De grote banken van Wall Street ontwijken op gevaarlijke wijze de Amerikaanse derivatenregels door te handelen via buitenlandse dochterondernemingen.
Op 30 mei publiceerden vier Europese academici, met weinig mainstream
media-aandacht, een rapport over hoe enkele van de grootste banken van
Wall Street (die allemaal enorme bedragen aan geheime financiële
middelen van de Federal Reserve ontvingen tijdens de financiële crash
van 2007 tot 2010) opnieuw schaamteloos hebben zitten rotzooien met
het financiële systeem.
In plaats van te voldoen aan de derivatenregelgeving die werd opgelegd
door de Dodd-Frank financiële hervormingswetgeving van 2010, hadden de
megabanken van Wall Street simpelweg een groot deel van hun handel in
rentederivaten verplaatst naar hun buitenlandse dochterondernemingen
die buiten het regelgevingsbereik van de VS vallen. Dit staat bekend
als regelgevingsarbitrage: het zoeken naar de meest licht gereguleerde
jurisdictie om gevaarlijke handelsactiviteiten uit te voeren. (Denk
aan JPMorgan's London Whale-fiasco.)
De betreffende Europese academici zijn Pauline Gandré, Mike
Mariathasan, Ouarda Merrouche en Steven Ongena. Het werkstuk is
getiteld: "Regulatory Arbitrage and the G20’s Global Derivatives
Market Reform."
De onderzoekers ontdekten dat "Amerikaanse banken hun bezit aan [derivaten]
thuis verminderden, terwijl ze die in Australië, Japan, het Verenigd
Koninkrijk, Brazilië, China, Hong Kong en Mexico vergrootten."
Eén van die grootste banken die in 2008 een hoofdrol vervulde,
Citigroup, werd in het rapport specifiek genoemd. Citigroup was van
géén rentederivaten bij zijn buitenlandse dochterondernemingen in het
vierde kwartaal van 2010 gegaan naar meer dan 60% in het vierde
kwartaal van 2015. JPMorgan Chase ging van ongeveer nul procent naar
meer dan 40% (van het vierde kwartaal van 2010 naar het vierde
kwartaal van 2015). Zowel Goldman Sachs als Morgan Stanley hebben hun
blootstelling aan derivaten van buitenlandse dochtermaatschappijen in
dezelfde periode meer dan verdubbeld.
Tijdens de laatste financiële crisis ontving Citigroup de grootste
bailout in de wereldwijde bankgeschiedenis, met $ 45 miljard aan
kapitaal van de Amerikaanse schatkist; meer dan $ 300 miljard aan
activagaranties van de federale overheid; de Federal Deposit Insurance
Corporation (FDIC) garandeerde $ 5,75 miljard van zijn senior
ongedekte schuld en $ 26 miljard van zijn commercial paper en
interbancaire deposito's; en de Federal Reserve heeft in het geheim
een cumulatief bedrag van $ 2,5 biljoen (!) aan leningen ònder de
marktrente verstrekt aan Citigroup van 2007 tot tenminste medio 2010,
bleek uit een audit door het Government Accountability Office (GAO).
Volgens documenten die zijn vrijgegeven door de Financial Crisis
Inquiry Commission (FCIC), ten tijde van het faillissement van Lehman
Brothers op 15 september 2008, had het bedrijf meer dan 900.000
uitstaande derivatencontracten en had het de grootste banken op Wall
Street gebruikt als tegenpartijen voor velen van deze transacties. Uit
de FCIC-gegevens blijkt dat Lehman meer dan 53.000 derivatencontracten
had met JPMorgan Chase; meer dan 40.000 met Morgan Stanley; meer dan
24.000 met Citigroup's Citibank; meer dan 23.000 bij Bank of America;
en bijna 19.000 met Goldman Sachs. Dit zijn dezelfde megabanken van
Wall Street die in de bovenstaande grafiek worden weergegeven, die nu
de derivatenregels van Dodd-Frank omzeilen door grote hoeveelheden van
hun ondoorzichtige derivatentransacties naar hun buitenlandse
dochterondernemingen te verplaatsen.
Een andere grafiek van de Financial Crisis Inquiry Commission die u
versteld zal doen staan, toont het derivatencasino dat Goldman Sachs
in juni 2008 was geworden (klik op afbeelding voor groot formaat). De cijfers zijn gewoonweg verbluffend. In
de gevaarlijkste vorm van derivaten, kredietderivaten, had Goldman
Sachs een nominale (face amount) blootstelling van $ 5,1 biljoen. En
bijna al zijn tegenpartijen werden gesteund door de geheime
doorlopende leningen van de Federal Reserve. In het geval van Merrill
Lynch en Morgan Stanley, waar Goldman Sachs meer dan $ 600 miljard
blootstelling had aan elke tegenpartij, heeft de Federal Reserve
volgens de GAO-audit aan elk bedrijf $ 2 biljoen aan geheime,
cumulatieve leningen ònder de marktrente verstrekt.
Vanwege de cruciale rol die derivaten speelden bij de ineenstorting
van Wall Street in 2008, die miljoenen executieverkopen en
banenverlies veroorzaakte in de VS, moest de financiële
hervormingswetgeving van Dodd-Frank voorkómen dat verzekerde
depositobanken deze gevaarlijke derivaten aanhouden. Een maatregel
voor de hervorming van derivaten stond bekend als de "push-out-regel",
waarbij derivaten van de verzekerde bank naar een ander deel van de
bankholding zouden worden geduwd en dat zonder steun van de
belastingbetaler zou kunnen worden afgebouwd als de bank insolvent zou
worden. Maar voordat die regel ooit van kracht werd, heeft Citigroup
de intrekking ervan op dubieuze wijze kunnen (laten) doordrukken.
Een andere maatregel in de Dodd-Frank-wetgeving vereiste dat derivaten
van over-the-counter-contracten tussen twee particuliere tegenpartijen
naar een centrale clearingfaciliteit werden verplaatst om het risico
van wanbetaling van tegenpartijen weg te nemen door systemische
besmetting van het financiële systeem te veroorzaken, zoals in 2008
het geval was. Het is meer dan 10 jaar geleden dat Dodd-Frank als wet
werd ingevoerd. Inmiddels zou de overgrote meerderheid van de
derivatentransacties centraal moeten worden gecleard. In plaats
daarvan is dit wat het Office of the Comptroller of the Currency op 31
maart 2020 rapporteert:
"In het eerste kwartaal van 2020 werd 42,3% van de derivatenposities
van banken centraal gecleard. Vanuit een marktfactorperspectief werd
52,9% van de uitstaande nominale bedragen van rentederivatencontracten
centraal gecleard, terwijl zeer weinig van de FX-derivatenmarkt
centraal werd gecleard. De door banken aangehouden markt voor
kredietderivaten bleef grotendeels onduidelijk, aangezien 34,4% van de
kredietderivatentransacties centraal werd gecleard in het eerste
kwartaal van 2020."
De megabanken van Wall Street hebben wat kleine veraningen en
onbeduidend lage boetes gekregen voor hun derivaten-schendingen onder
de regering Trump. Op 25 september 2017 legde de Commodity Futures
Trading Commission (CFTC) Citigroup een boete van $ 550.000 op wegens
het niet correct rapporteren van derivatentransacties. Eén van de
overtredingen werd als volgt gedefinieerd: "...Citi schond zijn
rapportageverplichtingen door "Naam achtergehouden" te rapporteren als
de identificatiecode van de tegenpartij voor tienduizenden swaps met
tegenpartijen in bepaalde buitenlandse rechtsgebieden."
In oktober 2017 legde de Financial Conduct Authority in het Verenigd
Koninkrijk voor de tweede keer in twee jaar een boete op aan Merrill
Lynch van Bank of America wegens het niet correct rapporteren van zijn
derivatentransacties. De actie resulteerde in een boete van £
34.524.000 wegens het falen van Merrill om "68,5 miljoen op de beurs
verhandelde derivatentransacties tussen 12 februari 2014 en 6 februari
2016 te melden". Je kunt je afvragen hoe het mogelijk is dat men
vergeet 68,5 miljoen transacties te melden?
Een decennium na de ergste ineenstorting van iconische Wall Street-instellingen
in de geschiedenis en de grootste bailout-operaties van de Federal
Reserve in de wereldwijde bankgeschiedenis, is er nog maar weinig te
merken van zinvolle hervormingen. Zonder het herstel van de Glass-Steagall
Act zal het vermogensoverdrachtsysteem van Wall Street, waarbij de
werkende 99% wordt geplukt ten faveure van de rijke 1%, nog jarenlang
intact blijven.
Afdrukken
Doorsturen
