We kunnen het elke keer wel opnieuw herhalen, en dat doen we dan ook regelmatig, maar tot dusverre heeft in het Amerikaanse Congres nog geen enkele hoorzitting plaatsgevonden om te onderzoeken waarom de New YorkFed voor het eerst sinds de financiële crisis opnieuw de laatste, ultieme geldschieter van Wall Street is geworden. Vergeet niet dat de $ 3 biljoen aan supergoedkope leningen niet naar commerciële banken is gegaan om de algehele economie te ondersteunen; de honderden miljarden dollars per week gaan naar de "primary-dealers" van de Fed, de handelshuizen op Wall Street. Maar misschien dat het Amerikaanse Congres over dit onderwerp begin december uit de vroeg ingetreden winterslaap ontwaakt.
Zoals u misschien al heeft gemerkt geloven wij van Economedian niets
van het verhaal dat de $ 3 biljoen die de New York Fed sinds 17
september naar de handelshuizen op Wall Street heeft gepompt,
onderdeel is van routinematige open-markttransacties die de Fed
wettelijk mag uitvoeren. We geloven er ook niets van dat als dezelfde
banken die zich tijdens de financiële crisis hebben teruggetrokken uit
het verstrekken van leningen, en dit vandaag de dag opnieuw doen, dit
geen kwestie is die moet worden aangekaart bij de comités voor
bankzaken en financiële diensten van de Senaat.
We kunnen het elke keer wel opnieuw herhalen, en dat doen we dan ook
regelmatig, maar tot dusverre heeft nog geen enkele hoorzitting
plaatsgevonden om te onderzoeken waarom de New YorkFed voor het eerst
sinds de financiële crisis opnieuw de laatste, ultieme geldschieter
van Wall Street is geworden. Vergeet niet dat de $ 3 biljoen aan
supergoedkope leningen niet naar commerciële banken is gegaan om de
algehele economie te ondersteunen; de honderden miljarden dollars per
week gaan naar de "primary-dealers" van de Fed, de handelshuizen op
Wall Street.
Misschien dat het Amerikaanse Congres over dit onderwerp begin
december uit de vroeg ingetreden winterslaap ontwaakt. Het House
Financial Services Committee, onder leiding van Maxine Waters en een
zeer getalenteerde selectie van commissieleden, zal in de eerste week
van december twee hoorzittingen houden die mogelijk kunnen doordringen
tot wat er werkelijk gaande is in de arena van krimpende liquiditeit
voor leningen door Wall Street banken, en dat terwijl de beurs nieuwe
hoogtepunten bereikt.
Het House Financial Services Committee zal de volgende twee
hoorzittingen houden:
- 4 december om 10:00 uur (lokale tijd) - "Toezicht op prudentiële
regelgevende instanties: zorgen voor de veiligheid, soliditeit,
diversiteit en verantwoordingsplicht van depotinstellingen?"
- 5 december om 10:00 uur (lokale tijd) - “Financiële stabiliteit
bevorderen? Herziening van de deregulerende aanpak van de
Administratie ten aanzien van financiële stabiliteit."
Het House Financial Services Committee heeft zijn getuigenlijst voor
de hoorzittingen nog niet bekendgemaakt.
Op 5 december zal het Senate Banking Committee een hoorzitting houden
met de titel "Toezicht op financiële regelgevers" en een belangrijk
lid van de Federal Reserve zal getuigen en vragen beantwoorden -
Randal Quarles, vice-voorzitter voor toezicht op de megabankholdings
op Wall Straat. Die dag verschijnen ook Jelena McWilliams, voorzitter
van de Federal Deposit Insurance Corporation (FDIC) en Rodney Hood,
voorzitter van de National Credit Union Association.
Als achtergrondinformatie voor deze aankomende hoorzittingen dachten
we dat het nuttig zou zijn om de verontrustende tijdlijn te bekijken
die voorafging aan deze ongekende geldstroom van $ 3 biljoen (en dat
wordt met de dag méér) naar Wall Street op een moment waarop Fed-voorzitter
Powell beweert: “De kern van de financiële sector lijkt veerkrachtig,
met een lage hefboomwerking en een beperkt financieringsrisico ten
opzichte van de niveaus van de afgelopen decennia”... dat getuigde hij
op 13 november voor leden van het Congres.
4 september 2018: JPMorgan Chase stuurde een onderzoeksrapport naar
haar klanten met deze verklaring van Marko Kolanovic, een Senior
Analyst bij de bank: “Het valt nog te bezien hoe overheden en centrale
banken zullen reageren in het scenario van een grote
liquiditeitscrisis. Als de standaard renteverlaging en de aankoop van
obligaties niet volstaan, kunnen centrale banken zich meer expliciet
richten op activaprijzen (bijvoorbeeld aandelen). Dit kan
controversieel zijn in het licht van de potentiële impact van acties
van de centrale bank op het bevorderen van ongelijkheid tussen
activabezitters en arbeid."
7 september 2018: De voormalige Fed-voorzitter Ben Bernanke, voormalig
Treasury Secretary/ex-CEO van Goldman Sachs Hank Paulson, en voormalig
New York Fed-president Tim Geithner (die er niet in slaagde om
Treasury Secretary te worden) schreven een gezamenlijk ingezonden stuk,
een OpEd, voor de
New York Times getiteld
"Wat we nodig hebben om de volgende financiële crisis te bestrijden."
Het trio dat tijdens de financiële crisis in funcie is geweest, drong
er effectief op aan bepalingen in de wetgeving voor financiële
hervormingen van Dodd-Frank in te trekken, maatregelen die bedoeld
waren om te voorkómen dat de Fed een nieuwe reeks criminele
activiteiten op Wall Street met een onbeperkte geldstroom zou belonen.
Zij schreven: “Zelfs nu een financiële crisis minder waarschijnlijk
is, zal deze zich uiteindelijk voordoen. Om de schade te beperken,
hebben de Treasury en de financiële toezichthouders adequate
brandbestrijdingsmiddelen nodig ... Maar bij de hervormingen na de
crisis nam het Congres ook enkele van de krachtigste hulpmiddelen weg
die door de FDIC, de Fed en de Treasury werden gebruikt. Onder deze
veranderingen kan de FDIC niet langer blanco garanties van
bankschulden afgeven zoals in de crisis, de noodleningen van de Fed
zijn beperkt en de Treasury zou zijn garantie voor de geldmarktfondsen
niet kunnen herhalen. Deze krachten waren van cruciaal belang om de
paniek van 2008 te stoppen.”
Die krachten waren ook geweldig in het opkrikken van de investeringen
van miljardairs bij banken van Wall Street zoals Citigroup, Morgan
Stanley, Merrill Lynch en Goldman Sachs. Deze banken ontvingen samen
meer dan $ 7,3 biljoen aan geheime reddingsfondsen van de Fed - geld
dat van december 2007 tot ten minste juli 2010 uit de New York Fed
stroomde - zonder enige kennis of goedkeuring van het Congres.
- 8 september 2018: De Federal Reserve Bank of Boston houdt dag twee
van haar 62e economische conferentie. De voormalige Chief Economist
van het Internationaal Monetair Fonds (IMF), Olivier Blanchard,
onderschrijft dat de Fed tijdens een financiële crisis aandelen op de
open markt kan opkopen. Volgens de berichtgeving van de Dow Jones
nieuwsdienst,
MarketWatch, zei
Blanchard dat de Fed zijn balans kon verdubbelen en "er zou niets
vreselijks gebeuren." Het beste beleid zou zijn om aandelen te kopen
die "het kunstje zouden flikken" en zelfs nog beter zouden kunnen
werken dan het kopen van lange termijn obligaties".
- 16 april 2019: Bernanke, Paulson en Geithner hebben een pocketboek
uitgegeven met de titel: "Firefighting: The Financial Crisis and Its
Lessons". Het boek bood de gelegenheid voor de drie om een nationale
sprekers tour te starten om de agenda van Wall Street te promoten. In
het boek schrijven ze:
“Na de crisis hoopten Tim en Ben de nieuwe krachten te behouden die we
hadden gebruikt om het systeem te stabiliseren en extra autoriteit te
verkrijgen voor hulpverleners om systemisch gevaarlijke instellingen
in toekomstige crises op een ordelijke manier af te wikkelen. De
Obama-regering heeft ook nog sterkere garantiebevoegdheden voor de
FDIC voorgesteld, om de kans op een Lehman-type mislukking te
voorkómen en de noodzaak voor de Fed om eenmalige reddingen van
individuele bedrijven zoals Bear en AIG te verminderen. Maar de TARP-autoriteit
is verlopen en de definitieve congresversie van Dodd-Frank heeft de
middelen voor brandbestrijding van de regering eerder beperkt dan
uitgebreid. De brede garantieautoriteit van de FDIC, die zo effectief
was tijdens de crisis, werd geëlimineerd, evenals het vermogen van de
Fed om leningen te verstrekken aan individuele niet-bancaire
financiële ondernemingen onder haar 13 (3) noodbevoegdheden. De Fed
behield de mogelijkheid onder 13 (3) om te lenen aan brede klassen van
instellingen zoals het had gedaan voor primary-dealers, en om
belangrijke financieringsmarkten te ondersteunen, zoals het had gedaan
voor commercial paper, maar met minder discretie en minder
mogelijkheden om risico's te nemen dan voorheen. Het Congres
beperkte bijvoorbeeld de discretie van de Fed om te beoordelen wanneer
haar leningen naar tevredenheid zijn gewaarborgd, waardoor het voor de
centrale bank moeilijker wordt om in een toekomstige noodsituatie
risicovolle zekerheden te accepteren. Er was simpelweg geen
politieke steun voor iets dat zou kunnen worden opgevat als het
mogelijk maken van toekomstige reddingsoperaties (bailouts)".
Lees die voorlaatste (cursieve) zin nog een keer. Deze drie
voormalige "ambtenaren" lijken te beweren dat het goed is voor de Fed
om "risicovolle onderpanden te accepteren" om incompetent beheerde
Wall Street-banken te redden die activa hadden gekocht die zó riskant
waren dat ze voor geen enkele andere financiële instelling acceptabel
waren als onderpand voor een lening, waardoor de Fed "cash for trash"
(contant geld voor rommel) moet verstrekken.
Dit is precies wat de New York Fed deed tijdens de financiële crisis
onder zijn Primary Dealer Credit Facility (PDCF). De Fed in New York
gaf $ 8,9 biljoen uit aan leningen in dat programma, en accepteerde
vaak aandelen en junk bonds als onderpand, in een tijd waarin de
prijzen op beide instortten. Volgens een audit van het Government
Accountability Office die in juli 2011 aan het publiek werd
vrijgegeven, ging 63% van de $ 8,9 biljoen aan leningen van de PDCF
naar slechts drie banken op Wall Street: Citigroup, Morgan Stanley en
Merrill Lynch. (Zie tabel 8 in het GAO-rapport -
pdf hier.)
En dit is wat de voormalige voorzitter van de FDIC, Sheila Bair, te
zeggen had over Citigroup in haar boek "Bull by the Horns":
“Tegen november hing de zogenaamd solvabele Citi weer in de touwen, op
zoek naar een nieuwe helpende hand van de overheid. De markt geloofe
niets van de strategie van de OCC en NY Fed om het eruit te laten zien
alsof Citi net zo gezond was als de andere commerciële banken. Citi
had sinds het tweede kwartaal van 2007 geen winstgevend kwartaal meer
gehad. De verliezen waren niet te wijten aan oncontroleerbare "marktomstandigheden";
ze waren te wijten aan zwak management, hoge leverage en buitensporige
risico's. Het leed grote verliezen als gevolg van hun blootstelling
aan een virtuele hitlijst van risicovolle leningen; subprime
hypotheken, ‘Alt-A’ hypotheken, "designer" creditcards,
hefboomleningen en slecht onderschreven commercieel onroerend goed.
Het was volgestopt met exotische CDO's en effecten met een
veilingtarief. Het leed verliezen op Credit Fedault Swaps afgesloten
met zwakke tegenpartijen en het had vertrouwd op onstabiele volatiele
financiering - veel kortlopende leningen en buitenlandse deposito's.
Als u een definitieve lijst wilde maken van alle slechte praktijken
die tot de crisis hadden geleid, hoefde u alleen maar naar de
financiële strategieën van Citi te kijken ... Bovendien waren door het
OCC vrijwel geen zinvolle toezichtmaatregelen tegen de bank genomen.
en ook niet door de NY Fed ... In plaats daarvan stonden de OCC en de
NY Fed paraat terwijl die zieke bank grote dividenden bleef betalen en
deed alsof het gezond was."
Dit is waar Bernanke, Paulson en Geithner naar willen terugkeren - een
federaal verzekerde bank die vol zit met giftige activa, wetende dat
de federale toezichthouders het nog eens $ 2,5 biljoen zullen
overhandigen om zichzelf te reanimeren wanneer het instort.
- 28 april 2019: Bernanke, Paulson en Geithner verschijnen op CNN om
hun pleidooi te versterken voor het geven van brede bevoegdheden aan
de Fed om Wall Street te redden. Paulson verklaarde:
“En ik denk dat de grootste reden waarom ze boos zijn in Amerika is,
als we hard werken en slagen, verwachten mensen dat er beloningen zijn
en als je faalt, verwachten ze dat je faalt en verwachten ze niet dat
de overheid binnenkomt om hen te redden. En we probeerden Wall Street
niet te redden. Weet u, je moest, om hiermee om te gaan - er is zoveel
concentratie om een probleem aan te pakken, we moesten naar de bron
gaan en wat we deden is een tourniquet plaatsen om het bloeden te
stoppen, maar weet u, als dat hadden we niet gedaan, als we de
instorting niet hadden gestopt, zouden heel veel Amerikanen getroffen
zijn... "
Een "tourniquet" zou een paar miljard dollar zijn geweest. Wanneer je
in het geheim $ 29.000 miljard aan Wall Street doorsluist, is dat geen
tourniquet, dat vervangt elk orgaan in het lichaam. En om te
suggereren dat hun inspanningen hebben voorkomen dat "vele, vele
Amerikanen" getroffen zouden worden is een belediging voor de 8,7
miljoen Amerikanen die hun baan verloren en de 10 miljoen Amerikaanse
huizen die in de gedwongen verkoop gingen van 2006 tot 2014.
De financiële crisis veroorzaakte de langste recessie in het tijdperk
na de Tweede Wereldoorlog; 2,5 miljoen bedrijven sloten hun deuren en
de ongelijkheid van inkomsten en rijkdom is sinds de Grote Depressie
tot het hoogste niveau ooit gestegen. De crisis bracht ook de slogan
voort: "Banks got bailed out, we got sold out" door de Occupy Wall
Street-beweging. Tenzij een veel breder deel van de Amerikaanse
bevolking zich dit keer met deze schaduwzijde van het Amerikaanse
financiële systeem bezighoudt, zullen we een herhaling krijgen van de
slogan "Banks got bailed out, we got sold out".
