De driedaagse top van de Europese staatshoofden en regeringsleiders van de Europese Unie (EU) in Brussel vond plaats tegen de achtergrond van een nieuwe verspreiding van de corona-pandemie over het hele continent. De terugkeer naar werk en scholen, geïnitieerd door regeringen en vakbonden sinds de sluiting in mei eindigde, creëert een nieuwe besmettingsgolf die de gezondheidsstelsels dreigt te overbelasten. Een artikel met achtergronden en informatie.
De
NRC meldde vanmiddag
het volgende:
De opstelling van de ‘zuinige vier’, waaronder Nederland, leidt op de
EU-top in Brussel tot veel discussie. Inmiddels maakt men zich op voor
een lange nacht onderhandelen.
De stapjes zijn klein, maar de vooruitgang is nog voldoende om door te
gaan. Halverwege de derde dag onderhandelen over de Europese
meerjarenbegroting en een herstelfonds nemen de irritaties tussen
regeringsleiders toe, maar is er nog altijd de wil om een akkoord te
bereiken. De kans slinkt dat dat op zondag lukt, en in Brussel gaat
men inmiddels al uit van een lange nacht onderhandelen.
De
NOS meldde aan het begin van de avond:
De vermoeidheid en irritaties onder de
leiders bij de Eurotop neemt toe. De Hongaarse premier Orbán vraagt zich hardop
af waarom de Nederlandse premier Rutte hem haat. De Finnen gaan nu voorop in de
strijd tegen subsidies die uit het nog op te richten herstelfonds moeten worden
uitgekeerd. Finland en Zweden willen dat landen vooral geld kunnen lenen, dat
moet worden terugbetaald.
Nederland is bereid om subsidies te geven als er maar in ruil daarvoor
hervormingen in landen als Italië en Spanje worden doorgevoerd. Hervormingen die
in beton gegoten moeten zijn, omdat de ervaringen uit het verleden niet al te
goed zijn met beloftes die werden gedaan om te hervormen. Nederland wil daarom
de hulp aan een land kunnen blokkeren, wat in Brussel de noodremprocedure wordt
genoemd.
...
Maar na drie dagen onderhandelen is langzamerhand het punt bereikt waarop de
leiders niet meer terug kunnen. Geen akkoord zou een blamage betekenen voor niet
alleen de Europese Unie, maar vooral voor de Duitse bondskanselier Merkel en de
Franse president Macron. Ze hebben de afgelopen maanden alles in de strijd
gegooid om de 27 landen op één lijn te brengen. Het zou betekenen dat de macht
van de as Parijs-Berlijn, die in het verleden altijd voor oplossingen zorgde,
afgenomen is.
De Corona-pandemie
In Spanje - waar het aantal nieuw besmette mensen op 16 juli met 1.361
gevallen voor het eerst sinds mei op meer dan 1.000 lag - vroeg de
gemeenteraad in Barcelona gisteren de inwoners van de vijf miljoen
grootstedelijke regio om in hun appartementen te blijven. De regio met
de meeste nieuwe gevallen (647) is Catalonië. Woordvoerster van de
regionale regering, Meritxell Budó, zei dat dit "de laatste kans was
om maatregelen te vermijden die de hele bevolking beperken".
Er waren donderdag 583 nieuwe infecties in Duitsland en 157 in
Oostenrijk - het hoogste aantal sinds 10 april. In België stegen de
corona-infecties met 32% tot gemiddeld 115 per dag. Zowel in Duitsland
als in België is de reproductiesnelheid van het virus hoger dan 1, wat
aangeeft dat het aantal nieuwe gevallen opnieuw exponentieel toeneemt.
"Gezien deze gegevens", zegt de Belgische viroloog Marc Van Ranst, "moeten
we zeggen dat we het begin van een tweede golf zien."
In Frankrijk, waar er 184 actieve clusters zijn, is het
reproductietempo gestegen tot 2,62 in Bretagne, 1,5 in het Loiredal en
1,55 aan de Rivièra. Het is meer dan 1 in een aantal regio's,
waaronder de regio Parijs. Omdat in ons land het
outbreakmanagementteam kennelijk grotendeels met vakantie is, zijn de
verstrekte gegevens - zoals gebruikelijk - minimaal. Het schijnt dat
we nog net onder het reproductiegetal 1 zitten, officieel dan hè.
En opnieuw is gebleken dat de EU niet in staat is om gezamenlijk en
gecoördineerd op het groeiende gevaar te reageren. Nogmaals, elk land
doet wat het wil. En nogmaals, hulpeloze oproepen komen van een
Europese Commissie die haar eigen mislukking niet eens heeft doorstaan.
En dat ongekozen samenraapseltje zwaait de scepter over de hele EU.....
wat een armoe.
Het geld
Desalniettemin lag de focus van de eerste fysieke EU-top sinds het
uitbreken van de corona-pandemie niet op het stoppen van de nieuwe
infectiegolf. In plaats daarvan maakten de verzamelde staatshoofden en
regeringsleiders ruzie over hoe miljarden euro's in reddingspakketten
voor banken en grote bedrijven kunnen worden gestopt, terwijl ze
tegelijkertijd bezuinigingsmaatregelen en massale ontslagen
organiseerden die miljoenen banen in heel Europa zouden vernietigen.
De Europese heersende elite voert geen oorlog tegen het coronavirus,
maar tegen de bevolking van de EU!
Terwijl de Europese Centrale Bank (ECB) 1,25 biljoen euro drukte voor
Europese banken, bereidde de EU een door Berlijn en Parijs voorgesteld
reddingsplan van in eerste instantie 750 miljard euro voor. De
EU-landen hebben al tientallen miljarden toegekend aan grote bedrijven
zoals Siemens, Airbus, Renault en verschillende nationale
luchtvaartmaatschappijen - waaronder "onze" KLM. Met de hulp van de
vakbonden organiseren dezelfde bedrijven uitgebreide
herstructureringsmaatregelen en massale ontslagen. De schade die die
biljoenen aanrichten zijn het probleem voor de komende generaties, als
de huidige politici allang weer van het toneel zijn verdwenen.
In de mainstream media werd veel aandacht geschonken aan de "Vrekkige
Vier" (waarbij zich overigens ook Finland had aangesloten). Deze
kleine landen stelden steeds weer nieuwe eisen. Zelfs kanselier Merkel
speelde een kleine bijrol in het machtsspel - of is er een
stilzwijgende overeenkomst dat zij in werkelijkheid achter de
dwarsligger staat?
Het was de bedoeling van Brussel dat alles om Angela Merkel zou moeten
draaien. De Duitse bondskanselier, die sinds 1 juli het
EU-voorzitterschap leidt, wilde optreden als tussenpersoon op de
financiële top in Brussel, die tevoren al historisch was genoemd. Met
de geconcentreerde ervaring van 14 jaar als kanselier werd van Merkel
verwacht dat zij snel overeenstemming zou bereiken over het
controversiële financiële pakket van bijna 2 biljoen euro en een
uitweg zou vinden uit de corona-crisis.
Maar het pakte anders uit, totaal anders. Aan het begin van de eerste
dag van de Brusselse topbijeenkomst sinds de start van de corona-pandemie
op vrijdagochtend was Merkel allesbehalve zeker van haar overwinning.
"Ik verwacht zeer moeilijke onderhandelingen", zei ze. De verschillen
waren nog steeds erg groot. "We moeten hard werken", zei de kanselier.
Maar daarna hoorde en zag je weinig van de zelfbenoemde "eerlijke
makelaar". Een hoofdrol was wel weggelegd voor Mark Rutte, die één van
Merkel's naaste EU-partners is sinds het Verenigd Koninkrijk wijselijk
(en precies op tijd) de stekker uit de EU-jukebox trok. Rutte en zijn
vrienden van de "Vrekkige Vier" (Nederland, Oostenrijk,
Denemarken, Zweden en inmiddels ook Finland) speelden tegenover de
Belgische gastheer Charles Michel en de Duitse bondskanselier
kennelijk een keihard powerplay.
Het getuigt van enorme politieke en menselijke armoede van wat er weer
gebeurt aan het hof van de Europese regeringsleiders in Brussel. Het
is niet langer een idee van een toekomstig Europa dat zichzelf wil
laten gelden met zijn deugden en waarden. Onderhandelen is de inhoud
van de eindeloze gesprekken onder veel ogen, onderhandelen over geld
om de eigen belangen te dienen. De Europese Unie is in werkelijkheid
de portemonnee die u tevoorschijn moet halen om hùn dromen te
verwezenlijken. Een Europees idee, geboren op de vele slagvelden in
Europa, in Frankrijk, Duitsland, België, Nederland, Polen, Rusland, om
oorlogen te vervangen door vrede, vreedzaam en vriendelijk met
elkaar te leven en niet om ons hoofd non-stop te breken het
Vierde Rijk, zo'n idee staat niet op de agenda van EU 2020.
Bijna geen enkele politicus denkt aan de belangen van de burgers,
iedereen kijkt naar het geld dat ze mee naar huis willen nemen om daar
te laten zien hoe belangrijk Europa is en hoe goed zij het hebben
gedaan.
De Duitse mainstream media zeggen al dat bondskanselier Merkel de
Europese Unie zal redden - wensdenken natuurlijk omdat het gaat over
het Duitse voorzitterschap. Maar uit wat wij aan informatie binnen
krijgen blijkt Merkel óók korting te krijgen op de prijs van de "redding"
- en dat is - gezien wat de mainstream media steeds weer beweerden,
namelijk dat Duitsland juist op de lijn van Italië en Frankrijk zat -
opmerkelijk. De voorzitter van de Raad, Michel, heeft voorgesteld de
premieverlaging de komende zeven jaar maar liefst 3,671 miljard euro
te laten bedragen. Daar is geen geldige reden meer voor; de
historische Britse korting is immers van het toneel verdwenen.
Ons land zou op de tweede plaats staan met 1,576 miljard euro. Zweden,
Oostenrijk en Denemarken kunnen uitkijken naar een verhoging van hun
kortingen. Ze groeien naar resp. 823, 287 en 222 miljoen euro. Dat
zijn logischerwijs de grootste netto-bijdragers, zou je kunnen zeggen,
maar zo eenvoudig is het niet: Italië en Frankrijk zijn ook
netto-bijdragers in de EU. Parijs en Rome moeten dus ook wat in de
buidel tasten om de kortingen te financieren (maar dat kan er wel van
af, bij de te ontvangen subsidies). En dan te bedenken dat het
corona-crisis de zuidelijke landen veel harder heeft geraakt dan de "vrekkige"
landen en Duitsland.
O ja, nog een klein probleempje: Merkel eist dat de terugbetaling van
EU-schulden voor de wederopbouw in de komende begrotingsperiode begint,
waarschijnlijk in 2026.
De Europese gedachte
Ze hebben onderhandeld over het geld om aan nationale verlangens te
voldoen - want vaak zijn er verkiezingen in aantocht waar rekening mee
gehouden moet worden. Ondertussen kijkt Brussel de andere kant op waar
mensenrechten worden geschonden, en men met lede ogen kan toezien hoe
de Hongaarse premier Orban de onderhandelingspartners onder druk zet
om alles te boycotten als niet aan de belangen van zijn land wordt
gedacht. Hongarije en Polen, het zijn voor Brussel de molenstenen om
hun nek die zij zelf hebben uitgezocht - maar desondanks leren zij
niets uit het verleden nu men bezig is Oekraïne op te nemen.
De kracht van de wet, niet het recht van de sterkste, behoort de
stelregel tezijn voor een Europese Unie dat zich zou moeten
concentreren op de omstandigheden van minderheden in haar rechtsgebied.
Immers: daar zijn de waarden niet altijd en overal zoals we zouden
willen. Denk bijvoorbeeld aan de arbeiders uit Polen, Bulgarije en
Roemenië die in ons land werken, slecht betaald en ellendig gehuisvest
in krotten of veelal bij elkaar in een flatje gedrukt en die daarna
nog steeds door werkgevers of uitzendbureau's worden uitgeperst.
Autochtone burgers die een zelfstandig bestaan, een eigen huisje, wel
op hun buik kunnen schrijven. Ja, schaamt dan geen enkele politicus
zich hiervoor die daar aan meedoet?
De Europese Unie was ooit het idee, de overtuiging dat de burgers hier
in goede handen waren. Maar meer dan tweederde van de Italianen staat
nu sceptisch tegenover dit gedrocht. Hoe zouden ze zich anders moeten
voelen als veel jongeren geen toekomst meer voor zichzelf zien in
Europa?
De economie moet mensen ten dienste staan en niet andersom. Maar hoe
past dat in elkaar als ziekenhuizen kapot worden bezuinigd, als er
overal een tekort is aan artsen en verpleegkundigen, die we prijzen
voor hun grote inzet in de strijd tegen corona, maar die met
zeer bescheiden lonen en salarissen worden afgescheept. Meer sociale
rechtvaardigheid in plaats van nog meer miljarden euro's naar het
handjevol vermogende mensen. We hebben meer Europese democratie nodig.
Een EU als model van uitgeoefende menselijke waardigheid, als model
van vrijheid en gelijkheid, als model met een sociale markteconomie
die iedereen kansen biedt, een EU dat iedereen het recht op onderwijs
geeft op basis van zijn kansen. Het zal er nooit van komen: alleen
daarom al is een Nexit het overdenken waard.
Het Wederopbouwfonds
Maar goed, het ging volgens de dames en heren politici bij de top over
de "wederopbouw" van de economie nà corona (let wel: niet tijdens
de coronacrisis) en de toekomstige EU-begroting. Voor Rutte geldt
natuurlijk dat in ons land er verkiezingen plaatsvinden in het
voorjaar van 2021 (tenzij het huidige kabinet tegen die tijd een "nodmaatregel"
uit de hoge hoed tovert en het wordt uitgesteld). De
conservatief-liberale partij VVD van Rutte zal zich moeten verdedigen
tegen de harde anti-Europese en populistische concurrentie. De
"topchef" Michel had een document gepresenteerd waarmee hij nog verder
richting de "Vrekkige Vier" dacht te gaan.
Het gaat daarin om de zogenaamde "governance" van het wederopbouwfonds
(wat het in feite natuurlijk niet is). Voor het verlenen van EU-steun
gelden aanvullende voorwaarden, bij twijfel komt de Europese Raad
bijeen.
Rutte wilde dat de steun voor Italië, Spanje of Frankrijk onder een
algemeen voorbehoud zou worden geplaatst. Net geen trojka, maar op die
manier zouden hervormingen in die landen kunnen worden doorgevoerd -
op papier althans, want de realiteit blijkt altijd weerbarstiger te
zijn. Hij riep zelfs op tot een vetorecht voor de lidstaten - dat wil
zeggen unanimiteit in de Europese Raad. Den Haag zoudan dan een
verzoek om hulp van Rome alléén kunnen blokkeren. De Bulgaarse premier
Borissow verweet Rutte politieagent te willen spelen.
Brussel haalde van alles uit de kast om tot een resultaat te komen.
Oostenrijk, Denemarken en Zweden kregen hogere premiekortingen
aangeboden, met name kritieke EU-landen werden door de Europese
Commissie omver gepraat om de inningskosten die zij inhouden op
EU-tarieven - naar 15 te verlagen in plaats van 20. Hard play spelen
is de moeite waard.
Tot in detail staat nog weinig vast, maar het wordt duidelijk dat de
EU blijft zoals ze was, een multiculti-markt. Als de Oostenrijkse
Sebastian Kurz en de Mark Rutte daadwerkelijk bereiken wat zij tevoren
wilden, zou dat een grote verrassing zijn. Zelfs als uiteindelijk het
zes maanden durende presidentschap van Angela Merkel zal worden
opgevoerd als een groot succes in de politiek, zal de waarheid zijn:
behalve enorm hoge uitgaven was er niets bereikt. Maar wat zou het:
het is het geld van de belastingbetaler. Het wordt pas serieus als de
lidstaten zonder geld komen te zitten.
In de EU zijn er nog steeds bittere meningsverschillen over hoe kan
worden gegarandeerd dat de reddingspakketten zullen dienen om
draconische bezuinigingsmaatregelen uit te voeren, zoals in
Griekenland na de crash in Wall Street in 2008, en om het mondiale
concurrentievermogen van de Europese economie te versterken. Angela
Merkel, wiens regering het roterende EU-voorzitterschap bekleedt, zei
- zoals we al kort schreven - bij aankomst in Brussel dat ze "zeer,
zeer moeilijke onderhandelingen" verwachtte. De verschillen in de
standpunten van de lidstaten zijn nog steeds "heel, heel groot" en "echt
bereid tot compromissen sluiten" is nodig. Je kunt dus "nog niet
voorspellen ... of we dit keer tot een resultaat zullen komen".
Al op de eerste dag van de top spraken verschillende kleinere landen
zich uit tegen het voorgekookte Frans-Duitse initiatief. De Hongaarse
premier Viktor Orban dreigde met een veto tegen een verordening die
staten verplicht om de "kernwaarden" van de EU te respecteren om geld
te ontvangen van het noodfonds. Onze minister-president Mark Rutte
riep (zoals gezegd) op tot een veto op alle uitgaven van het
EU-reddingsfonds.
De Italiaanse premier Giuseppe Conte zag het voorstel van Berlijn en
Parijs, dat voorziet in bezuinigingsmaatregelen die niet mogen worden
opgelegd tijdens EU-besprekingen zoals in Griekenland, wel zitten,
maar hij vindt dat bezuinigingsmaatregelen moeten worden uitgewerkt in
onderhandelingen in achterkamertjes tussen de grote EU-machten (Frankrijk,
Italië en Duitsland - de rest heeft niets in de melk te brokkelen).
"We werken aan... een economische en sociale reactie voor al onze
Europese burgers in het gemeenschappelijk belang van de waarden die we
delen", zei Conte. Als hij de toegezegde miljardengift maar krijgt.
Het Fiscal Compact
En nu we het toch over geld hebben: laten we het eens hebben waar geen
politicus zich vooralsnog aan waagt: de gevreesde terugkeer van de
verplichting om de overheidsbegrotingen weer in evenwicht te brengen,
het beruchte Fiscal Compact, het
begrotingspact.
Volgens het optimistische scenario van de Europese Commissie bedraagt
de gemiddelde overheidsbegroting van de eurozone in 2020 -8% van het
totale bbp van de eurozone. Van dit zal volgend jaar het ontluikende -
gehoopte - herstel ten hoogste 4% kunnen wegnemen, waardoor de
eurozone gemiddeld met een begrotingstekort van -4% voor 2021
overblijft. Aangezien dit een gemiddelde is, kampen sommige landen (bijv.
Italië en Griekenland) in 2021 met een begrotingstekort van meer dan
-8% (tegen een verwachte -15% in 2020). Dat betekent dat de eurozone,
om terug te keren naar een evenwichtige begroting, zichzelf gemiddeld
een begrotingsbesparing van ongeveer 4% van haar totale bbp zal gaan
opleggen, met landen als Italië en Griekenland die te maken krijgen
met een bezuinigingsnachtmerrie van meer dan 8% van hun ingezakte bbp.
Als dit scenario werkelijkheid wordt, wordt de jaarlijkse
begrotingsstijging van 1% van het Herstelfonds gecompenseerd door een
fiscale bezuinigingsgolf van 4%. Nu Europa zachtjes aan begint te
herstellen van de rampzalige gevolgen van de pandemie (hoewel de
cijfers daarvan een ongewenste ontwikkeling laten zien), zal Brussel
onze economieën met een voorhamer op de kop slaan. En toch, met dit
simpele vooruitzicht, zullen politici weigeren om deze onheilspellende
olifant in de kamer te bespreken, en zijn ze in plaats daarvan uren
bezig geweest in eindeloze onderhandelingen over de 1 % fiscale
"boost", en of het moet worden verlaagd of hoe het zal moeten worden
gecontroleerd.
Behalve dat relatief onbelangrijke (in macro-economische termen)
zogenaamde "Herstelfonds" eens kijken waar onze leiders zich echt
zorgen over maken. Het gaat in feite om vijf kwesties. De eerste drie
klinken belangrijk, maar het zijn eigenlijk de laatste twee die echt
brandende problemen vormen.
De drie minder grote problemen zijn:
1. De totale omvang van het pakket (te financieren met schulden die de
Europese Commissie namens de lidstaten uit de particuliere markten zal
halen) en de verdeling van deze gelden tussen subsidies en leningen.
Hoewel het waar is dat leningen niet relevant zijn (aangezien
lidstaten en EU-bedrijven met insolventie worden bedreigd, en niet met
illiquiditeit), is dit in werkelijkheid voor onze regeringsleiders
niet een belangrijk knelpunt probleem geweest - ondanks het feit dat
men het ànders doet voorkomen. Het uiteindelijke doel van de EU is
immers een transferunie, en linksom of rechtsom, hoe lang het ook
duurt, die moet en zal worden gerealiseerd. En dan hebben we punt
2 De verdeling van de gelden tussen verschillende lidstaten. Hier had
Rutte een goed punt: het was gek voor de Europese Commissie om te
specificeren hoeveel geld elk land zou krijgen voor achterwaarts
gerichte statistieken, zonder rekening te houden met de (nog onbekende)
effecten van de pandemie op de economieën en de gezondheidsstelsels
van de EU-lidstaten.
3. Het stemmechanisme waarmee betalingen worden geautoriseerd of
geblokkeerd: hoe is het in detail geregeld met het vetorecht? Wordt
stemmen met gekwalificeerde meerderheid gebruikt om betalingen
mogelijk te maken? Of om ze te blokkeren?
Maar zoals gezegd zijn er twee veel grotere problemen:
4. De voorwaarden: de "Vrekkige Vier" (en anderen die zich bij hen
aansloten - Finland - of zich achter hen verborgen - Duitsland) wilden
voorwaarden voor uitbetaling - bijv. voor de Italiaanse regering om
wetgevend pensioenverlagingen vast te stellen vóórdat zij geld
ontvangt. Het heeft natuurlijk veel weg van het politiek slopende
proces van de trojka dat Griekenland en andere landen goed kennen: de
vraag naar voorwaarden is een blokkade (vooral voor Italië, maar ook
Frankrijk en Spanje) door iedereen die erop aandringt.
5. Kortingen: een manier om regeringen tevreden te stellen die niet
door hun kiezers willen worden gezien dat zij toegegeven hebben aan
mutualisering (bijv. Mark Rutte), of lidstaten die zich niet in de
eurozone bevinden en niet inzien waarom ze zouden moeten betalen voor
het slechte ontwerp van de eurozone (bv. Zweden), is door hen
kortingen op te betalen gelden toe te zeggen. Dit betekent echter dat
landen als Duitsland, Frankrijk en, ja, Italië, meer moeten uitkeren
om de omvang van het Fonds in tand te houden.
Het gepeupel
Zo zal het ons inziens gegaan zijn. Nogmaals, langdurig onderhandelen
in Brussel, te midden van een verlammende crisis, richten de
regeringsleiders zich op de mindere kwesties en vermijden zij vooral
te praten over de werkelijke problemen. Hier komt de werkelijke aard
van de heersende elite naar boven: Europa's "natuurlijke" en
zelfvernietigende neiging tot bezuinigingen voor iedereen, behalve de
financiers en de ceo's die worden getrakteerd op de meest extravagante
socialismen.
In werkelijkheid reageert de EU op de grootste economische neergang in
het wereldkapitalisme sinds de jaren dertig door haar imperialistische
belangen agressief te handhaven. Deze strategie, die de hele last van
de crisis op de werkende klasse legt, is gebaseerd op nauwe
samenwerking met de vakbonden, allang geen vertegenwoordigers meer van
de arbeiders maar "minions" van de heersende elite, die de groeiende
sociale oppositie proberen te onderdrukken.
Dat vakbonden steeds vaker door de mand vallen, kunnen we constateren
als we de kranten lezen. Ons pensioenakkoord zal een ramp blijken te
zijn - de partij 50plus was niet voor niets hiertegen. De zeggenschap
van de werknemers die de premies inleggen zal voorgoed in andere
handen berusten.
Of neem de Franse vakbonden: die hebben afgelopen week een ontmoeting
gehad met de onlangs benoemde premier Jean Castex om het economisch
beleid te plannen. Ze spraken af om te wachten tot het einde van het
jaar om belangrijke pensioensverlagingen door te voeren waarover ze
eerder dit jaar met president Emmanuel Macron hadden onderhandeld.
Castex werkt momenteel aan uitgebreide bedrijfsreorganisaties en
plannen voor massaontslagen in heel Frankrijk. Desalniettemin
verwelkomden vakbondsfunctionarissen allemaal Castex en zijn
reactionaire plannen toen ze zijn kantoor verlieten. "We zitten midden
in de stroom, maar wat er wordt gedaan, kan niet ongedaan worden
gemaakt". Ontevredenheid, protesten, hij moest ze in overweging nemen",
zei Philippe Martinez van CGT (de overkoepelende vakbondsorganisatie).
Maar het is gewoon oplichterij - in werkelijkheid plant de EU massale
aanvallen en houdt ze deze zorgvuldig in overleg met vakbonden voor
het publiek verborgen om een sociale explosie te voorkomen.
Wat de Europese Unie nog bij elkaar houdt, zijn niet zozeer
gemeenschappelijke belangen, maar eerder de wanhopige poging om de
Europese arbeidersklasse intern en haar grote rivalen tegenover de
buitenwereld te confronteren. Dit omvat niet alleen traditionele
NAVO-tegenstanders zoals Rusland, maar in toenemende mate ook de NAVO
"bondgenoot" VS.
De Europeesche Militaire Unie
Wat in de mainstream media onderbelicht blijft is dat op de top
EU-machten een nieuwe stap (willen) zetten om de EU om te vormen tot
een militaire alliantie. De Duitse minister van Defensie Annegret
Kramp-Karrenbauer en haar Poolse tegenhanger Mariusz Blaszczak
pleitten woensdag tijdens een pre-meeting in Warschau voor hogere
militaire uitgaven van de EU. In het huidige compromisvoorstel van
EU-voorzitter Charles Michel is zeven miljard euro gereserveerd voor
het EU-defensiefonds, dat gezamenlijke wapenprojecten ondersteunt. Nog
eens 1,5 miljard euro is bestemd voor de aanpassing van het Europese
vervoersnetwerk..... aan militaire eisen.
Dit agressieve beleid is gebaseerd op de diepste economische crisis
sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog en op toenemende inter-imperialistische
spanningen, met name tussen Duitsland en de Verenigde Staten.
Afgelopen woensdag dreigde de Amerikaanse minister van Buitenlandse
Zaken Mike Pompeo de sancties tegen bedrijven die betrokken zijn bij
de aanleg van de Nord Stream 2-pijpleiding tussen Rusland en Duitsland
verder aan te scherpen. Sancties worden voorbereid in het kader van de
Countering America's Adversaries Through Sanctions Act (CAATSA), die
voorheen van toepassing was op Iran, Noord-Korea en Rusland. Ze zijn
gericht op bedrijven uit minimaal vijf Europese landen. Vanuit
Duitsland zijn Wintershall en Uniper betrokken bij de financiering van
Nordstream 2, naast zijn er Royal Dutch Shell, Engie uit Frankrijk en
OMV uit Oostenrijk.
De Duitse minister van Buitenlandse Zaken Heiko Maas ging donderdag
helemal over de rooie vanwege de plannen van de VS. "Met haar
aankondigingen van maatregelen die ook Europese bedrijven met sancties
bedreigen, negeert de Amerikaanse regering het recht en de
soevereiniteit van Europa om te beslissen waar en hoe we onze energie
krijgen", aldus een officiële verklaring van het Duitse ministerie van
Buitenlandse Zaken. “Het Europese energiebeleid wordt in Europa gedaan
en niet in Washington. We wijzen extraterritoriale sancties duidelijk
af." De Amerikanen willen gewoon hun eigen (schalie)gas (duur)
verkopen aan de EU..... it's all about money."
En in dit verband was er dan ook nog een verrassing: Duitsland,
Frankrijk en Italië hebben de buitenlandse mogendheden in Libië met
sancties bedreigd. In een gezamenlijke verklaring riepen Berlijn,
Parijs en Rome "alle Libische partijen, evenals hun buitenlandse
supporters, op om de vijandelijkheden en de militaire opbouw in het
hele land onmiddellijk stop te zetten". Maar over het feit op wie de
sancties zijn gericht, bleven Merkel, Macron en Conte onduidelijk. Wèl
is het duidelijk wie de meeste wapens gebruikt in dat land: NAVO
“partner” Turkije. Sultan Erdogan droomt van een neo-Ottomaans rijk en
stuurt niet alleen wapens, maar ook voormalige IS-strijders. Dit alles
is goed gedocumenteerd; Frankrijk en Italië hebben onaangename
militaire ervaringen met de Turken. Maar Duitsland wil niet tegen
Turkije te hoop lopen - Erdogan is tenslotte één van de belangrijkste
- en meest dankbare - kopers van Duitse wapens...
Een ander evenement dat wijst op de extreem gespannen transatlantische
relatie is het arrest van het Europese Hof van Justitie (EHvJ)
afgelopen donderdag. Het maakt de centrale overeenkomst inzake
gegevensbescherming tussen de EU en de VS, het zogenaamde
EU-VS-privacyschild, ongeldig. De officiële presentatie van het arrest
als verdediging van de democratische rechten van Europese burgers is
pure hypocrisie. De Europese geheime diensten bespioneren de bevolking
net zo systematisch en uitgebreid als de Amerikaanse diensten, die op
hun beurt weer de Russen en Chinezen van spioneren beschuldigen.
Grappig dat niemand het dan heeft over de Oekraïense geheime dienst,
één van de grote spelers op dit gebied.
De uitspraak van het EHvJ maakt deel uit van de escalerende
handelsoorlog en de groeiende politieke confrontatie tussen Brussel en
Washington. Nadat de EU haar grenzen voor Amerikaanse burgers heeft
gesloten in verband met de catastrofale behandeling van de VS van de
coronapandemie van neemt de EU verdere maatregelen tegen haar nominale
"bondgenoot".
Het belangrijkste doel van het Duitse voorzitterschap is het
buitenlands beleid van de Europese Unie onder leiding van Berlijn te
militariseren. In een interview dat donderdag werd gepubliceerd in het
Duitse weekblad Die Zeit, riep Kramp-Karrenbauer op tot een massale
bewapening van de EU om de belangen van het Duitse imperialisme
internationaal te verdedigen - zelfs tegen kernmachten.
"Als NAVO- en EU-land dat midden in de actie staat, hebben we een
360-gradenbeeld nodig", legde ze uit. "Als je kijkt naar wie zich
binnen het bereik van de Russische raketten in Europa bevindt, dan
zijn dit alleen de Midden- en Oost-Europese landen en wij. Dit is één
van de redenen waarom veel van deze landen ons zien als een
belangrijke partner om op te steunen, die hun belangen voor ogen heeft.
Men "zou moeten werken aan een gezamenlijke dreigingsanalyse tijdens
ons EU-Raadsvoorzitterschap. Omdat we verdedigingssystemen moeten
ontwikkelen”. "Luchtverdediging" gaat bijvoorbeeld "steeds meer over
drones, AI-gestuurde drone-zwermen of hypersonische wapens".
Het door het Westen zorgvuldig opgebouwde plaatje van Rusland als
kwade genius in de wereld past uitstekend in haar oorlogsrethoriek.
Tot slot
Welke partijen van de heersende klasse de overhand zullen krijgen in
het "reddingsbeleid"-debat, één ding is duidelijk: de dramatische
herbewapening- en herstructureringsplannen van de EU gaan gepaard met
massale aanvallen op alle rechten van de burgers in de Europese Unie.
Afdrukken
Doorsturen
