Net als vier jaar geleden zullen wij ook dit jaar de Amerikaanse (voor)verkiezingen nauwlettend volgen, alleen al vanwege alle dubieuze en criminele randverschijnselen die die verkiezingen steeds weer kenmerken. Het is de achterkant van het nieuws, waarbij de focus vooral gericht wordt op de kandidaten en hun banden en belangen.
De
NOS meldde vanmiddag
o.a. het volgende
Medewerkers van de Democratische Partij in
Iowa zeggen dat de uitslagen van de voorverkiezingen van gisteren in
hun staat nog niet bekend zijn als gevolg van een programmeerfout. Nu
het probleem is achterhaald, worden de resultaten van de
caucusbijeenkomsten in Iowa zo snel mogelijk, maar in elk geval
vandaag, bekendgemaakt.
De resultaten van de Democratische voorverkiezingen in de Amerikaanse
staat Iowa laten dus langer op zich wachten. Naar verluidt waren er
problemen met de nieuwe telefoonapp om uitslagen door te geven, maar
er lijkt ook
méér aan de hand te
zijn.
CNN had mensen ter plaatse in verschillende gebieden en ze meldden in
de uitzending dat een app die moest worden gebruikt om resultaten van
gebieden te relaiseren in sommige gevallen niet had gewerkt en
afdelingshoofden die probeerden de resultaten in te spreken waren nog
steeds in de wacht, na méér dan een uur.
De vertraging in de rapportage is dus het gevolg van een mislukte app die is
ontwikkeld door een bedrijf waarvan het
Democratic National Committee de
naam geheim hield. Het blijkt evenwel een onderneming te zijn met de vreemde
naam
Shadow Inc. Dit bedrijf heeft
campagneveteranen van Hillary Clinton en Barack Obama in dienst en is gecreëerd
door een democratisch non-profit organisatie met duistere gelden, o.a. afkomstig
van hedgefonds-miljardairs waaronder Seth Klarman. Klarman is een willig
financier van
pro-Israël-lobbyorganisaties en
heeft ook rechtstreeks bijgedragen aan de campagnes van Pete Buttigieg, Cory
Booker, Kamala Harris en Amy Klobuchar.
Klarman is de eigenaar van de Times of Israel, een Israëlisch mediabedrijf dat
ooit een oproep voor Palestijnse genocide publiceerde.
Net als Klarman is Donald Sussman een hedge-financier die zijn fortuin naar
Pacronym (het bedrijf achter Shadow Inc.) heeft geleid. Hij heeft $ 1 miljoen
aan de Super PAC gegeven en was ook topdonor aan Clinton in 2016. Sussman's
Paloma Partners werkt via een reeks offshore shell-bedrijven en ontving
tientallen miljoenen dollars in de bailout van de banksector in 2009.
De uitkomsten van nul districten hebben de Democratische presidentiële
kandidaat Pete Buttigieg er niet van weerhouden om zijn aanhangers wat
als een overwinningstoespraak klonk, toe te spreken. Buttigieg zei dit:
"Vanavond werd een onwaarschijnlijke hoop een onmiskenbare realiteit.
Dus we weten niet alle resultaten, maar we weten tegen de tijd dat het
allemaal is gezegd en gedaan - Iowa, je hebt de natie geschokt. Omdat
we volgens alle indicaties de overwinning van New Hampshire behalen."
Buttigieg is openlijk homoseksueel die op 19 januari de 38-jarige
leeftijd bereikte. Buttigieg diende twee termijnen als burgemeester
van South Bend, Indiana. Hij heeft nooit een gekozen functie bekleed
bij de federale overheid.
Senator Amy Klobuchar uit Minnesota leek zich ook te hebben
uitgesproken als één van de beste renpaarden in de race. In haar
toespraak, de eerste die gisteravond via de netwerken werd uitgezonden,
zei ze: "We weten dat er vertragingen zijn, maar we weten één ding: we
scoren beter dan verwacht."
Klobuchar, die samen met senator Elizabeth Warren de zegen kreeg van
de Wall Street-vriendelijke New York Times, zou een serieus probleem
hebben om stemmen bij de aanhangers van senator Bernie Sanders weg te
halen als zij de Democratische kandidaat zou worden. Tot de 20
grootste campagnebijdragers van Klobuchar behoren tot heden drie
megabanken van Wall Street, die een criminele geschiedenis van fraude
met zich meeslepen: Goldman Sachs, JPMorgan Chase en Wells Fargo. Dan
zijn nog vier van haar top 20 "sponsors" advocatenkantoren die
regelmatig dienen als externe raadsman van de megabanken van Wall
Street.
Twee van die advocatenkantoren zijn bijzonder noemenswaardig.
Het advocatenkantoor Paul Weiss staat op de lijst van grootste donor
van Klobuchar bij het Center for Responsive Politics. Paul Weiss is al
tientallen jaren nauw verbonden met de regelmatig strafrechtelijk
aangeklaagde mega-bank van Wall Street, Citigroup.
Eerder meldden we hierover:
Brad Karp, partner bij het advocatenkantoor
Wall Street met een batterij van 737 advocaten, Paul, Weiss, Rifkind,
Wharton & Garrison LLP, is Citigroup's bevoorrechte vertegenwordiger
bij beschuldigingen van fraude sinds het bedrijf werd geboren uit de
too-big-to-fail fusie van Travelers Group Insurance, haar talloze Wall
Street investeringsbanken, brokerage-eenheden en Citicorp, moeder van
Citibank.
Toen het in Londen gevestigde private equity-bedrijf, Terra Firma,
beweerde dat het was voorgelogen en bedrogen door Citigroup, waardoor
het in 2007 teveel betaalde voor de aankoop van EMI, een Brits
muzieklabel, behaalden Karp en zijn collega's met 8-0 van de jury een
overwinning ten gunste van Citigroup. Karp was ook aanwezig om de
overwinning bij te wonen toen de curator van de failliete Italiaanse
zuivelgigant Parmalat, Citigroup beschuldigde van fraude. Dan waren er
ook nog fraude-aanklachten verbonden aan de betrokkenheid van
Citigroup bij de ineenstorting van WorldCom en Enron - samen met
effecten, in elkaar geflanste aandelenonderzoeksrapporten en een
onderschatting van de blootstelling aan subprime-schulden met $ 39
miljard.
Karp, Karp en nog eens Karp.
De litanie van fraudegevallen tegen Citigroup, vergezeld van de
eeuwige verlaat-de-gevangenis-zonder-te-betalen-kaart die zoals altijd
betrouwbaar werd geleverd door Brad Karp, is zo alomtegenwoordig
geworden dat het de voor de hand liggende vraag oproept: is Citigroup
het ongelukkige doelwit van een wereldwijd netwerk van
rechtzaak-profiteurs, of heeft Brad Karp een geheime toverdrank om
steeds maar weer een notoire criminele instelling vrij te krijgen?
Karp is al met al goed terechtgekomen. Hij is nu de voorzitter van
Paul Weiss. Het is niet zo goed gegaan met de
langetermijnaandeelhouders van Citigroup die het grootste deel van hun
investering in het bedrijf verloren tijdens en na de financiële crash
van 2008 en die hun verliezen hiermee nog steeds moeten goedmaken.
Met de Amerikaanse belastingbetaler is het ook niet zo goed gegaan:
Citigroup ontving de grootste bailout van een bank in de geschiedenis
van de VS, inclusief een astronomisch bedrag van $ 2,5 biljoen
cumulatief in geheime goedkope, doorlopende leningen van de Federal
Reserve Bank in New York (de "toezihthouder"), van december 2007 tot
en met 21 juli 2010, blijkt uit een audit door de niet-partijgebonden
waakhond van het Congress, het Government Accountability Office.
Zelfs na de vernederende ineenstorting en multi-miljard dollar boetes
van toezichthouders wegens beschuldigingen van fraude, bleef Citigroup
brutaal de bestaande wetgeving trotseren - wetgeving die bedoeld was
om het misbruik op Wall Street in toom te houden.
In december 2014 heeft Senator Elizabeth Warren Citigroup publiekelijk
bestraft voor het effectief intrekken van het deel van de Dodd Frank
wetgeving voor financiële hervorming dat moest voorkómen dat derivaten
zouden worden ondergebracht in de federaal verzekerde banken die
eigendom zijn van de handelshuizen van Wall Street, zoals Citigroup.
Warren zei dit in de Senaat:
Mr. President, ik ben hier weer om te praten over een gevaarlijke
voorziening die op het laatste moment in een "must-pass spending bill"
is gestopt om Wall Street te laten profiteren. Deze bepaling zou een
regel intrekken die wordt genoemd, en ik citeer de titel van de regel:
"Prohibition Against Federal Government Bailouts of Swaps Entities" (verbod
tegen reddingsoperaties van swaps door de federale overheid).
Mr. President, in de afgelopen jaren hebben veel Wall Street-instellingen
buitengewone invloed uitgeoefend in de machtige wandelgangen van
Washington, maar Citigroup is boven de anderen uit gestegen. De greep
ervan op economisch beleid door de uitvoerende macht is ongekend.
Overweeg een paar voorbeelden:
- drie van de laatste vier minister van Financiën onder Democratische
presidenten hebben nauwe banden met Citigroup gehad. De vierde kreeg
de CEO-functie bij Citigroup aangeboden, maar wees deze af.
- de vice-voorzitter van het Federal Reserve-systeem is een Citigroup-volgeling.
- de tweede minister voor internationale zaken bij Financiën is een
volgeling van Citigroup.
- de Amerikaanse handelsvertegenwoordiger en de persoon die is
aangewezen als zijn plaatsvervanger - die momenteel assistent-secretary
zijn bij US Treasury - zijn Citigroup-volgelingen.
- hetzelfde geldt voor een recente voorzitter van de Nationale
Economische Raad van het Witte Huis.
- een andere recente voorzitter van het Office of Management and
Budget ging onmiddellijk na het verlaten van het Witte Huis over naar
Citigroup.
- weer een andere recente voorzitter van het Office of Management and
Budget is ook een Citi-volgeling - maar ik tel hier dubbel omdat hij
nu de minister van Financiën is.
Dat zijn veel machtige mensen, allemaal van één bank. Maar ze zijn
niet de enige bron van macht van Citigroup. In de loop der jaren heeft
het bedrijf miljoenen dollars uitgegeven aan lobbyen bij het Congres
en het financieren van de politieke campagnes van zijn vrienden in het
Huis van Afgevaardigden en de Senaat.
Citigroup heeft ook miljoenen uitgegeven om het politieke proces te
beïnvloeden op een manier die veel subtieler is en verborgen voor het
publiek. Vorig jaar schreef ik Citigroup en andere grote banken een
brief waarin ik hen vroeg om de hoeveelheid aandeelhoudersgeld die ze
hebben besteed aan denktanks om openbaar beleid te beïnvloeden, bekend
te maken. Citigroup's antwoord op mijn brief? Tegenwerking. Een jaar
is verstreken en Citigroup heeft niet eens bevestigd dat ze de brief
heeft ontvangen.....
De op twee na grootste donor van Klobuchar is het advocatenkantoor
Wachtell, Lipton, Rosen & Katz. Marty Lipton is een van de oprichters
van het advocatenkantoor en vertegenwoordigde jarenlang de oude
voorzitter en CEO van Citigroup, Sanford (Sandy) Weill. In de
autobiografie van Weill, The Real Deal, noemt Weill Lipton een goede
vriend.
Weill is de voormalige veteraan van Wall Street die de overheid dwong
om de Glass-Steagall Act in te trekken, de wetgeving ter bescherming
van beleggers in het depressietijdperk die het illegaal maakte voor
banken die verzekerde deposito's hadden om te fuseren met de
handelshuizen op Wall Street - een explosieve combinatie die leidde
tot de ineenstorting van Wall Street van 1929 tot 1933 . (Het duurde
slechts negen jaar na de intrekking van Glass-Steagall in 1999 voordat
Wall Street opnieuw instortte en de Amerikaanse economie met zich mee
omlaag trok.)
Volgens het boek van Weill was het advocatenkantoor van Marty Lipton
het bedrijf dat hem adviseerde over hoe hij rond de Glass-Steagall Act
kon manoeuvreren en zijn beursvennootschap Smith Barney en
verzekeringsactiviteiten, Travelers Group, kon laten fuseren met een
grote bank die niet verzekerde deposito's aanhield (Citicorp, moeder
van Citibank). Weill schrijft in zijn boek het volgende:
"Rond deze tijd hadden we strategische opties besproken met Marty
Lipton en zijn team van bankadvocaten bij Wachtell Lipton. De
advocaten van het kantoor trokken mijn aandacht door te beweren dat ze
ons konden helpen de juridische fusie problemen met een bank te
omzeilen. Twee machtige federale wetten, de Bank Holding Company Act
van de jaren 1950 en de Glass-Steagall Act uit het depressietijdperk,
stonden ons in de weg...."
Weill voltooide de fusie in 1998. De regering Clinton trok de Glass-Steagall
Act het daaropvolgende jaar in. Wall Street stortte negen jaar later
ineen onder een ongekende hoeveelheid corruptie, fraude en dubbele
handelspraktijken. Weill vertrok in 2006 bij Citigroup als miljardair.
Als Amy Klobuchar deze geschiedenis niet kent, is zij niet de persoon
die de burgers van de VS nodig hebben in het Oval Office. Als ze deze
geschiedenis wèl kent en nog steeds bereid is om geld aan te nemen van
de advocatenkantoren van Citigroup en andere dubbelhandelende banken
van Wall Street dan zou het voor Minnesota misschien beter zijn een
nieuwe senator te vinden voor de volgende verkiezingen.
Afdrukken Doorsturen