Miljarden euro's uitgeven en tegelijkertijd 300 miljoen "extra korting" vieren als een overwinning. Dat kan alleen onze premier en met het dramatisch sleche resultaat dat hij in Brussel "uit het vuur heeft gesleept" komt hij zoals gewoonlijk goed weg.
"Deal", schreef EU-voorzitter Charles Michel op Twitter.
Regeringsleiders konden opgelucht ademhalen - de vierdaagse top zat er
dan eindelijk op. De transferunie is wat de regeringsleiders betreft
een feit!
De omvang van het nieuwe hulpfonds om (zogenaamd) de gevolgen van de
corona-crisis en de EU-begroting voor de jaren 2021 tot en met 2027,
waarover gezamenlijk is onderhandeld, op te vangen, is enorm: 1,8
biljoen euro.
Na 91 uur en 20 minuten waren de "summiteers" door hun eigen
achterkamertjes-overleggen knock-out geslagen en is er met vele
honderden miljarden euro's tegelijk gesmeten in zó'n omvang dat
iedereen op de top - en natuurlijk de mainstream media - het erover
eens is dat hun regeringsleiders het meeste voor hun land uit de grote
pot hadden gehaald.
De mandaten die die regeringsleiders tevoren hadden gekregen van het
thuisfront - niet zijnde de kiezers - zijn in diverse gevallen
gebroken, waaronder ook door onze premier. Maar ja, zo'n moeilijk en
tijdrovend proces met het doel 390 miljard euro weg te geven (die men
niet heeft), evenals 360 miljard aan kredieten van de EU (die men niet
heeft), ja dan moet je de wil van nationale parlementen wel eens in de
wind slaan, lijkt het.
We noemen enkele van de belangrijkste beslissingen.
De pensioenleeftijd in de hele EU wordt gesteld op 67 jaar.
Grapje, natuurlijk, maar dat dacht u al, toch?
Het hulpfonds zal naar verwachting 750 miljard euro bedragen, zoals
voorgesteld door de Europese Commissie, maar de samenstelling is
veranderd. In plaats van 500 miljard euro aan niet-terugvorderbare
subsidies (giften) aan de lidstaten (waarvan vooral Italië en
Frankrijk hulpbehoevend zijn - zie het overzicht verderop) en 250
miljard euro aan leningen uit te keren, is het nu slechts 390 miljard
euro aan subsidies. Volgens de mainstream media kwam dat door het
verzet van de "Vrekkige Vier" (Nederland, Oostenrijk, Zweden en
Denemarken) en Finland - wij kijken er toch iets anders tegenaan.
De regeringsleiders, in samenwerking met de Europese Commissie, zijn
erin geslaagd een nieuw "schuldengebied" te openen. Een schuldengebied
waarvan de kredietwaardigheid is gemodelleerd naar door activa gedekte
effecten (Asset Backed Securities - ABS), waar in de subprime-crisis
regelmatig een mix van min of meer niet-renderende Amerikaanse
vastgoedleningen werd samengevoegd tot één pakket, met waardeloze
topratings van de ratingbureaus, en die als "effecten" over de halve
wereld werden verspreid.
In dit opzicht denken we er niet veel naast te zitten dat de wijziging
in de verhouding tussen subsidies (giften) en leningen van 500:250
miljard, waar we het net over hadden, tot 390:360 miljard alléén heeft
gediend om de laatste scrupules van de ratingbureaus bij de
classificatie van de euro-obligaties op te heffen.
Het belangrijkste subsidieprogramma werd niet geschrapt. Dit is
bedoeld om hervormingen en investeringen in de lidstaten te
ondersteunen. Er was geen enkel initiatief dat het voor corona-beschadigde
bedrijven gemakkelijker had moeten maken om investeerders te vinden
voor kapitaalinjecties. Middelen uit het hulpfonds verhogen ook de
bestaande EU-programma's. Hier werd aanzienlijk in gesneden.
Het "Fonds voor een rechtvaardige overgang" zou slechts tien miljard
euro moeten ontvangen in plaats van dertig. Dit geld is bedoeld om
regio's te helpen waarvan de economische structuur het moeilijk maakt
om de ambitieuze klimaatbeschermingsdoelstellingen van de EU te halen.
En het onderzoeksfinancieringsprogramma "Horizon Europe" krijgt
slechts vijf miljard euro in plaats van 13,5 miljard euro.
Er was echter veel discussie over hoe controles en beslissingen worden
genomen. Zo riep Mark Rutte op tot een vetorecht voor elk land bij
besluiten over betalingen (welke?). De andere regeringen, vooral
Italië en Spanje, hadden deze stap afgewezen. Het is nu de bedoeling
dat een land uitstel van betaling kan afdwingen totdat de 27
staatshoofden en regeringsleiders de vraag krijgen beantwoord of
tussentijdse doelstellingen zijn bereikt tijdens één van hun reguliere
vergaderingen. Maar dat is geen veto; de Europese Commissie kan (en
zal) de middelen na een wachttijd van uiterlijk drie maanden nog
steeds vrijmaken. Mark Rutte kennende zal hij ons parlement deze
concessie verkopen als zijnde een vetorecht. Ons parlement kennende
zullen zij óók dit sprookje slikken.
De Europese Commissie moet de door haar geleende schulden tegen 2058
terugbetalen. Geld lenen op de kapitaalmarkt of eurobonds uitgeven, is
er een verschil?
Berlijn had liever een snellere afwikkeling gehad, maar kon dat niet
afdwingen. Het gaat om de 390 miljard euro die voor de giften wordt
gebruikt, omdat de rest van het geld uit het fonds door de overheid
als lening wordt verstrekt, dus dat komt terug (althans, dat zou het
moeten). De Europese Commissie heeft voorgesteld dat de
schuldenregeling pas in 2028 begint.
De overeenkomst bepaalt nu dat de schuldenregeling eerder kan beginnen
als de Europese Commissie erin slaagt nieuwe inkomstenbronnen aan te
boren. We schreven het al in onze eerdere artikelen over deze top:
Brussel is een zwart gat waar alleen maar van alles in kan. Zo wordt
het originele tax-draaiboek maar weer eens uit de bureaulade gehaald.
in 2021 wordt een belasting op plastic ingevoerd: de EU-regeringen
moeten 800 euro naar Brussel overmaken voor elke ton niet-gerecycled
plastic verpakkingsafval. Kan Timmermans gelukkig elke dag een extra
toetje nemen bij zijn gratis - door belastingbetalers gefinancierde -
maaltijden, met wijn.
Uiterlijk in 2023 komen er een digitale belasting en een heffing op de
invoer van goederen die in het land van herkomst minder
klimaatvriendelijk zijn dan in Europa. De Europese Commissie moet
tegen de zomer 2021 concepten voor de twee ideeën ontwikkeld hebben.
Omdat lastenverzwaringen altijd worden doorberekend worden consumenten/burgers
weer eens geplukt.
Al met al gaat het geld in het herstelfonds grotendeels niet naar de
door de coronacrisis getroffen sectoren, zoals het toerisme, maar naar
Timmermans' misgeboorte Green Deal en digitalisering.
Nu is het tijd om af te wachten welke details de komende dagen worden
bekendgemaakt. Zullen er strikte regels zijn voor het gebruik van de
te verdelen middelen en daarnaast een machtige toezichthoudende
autoriteit, of zal deze benadering worden geschrapt, of zal deze
onherkenbaar worden gemaakt, omdat de "rule of law-benadering" jegens
Victor Orban is geschrapt, dat een theoretisch haalbare meerderheid
van de lidstaten daarover moet beslissen?
In het verleden is al vaker aangetoond dat de definitie van de "rechtsstaat",
die in Brussel te sterk wordt benadrukt en die tot doel heeft de
belangenbehartiging van nationale lidstaten strafbaar te stellen en de
EU aldus te dwingen om samen van een internationale gemeenschap naar
één overheidsentiteit (Het Vierde Rijk) die haar eigen
financieringsoptie kan creëren, rekbaar is en zullen er waarschijnlijk
slechts zeer algemene richtlijnen zijn voor het gebruik van middelen
door de lidstaten en een de facto competentievrij toezichthoudend
orgaan.
Het is ook belangrijk om wat langer te wachten om te zien wanneer deze
eerste herfst, na de huidige op basis van het "corona"-excuus
heersende crisis, en een nieuwe zal volgen, dat wil zeggen dat er dan
weer een toename van EU-leningen zal volgen. We zijn ervan overtuigd
dat er uiterlijk in 2022 geroepen zal worden dat de hulp voor de
wederopbouw waartoe afgelopen vier dagen is besloten, simpelweg niet
voldoende is om de ambitieuze klimaat- en
digitaliseringsdoelstellingen te bereiken, de economische weerbaarheid
en de strijd tegen racisme te versterken en met succes andere
ongelijkheden voort te zetten. Dan komt er weer een kleine top, en als
de kou dan weer uit de lucht is, is een EU zonder euro-obligaties net
zo ondenkbaar als een Nederland zonder windturbines of weilanden vol
met zonnepanelen.
De volgende stap, die de afgelopen dagen al onvermijdelijk is genomen,
maar waarover met geen woord gesproken wordt, is onvermijdelijk het
recht van Brussel om haar eigen belastingen te heffen (buiten de paar
waar we het al over hadden). Dit is de enige manier om een einde te
maken aan de worsteling over lidmaatschapsbijdragen, omdat er niet
langer rekening hoeft te worden gehouden met het eigenbelang van de
niet altijd meewerkende staatshoofden en regeringsleiders, zodat
die bedrijven en burgers van de lidstaten die weerloos zijn tegen
de EU en de nationale parlementen en regeringen direct en rechtstreeks
door Brussel de rekening kunnen krijgen gepresenteerd.
De parlementen in de 27 EU-landen moeten nog instemmen met het plan en
de nieuwigheid dat de Europese Commissie op grote schaal kan lenen.
Daarnaast moet het tandenloze Europees nepparlement zich er nog over
uitspreken, maar los van wat zij willen kan de Europese Commissie
gewoon doen wat zij wil. Alles moet in december zijn afgerond, zodat
het geleende geld in het nieuwe jaar zonder uitstel kan binnenstromen.
De eerste berichten over Duitse politici die de messen slijpen hebben
we al gelezen, en we kunnen ons voorstellen dat enkelen er al bezig
zijn met het formuleren van een nieuwe grondwettelijke klacht voor het
Hooggerechtshof in Karlsruhe. Onze "leiders" kunnen dan wel denken dat
alles in kannen en kruiken is, er zijn redenen genoeg waarom de zaak
op de lange baan kan worden geschoven door het Europese Hof van
Justitie, als deze de komende dagen daadwerkelijk in de brievenbus een
schrijven van Karlsruhe in de brievenbus aantreffen.