Goldman Sachs voerde een schijnonderzoek uit om een verhitte kantoorrelatie van een topadvocaat te verdoezelen - en duwde vervolgens een klokkenluidende advocaat onder de tram, blijkt uit een explosieve rechtszaak.
Het begint erop te lijken dat de Amerikaanse grootbank Goldman Sachs
een onverzadigbare honger heeft naar schandalen. Dankzij Matt Taibbi
is Goldman over de hele wereld al bekend als "een
grote vampierinktvis die om het gezicht van de
mensheid wordt gewikkeld, die meedogenloos zijn bloedtrechter in alles
wat naar geld ruikt vooruitstuwt".
Onlangs stopte deze criminele organisatie zijn bloedtrechter in het
1MDB soevereine vermogensfonds van Maleisië, wat resulteerde in een
strafrechtelijke aanklacht door de Maleisische regering, gevolgd door
een schikking met Maleisië van $ 3,9 miljard. In oktober werd Goldman
Sachs in dezelfde zaak
strafrechtelijk vervolgd
door het Amerikaanse ministerie van Justitie, wat resulteerde in nog
eens $ 2,9 miljard aan boetes door Amerikaanse en buitenlandse
toezichthouders.
Het in de media breeduit gemeten 1MDB-schandaal heeft de afgelopen
vijf jaar vaak de krantenkoppen gehaald. Het Amerikaanse ministerie
van Justitie heeft vier weken geleden de aanklacht van 1MDB tegen
Goldman afgehandeld. Nu haalt Goldman in de VS alweer de krantenkoppen
omdat het een zaak van seksuele intimidatie zó slordig heeft behandeld
dat het lijkt alsof de multinationale bank een soort psychologische
behoefte heeft om haar reputatie voortdurend te saboteren.
De oorsprong van het laatste schandaal is te vinden in december 2017
toen werd aangekondigd dat een partner van het grote Wall Street-advocatenkantoor
Sullivan & Cromwell, Karen Seymour, naar Goldman Sachs zou verhuizen
om co-general counsel en partner te worden. Seymour is momenteel de
General Counsel bij Goldman. Seymour raadde een voormalige collega bij
Sullivan & Cromwell, Darrell Cafasso, aan om Global Head of Litigation
bij Goldman te worden, en hij werd voor die baan aangenomen.
Nu worden Goldman, Seymour en Cafasso aangeklaagd door Marla Crawford,
een advocaat die 22 jaar voor het advocatenkantoor Jones Day heeft
gewerkt en het afgelopen decennium als advocaat voor Goldman. Crawford
bekleedde de functie van Associate General Counsel bij Goldman
voorafgaand aan haar ontslag. Crawfords rechtszaak geeft aan dat ze "voorbeeldige"
prestatiebeoordelingen had ontvangen en haar dienstverband werd
beëindigd omdat ze zich had uitgesproken tegen het seksuele
intimidatiegedrag van Cafasso jegens één van Crawfords jongere
collega's.
Uit de rechtszaak blijkt dat er het volgende is gebeurd:
"Dhr. Cafasso, als Global Head of Litigation, verkeert in een positie
met aanzienlijke macht, en hij gebruikte die positie om romantisch te
jagen op een veel jongere en kwetsbare vrouwelijke collega (in de
gerechtelijke stukken anoniem "Jane Doe" genoemd) die in zijn groep
werkte en aan hem rapporteerde. De heer Cafasso wist dat deze Jane Doe
vatbaar zou zijn voor zijn avances en richtte zich daarom op haar -
Jane Doe wist dat haar prestaties moesten worden verbeterd, ze had te
maken met moeilijke persoonlijke zaken buiten het werk om, en de heer
Cafasso zou deze zaken verergeren door haar aan te moedigen om alcohol
te drinken tijdens besloten offsite ontmoetingen…."
De affaire eindigde volgens de stukken als volgt:
“Op vrijdag 1 november, 2019, heeft dhr. Cafasso zelf gerapporteerd
aan mevrouw Seymour dat hij een intieme relatie met Jane Doe had
ontwikkeld, dat hij zijn vrouw daarover had verteld en dat hij het zou
beëindigen. Later die dag belde meneer Cafasso zonder enige
waarschuwing Jane Doe terwijl ze op kantoor was en vertelde haar dat
zijn vrouw bij hem was (via de luidspreker). Meneer Cafasso en zijn
vrouw vertelden Jane Doe dat de relatie voorbij was."
Los van het feit dat het Global Head of Litigation van de
vampierinktvis zijn vrouw aan de telefoon nodig heeft om moed te
verzamelen om zijn minnares te vertellen dat de affaire voorbij is, is
er de vraag waarom Goldman's General Counsel, Karen Seymour, Cafasso
niet onmiddellijk heeft geschorst of ontslagen, aangezien hij naar
verluidt had toegegeven een affaire te hebben met een jonge
ondergeschikte.
Een affaire hebben met een ondergeschikte die aan de baas rapporteert,
waarbij de baas seksuele gunsten kan afdwingen voor gunstige
prestatiebeoordelingen (waarvan Crawfords rechtszaak zegt dat Cafasso
dat deed met Jane Doe) is een reden voor onmiddellijk ontslag op de
meeste ethische werkplekken. McDonald’s heeft vorig jaar zijn CEO,
Steve Easterbrook, ontslagen vanwege dezelfde kwestie.
Uit de rechtszaak blijkt dat een extern advocatenkantoor is ingehuurd
om de zaak te onderzoeken - waarbij wij ons afvragen wat er moet
worden onderzocht als Cafasso zelf bekende tegenover Seymour. Crawford
geeft in de rechtszaak aan dat het onderzoek "vanaf het begin volledig
besmet was en uitdrukkelijk was opgezet om de heer Cafasso te
vrijwaren van wangedrag. Een van de collega's van mevrouw Crawford
vertelde haar dat rechtstreeks en het ging zó ver dat hij contact
opnam met een nabijgelegen hotel waar meneer Cafasso en Jane Doe samen
naar toe waren gegaan om beveiligingsbeelden op te kopen om ervoor te
zorgen dat het niet in verkeerde handen terechtkwam."
Crawford geeft ook aan dat noch zij, noch talrijke andere werknemers
die over materiële informatie voor de onderzoekers beschikten, ooit
door de "onafhankelijke" onderzoekers werden ondervraagd.
Cafasso kreeg verlof, maar volgens de rechtszaak vertelde Seymour een
collega dat het doel was "te proberen deze geest terug in de fles te
stoppen". Het resultaat was dat "dhr. Cafasso snel weer aan het werk
was, binnen twee weken, waardoor andere jonge vrouwen mogelijk in een
kwetsbare positie kwamen", aldus Crawfords rechtszaak.
Jane Doe keerde kort na het telefoontje met de vrouw terug naar haar
werk en zou volgens Crawfords rechtszaak een schikking hebben
getroffen en een NDA (non-disclosure agreement -
geheimhoudingsverklaring) hebben ondertekend.
Dit zou een schoolvoorbeeld moeten worden voor de studie Rechten over
hoe je niet moet omgaan met een rechtszaak over seksuele intimidatie.
Inmiddels zijn de tabloids op deze zaak gedoken. De
Daily Mail in Londen
heeft de lugubere details gedrukt, net als de
New York Post in New
York. Het schandaal heeft nu de vrouwenrechtenadvocaat Roberta Kaplan
binnengehaald, die op bizarre wijze heeft ingestemd om de
vampierinktvis in de zaak te vertegenwoordigen. Vivia Chen van The
American Lawyer merkt terecht op dat Kaplan "naar de donkere kant is
gegaan".
Crawford heeft het vuur bij Goldman opgestookt door een open brief te
publiceren op de site van Medium, getiteld "Vrouwen wordt het zwijgen
opgelegd bij Goldman Sachs." In de open brief schrijft Crawford dat er
"systemische anti-vrouwen- en anti-werknemersrechten-praktijken worden
toegepast bij Goldman Sachs" en ze dringt er bij de bank op aan om
haar "en alle andere werknemers te ontheffen van vertrouwelijke
arbitrage- en geheimhoudingsovereenkomsten (de "NDA's"), die alleen
overtreders en de Bank beschermen."
We hebben vaker geschreven over de verplichte arbitrage op Wall
Street, die alle rechtszaken van werknemers terugbrengt tot een
vervalst privérechtssysteem dat wordt beheerd door de zelfregulerende
instantie van Wall Street, FINRA, in plaats van dat de zaken door een
transparant rechtssysteem worden behandeld. Dat is waarom Wall Street
een kruising blijft tussen een "good old boys network" en de laatste
plantage in de Verenigde Staten.
Crawford merkt in haar open brief op dat een grote bank van Wall
Street, Wells Fargo, de gelederen heeft gebroken met de rest van het
peloton en werknemers niet dwingt tot verplichte
arbitrageovereenkomsten voor claims inzake seksuele intimidatie. Op 12
februari van dit jaar heeft Wells Fargo een persbericht uitgegeven
waarin het volgende wordt vermeld:
"Wells Fargo & Company heeft vandaag aangekondigd dat het bedrijf met
onmiddellijke ingang geen arbitrage meer vereist voor werknemers in
verband met toekomstige claims inzake seksuele intimidatie... We zijn
van mening dat dit de gepaste wijziging is die op dit moment moet
worden aangebracht voor onze medewerkers. De behandeling van claims
inzake seksuele intimidatie is een steeds prominentere kwestie
geworden in alle bedrijfstakken. We hebben veel stappen ondernomen om
een werkomgeving te creëren en in stand te houden die de veiligheid en
het welzijn van onze medewerkers bevordert en beschermt."
Crawford benadrukt ook de tegenstrijdige rol die Roberta Kaplan speelt
in de zaak en schrijft het volgende:
"Goldman moet zich niet verschuilen achter een vermeende
vrouwenrechtenactivist om de indruk te wekken dat het vrouwen steunt.
Het zijn de acties van Goldman die ertoe doen, niet wie de bank kan
betalen om haar agenda te realiseren. Door Goldman te helpen mijn zaak
in arbitrage te brengen, pleit mevrouw Kaplan voor een standpunt dat
de antithese is van haar verklaring dat de #MeToo en Time's Up-bewegingen
een revolutie in vrouwenrechten vormen die te krachtig is om te
negeren. Goldmans standpunt dat mijn claims in het geheim moeten
worden bemiddeld, is een vreselijke, anti-#MeToo-boodschap naar andere
vrouwen bij Goldman dat de bank transparantie niet waardeert en niet
gelooft dat degenen die claims indienen recht hebben op een eerlijk
proces van beoordeling. Deze positie zal het werk van mevrouw Kaplan -
en het goede werk van vele anderen bij Time’s Up en anderszins -
eerder achteruit dan vooruit zetten."
Crawford onthult ook in haar open brief dat Goldman zijn verplichte
arbitragecontract met werknemers heeft aangepast en een extra
kwaadaardige wending heeft toegevoegd. Crawford schrijft:
"De arbitrageovereenkomst van Goldman vereist volledige
vertrouwelijkheid van de procedure - wat betekent dat de Bank en
individuele overtreders hun wangedrag volledig achter gesloten deuren
mogen laten verbergen, zodat het nooit gezien zal worden door het
publiek, laat staan door aandeelhouders. Vertrouwelijke arbitrage
draagt alleen maar bij aan de toename van intimidatie op de werkplek.
Bij vertrouwelijke arbitrage weten vrouwen niet dat anderen aan
hetzelfde gedrag worden onderworpen en het weerhoudt het publiek ervan
patronen van wangedrag door individuen of instellingen te zien."
[We hebben vaak en uitgebreid geschreven over de corrupte aard van (verplichte
arbitragecontracten op) Wall Street.]
[20 november 2020]
Afdrukken
Doorsturen