Afrika: het armste continent van de wereld. Een continent waarvan je zou verwachten dat het grootschalige hulp krijgt van het Westen. Maar het tegendeel blijkt te gebeuren: het continent wordt leeggezogen door "gewetensvolle politici", westerse overheden en multinationals.
Het kopen of pachten van grote stukken grond door bedrijven wordt een
steeds groter probleem in Afrika, ook in Tanzania - één van de armste
landen van Afrika, dat gezegend is met extreem vruchtbare gronden. Een
combinatie die blijkbaar steeds meer speculanten en grote bedrijven
trekt.
De rijke geïndustrialiseerde landen beweren dat ze Afrika zullen
helpen de honger te bestrijden, maar ze doen het tegenovergestelde.
Economische belangen bepalen de wereldpolitiek en in arme landen "investeert"
het Westen alleen maar om hun grondstoffen te in te pikken of om
soja, maïs, palmolie, katoen of zelfs bananen of groenten te verbouwen
op hun kostbare landbouwgrond. Ook in Congo is de grootste bedreiging
voor het regenwoud de industriële ontbossing en de overstap naar
grootschalige landbouw, en ook hier: grootschalige ontbossing voor de
productie van palmolie, rubber en suiker.
Kent u "adoptiegroenten"? Europese groenten worden eerst in Afrika
gezaaid en komen als zaailing naar Europa en worden vervolgens in
Europa verkocht als "Made in Europe". In plaats van het basisvoedsel
voor de mensen in Afrika te verbouwen, wordt het waardevolle bouwland
gebruikt voor Europa. In plaats van in de basisbehoeften van mensen in
Afrika te voorzien, exporteren investeerders zelfs palmolie voor bio-energie
en proberen ze tegelijkertijd Afrika open te stellen als een markt
voor hun eigen producten zoals zaden, pesticiden, herbiciden en
kunstmest.
Wie profiteert van de honger in de arme landen van de wereld?
Honger in Afrika
Miljoenen kinderen en hun families vechten al jaren in veel regio's
van Afrika tegen de honger. Daar zijn veel redenen voor: geweld,
vluchten - natuurrampen zoals de aanhoudende droogte en
sprinkhanenplagen zorgen ervoor dat 30 miljoen mensen in Oost-Afrika
afhankelijk zijn van humanitaire hulp... de helft van hen kinderen,
volgens de laatste berichten uit Afrika. En daar komt dan ook nog de
coronacrisis overheen.
Voorbeeld 1 - Kenia: In Kenia, het economische centrum van Oost-Afrika,
is een extreem gevaarlijke toename van de activiteit van
sprinkhanenzwermen gemeld. De verdere toename van de sprinkhanenplaag
zou kunnen doorzetten. Miljoenen mensen in Kenia lopen het risico op
voedseltekorten. Maar in plaats van voedsel te verbouwen, laden 42
vrachtvliegtuigen hun lading vanuit Kenia richting Aalsmeer, waar 's
werelds grootste bloemenveiling plaatsvindt, waarvan de bloemen
uiteindelijk bestemd zijn voor Europa.
Voorbeeld 2 - Senega: Senegal staat bekend om dwangarbeid, inclusief
kinderarbeid! In 2018 heeft de Mensenrechtenraad van de VN uitgerekend
Senegal tot voorzitter gekozen, ondanks geweld tegen vrouwen, genitale
verminkingen, martelingen, willekeurige arrestaties, een corrupte
rechterlijke macht en politie, kindermishandelingen, mensenhandel,
dwangarbeid en, niet te vergeten, Senegal behoort tot een door Saudi-Arabië
geleide militaire alliantie - interventiemacht- die in Jemen
oorlogvoert.
Senegal staat op de 67e plaats van de 117 landen in de World Hunger
Index 2019 - de ergste honger is in Zambia, Madagascar, Tsjaad, Jemen
en de Centraal-Afrikaanse Republiek.
In Senegal zijn er periodes van droogte enerzijds en zware regenval
anderzijds. Hoewel het klimaat de kansen voor de landbouw in Senegal -
twee derde van het land ligt in de Sahel - beperkt, worden bonen voor
Europa verbouwd.
Maar in plaats van voedsel te verbouwen voor hun eigen bevolking,
verbouwen ze dus bonen voor Europa. Deze Senegalese bonen worden
volgens Italiaanse technieken geteeld en met de hand geoogst en
verwerkt. De bonen zijn een contra-seizoensvariëteit. Het
toonaangevende Italiaanse bedrijf in deze sector is "Giorgini
Virttorio", uit Cesenatico (Forlì-Casena), en werkt al vele jaren
samen met Senegalese bedrijven.
De oogst wordt nog steeds met de hand uitgevoerd, wat zorgt voor een
lange houdbaarheid. Ook sorteren en verpakken gebeurt met de hand, wat
mogelijk wordt gemaakt door lage lonen. Het transport gebeurt
grotendeels met vrachtwagens. Van Senegal naar Mauritanië en Marokko
en vervolgens met de veerboot naar Spanje. Van daaruit bereiken de
bonen Emilia-Romagna. De volledige overdracht duurt tussen de zes en
zeven dagen - de goederen zouden ongeveer een dag eerder per schip op
hun bestemming kunnen zijn, maar ze kunnen slechts één keer per week
worden geladen - volgens een rapport over bonen uit Senegal.
Het luchtvervoer zou te duur zijn en zou tot grote logistieke
problemen leiden. Gevoeliger producten, zoals vis, hebben voorrang,
wat het risico op onverwachte vertragingen voor de bonen vergroot. Wat
betekent dat Afrika ons niet alleen voorziet van groenten en fruit,
maar ook van vis.
Palmolie
In Senegal wordt, net als in andere landen, palmolie verbouwd om de
honger te stillen. Hiervoor worden waardevolle bossen gekapt en is het
land niet meer beschikbaar voor de teelt van graan of groenten voor de
uitgehongerde bevolking. De palmolie-industrie heeft Afrika sinds 2015
voor zichzelf ontdekt en de export van palmolie van Senegal naar
Europa neemt sinds 2017 toe.
Met 66 miljoen ton per jaar is palmolie de meest geproduceerde
plantaardige olie. Momenteel beslaan palmolieplantages meer dan
ongeveer 27 miljoen hectare van het aardoppervlak. Bossen en
menselijke nederzettingen zijn vernietigd - de schimmige
palmoliehandel is bekend van de landen Indonesië en Maleisië, maar
minder bekend is die van Afrika.
Op het plaatje hiernaast een weergave hoe het Westen aankijkt tegen Afrika (en
dan is de landbouw nog grotendeels buiten beschouwing gelaten).
In Ierland en en ook in ons land zijn genetisch gemodificeerde
aardappelen ontwikkeld, die nu commercieel worden geteeld in Rwanda en
Oeganda. Al in 2016 meldde persbureau Bloomberg dat Monsanto in
samenwerking met onder andere de Bill & Melinda Gates Foundation
genetisch gemodificeerde planten wilde testen op gebieden in Kenia,
Mozambique, Zuid-Afrika, Tanzania en Oeganda. In Oeganda worden al
genetisch gemodificeerde bananen verbouwd. Dat verstond Monsanto onder
"de wereld redden" - en hierbij betrokken waren ook Warren Buffett's
zoon Howard met zijn stichting en Bill Gates (met een financiële
donatie). Zoals bekend heeft de Duitse gifmenger Bayer inmiddels de
Amerikaanse evenknie Monsanto opgekocht.
Industries chimiques du Sénégal (ICS) exploiteert de grootste
fosfaatmijn in West-Afrika en twee fabrieken voor fosforzuur en
meststoffen. ICS maakt sinds 2014 deel uit van de Indorama Group uit
Singapore. Uitbreiding van de landbouwproductie in West-Afrika zouden
nieuwe investeringen hand in hand moeten gaan met de mestproductie.
Een groot deel van de in het land benodigde chemische producten is tot
nu toe geïmporteerd. Bayer Crop Science wordt in Dakar
vertegenwoordigd door Louis Dreyfus Commodities (LDC Dakar) als
verkooppartner.
"Laten we een Afrikaanse groene revolutie creëren", riep Kofi Annan op
5 juli 2006 in Addis Abeba en gaf daarmee het startsein voor de
uitbreiding van de intensieve landbouw op het Afrikaanse continent. In
september 2006 reageerden de Rockefeller Foundation en Bill & Melinda
Gates Foundation op zijn oproep en richtten ze de Alliance for a Green
Revolution in Africa (AGRA) op, met $ 150 miljoen aan kapitaal. De
genereuze steun van de "miljardair-filantroop", die de verlichting van
hongersnoden op het Afrikaanse continent centraal had gesteld in zijn
programma, moet ertoe leiden dat de landbouw er nieuw leven wordt
ingeblazen en boeren worden geholpen armoede en honger te overwinnen.
Dat wat betreft de officiële berichtgeving.
En dan komen we nu bij het cynische gedeelte van dit artikel:
uitgerekend Monsanto en Syngenta, je verzint het niet, ontvingen in
2013 de World Food Award, en dezelfde landbouwbedrijven werden in 2016
opnieuw geëerd. Hoewel al lang bewezen is dat genetisch gemodificeerde
planten medeverantwoordelijk zijn voor honger, viert de genenlobby dit
onuitsprekelijke succes elk jaar. De World Food Award wordt beschouwd
als de Oscar van de voedingsindustrie en wordt jaarlijks uitgereikt.
Ook hier profiteren de grote concerns.
We hebben al vaker geschreven wat Monsanto kan bedenken om zijn genetisch
gemodificeerde zaden in Afrika kwijt te raken. Het is ongeloofelijk. Met hulp
van de Verenigde Staten, de G7-landen, de Bill Gates Foundation en anderen.
Allemaal in hetzelfde schuitje, zodat de Afrikaanse staten die zich tegen
Monsanto hebben uitgesproken niet langer genvrij kunnen blijven. Dit is de
nieuwe manier van slavernij in de 21e eeuw.
Tijdens de G7-top in 2012 in Camp David, Maryland, had de regering-Obama een
ontmoeting met bazen uit de particuliere sector om de lancering aan te kondigen
van de New Alliance for Food Security and Nutrition, een magere groene revolutie
2.0 die erop gericht is autonome familiebedrijven te ontwortelen in heel Afrika
en te vervangen door giftige monoculturen die worden gecontroleerd door
multinationals zoals Monsanto.
De nauwe betrokkenheid van Obama met Monsanto bleek uit het feit dat hij de
controversiële en ironisch genaamde "Wet ter bescherming van Monsanto in 2013
ondertekende. De wet "HR 933: Consolidated and Further Continuing Appropriations
Act 2013" bevat passages die lijken te zijn geschreven door en voor Monsanto.
Het verzekert de GMO-groep van een algemene licentie voor de teelt en verkoop
van haar producten en stelt haar in staat de beslissingen van Amerikaanse
rechtbanken in de experimentele teelt van genetisch gemodificeerde gewassen te
weerstaan. Genetische ingenieurs van bedrijven als Monsanto mogen nu hun
gewassen telen, oogsten en verkopen ondanks sterke tekenen van gevaar of
bezorgdheid, of ondanks lopende gerechtelijke procedures.
Adoptiegroenten
Kent u "adoptiegroenten"? Europese groenten worden eerst in Afrika
gezaaid en komen als zaailingen naar Europa!
Marokko is zeker niet de enige geboorteplaats van groenten, Djibouti,
Niger en Mali leveren soms ook zaailingen aan Europa, net als de
Kaapverdische eilanden in het midden van de Atlantische Oceaan. Land
is in veel Europese landen schaars of wordt voor andere doeleinden
gebruikt, bijvoorbeeld het volpleuren met zonnecellen.
Wist u dat Europese jonge-planten-bedrijven jaarlijks miljarden
zaailingen telen, bijvoorbeeld in Afrika? Het hoeft zelfs niet te
worden geëtiketteerd! Ze leveren ze aan groentetelers in heel Europa
en krijgen dan de aanduiding "Made in Holland", "Made in Spain" etc.
De zaden op Afrikaanse grond groeien wekenlang uit tot spruiten totdat
de zaailingen op reis gaan in donkere gekoelde voertuigen en na
ongeveer 14 dagen de Europese bodem bereiken. Europese groentetelers
nemen ze dan onder handen en verbouwen ze tot rijpe tomaten,
komkommers of sla. En als de zaailingen alleen op Europese bodem
worden geplant, deels door "moderne slaven", doet de natuur wat ze wil,
maar de supermarkten en discounters lijken dat nog niet te hebben
gemerkt, want er wordt jaarlijks meer dan 50 miljoen ton krom fruit en
groenten alleen al in Europa worden weggegooid, terwijl bijna een
miljard mensen nog steeds verhongeren.
De toenmalige president Kikwete uit Tanzania was ook aanwezig op de
G7-top 2012 in het Witte Huis (zie foto). Deze top stond in het teken
van de "Southern Land Growth Corridor of Tanzania" (SAGCOT), het
nieuwe partnerschap dat in 2010 werd opgericht. Deze samenwerking is
bedoeld om landbouwgroei in deze regio mogelijk te maken. Monsanto was
sinds het begin partner van SAGCOT. En u kunt het al wel raden:
Monsanto kondigde de steun aan van lokale partners in Tanzania om hen
te helpen systemen te ontwikkelen die de productiviteit zouden
verhogen en de waardeketen van landbouwmaïs en -groenten zouden
versterken.
De "nieuwe alliantie voor voedselzekerheid en voeding" is een
gezamenlijke verbintenis die gericht is op het bereiken van duurzame
en inclusieve groei in de landbouw. In 2012 werd er gezegd dat 50
miljoen mensen dedaar op volgende 10 jaar zouden worden bevrijd van
armoede, en de Afrikaanse politiek zou dan in staat moeten zijn om
effectieve landbouwplannen en strategieën voor voedselzekerheid te
ontwikkelen.
Het proces moest worden ondersteund door particuliere investeerders en
de G-8 (nu G7) om een snelle en duurzame groei in de landbouw te
bereiken. Deze actie werd volgens de G7 in 2012 ondersteund door de
Wereldbank en de Afrikaanse Ontwikkelingsbank en het
Wereldvoedselprogramma van de Verenigde Naties, het Internationaal
Fonds voor Landbouwontwikkeling en de Voedselorganisatie voor de
Nieuwe Alliantie.
Het klinkt allemaal geweldig, ja, als niet particuliere investeerders
zoals bijvoorbeeld Monsanto aan tafel zouden hebben gezeten. Want
gebleken is dat Monsanto toen ook deel uitmaakte van het Afrikaanse
Landbouwpartnerschap. En niet alleen Monsanto, het controversiële
bedrijf dat door Bayer is opgekocht. Want steunverleners die een
evenement bijwoonden op 8 september 2013 waren:
Paul Bulcke van Nestlé, Jim Borrel van DuPont, Juan Ferreira van
Monsanto, José Graziano da Silva, ddirecteur-generaal van de Food and
Agriculture Organization (FAO) , Kavita Prakash-Mani van Syngenta,
Pascal Lamy, directeur-generaal van de Wereldhandelsorganisatie (WTO).
Zoals u ziet: allemaal van de partij in Afrika. En dan nu de kernvraag:
wie profiteert er van de honger?
Bill Gates
Daar hebben we Bill Gates, de oprichter van Microsoft. Hij riep al
vele jaren geleden op tot een fundamentele heroverweging in het
Wereldvoedselprogramma. Investeringen in de landbouw zijn het beste
wapen tegen honger en armoede. Volgens een persbericht van de Bill &
Melinda Gates Foundation in februari 2012 was het belangrijk om de
economische onafhankelijkheid van mensen te vergroten. Tegelijkertijd
kondigde hij aan dat de stichting $ 200 miljoen aan financiering zou
verstrekken. De fondsen waren onder meer bedoeld om de introductie van
nieuwe droogtebestendige maïssoorten te ondersteunen, om vaccins voor
landbouwhuisdieren te promoten en om handelaren in agrarische
producten op te leiden tot boeren. Initiatieven waren ook bedoeld om
genderbarrières te helpen verminderen, zodat meer vrouwen in de
landbouw zelfstandig zouden kunnen leven. Klinkt goed, nietwaar? Maar
als we de beschikbare informatie goed bekijken dan lezen we over zaken
als "droogtebestendige maïssoorten" - zoals genetisch gemodificeerde
maïs van Monsanto?
En in juni 2012 (sindsdien is er niet veel ten goede veranderd) heeft
een groep toonaangevende Duitse bedrijven en organisatie in
samenwerking met het Duitse Federale Ministerie voor Economische
Samenwerking en Ontwikkeling (BMZ) het "Duitse initiatief voor
landbouw en voedsel in opkomende en ontwikkelingslanden" (DIAE)
opgericht. Het werd in januari 2013 omgedoopt tot German Food
Partnership (GFP). Het GFP is een netwerk waarin Duitse en
internationale bedrijven in de landbouw- en voedingsindustrie,
verenigingen en stichtingen, de publieke sector en bedrijven uit
opkomende en ontwikkelingslanden samenwerken om de voedselzekerheid te
verbeteren.
De oprichters van de GFP sinds juni 2012 zijn AGCO International GmbH,
BASF, Bayer CropSience AG, BioAnalyt GmbH, DEG, GIZ, Association for
the Promotion of Private German Plant Breeding e. V., K + S Kali GmbH,
LEMKEN GmbH & Co KG, Mars Incorporate, METRO Group, Syngenta Agro GmbH
en het Verband Deutscher Maschinen- und Anlagenbau (VDMA). Nadien
hebben andere deelnemers zich bij het initiatief aangesloten.
De man die naast multi-miljardair Bill Gates en de Duitse minister van
Ontwikkelingssamenwerking Dirk Niebel aan tafel zat, was Liam Condon
en stond aan het hoofd van Bayer CropScience AG. Net als Monsanto
CropScience was hij, het hoofd van een miljardenfabrikant van
bestrijdingsmiddelen en Bayer, actief op het gebied van groene
genetische manipulatie om planten resistent te maken tegen ongedierte
of weersomstandigheden. Gates ondersteunde dit (hij was een
belangrijke aandeelhouder van Monsanto).
Bijna 10 jaar zijn verstreken en honger is nog steeds aanwezig in
Afrika en niet alleen vanwege corona of sprinkhanenplagen.
Het projekt WASH
"De World Business Council for Sustainable Development (WBCSD) is een
wereldwijde, door een ceo geleide organisatie van meer dan 200
toonaangevende bedrijven die samenwerken om de overgang naar een
duurzame wereld te versnellen", en ze maken deel uit van The Global
Goal om honger te beëindigen vóór 2030 - NUL honger in 2030, waarvoor
sterk wordt geïnvesteerd in Afrika, in de volgende sectoren voor "duurzame"
ontwikkeling..... volgens wbcsd.org. Het programma wordt ook
ondersteund door de GIZ - de Duitse Vereniging voor Internationale
Samenwerking (GIZ GmbH), de Europese Commissie, het World Economic
Forum en vele anderen zoals WaterAid.
Met tal van WASH-projecten wereldwijd werd de basis gelegd voor
correcte, duurzame zorg, aldus de Verenigde Naties. "WA-S-H" staat
voor water, sanitair en hygiëne. Nestlé, het grootste bedrijf dat
miljarden euro's aan water verdient, is er ook.
Nestlé Pakistan ontving de UN Global Compact Business Sustainability
Award voor "Innovative Solutions for Sustainable Water". En dat
ondanks het feit dat Nestlé destijds voor de rechter stond in
Pakistan, omdat het bedrijf water uit in totaal negen putten op drie
locaties pompte, ook al leed Pakistan aan een ernstig watertekort.
Op hetzelfde moment dat Nestlé in Davos werd geëerd voor
klimaatbescherming door de non-profitorganisatie Carbon Disclosure
Project, wiens partners in Duitsland KPMG AG en WWF Duitsland zijn,
ontving Amos Abba uit Nigeria in Luzern een prijs voor zijn onderzoek:
"Hoe Nestlé Nigeria de watervoorziening in Abuja vervuilt” (lees ons
artikel van 6 februari dit jaar "De
smerige handel in schoon water").
Als u landen wilt helpen schoon water te hebben, waarom zou je het dan
van hen afnemen? Het antwoord kunt u wel raden. Maar wist u dat
als landen als Kenia of andere Afrikaanse landen leningen willen van
de Wereldbank of het IMF, ze dan verplicht zijn hun water te
privatiseren! Hierbij komen de westerse multinationals in beeld.
Geen honger - eigenlijk in 2030, maar inmiddels wordt er al gesproken
over Vision 2050. En niet alleen Nestlé is erbij, maar ook Bayer.
Dit artikel wordt in de weekend-nieuwsbrief voor abonnee's
vervolgd, en daarin gaan we dieper in op de volgende zaken:
- Zambia kweekt koffie voor de Europese Unie. In Mali en Ivoorkust
worden nu mango's geteeld omdat ze daar goedkoper zijn dan in
Latijns-Amerika. Terwijl de EU goedkope citrusvruchten uit Afrika
importeert, rotten tonnen citrusvruchten weg in EU-lidstaat Spanje.
- De rijke geïndustrialiseerde landen beweren dat ze Afrika zullen
helpen in de strijd tegen honger, maar ze doen het tegenovergestelde,
economische belangen bepalen de wereldpolitiek en in arme landen
vestigt de winstlust zich alleen om hun grondstoffen, sojabonen of
maïs te oogsten op hun waardevolle landbouwgronden. Of om palmolie,
katoen of zelfs bananen of groenten te verbouwen.
- Nadat de Indonesische bossen op grote schaal zijn gekapt en omgezet
in eentonige palmolieplantages, doen de grootste palmolieproducenten
ter wereld dezelfde lucratieve activiteiten in Afrika.