De Duitse Ursula von der Leyen is Füherin van de EU-commissie. Een slechte grap, we weten het, maar (vooral) Merkel en Macron hebben opnieuw de overhand gekregen. De leden van het Europees nepparlement blijken uiteindelijk gewoon clowns te zijn die buigen voor wat de staatshoofden hun voorleggen. Von der Leyen op haar beurt wil genderpariteit voor haar commissieteam. Meer noodzakelijk zou een quotum zijn voor niet-veroordeelde criminelen en miljonairs zonder belangenconflicten. De EU: voorportaal van het Vierde Rijk.
Grote instellingen instanties zijn gek op mensen met een smet op hun
blazoen. Of het nu Mario Draghi was (topman ECB en ex-Goldman Sachs
bankier die Griekenland frauduleus de Eurozone binnensjoemelde),
Christina Lagarde (veroordeeld crimineel) van het IMF en nu opvolgster
van Draghi, of Jean Claude Juncker (voorganger van Von der Leyen), het
schijnt moeilijk te zijn mensen te vinden met goede capaciteiten en
een smetteloze reputatie.
Hoe kan iemand promotie krijgen die in zijn werk heeft gefaald? Er is
een naam voor: het Peter-principe. Dat is duidelijk ook van toepassing
op de nieuwe voorzitter van de Europese Commissie. Ter toelichting:
onder Von der Leyen heeft het Duitse ministerie van Defensie
contracten ter waarde van 200 miljoen euro toegekend aan externe
consultants, en dat binnen een periode van twee jaar - vele zonder
rechtvaardiging, aanbesteding en onderzoek. In sommige gevallen hebben
zelfs consultants besloten om adviescontracten toe te wijzen. Ondanks
al deze adviseursaffaires of gewoon omdat het kan is Ursula von der
Leyen nu weggepromoveerd naar Brussel.
Al onze angsten zijn bevestigd. De Europese Unie is een obscuur
bureaucratisch monster met walgelijke achterkamerpolitiek en een enorm
democratisch tekort. Brusselse ambtenaren zijn nog steeds haveloze
deals in achterkamers aan het sluiten en nepotisme is overal schering
en inslag.
Met de benoeming van Von der Leyen werd de Europese burger op brute
wijze getoond hoe de EU ècht werkt en hoe onze politieke elites denken
over de stem van de burger. Een schandaal. Niemand zou in de toekomst
verrast moeten zijn, omdat steeds meer mensen de EU de rug toekeren en
politieke partijen marginaliseren.
De verliezers van dit schaakspel zijn de democratie, Europa en wij
burgers. De Europese Unie in haar huidige vorm is niet wat ons burgers
is beloofd. Enerzijds worden de huidige regels door de hoogste
autoriteiten overtreden en anderzijds wordt door de burgers
onvoorwaardelijk gezagsgetrouw gehandeld.
Volgens de criteria van het Verdrag Maastricht mag de schuld van één
EU-lidstaat niet meer dan 60% van het bbp bedragen. Griekenland ligt
duidelijk op kop met 181%, Italië op 132%, Cyprus op 102%, België op
102%, Frankrijk op 100% en Spanje op 98%. Het kan niemand iets schelen.
Het valutaproject Euro ligt al jaren op de intensive care en het is
slechts een kwestie van tijd voordat die het leven laat.
Was net vóór de invoering van de euro in de alternatieve media er al
niet voor gewaarschuwd dat vooral ook ons land moet betalen voor de
schulden van andere (zuidelijke) landen? En werden de kiezers niet
voor de gek gehouden dat de andere landen hun schuldenpositie op de
lange termijn zonder problemen zèlf zouden kunnen betalen?
Tegenwoordig weet iedereen dat dit ongelooflijk dure leugens zijn voor
ons land en voor Duitsland. Griekenland is vrijwel failliet en zelfs
Italië zou zich nauwelijks van vers geld kunnen voorzien, zelfs op de
markten zonder het krankzinnige beleid van de Europese Centrale Bank (ECB).
De euro werkt niet goed en zal in de toekomst niet werken. Hij is te
sterk voor Zuid-Europa en te zwak voor de noordelijke landen. Het feit
is: onder de euro zullen de landen van Zuid-Europa nooit economisch
levensvatbaar zijn. In de komende crisis zullen de verplichtingen van
Target2 tegenover de o.a. Nederlandsche Bank eindelijk door het dak
gaan. In plaats van Europa tot één geheel te smeden, verdeelt de euro
het.
Desalniettemin blijven politici dogmatisch vasthouden aan het
experiment met de euro. Het is tijd dat de euro op een gecontroleerde
manier wordt afgeschaft en dat de landen van de eurozone terugkeren
naar hun eigen valuta, die ze vervolgens kunnen waarderen en
afschrijven. Dit is best mogelijk. Net als de Nederlandse gulden, de
Duitse mark, werden de Franse franc, enz. vervangen door de euro, dus
kan de euro óók weer vervangen worden. Het einde van de euro voor alle
europese landen, inclusief ons land, zal ongetwijfeld keiharde en
vooral dure gevolgen hebben. De EU zal zeer moeilijke jaren doormaken,
maar dan zal het weer omhoog gaan. Als de euro echter dogmatisch wordt
nageleefd en de politiek weigert te opereren, zal de euro op een
ongecontroleerde manier uiteenvallen, met absoluut fatale gevolgen
voor Europa. Er is nog tijd (alhoewel: eigenlijk te laat, maar een
Nexit zou voor ons land nog god kunnen uitpakken) om de fout toe te
geven dat de euro misschien een goed idee was, maar dat het in de
prakijk een enorme mislukking is gebleken. In de geneeskunde wordt een
medicijn dat niet werkt van de markt gehaald - in Europa blijft het
pappen en nathouden.
Dit zal het echter nooit vrijwillig gebeuren, omdat dan blijkt dat het
een massale politieke mislukking en een misleiding van burgers is
geweest. Politici zullen dat nooit willen en durven erkennen. Dat is
de reden waarom tot het bittere einde aan de reeds mislukte euro wordt
vastgehouden. De enige vraag die opkomt is: wanneer realiseert de
burger zich eindelijk dat deze keizer naakt is?
Meer en meer wordt de EU in haar huidige vorm duidelijk een vloek en
geen zegen, zoals politici ons blijven voorhouden. In ieder geval
sinds de benoeming van Ursula von der Leyen tot voorzitter van de
Europese Commissie zou dit toch duidelijk moeten zijn.
De kiezers werden door de kaste van de politici volledig bedrogen. De
stem van de burgers telde niet meer. Waarom gingen de zogenaamde Spitzenkandidaten,
de conservatieve Manfred Weber, de sociaal-democratische Frans
Timmermans en de liberale Margarethe Vestager op verkiezingstournee
door Europa, en werden ze op het beslissende terzijde geschoven?
Terugkijkend kan dit alles alleen worden beschouwd als een Punch and
Judy-show. Waarom keken gewone burgers naar de televisieduels van de
kandidaten en waarom werden miljoenen uitgegeven aan belastinggeld
voor billboards en andere reclamecampagnes? Om maar niet te spreken
van die belachelijke CO2-uitstoot.
Totaal niet door ons gekozen, omdat Von der Leyen nooit in de
verkiezingscampagne was verschenen, er dus ook geen enkele stem op
werd uitbracht en niemand wist wat de elite van plan is met de EU te
doen. Naar onze mening heeft het hele theater niets te maken met
democratie en verkiezingen. Het weerspiegelt alleen de diepe
minachting van een volledig afstandelijke en onrealistische politieke
kaste voor de kiezers. Alle EU-tegenstanders en Brexit-aanhangers in
Groot-Brittannië zullen zich volledig bevestigd weten. Waarom zouden
honderden miljoenen mensen in de EU gaan stemmen wanneer de politieke
aristocratie de posten in de achterkamertjes van Brussel op
schandelijke verdeelt?
Velen hebben zich verraden gevoeld door de benoeming van Von der Leyen.
Met de beslissing voor haar benoeming zou je kunnen spreken van
verkiezingsfraude en velen hebben zich sindsdien van de EU afgekeerd,
omdat de politieke kaste toch doet wat ze wil. Terwijl de politiek Von
der Leyen bejubelt, realiseert ze zich niet dat ze steeds meer van de
bevolking vervreemdt. Het is slechts een kwestie van tijd voordat de
EU in haar huidige vorm zal falen. Dit is echter niet de schuld van
het volk, maar van een politieke elite die elke binding met de
realiteit verloren heeft.
Dat de politiek drastisch zal veranderen kunnen we wel vergeten.
Politici willen meestal koste wat het kost worden herkozen. Welke
politicus of welke partij wordt gekozen die belooft: we zullen
allemaal 30-40% moeten inleveren, terwijl de concurrentie verkondigt:
alles komt goed.
Het feit is: met het Von der Leyen-theaterstuk heeft men de democratie
ondermijnd en de burger bedrogen. Meer dan ooit moet het ons duidelijk
zijn dat we getuige zijn van een keerpunt in de geschiedenis en dat we
worden geconfronteerd met grote omwentelingen in de economie, de
politiek en de samenleving!
De door de elite aangewezen commissievoorzitter Ursula von der Leyen
heeft verklaard dat zij haar commissie met ongeveer evenveel mannen
als vrouwen heeft verstrekt. Het zou belangrijker zijn om een
gelijkwaardige vertegenwoordiging te hebben waarvan ten minste de
helft van de commissarissen voldoende morele integriteit heeft,
onbevooroordeeld is, geen antwoord hoeft te geven aan een
onderzoekscommissie en geen activa met een waarde van miljoenen heeft
die kunnen leiden tot belangenconflicten.
Er is een verontrustend gebrek aan berichtgeving tussen de officiële
verklaringen van de EU-Commissie en wat er te vinden is in de
mainstream media van de lidstaten (vooral van de aangewezen
commissarissen). Het ontbrekende pan-Europese publiek krijgt vooral
geen gefundeerde kritiek te zien, te horen of te lezen.
De commissie die traditioneel de financiële achtergrond van alle
kandidaten onderzoekt, heeft geconcludeerd dat negen commissarissen "onvolledige,
verdachte of regelrecht schokkende verklaringen" hadden afgegeven voor
de vereiste "verklaring van financiële belangen", vier hadden er een
blanco briefje over afgegeven, nog eens vier bezitten aandelen in
bedrijven die het EU-beleid als lobbyisten willen beïnvloeden (Bayer,
ENI). Twee verklaringen waren in directe tegenspraak met eerdere
verklaringen.
Op de dag dat Von der Leyen naar de pers ging om een toespraak over
Macron's voorgestelde nieuwe commissaris Sylvie Goulard te houden,
werd laatstgenoemde ondervraagd op een politiebureau in Nanterre. Het
ging om de onwettige betaling van fictieve medewerkers uit EU-fondsen.
Toen de affaire in 2017 openbaar werd, moest Goulard, de nieuw
benoemde Franse minister van Defensie, al na vier weken aftreden. We
kunnen dus de conclusie trekken dat Sylvie niet "clean" genoeg was
voor de Franse politiek, maar wel voor de EU!
Of niet, omdat het Europees nepparlement haar voorgenoemen benoeming
heeft verworpen.
Of neem het geval van de voormalige Hongaarse minister van Justitie
László Trócsányi, een benoeming die niet werd geslikt door de
nep-parlementsleden, of Rovana Plumb (Roemenië), die onder andere
opviel doordat ze als minister van Milieu haar luxe SUV in Bulgarije
registreerde om een milieubelasting te vermijden - die ze zelf had
ingevoerd.
De Poolse kandidaat voor het ministerie van Landbouw daarentegen werd
goed bevonden, hoewel hij werd getroffen door briljante onwetendheid:
glyfosaat? Wat dat was? Een interessante vraag, hij zou zich er wel in
gaan verdiepen.......
Marija Gabriel (Bulgarije) heeft "digitale commissaris" Günther
Oettinger in 2017 vervangen en is nauwelijks in staat om met deze
onwetendheid om te gaan. Ze vermeldde in haar curriculum vitae op haar
persoonlijke website dat haar computervaardigheden zijn: "Microsoft
Office-tools (Word, Excel, Powerpoint)" en "Internet (Explorer,
Firefox, Netscape)", wat niet bijzonder indrukwekkend is voor een
bijna 40 jaar oud persoon.
Inmiddels verwijderd,
trouwens, maar
het internet vergeet niets.
(Netscape Navigator, zoals Explorer en Firefox, is een webbrowser die
populair was in de jaren negentig, maar tien jaar geleden werd
stopgezet.) Daarnaast ontwikkelde ze ook een aantal vreemde opvattingen
over encryptie ("achterdeur voor beveiligingsinstanties") en de
digitale toekomst van Europa ("we hebben geen Europese Google nodig").
De kandidate Dubravka Suica, wiens partij in Kroatië na corruptie zes
ministers door aftreden of omwisseling verloren - het voormalige
regeringshoofd is nu in hechtenis - kan de herkomst van haar
bezittingen nog steeds niet uitleggen. Ongeveer 20 jaar geleden was
zij lerares met een gammele Renault en een appartement van 60 m² in
een hoogbouwproject, en nadat ze de politiek inging heeft zij een
geschat fortuin van meer dan vijf miljoen euro; een villa, twee huizen,
twee appartementen, een landhuis, een jacht van twaalf meter en drie
auto's.
Misschien dat zij haar patent hierop wil delen met andere europeanen?
De Hongaar Laszlo Trocsanyi en de Roemeense Rovana Plumb moesten
eerder al het veld ruimen. Trocsanyi moest vragen van het Europees
nepparlement over zijn advocatenkantoor beantwoorden. Die gaf kritiek
op personele verwikkelingen, nadat Trocsanyi in 2013 minister van
Justitie werd onder premier Viktor Orban. Plumb moet zichzelf
rechtvaardigen vanwege een campagneschenking. ze erkende dat ze een
bedrag van bijna 170.000 euro niet had opgegeven aan de regerende
sociaal-democratische partij in Roemenië. Exit Plumb.
De Pool Janusz Wojciechowski had gesjoemeld met reiskosten, maar werd
wel benoemd. En dan zouden we bijna de nieuwe commissaris Johannes
Hahn vergeten. De Oostenrijker moest afscheid nemen van een
aandelenpakket voordat hij naar de functie van commissaris voor
begroting kon solliciteren.
Met Paolo Gentiloni brengt Italië een voormalige premier naar Brussel
- een echte zwaargewicht. Volgens eerdere berichten in de mainstream
media wil hij de controle nemen over de nationale begrotingsplannen
(!). Hij zal dan worden belast met het toezicht op de Italiaanse
begroting. En de Franse. En de Nederlandse, en de Duitse, waar
blijkbaar een schaduwbegroting voor klimaatbescherming is gepland......
Helaas zette voormalig parlementsvoorzitter Antonio Tajani de
hoorzitting, waarin hij onlangs publiekelijk had aangekondigd dat
Mussolini goede snelwegen had aangelegd, voortijdigt de microfoon uit;
anders zouden we hierover nu meer weten.
De oude Spanjaard Josep Borrell (72, naar verluidt sociaal-democraat)
werd in Spanje veroordeeld voor handel met voorkennis; als voorzitter
van het Europees Universitair Instituut moest hij ontslag nemen omdat
hij was vergeten een jaarlijks inkomen van 300.000 euro bij een
energieleverancier op te geven. Daarnaast is hij in verband gebracht
met de vervolging van Carles Puigdemont en was hij verantwoordelijk
voor de bewaking door de inlichtingendiensten van parlementsleden,
journalisten en gewone burgers in Duitsland, Groot-Brittannië en
Zwitserland. Als hoge vertegenwoordiger van de Europese Unie voor
buitenlandse zaken zal hij in de toekomst de Europese waarden in de
wereld vertegenwoordigen. Gezien zijn CV een waardig EU-commissaris.....
We slaan enkele kandidaten over en komen meteen bij Thierry Breton,
Macron's vervanger voor Sylvie Goulard. Breton, wiens rijkdom wordt
geschat op ongeveer 200 miljoen euro. Hij toonde in zijn carrière in
het bedrijfsleven en de politiek geen buitensporige neiging om de
belangen van de meerderheid van de bevolking te beschermen. In de loop
van de privatisering van de telecommunicatie-gigant France Telecom
bedacht hij het beruchte "Plan NEXT". Het basisidee was:
kostenreductie door grof banenverlies - geflankeerd door zo'n
drastische psychologische oorlog tegen zijn eigen werknemers dat een
tot nu toe ongekende golf van zelfmoord begon: er vonden onder het
personeel 74 zelfmoorden plaats in een periode van vier jaar.
In zijn sollicitatiegesprek met het Europees nepparlement heeft Breton
gezworen dat hij weg zal blijven van alles wat iets te maken heeft met
Atos, een wereldleider in IT, waar hij tot enkele dagen daarvóór als
voorzitter en CEO diende. Als hij dat werkelijk gedaan heeft, hoeft de
man slechts twee dagen per week, zaterdag en zondag te werken.
Er is vrijwel niets te doen in het opgeblazen ministerie - interne
markt, digitalisering, industriebeleid en defensie - dat niets te
maken heeft met het bedrijf.
Bijna alle gebieden waar hij al meer dan tien jaar actief is (marktleider
of monopolistisch) zullen nu door Breton worden gereguleerd als
EU-commissaris: inclusief het toekennen van EU-fondsen en grote
orders. Op de dag van zijn nominatie kwam de aandelenkoers van het
bedrijf op het laagste punt in maanden, en bereikte het vervolgens in
de periode erna een indrukwekkend hoogtepunt. Zoals gezegd: interne
markt, digitalisering, industriebeleid en defensie - dat past perfect
bij het oude bedrijf van Breton. In de toekomst moet de Fransman
precies deze dossiers moeten besturen - namens de EU, ongeacht zijn
oude baan. Dit is een ingebouwd belangenconflict. Met Thierry Breton,
zoals gezegd oud topman van IT-bedrijf Atos, heeft Macron misschien
nog wel een steviger verdediger van de belangen van de Franse
industrie neergezet. In Brussel hoor je bovendien dat het geen toeval
is dat Frankrijk vlak na het Goulard-debacle nog een toppositie
binnenhaalde. Brexit-onderhandelaar Michel Barnier werd benoemd tot
leider van de nieuwe ‘Taskforce UK’ die over de toekomstige
handelsrelatie met het Verenigd Koninkrijk gaat onderhandelen, een
cruciaal dossier voor de komende jaren.
Een vraag over heel wat anders: wat heeft migratie te maken met de "bevorderen
van de Europese manier van leven"? De ontluikende commissievoorzitter
Von der Leyen kon het niet verklaren. Nu kiest ze betere woorden voor
de nieuwe migratiecommissaris. Dit onderwerp (eerst nog gemeld als "bescherming
va de Europese manier van leven") ligt op het bordje van de Griekse
vice-voorzitter Margaritis Schinas. Zij houdt zich dus niet langer
bezig met "bescherming" maar met "het bevorderen van onze Europese
manier van leven". Deze wending komt doordat er leden in het EP waren
die kritiek hadden op de eerste omschrijving. Ze beschuldigden de
Duitse CDU-politicus Von der Leyen ervan zichzelf in het
vluchtelingenbeleid van extreemrechts te bewegen. Sociaal-democraten,
liberalen, groenen en links hadden opgeroepen tot naamsverandering -
wat dus gebeurde. Blijft natuurlijk de vraag: wat moet Schinas - een
conservatieve Griekse - doen om te onze manier van leven te bevorderen....
Minder migranten binnenlaten? De kampen op de Griekse Egeïsche
eilanden beter isoleren? Of meer doen voor de integratie van
binnenstromende gelukszoekers buitenlanders?
De adviseurs van mevrouw Von der Leyen hebben ook de manier veranderd
waarop de Europese Commissie werkt: wetenschap, onderzoek, onderwijs
en cultuur zijn verminderd en er is een nieuw directoraat-generaal
voor bewapening ingesteld - hoewel het Verdrag van Lissabon
EU-investeringen in militaire projecten verbiedt. Maar Brussel heeft
zich nooit iets aangetrokken van wetsregels.
De militarisering van de EU gaat wat dat betreft gewoon door. Die
Derde Wereldoorlog móet er komen.
Wat gaat die nieuwe Europese Commissie nu voor beleid voeren?
Helemaal bovenaan de agenda van de nieuwe EU-commissie staat de
"European Green Deal". Von der Leyen presenteerde die in haar
toespraak in het Europees nepparlement als een strategie tegen de
vermeende klimaatcrisis, maar ook als een commercieel georiënteerd
industriebeleid.
"Klimaatverandering raakt ons allemaal. We hebben de plicht om te
handelen en om de macht te hebben," zei ze. Het was niet specifieker,
de details zullen worden aangeleverd door (niet lachen) de nieuwe "klimaatcommissaris",
ons Frenske: Frans Timmermans.
Die toespraak liet trouwens ook de vraag open hoe de wederopbouw,
waarmee Europa tegen 2050 "klimaatneutraal" moet zijn, moet worden
gefinancierd. Onlangs had de "Frankfurter
Allgemeine Zeitung" extreem hoge kosten voorspeld:
300 miljard euro, per jaar, dat is dus opgeteld zo'n drie duizend
miljard euro tegen 2030! Von der Leyen distantieerde zich van dit
bedrag, want naar verluidt zou duizend miljard euro genoeg moeten zijn
om de doelstelling te bereiken. Klimaatwaanzin heeft zijn prijs.
Een ander aandachtspunt van de nieuwe Commissie zal het digitale
beleid zijn. Von der Leyen prees de voormalige mededingingscommissaris
Margrethe Vestager, die Europa in de toekomst ook "geschikt voor het
digitale tijdperk" moet maken. Volgens de nieuwe EC-voorzitter gaat
het erom kunstmatige intelligentie te bevorderen en beter gebruik te
maken van gegevens die in Europa zijn verzameld. De "gegevensschat"
wordt een speerpunt - maar wij zijn bang dat het ten koste zal gaan
van gegevensbescherming. Daar hebben ze in Brussel niet zo veel mee
op.
Ook het buitenlands beleid moet meer gewicht krijgen. Von der Leyen
kondigde een "geopolitieke commissie" aan, die China of Rusland
weerstand zou moeten bieden. Europa zou nu zelfs "de taal van de macht"
moeten leren.
Tegelijkertijd aanbad ze de "transatlantische vriendschap" met de VS
en de "onafscheidelijke band" met Groot-Brittannië. Ondanks de voor
januari geplande Brexit zou het land altijd "remainer" blijven,
bekende ze. Het sterkt ons in onze overtuiging dat de Britten voor
altijd zijn veroordeeld tot de EU, het politieke "Hotel California",
waar je wel kunt uitchecken maar het niet kunt verlaten.
De commissie-Von der Leyen is nu dus bijna voltallig, maar er blijft
een netelig juridisch probleem. De commissie telt 27 leden en geen 28,
hoewel het Verenigd Koninkrijk nog zeker tot 31 januari 2020 lid van
de Europese Unie is. De Europese verdragen bepalen dat elke lidstaat
een commissaris voordraagt. Een commissie met 27 leden kan later dus
als illegaal aangevochten worden en haar beslissingen geannuleerd.
Vermoedelijk zal er toch nog een Brit worden toegevoegd aan deze bonte
verzameling machtswellustelingen cq. opvreters.
Over het algemeen onthult de uitkomst van het personeelspoker van de
EC ernstige tekortkomingen voor de EU. Democratie speelt nog steeds
een ondergeschikte rol, ondanks alle beloften vóór de Europese
verkiezingen. Het personeelsbeleid is een ramp. Het is onvoorspelbaar
en volgt de logica van "deals" en coups. Uiteindelijk hebben degenen
die het hardst hebben geschreeuwd en Merkel hebben benaderd, de
overhand.
Welkom in de Europese Unie, de Duitse Europese Unie
welteverstaan, voorportaal van het Vierde Rijk. Maar dit keer wel met
een vrouwelijk gezicht.
