoen. Volgens een artikel in de Wall Street
Journal van vandaag zal hij trouwens sowieso als miljardair
terugdenken aan dit avontuur.
Volgens de Amerikaanse zakenkrant is de Japanse SoftBank van plan om
de rotzooi over te nemen en méér miljarden in een private buy-out te
pompen. SoftBank heeft al $ 10,5 miljard geïnvesteerd in WeWork, dus
het verdubbelt effectief haar "schade" op een slechte transactie -
iets dat zelfs beginnende effectenmakelaars beter weten te doen.
De voor de hand liggende vragen zijn: waarom hebben twee
doorgewinterde underwriters/zakenbanken ermee ingestemd om dit
gedrocht van een bedrijf naar de beurs te brengen; waarom gaf JPMorgan,
vóór de beursintroductie, Neumann meer dan $ 100 miljoen aan
persoonlijke leningen ondanks zijn enorme belangenconflicten met
WeWork, een bedrijf dat het van plan was openbaar te maken; wat zegt
het over het kapitaalallocatieproces in de Verenigde Staten dat deze
charade zo dicht bij het publiek kwam en dat de ethisch uitgedaagde
Neumann als miljardair de zaal kan verlaten? Neumann kocht onroerend
goed en verhuurde het vervolgens aan WeWork. Hij nam ook het
merkenrecht op de naam 'The We Company' en verkocht het terug aan het
bedrijf voor $ 5,9 miljoen. (Het geld werd teruggegeven nadat de deal
in de media was gemeld.)
Goldman Sachs en JPMorgan Chase staan bekend als "universele" banken.
Elk is de eigenaar van een commerciële bank die federaal verzekerde
deposito's van doorsnee Amerikanen, in heel de VS, aanneemt, terwijl
ze ook een investeringsbank bezitten die aandelen met een hoog risico
en obligaties verzekert en verhandelt. Dat is een brandbare mix die
volledig onverenigbaar is met Amerikaanse wettelijke mandaten voor de
"veiligheid en soliditeit" van handelsbanken waarvan de deposito's
worden gesteund door de Amerikaanse belastingbetaler.
Van 1933 tot 1999 waren universele banken illegaal in de Verenigde
Staten. Op een dag fluisterde Sandy Weill tegen John Reed dat "we
enorm rijk konden zijn", en zij kregen de Clinton-regering mee om de
66-jarige Glass-Steagall-wet in te trekken die dit soort fusies
verhinderde. De universele bank die Weill en Reed creëerden,
Citigroup, maakte beide mannen inderdaad obsceen rijk. Het stortte ook
in 2009 in tot een aandeel van 99 cent, terwijl het de grootste
redding van de belastingbetaler in de Amerikaanse geschiedenis ontving.
Om de veiligheid en deugdelijkheid te handhaven vereisen federale
toezichthouders dat commerciële banken zich onthouden van gevaarlijke
reputatierisico's die kunnen leiden tot een run op de bank door
spaarders.
Het boegbeeld voor deze gevaarlijke cocktail van het mengen van
spaarbanken met de risicovolle handel van Wall Street is het London
Whale-schandaal dat plaatsvond bij JPMorgan Chase in 2012. JPMorgan
Chase had het niet-briljante idee om een eenheid te creëren
binnen haar federaal verzekerde commerciële bank dat bekend staat als
het Chief Investment Office (CIO), waar het zou gokken in derivaten
met een hoog risico in Londen. In de hoop onder de radar van
toezichthouders te blijven was er zogenaamd sprake van hedging van de
commerciële bank. De derivatenweddenschappen werden zó groot dat ze de
derivatenmarkt op haar grondvesten deed schudden, wat resulteerde in
media-aandacht waarbij bekend werd wat er echt aan de hand was.
Wat er echt aan de hand was, was $ 6,2 miljard aan verliezen op
spaargelden (van cliënten) door afgeleide weddenschappen die misliepen
in de federaal verzekerde bank van JPMorgan.
De federale regulator van nationale banken, het Office of the
Comptroller of the Currency, verklaarde in zijn toestemmingsbesluit
tegen JPMorgan Chase dat haar bevindingen "aantonen dat de Bank
tekortkomingen heeft in haar interne controles en betrokken is geweest
bij onveilige of ondeugdelijke bankpraktijken en schendingen van 12
CFR Deel 3, Bijlage B (wijziging marktrisicobeheer) met betrekking tot
de handelsstrategieën, activiteiten en posities van kredietderivaten
die door de CIO namens de Bank worden gebruikt."
Wat heeft WeWork te maken met de veiligheid en degelijkheid van
JPMorgan Chase? Het klinkt heel erg alsof JPMorgan zijn aanbod van
persoonlijke leningen van zijn commerciële bank aan Adam Neumann heeft
"gebonden" - in ruil voor de rol van lead-underwriter in het Initial
Public Offer (IPO) - de beursintroductie - van WeWork-aandelen. Dat
aan elkaar binden is illegaal en zou de bank kunnen verleiden zich
opnieuw bezig te houden met onveilige of ondeugdelijke bankpraktijken.
Maar als het hier niet om binding ging, hoe verklaart men dan de
omvang van het geld dat aan Neumann werd besteed, de CEO van een
mislukt bedrijfsmodel voor het afsluiten van langlopende
huurcontracten voor kantoorvastgoed (voor $ 47 miljard) dat vervolgens
onderverhuurd wordt aan startups en freelancers, voor een korte
termijn - mensen waarvan bekend is dat ze in een recessie hun werk
vanuit huis gaan doen. Het falen van dit bedrijfsmodel werd verder
bewezen door het feit dat het bedrijf in 2018 $ 1,6 miljard had
verloren, met een escalerend verlies van $ 900 miljoen in de eerste
twee kwartalen van 2019.
Volgens het prospectus dat is ingediend bij de Securities and Exchange
Commission (voor de nu afgebroken beursintroductie) heeft JPMorgan
Chase “leningen verstrekt aan Adam Neumann voor in totaal $ 97,5
miljoen voor verschillende kredietproducten, waaronder hypotheken met
persoonlijke eigendommen en ongedekte kredietlijnen en kredietbrieven
als onderpand.
Het prospectus onthulde ook dat JPMorgan Chase een van de drie banken
was die Neumann een kredietlijn van $ 500 miljoen hadden verstrekt,
waarvan hij per 31 juli 2019 al $ 380 miljoen had opgenomen. De
kredietlijn werd gedekt door aandelen The We Company, de holdingnaam
van WeWork.
Volgens meerdere mediaberichten was JPMorgan Chase bovendien de op
twee na grootste investeerder in de pre-IPO-aandelen van WeWork. Het
zal duidelijk zijn dat op deze investeringen aanzienlijk zal moeten
worden afgeschreven.