Vanmorgen betaalde de Federal Reserve in New York een zwik van $ 35 miljard aan 14-daagse leningen aan de handelshuizen van Wall Street. Het probleem was dat de banken vanochtend $ 41,15 miljard of $ 6,15 miljard méér wilden dan de Fed hen bood. Dat is een heel duidelijk signaal dat de liquiditeit op Wall Street krap blijft - en dan te bedenken dat we de cruciale eindejaarsperiode nog moeten ingaan wanneer banken hun boeken proberen op te vrolijken door hun meest giftige posities te dumpen of te parkeren.
Tussen de looptijdlening en de overnightlening heeft de New York Fed
vanmorgen 115 miljard dollar uitbetaald aan niet nader genoemde
effectenbedrijven op Wall Street. (De Fed wil niet zeggen wie al die
leningen krijgt en het Congres kan de moed niet opbrengen om een
hoorzitting over dit onderwerp te houden.)
Volgens het
meest recente schema
van de Federal Reserve verstrekt het tot $ 120 miljard per dag
aan doorlopende leningen aan effectenbedrijven (primaire dealers) van
Wall Street met een rentevoet van ongeveer 1,55% (vanochtend).
Daarnaast biedt het ook termijnleningen van ongeveer 14 dagen, twee
keer per week, voor een bedrag van $ 35 miljard, ofwel een extra $ 70
miljard stroomt elke week naar niet nader genoemde handelsbedrijven op
Wall Street.
(De $ 70 miljard is teruggeschroefd van $ 90 miljard die werd
aangeboden voor de laatste week van oktober.) De termijnleningen
worden ook aangeboden tegen een belachelijk lage 1,59% rente (van
vanochtend).
Het rentetarief dat de vrije markt sommige van deze kredietnemers op
17 september in rekening wilde brengen was 10%. Maar net als de
Federal Reserve deed tijdens de financiële crisis van 2007 tot en met
2010, mengde de centrale bank zich in de strijd en overspoelde de
markt met geld dat zij
uit het niets had gecreëerd
- om het tarief onder de 2% te brengen.
Deze huidige puinhoop herinnert ons aan de verklaring van senator
Bernie Sanders in 2011 toen het Government Accountability Office (GAO)
zijn controle openbaarde over de
geheime $ 16 biljoen
(!)
die de New York Fed tijdens de financiële crisis naar Wall Street had
doorgesluisd. Sanders zei: "Dit is een duidelijk geval van socialisme
voor de rijken en het stoere, je-moet-het-zelf-maar-uitzoeken-
individualisme voor alle anderen."
Denk eens even na over die uitspraak. De Wall Street-effectenbedrijven
die deze leningen krijgen, zijn eigendom van enkele van de grootste
banken in Amerika. Die megabanken rekenen tot wel 17% of meer aan
consumenten op hun creditcards.
Als u een Amerikaans staatsburger bent, kunt u niet bij de Federal
Reserve lenen tegen 1,59% om uw creditcardrente van 17% betalen. Dus
waarom worden de principes van de vrije markt alleen toegepast op in
problemen verkerende consumenten, maar niet op de federaal verzekerde
banken die overeind worden gehouden door dezelfde belastingbetalers?
Het eenvoudige antwoord is dat er een volledige corruptie is
opgetreden in het politieke proces en de samenhang tussen Washington
en Wall Street. De ene procent controleren nu elk aspect van de
opstapeling van geld en rijkdom in Amerika.
Toen senator Sanders in 2011 zijn uitspraak deed, dacht hij dat de
schandalige schuifpost voor Wall Street van de Fed $ 16 biljoen was,
want dat is wat de cijferkrakers bij de GAO hem vertelden. Maar het
GAO-rapport (PDF
hier) erkent feitelijk dat het niet alle door de
Fed aangeboden programma's omvatte.
Toen zaken als de dollar swap-lijnen en de Single Tranche Open Market
Operations werden opgeteld door academische onderzoekers van het Levy
Economics Institute,
kwam het totaal uit op
$ 29 biljoen - een
opmerkelijke $ 13 biljoen méér dan de GAO aan het Amerikaanse volk had
gemeld. Dit was niets minder dan een geïnstitutionaliseerde, geheime
operatie voor vermogensoverdracht van de zakken van de doorsnee
Amerikaan naar de rijke één procent.
En het programma wordt opnieuw uitgerold, in steeds meer stadia, net
zoals tijdens de financiële crisis. De $ 75 miljard per dag aan
overnacht repo-leningen is door de Fed uitgebreid tot $ 120 miljard
per dag.
Op 11 oktober kondigde
de Fed aan dat het ook in het tweede kwartaal van volgend jaar $ 60
miljard aan schatkistpapier per maand terugkoopt. Als het programma
tot 30 juni 2020 duurt, is dat nog eens $ 500 miljard die de Fed naar
Wall Street zal hebben doorgesluisd, door de schatkistcertificaten van
hen over te nemen en de leenrente op korte termijn verder te verlagen
in het proces van inkrimping van het aanbod.
Eén van de 24 handelsbedrijven (primaire dealers) die in aanmerking
komt voor deze supergoedkope leningen van de Fed is Deutsche Bank
Securities Inc., een divisie van de grootste bank van Duitsland,
Deutsche Bank.
Toen de Fed in september zijn nieuwe "beleid" voor Wall Street
lanceerde, werd het hoofdkantoor van Deutsche Bank in Frankfurt,
Duitsland, voor de tweede keer in minder dan een jaar tijd door de
politie overvallen. De laatste inval was gerelateerd aan de $ 220
miljard witwaszaak van Danske Bank, de grootste geldschieter van
Denemarken. Deutsche Bank diende als correspondentbank voor Danske's
vestiging in Estland, waar het witwassen zou hebben plaatsgevonden.
Op de dag dat de politie-inval begon bij Deutsche Bank, dinsdag 24
september, bood de Fed in New York $ 30 miljard aan 14-daagse
noodleningen aan, maar kreeg zij de vraag naar meer dan het dubbele
van dat bedrag. Dat leidde ertoe dat de New York Fed zijn volgende
14-daagse leningen verhoogde van $ 30 miljard naar $ 60 miljard later
in die week. Het bedrag is sindsdien teruggebracht naar de huidige $
35 miljard twee keer per week.
Op 7 juli van dit jaar bevestigde Deutsche Bank haar plan om 18.000
werknemers op straat te gooien en het concern te reorganiseren in een
goede bank/slechte bank (bedoeld wordt eigenlijk: slechte bank/dode
bank).
De slechte bank zal activa houden die ze van plan is te verkopen. (Dit
is wat Citigroup deed tijdens de financiële crisis.) Deutsche Bank
heeft vanmorgen een marktkapitalisatie van $ 15,81 miljard en een
derivatenboek van $ 49 biljoen fictief (nominale bedrag) volgens
haar jaarverslag 2018.
We hebben twee grote geldmarktfondsen bekeken,
Vanguard Prime Money Market Fund
en
Federated Prime Cash Obligations Fund,
om te zien of ze in het bezit waren van Deutsche Bank-papier. Dat
waren ze niet. Beide geldmarktfondsen hadden miljarden dollars in
waardepapieren van Zwitserse, Canadese en Japanse banken, maar geen
cent gerelateerd tot Deutsche Bank.
Het is niet de taak van de centrale bank van de Verenigde Staten (of
in het verlengde daarvan: de Amerikaanse belastingbetaler) om een
liquiditeitsreddingsboei te gooien naar de grootste bank van Duitsland
- zelfs als Wall Street-banken een derivatenstrop om hun nek hebben
gehangen door het te gebruiken als een tegenpartij voor derivaten. Die
ze dan ook hebben.
We hebben het vaker gezegd: het wordt tijd dat het Amerikaanse Congres
en de mainstream media hun kop uit het zand trekken en antwoorden van
de Federal Reserve beginnen te eisen.
