Het krijgen van een Nobelprijs houdt misschien in dat je een knappe kop bent, maar het houdt zeker niet in dat je dat ook blijft. Op veler verzoek gaan wij een met grote regelmaat schrijven over propaganda die wij keer op keer tegenkomen. Vandaag richten wij ons vizier op Paul Krugman, een regelmatig publicist van de New York Times.
Paul Krugman, de columnist van de New York Times die in 2008 de
Nobelprijs voor de Economische Wetenschappen kreeg, herhaalt wer eens
zijn grote leugen dat de banken van Wall Street niet verantwoordelijk
waren voor de financiële crash van 2008 of de daaropvolgende
woningcrash. Dit keer heeft hij zo'n kanjer van een leugen verteld dat
er geen twijfel meer bestaat dat hij op een missie is om de
geloofwaardigheid van Wall Street te herstellen, zelfs als hij de
geschiedenis van de financiële crash en elk officieel rapport dat
daarover is gepubliceerd, moet herschrijven.
Die meest recente grote leugen van Krugman verscheen in de gedrukte
editie van gisteren (van de New York Times), maar verscheen voor het
eerst in de digitale editie, gisteren, onder een andere kop: "Hebben
Zombies de hersenen van Bloomberg en Buttigieg gegeten?" Krugman
klaagt terecht, heel terecht, over het feit dat presidentskandidaat
Michael Bloomberg een rechtse mantra heeft aangenomen in een poging de
schuld te geven van de woningcrash (die gepaard ging met de
ineenstorting van Wall Street) aan liberalen die "de crisis
veroorzaakten door arme onschuldige bankiers te dwingen geld te lenen
aan mensen met een kleur...".
N.B. De klacht van Krugman over Buttigieg is dat hij te geobsedeerd is
door de staatsschuld van $ 23 biljoen - waarvan een aanzienlijk deel
natuurlijk het gevolg was van een poging om te herstellen van de
instorting van Wall Street.
Terwijl Krugman denkt zijn superioriteit ten toon te spreiden wat
betreft kennis van feiten (in tegenstelling tot Bloomberg) gooit hij
deze enorme leugen over de financiële crash van 2008 op het toneel:
"De toename van slechte leningen kwam niet van door de overheid
gesponsorde agentschappen noch van gereguleerde banken, maar van
niet-gereguleerde hypotheekverstrekkers."
Elk officieel rapport over de ineenstorting van Wall Street heeft het
volgende onthuld: dat banken van Wall Street de
subprime-hypotheekleningen aanmoedigden, omdat ze hoge kosten wilden
berekenen door de leningen te bundelden en ze te gelde te maken.
Sommige banken van Wall Street, zoals Goldman Sachs en Citigroup,
gebruikten zelfs hun voorkennis van hoe slecht de leningen in
werkelijkheid waren door er tegen te wedden (short bets). De crisis
werd verder vergroot door het feit dat dezelfde banken van Wall Street
forse bedragen betaalden aan ratingbureaus zoals Standard & Poor's en
Moody's om triple-A-ratings te geven voor securitisaties waarvan de
banken wisten dat ze waarschijnlijk zouden instorten.
Het
officiële overheidsrapport (PDF) over de financiële crisis, het
Financial Crisis Enquiry Commission Report, schrijft dit over wie al
deze subprime-schulden uitgaven:
"Subprime werd gedomineerd door een steeds kleiner wordend veld van
steeds grotere bedrijven; de marginale spelers van het afgelopen
decennium waren samengevoegd of verdwenen. Tegen 2003 verstrekten de
top 25 subprime-kredietverstrekkers 93% van alle subprime-leningen,
tegen 47% in 1996. Er waren nu drie belangrijke soorten bedrijven
werkzaam in de subprime- en securitisatiebusiness: commerciële- en
spaarbanken, investeringsbanken van Wall Street, en onafhankelijke
hypotheekverstrekkers. Enkele van de grootste banken en
spaarinstellingen - Citigroup, National City Bank, HSBC en Washington
Mutual (allemaal gereguleerde, federaal verzekerde banken) -
besteedden miljarden aan het stimuleren van subprime-leningen door het
creëren van nieuwe bedrijfsonderdelen, het overnemen van bedrijven of
het aanbieden van financiering aan andere hypotheekverstrekkers...."
Waarom denkt Krugman dat het Amerikaanse ministerie van Justitie en
andere toezichthouders JPMorgan Chase, de grootste gereguleerde bank
van het land, een boete van $ 13 miljard hebben opgelegd voor de
verkoop van giftige subprime-hypotheken? Op 19 november 2013 kondigde
het Amerikaanse ministerie van Justitie de boete van $ 13 miljard aan
en
schreef het volgende:
“Zonder twijfel heeft het gedrag dat in dit onderzoek aan het licht is
gebracht, bijgedragen tot het groter worden van de hypothekencrash…
Het gedrag dat JPMorgan heeft erkend - risicovolle woningkredieten
omkatten in effecten en vervolgens te verkopen zonder hun lage
kwaliteit aan beleggers bekend te maken - heeft bijgedragen aan de
enorme omvang van de financiële crisis. Door te eisen dat JPMorgan
zowel de grootste FIRREA-boete in de geschiedenis betaalt als de
nodige consumentenhulp biedt aan gebieden die het hardst worden
getroffen door de financiële crisis, herstellen we vandaag een deel
van die schade."
Om de agenda van Paul Krugman te begrijpen, is wat
achtergrondinformatie nuttig over hoe hij deze grote leugen al
jarenlang in zijn eerdere columns - over de onschuld van Wall Street
in het creëren van de grootste financiële en economische ineenstorting
sinds de Grote Depressie - heeft uitgedragen.
In augustus 2014 schreef Krugman
een propagandastuk dat het idee
uitdroeg dat er geen verdere regulering van Wall Street nodig was,
omdat de Dodd-Frank wetgeving voor financiële hervormingen die in 2010
werd aangenomen "een succesverhaal is." Krugman moet de jarenlange
reeks artikelen in de zakelijke pers tussen 2012 en 2013 hebben gemist
over hoe JPMorgan Chase honderden miljarden dollars van zijn
deposito's had gebruikt om te gokken in risicovolle derivaten in
Londen en gaandeweg $ 6,2 miljard van het geld van zijn spaarders
verloor. Het lijkt erop dat Krugman ook de diepgaande
onderzoekscommissie van de Senaat over deze kwestie en zijn 300
pagina's tellende rapport heeft gemist.
Nadat hij had geschreven over wat een succes Dodd-Frank was geweest in
augustus 2014, kreeg Krugman te maken met het enorm beschamende feit
dat met één pennestreek (in december van datzelfde jaar) zijn vrienden
van Citigroup één van de belangrijkste bepalingen van Dodd-Frank
door hun vrienden in het Congres lieten schrappen. De intrekking was
gekoppeld aan de verplichte uitgavenrekening om de overheid draaiende
te houden en stond de federaal verzekerde banken toe voor honderden
biljoenen dollars aan risicovolle derivaten (in eigendom van holdings
van Wall Street) aan te houden, in plaats van dat die naar een niet
federaal verzekerde instelling (zoals eerder vastgelegd in Dodd-Frank)
moesten gaan.
Krugman schreef dit destijds: “Dit is niet het einde van financiële
hervormingen. Ik zou zelfs beweren dat het reguleren van verzekerde
banken een bijzaak is, omdat de crisis van 2008 vooral werd
veroorzaakt door niet-verzekerde instellingen zoals Lehman Brothers en
A.I.G. " Dit is dezelfde grote leugen die sinds 2012 wordt gebruikt
door een andere publicist van de New York Times, Andrew Ross Sorkin.
Lehman Brothers ging failliet en vroeg op 15 september 2008 het
faillissement aan. Dit zijn de krantenkoppen over een van de grootste
federaal verzekerde banken in het land, Citigroup's Citibank, die
maanden in de zakelijke pers te lezen waren vóór de val van Lehman
Brothers :
10 januari 2008, Wall Street Journal: "Citigroup en Merrill zoeken
meer buitenlands kapitaal", waarbij zij opmerkten: "Twee van de
grootste namen op Wall Street gaan - opnieuw vernederd - naar
buitenlandse investeerders."
17 januari 2008, Los Angeles Times: "Citigroup verliest bijna $ 10
miljard"
5 maart 2008, MarketWatch: "Citigroup CEO zegt onderneming "financieel
gezond", met de openingszin waarin wordt uitgelegd dat "de chief
executive van Citigroup trachtte de angst van investeerders van
woensdag weg te nemen, een dag nadat het aandeel een meerjarig
dieptepunt had bereikt...."
20 april 2008, New York Times: "Citigroup meldt een verlies en plant
9.000 ontslagen", waarin wordt uitgelegd dat de bank een verlies van $
5,1 miljard rapporteerde en arbeidsplaatsen zou moeten schrappen.
26 juni 2008, Wall Street Journal: "Citigroup: elke dag minder en
minder waard", deelt het enge nieuws dat het aandeel een derde waard
was van het hoogste punt in 52 weken.
Op 14 juli 2008 meldde Bloomberg News dat Citigroup, naast het bezit
van $ 2,2 biljoen aan activa op haar balans, $ 1,1 biljoen aan "mysterieuze"'
activa op haar balans heeft staan, waaronder "trusts om door hypotheek
gedekte effecten te verkopen, voertuigen te financieren met
kortlopende schulden en onderpandschulden (collateralized debt
obligations of CDO's) uit te geven om obligaties opnieuw te verpakken."
Citigroup ontving uiteindelijk de grootste bailout voor banken in de
Amerikaanse geschiedenis, waaronder het volgende: een
overheidsgarantie op meer dan $ 300 miljard van zijn activa; een
injectie van $ 45 miljard aan overheidskapitaal; de Federal Deposit
Insurance Corporation die $ 5,75 miljard aan senior ongedekte schulden
van Citigroup en $ 26 miljard aan handelspapier en interbancaire
deposito's garandeert; en een geheime cumulatie van $ 2,5 biljoen aan
doorlopende leningen van de Federal Reserve die duurde van december
2007 tot ten minste juli 2010.
Het wordt tijd dat Paul Krugman en Andrew Ross Sorkin zich eens niet
bedienen van grootschalige propaganda, en schoon maken met het
Amerikaanse volk - vooral in een tijd waarin de Federal Reserve zijn
geldsluizen naar Wall Street weer heeft heropend.
Afdrukken Doorsturen
