Het Europees Defensieagentschap (EDA) heeft een consortium geselecteerd met als missie het ontwerpen van een elektromagnetisch kanon. Het is een wapen dat zes keer de geluidssnelheid zou kunnen bereiken! De technologie maakt deel uit van een reeks "next generation"-wapens die de wereldmachten de afgelopen jaren nastreven. Terwijl de Amerikanen een enorm budget hebben toegewezen voor nog steeds niet succesvol onderzoek, wil de Europese Unie het beter doen met minder investeringen. Wordt het een superwapen of schieten met losse flodders?
Het Europees Defensieagentschap (EDA) en het Frans-Duitse
onderzoeksinstituut van Saint-Louis (ISL) hebben een onderzoek gestart
naar elektromagnetische railguns waaraan vijf Europese landen
deelnemen. De studie wordt 'PILUM' genoemd.
Elektromagnetische railguns zijn draagraketten die zeer hoge
elektrische energie gebruiken door de Lorentz-kracht te gebruiken om
aanzienlijk hogere beginsnelheden te verkrijgen dan die van chemische
wapens.
ISL is het toonaangevende onderzoeksinstituut in Europa op het gebied
van elektromagnetische railguns. Geïnitieerd en geleid door ISL, is
een consortium van verschillende Europese partners (Frankrijk,
Duitsland, Polen, Italië en België) opgericht met de naam PILUM
(Projectiles for Increased Long-range effects Using Electro-Magnetic
railgun) en het project heeft met succes een EDA-PADR (Preparatory
Action on Defence Research) status aangevraagd.
Het "PILUM"-project maakt deel uit van het onderzoeksprogramma
Preparatory Action on Defence Research (PADR), gefinancierd door de
Europese Commissie en beheerd door het Europees Defensieagentschap.
Het resultaat is in april door het Europees Defensieagentschap
gepubliceerd.
Het EDA-PADR PILUM-project bestrijkt een periode van twee jaar om de
haalbaarheid aan te tonen om een dergelijk elektromagnetische
railgun te bouwen voor artillerietoepassingen die met hypersonische
snelheid afstanden tot (nu nog) 200 km kunnen overbrugen. De
projectleiders noemden een snelheid van meer dan 7.200 km/u , dat wil
zeggen drie keer meer dan wat momenteel het beste is en zes keer meer
dan de geluidssnelheid (Mach-6).
Ook wordt een mogelijke integratie in schepen en andere militaire
platforms onderzocht. Experimenteel, simulatie- en modelleringswerk
zullen deel uitmaken van de studies om de haalbaarheid voor het
gebruik van deze railguns aan te tonen. Deze studies zullen de basis
vormen voor de definitieve bouw van een "demonstrator" binnen een
termijn van 8 jaar.
De voordelen zijn legio. Ten eerste zou het verminderen van de
vliegtijd het risico op onderschepping aanzienlijk verkleinen.
Daarnaast is het doel om het risico te beperken dat de krijgsmacht
wordt blootgesteld aan een mogelijke vijandelijke reactie. Bovendien
zou de opslag veel veiliger zijn zonder explosief poeder. Tot slot
kunnen de gemaakte besparingen qua kosten zeer aanzienlijk zijn.
Bedrijven uit vijf landen nemen deel aan het PILUM-consortium ,
waaronder de Franse Nexter en Naval Group, die op 11 juni 2020 een
persbericht hebben gepubliceerd. Voor laatstgenoemde zou het
elektromagnetische kanon een apparaat kunnen worden dat een revolutiie
kan betekenen bij de artillerie.
Er zijn echter wat "probleempjes" die men in Brussel wegwuift. Zo is
de technologie niet zo eenvoudig. Het is een vereiste om in ongeveer
vier milliseconden een grote hoeveelheid energie op te wekken. Er is
met andere woorden een enorme stroom nodig, gelijk aan die van een
stad met 500.000 inwoners (!). Hoewel het elektromagnetische kanon op
een schip moet worden vervoerd, roept de kwestie over het volume van
de generatoren daarom nogal wat vragen op.
Bovendien worden door het Joule-effect, gegenereerd door een
intensiteit van enkele miljoenen versterkers, de rails van het kanon
verwarmd. Ook onderhevig aan aanzienlijke wrijving slijten deze zelfde
rails zeer snel. En eerlijkheidshalve moeten we ook vermelden dat het
vereiste elektrische vermogen het onmogelijk maakt om met hoge
snelheid te schieten. De vuursnelheid is echter essentieel voor
luchtafweergevechten.
De Verenigde Staten zijn al 15 jaar bezig een dergelijk wapen te
ontwikkelenen, echter zonder overtuigende resultaten. Het onderzoek
heeft de Amerikanen inmiddels een slordige $ 500 miljoen gekost! Voor
2021 hebben onderzoekers een budget van maximaal 9,5 miljoen dollar.
Er zal in de toekomst echter geen budget meer over de Atlantische
Oceaan worden toegewezen, tenminste niet tussen 2022 en 2025.
Brussel denkt de klus geklaard te krijgen met een budget van maar
liefst 1,5 miljoen euro. Volgens ons heeft het ontwerp van het logo al
zoveel gekost, maar dit terzijde. De ISL is wat dit betreft zeer zelfverzekerd.
Het instituut herinnert eraan dat ze 30 jaar aan dit soort technologie
hebben gewerkt. Dit eerdere onderzoek maakte het met name mogelijk om
de eerste twee elektrische kanonnen te ontwerpen, de Pegasus en de
Rafira.
De 10 MJ-installatie Pegasus die wordt gebruikt om de lanceer- en
armatuurtechnologie te verbeteren in de richting van een betrouwbaar
middellange afstands artilleriesysteem. Recente resultaten zijn onder
meer de succesvolle lancering van in eigen beheer ontwikkelde
lanceerpakketten voor projectielversnelling met hypersonische snelheid
(> 2500m /s). De ISL-lanceringstechnologie streeft naar wereldwijd
aanvaarde normen met betrekking tot de efficiëntie van de omzetting
van elektrische energie in kinetische energie (> 35%).
Rafira is een railgun (kaliber 25 mm2) waarmee een salvo tot vijf
schoten kan worden afgevuurd met extreem hoge vuursnelheden. In single
shot-modus kan Rafira projectielen in het massabereik van 100 gram
versnellen tot snelheden van meer dan 2400 m/s, wat overeenkomt met
versnellingsniveaus van meer dan 100.000 g. Deze lanceerinstallatie
wordt gebruikt om het mogelijke gebruik van railgun-technologie te
onderzoeken voor scenario's met antischipraketten. Operationele
onderzoeksanalyse heeft geleid tot de conclusie dat vuursnelheden van
meer dan 50 Hz nodig zijn om te verdedigen tegen hypersonische
raketten.
Voorstanders van de railguns prijzen het om een aantal redenen: het
maakt schepen veiliger omdat men geen explosieve munitie hoeft mee te
nemen, het is ongelooflijk snel en, afhankelijk van berekeningen, kan
het schot ongelooflijk nauwkeurig zijn. Tests hebben aangetoond dat
projectielen van railguns met afstanden van maximaal 200 kilometer met
een snelheid van 2,5 kilometer per seconde zouden kunnen afvuren.
Het project is niet uniek in de huidige wapenwedloop. De Verenigde
Staten (Office of Naval Research, Naval Surface Warfare Center
Dahlgren Division en BAE Systems), India (DRDO), het VK (DRA), Japan (ATLA),
Rusland en China hebben allemaal onderzoeksprojecten op het gebied van
elektromagnetische railguns, in verschillende stadia van vooruitgang.
Tot nu toe is er - naar men denkt - nog geen enkele proef in het
openbaar gehouden, maar vermoedelijk heeft China een prototype op zee
getest.
Het is de vraag of de ontwikkeling van de elektromagnetische railgun
niet hetzelfde pad volgt als de Franse Concorde. Er is inmiddels veel
geld tegenaan gegooid, en zelfs Chinese anonieme bronnen zeggen dat
een railgun zùlke afmetingen zou moeten hebben (om effectief te zijn)
dat het niet vervoerd kan worden op een oorlogsschip. Daarnaast is de
vereiste
enorme hoeveelheid energie
een groot probleem.
