Tijdens de persconferentie van de voorzitter van de Federal Reserve Jerome Powell op 29 juli hield hij vol dat hij verklaarde dat alle reddingsprogramma's van de Fed er ècht op gericht zijn het Amerikaanse volk weer op de been te helpen. Vandaag in ons blog weer eens een voorbeeld, zo maar geplukt van een gestaag groeiende stapel, die die uitspraak van hem keihard onderuit haalt.
Tijdens de persconferentie van de voorzitter van de Federal Reserve
Jerome Powell op 29 juli hield hij vol dat hij verklaarde dat alle
reddingsprogramma's van de Fed er ècht op gericht zijn het Amerikaanse
volk weer op de been te helpen. Hier is weer een voorbeeld, zo maar
geplukt van een groeiende stapel, dat die uitspraak van hem in twijfel
trekt.
Sri Lanka is een eilandstaatje gelegen in de Indische Oceaan en
ongeveer 9.000 mijl verwijderd van de Verenigde Staten. Het heeft een
bevolking van ongeveer 21 miljoen mensen en is zo groot als de
Amerikaanse staat Florida. Ondanks deze statistieken werd Sri Lanka op
de een of andere manier de belangrijkste deelnemer aan een door de
Federal Reserve opgezette noodkredietfaciliteit.
Volgens een officiële verklaring van de Centrale Bank van Sri Lanka (CBSL),
“heeft de CBSL besloten een bedrag van USD 1 miljard aan Amerikaanse
schatkistpapier in de CBSL-reserve te verpanden en de bovengenoemde
repo-faciliteit aan te gaan met de FED. Hierdoor zou de CBSL indien
nodig 1 miljard dollar in contanten kunnen opnemen. Wanneer deze
repo-faciliteit door de CBSL wordt afgewikkeld, zal de positie van de
CBSL-reserve niet veranderen, aangezien de FED de in onderpand gegeven
obligaties weer vrijgeeft aan de CBSL. De kosten voor de CBSL bedragen
de toepasselijke repo-vergoedingen, wat neerkomt op ongeveer 0,35% per
jaar."
Het programma voor buitenlandse repo-leningen van de Fed wordt de
Facility for Foreign and International Monetary Authorities - of FIMA
- genoemd. Het werd op 31 maart 2020 door de Federal Reserve
aangekondigd en op 29 juli door de Fed verlengd tot ten minste 31
maart 2021. Het programma had volgens de Fed tot doel buitenlandse
monetaire autoriteiten toe te staan "hun Amerikaanse schatkistpapier
aangehouden bij de Federal Reserve tijdelijjk om te ruilen voor
Amerikaanse dollars, die vervolgens ter beschikking kunnen worden
gesteld aan instellingen in hun rechtsgebied.”
Wat nog belangrijker is, de Fed merkte op dat het FIMA-programma de
"VS Treasury-markt zou helpen door een alternatieve tijdelijke bron
van Amerikaanse dollars te bieden dan de verkoop van (Treasury)-effecten
op de open markt."
Wanneer grote hoeveelheden Amerikaans schatkistpapier worden verkocht
op de open markt, drukt het de prijzen van Amerikaans schatkistpapier
omlaag, wat het rendement opdrijft. (De prijzen van schuldpapieren en
obligaties bewegen invers t.o.v. rendementen.) Dit veroorzaakt een
opwaartse druk op alle andere rentetarieven.
De Federal Reserve, de belangrijkste toezichthouder van de grootste
bankholdings in de VS, is zich er terdege van bewust dat de grote
banken van Wall Street op tientallen biljoenen (!) dollars aan
rentederivaten (swaps) zitten, die al dan niet goed worden afgedekt.
Mogelijk is er ook geen beveiligde tegenpartij aan de andere kant van
de door de banken aangehouden renteswaps.
Als de rentetarieven een plotselinge, scherpe opwaartse wending zouden
nemen, zou de Federal Reserve tot haar schaamte en afgrijzen er achter
kunnen komen dat deze renteswaps niet naar behoren waren afgedekt, op
vrijwel dezelfde manier als de Fed tijdens de laatste financiële
crisis ondervond, tot haar schaamte en afgrijzen. Toen hadden de
bankreuzen van Wall Street verzekeraar AIG gebruikt als tegenpartij
bij hun credit default swaps. Helaas had AIG geen geld gereserveerd om
die credit default swaps af te betalen toen de transacties zich tegen
AIG keerden. De gigantische verzekeringsmaatschappij moest worden
overgenomen door de Amerikaanse overheid om die credit default swaps
af te betalen. Hier is de
beschamende informatie (PDF)
over de grote namen van Wall Street die hun weddenschappen hadden
geplaatst bij een onveilige tegenpartij die zich niet had ingedekt
voor verliezen.
Het totale bedrag aan Amerikaanse schatkistpapier in handen van het
publiek en het buitenland iwas op 4 augustus 20,6 biljoen dollar. Het
Amerikaanse intragouvernementele bezit van Amerikaanse
schatkistpapieren voegt hier nog eens 5,9 biljoen dollar aan toe, wat
de totale Amerikaanse schatkistschuld op een astronomische 26,5
biljoen dollar brengt.
Maar volgens de wekelijkse balansoverzichten van de Federal Reserve,
bekend als haar H.4.1, had het FIMA-repoleningenprogramma nooit meer
dan $ 1,4 miljard aan uitstaande leningen (die plaatsvonden op 13 mei
2020), wat suggereert dat Sri Lanka de belangrijkste gebruiker was.
Dat zal echt geen invloed hebben in een openbare Treasury-markt van $
20,6 biljoen.
Dan stellen wij ons dus de vraag: als het programma een mislukking was
in termen van deelname, wat heeft het dan voor zin dat de Federal
Reserve op 29 juli het programma verlengde? Net als alle andere
programma's van de Fed die alles opkopen, van junk bonds tot
geldmarktfondsen tot commercial paper, tot door activa gedekte
effecten en tot door hypotheken gedekte effecten, is het kernidee van
de Federal Reserve de boodschap af te geven dat de Fed de
bereidwillige en ultieme geldschieter waar anderen het laten afweten.
De Fed heeft publiekelijk verklaard dat "ze geen limiet stelt aan het
geld dat ze wil creëren om de markten te ondersteunen".
Let op een van de laatste woorden in de bovenstaande paragraaf - "markten".
Gedurende het merendeel van het 107-jarig bestaan van de Federal
Reserve werd haar statuut, de Federal Reserve Act, geïnterpreteerd als
een beperking van de bevoegdheden van de laatste, ultieme geldschieter
tot het verstrekken van leningen aan commerciële banken en andere
financiële instellingen die deposito's aannemen. Het Discount Window (kortingsvenster)
van de Fed voor noodleningen is beperkt tot banken die deposito's
aannemen.... en het sluit de mogelijkheid uit dat de handelshuizen op
Wall Street leningen verstrekken. De theorie was dat deposito-banken
de instellingen zijn die leningen verstrekken aan bedrijven en
consumenten om een gezonde en groeiende Amerikaanse economie te
ondersteunen.
Dat was en is een gezonde theorie.
Maar voor het eerst in de geschiedenis van de Federal Reserve werd die
degelijke theorie het raam uitgegooid tijdens de door Wall Street
veroorzaakte financiële crash van 2007 tot 2010. De Federal Reserve
verstrekte voor meer dan $ 16 biljoen aan doorlopende leningen aan de
handelshuizen van Wall Street, aan hedgefondsen, aan buitenlandse
wereldwijde banken - aan vrijwel elke financiële instelling die
zichzelf zo noemde en in sommige gevallen, zoals haar leningen aan
Lehman Brothers en de aankoop van giftige activa van Bear Stearns, aan
diegenen die al geruime tijd in zombieland verkeerden.
Waarom de Fed dat heeft gedaan? Omdat de grootste depositobanken in
Amerika nu ook de grootste handelshuizen zijn, dankzij de intrekking
van de Glass-Steagall Act in 1999 tijdens de Wall Street-vriendelijke
regering van de sigarenrokende en fervent maagdeneilanden bezoekende
president Bill Clinton. In de voorafgaande 66 jaar hadden de Verenigde
Staten een veilig financieel systeem omdat, volgens de Glass-Steagall
Act van 1933, federaal verzekerde deposito-banken de toegang tot
effectenemittenten en handelshuizen werd ontzegd.
Voor het kleine Sri Lanka zal het een uitkomst geweest zijn dat het
toegang had tot $ 1 miljard en dat het zijn Amerikaanse
staatsobligaties niet hoefde te verkopen. Maar de Amerikaanse burgers,
en vooral de 16 miljoen werkloze Amerikaanse arbeiders die hun
wekelijkse federale werkloosheidstoeslag van $ 600 zijn kwijtgeraakt
en die te midden van een woedende pandemie door de overheid worden
buitengesloten, zal het gevoel heel anders zijn.
Afdrukken
Doorsturen
