De terugkeer van Donald Trump

Eind juni, na een bezoek aan Texas en het houden van een vurige toespraak tegen de regering-Biden, vroeg Trump aan luitenant-gouverneur Dan Patrick: "Wil je mijn campagnemanager zijn als ik het opnieuw doe?" Hierbij refereerde hij aan het meedoen aan het verkiezingscircus voor het volgende presidentschap van de VS.

Op 30 juni stelde op Fox News presentator Sean Hannity hem de vraag: "Heeft u al een beslissing genomen?" Trump antwoordde zonder onnodige dubbelzinnigheid resoluut: "Ja", en ontving als reactie daarop een storm van applaus. "Ik wil dit niet", zei Trump op Hannity's verhelderende vraag, "maar het land heeft het nodig. Ik wil niet... Is dit leuk? Voor altijd vechten, onophoudelijk vechten. Maar we moeten voor dit land zorgen, dit is belangrijk', zei Trump.

Op 4 juli, Onafhankelijkheidsdag, vierde Trump de feestdag met rally's in Florida, wat nu al het begin van de komende verkiezingscampagne kan worden genoemd, met een bijzonder symbolisch ogende slogan tegen de achtergrond van alles wat er met het land gebeurt: "Save America!" (een behoorlijk verschil met de eerdere slogan van Trump: "Make America Great Again!").

De Democratische consensus reageerde onmiddellijk op het activisme van de ex-president met nieuws over rechtszaken rond zijn Trump Foundation in New York, die wordt beschuldigd van belastingontduiking. Toegegeven, de zaak betreft niet Trump zelf, maar de directeur van het bedrijf, Allen Weiselberg. Desalniettemin is de hint duidelijk: elke poging van Donald om terug te keren naar de grote politiek zal door de "democratische consensus" met vervolging worden beantwoord.

Maar Trump is niet het soort persoon dat zomaar opgeeft. En niet iemand die niet in staat zou zijn om de zetten op het verkiezingsschaakbord correct te berekenen waar hij kan, althans wat het zakelijk gedeelte betreft.

In het bedrijfsleven van de VS voelt hij zich als een vis in het water, en blijkt hij veel zelfverzekerder dan in de politiek. En inderdaad (nu het "slechte" nieuws): het presidentiële epos van Trump heeft overtuigend aangetoond dat niet al die technieken die geschikt zijn in het bedrijfsleven, goed werken in de politiek.
Dat laatste vereist veel meer kennis, een veel breder wereldbeeld en veel subtielere strategieën. En hier werden de zwakheden van Trump ook heel duidelijk. Trump is er nooit in geslaagd een sterk presidentieel team samen te stellen en hij slaagde er niet in een echte strategie te bedenken en te lanceren om de links-liberale ideologie in het algemeen te bestrijden. Ten slotte is hij er nooit in geslaagd om zijn aanhangers op een goede manier te organiseren. Miljoenen Trumpisten blijven nog steeds figuranten van rally's, net zoals Trump zelf een uitstekende producent was en blijft van quotes die blijven hangen. Die functie is zeker belangrijk.
Dit artikel is zonder toestemming overgenomen van economedian.com
Trump heeft bewezen dat hij helaas geen teamspeler of systeemspeler is. Hij weet niet hoe hij uit de menigte van zijn aanhangers een macht van denken en handelen moet creëren. Hij beheerste nooit dat politieke controlepaneel, waarvan het tijdig indrukken van de knoppen de nodige krachten kon activeren. Maar dit alles wordt perfect beheerst door zijn vijanden - de Democraten, die de machtsgangen van Washington hebben doordrongen met hun netwerken van "gedachtenfabrieken", invloedrijke machten, systemische lobby's, enz.
In de achtertuin van het Witte Huis manipuleerde Barack Obama, in het jaar van zijn presidentschap, vakkundig de draden onder de oppervlakte van de officiële politiek, in feite creëerde hij toen al de BLM-beweging. Trump heeft gefaald om iets vergelijkbaars te doen.

Hij faalde zelfs in het meest noodzakelijke: het creëren van een netwerk van mediakanalen die onder zijn controle vielen. Dus op het meest cruciale moment, toen over het lot van de verkiezingen werd beslist, liet hij zich in informatie-isolatie drijven. Al deze dingen zijn absoluut onvergeeflijk voor een politicus. En dit alles werd naar onze mening de reden voor zijn nederlaag. En uit dit alles lijkt Trump niet de juiste conclusies te hebben getrokken. We zien in ieder geval niet dat zijn tactiek en strategie serieus zijn veranderd.

Ja, hij heeft een rechtszaak met IT-giganten, maar de vraag is of hij die naar zijn hand kan zetten. Onlangs kondigde Trump namelijk een class action-rechtszaak aan tegen Facebook, Google en Twitter en andere "grote" bedrijven (na de gebeurtenissen op het Capitool op 6 januari 2021 werd Trump voor altijd verbannen van Twitter en voor twee jaar van Facebook verbannen). Hij noemt de acties van de IT-giganten een misdaad en eist een einde aan de praktijk van censuur, opgelegde stilte en zwarte lijsten, om maar een paar zaken te noemen. In een verklaring zei hij: "We gaan Big Tech voor de rechter brengen. Dit is de eerste van vele andere rechtszaken."

Trump zegt dat dit de grootste rechtszaak over vrijheid van meningsuiting in zijn soort is, en dat “duizenden mensen” bereid zijn om mee te doen. Dat kan waar zijn. Maar de positie van Trump in zijn strijd met de IT-reuzen zag er al niet sterk uit toen hij president was. Er is een verschil tussen zeggen wat je doet, en doen wat je zegt. Zeker in de politiek.

Nog niet zo lang geleden kondigde Trump ook de lancering aan van een nieuw elektronisch platform, GETTR, als een rechts alternatief voor IT-giganten. Dit netwerk is eigenlijk een kloon van Trumps geliefde Twitter en wordt gerund door voormalig vertegenwoordiger van de ex-president Jason Miller.

Dat is een goede zaak. Maar zo'n platform had minstens een jaar of twee geleden moeten verschijnen. Beter laat dan nooit, maar dit alles samen getuigt eens te meer van het feit dat Trump als strateeg hopeloos achterloopt en verliest van zijn vijanden, wiens krachten hij onderschat. Terwijl "Amerika redden" (een slogan, om zeker te zijn, over-actueel, welsprekend zeggend dat "Amerika weer groot maken" op zijn minst te laat is) in een omgeving van steeds groter wordende chaos belandt en elke dag meer en meer problematisch wordt. We hebben het tenslotte over de gedwongen overname van de maatschappij door het "nieuwe normaal". Hierbij moeten we denken aan o.a. de LGBTI-agenda, de kritische rassentheorie, multiculturalisme, en niet te vergeten de "Grote Reset" van de hele blanke beschaving van het Westen. En in vergelijking met de geïntensiveerde krachten van het "Washington-moeras" lijkt Trump dezelfde sprookjesheld met een kartonnen zwaard,

Dus hoe serieus zijn de ambities van Trump? Hoe serieus zijn zijn kansen? En tot slot, hoe serieus is zijn strategie?

Samenvattend denken wij deze vragen als volgt te moeten beantwoorden: Trump is tegenwoordig veel meer dan alleen een ex-president, zakenman, showman en idool van miljoenen Amerikanen. Trump vandaag staat voor Trumpisme, het is niet eens een beweging, het is een manier van denken, het is een vlag, een banier van conservatief verzet. In ieder geval in Amerika. Maar mogelijk, mogelijk, zal het zich - door de toenemende onvrede onder de westerse bevolking - de komende jaren uitbreiden tot het hele Westen. En het is het beste (voor Trump) om op deze wijze verder te gaan: om miljoenen dolars op bijeenkomsten te verzamelen, memes en slogans te laten ontstaan en de energie van protest te actualiseren.

Maar als potentiële president lijkt Trump ons bijna hopeloos. Het is duidelijk dat de Democraten, die het Witte Huis en de meerderheid in beide kamers hebben veroverd met een cavalerieaanval, de macht niet zullen opgeven. Dat hebben we in de gehele periode dat Trump president was, geien. De tijd van electieve democratie is voorbij, de tijd van totalitaire democratie (wat natuurlijk geen democratie meer is) komt eraan. En hoe eerder Amerikaanse conservatieven dit beseffen, hoe sneller en beter ze in staat zullen zijn om hun eigen front op te bouwen tegen de nieuwe orde der dingen.
Ja, dit is de situatie aan de vooravond van een nieuwe "oorlog van het noorden en het zuiden", een oorlog die veel mondialer zal zijn dan die ooit was. Deze situatie vereist consolidatie, mobilisatie en een sterk gevechtshoofdkwartier. Als generaal ziet Trump er niet overtuigend uit. Zijn rol is de rol van de strijdbanier, de morele leider van het "Nieuwe Zuiden" en het nieuwe verzet. Maar het Trumpisme is als kracht jong en sterk. In tegenstelling tot de Democraten heeft hij veel jonge mensen aan zich kunnen binden, een strijdvaardige generatie. Hij is in staat zichzelf neer te zetten als een "jonge", sterke, zelfverzekerde en vooral professionele leider die "politiek kan voeren".

In zo'n situatie heeft de oude Trump zelf geen reden om een oude sabel te pakken en ten strijde te trekken. Hij zal in ieder geval "achter" zijn mensen staan.


[Alle links, bronnen, documenten en meer informatie uitsluitend voor abonnee's]



[26 juli 2021]

 

Afdrukken Doorsturen