Mensen mogen niet vergeten dat ze op koolstof gebaseerde wezens zijn en dat een oorlog tegen koolstof in wezen een oorlog tegen henzelf is. Desalniettemin probeert de wereldwijde elite vertegenwoordigd door het WEF, de centrale banken, NGO's, instellingen en Blackrock hun destructief beleid aan de burgers op te leggen.
De Great Reset van het World Economic Forum (WEF) wordt aan het
publiek verkocht als een kans om een duurzame, CO2-neutrale toekomst
op te bouwen. De alomtegenwoordige soundbite van Building Back
Better, ofwel "groener terug bouwen" zoals de Britse premier Boris
Johnson het
niet zo lang geleden
herformuleerde, suggereert dat herstel van de economische verwoesting,
na de vermeende pandemie, een kans is voor de wereld om te "resetten".
De Duurzame Ontwikkelingsdoelstelling 11(b) van de
VN-Agenda 2030 stelt
het volgende:
"Tegen 2020 het aantal steden en menselijke nederzettingen aanzienlijk
verhogen die geïntegreerd beleid en plannen aannemen en uitvoeren voor....
aanpassing aan klimaatverandering, veerkracht bij rampen, en
holistische ontwikkeling en implementatie, in overeenstemming met het
Sendai-kader voor rampenrisicovermindering 2015-2030,
holistisch rampenrisicobeheer op alle niveaus."
Het
Sendai Framework for Disaster Risk Reduction,
geschreven in 2015, stelt:
"De herstel-, rehabilitatie- en wederopbouwfase, die moet worden
voorbereid op een ramp, is een cruciale kans om beter terug te bouwen
(Build Back Better)."
Met de opkomst van de vermeende wereldwijde pandemie in 2020 hebben
menselijke nederzettingen zeker plannen uitgevoerd. Perfect passend
bij Agenda 2030 zijn de inspanningen van onze leiders om beter
terug te bouwen gericht op een herstel dat gepland lijkt te zijn
lang voordat iemand zelfs maar van SARS-CoV-2 had gehoord.
De World Business Council for Sustainable Development (WBCSD)
publiceerde in 2010 hun
Vision 2050-document.
Met het doel de wereldeconomie te transformeren om de Sustainable
Development Goals (SDG's) te halen, zeiden ze dat er een traject nodig
zou zijn. Het zou "fundamentele veranderingen in bestuursstructuren,
economische kaders, zakelijk en menselijk gedrag vereisen". Ze
voorzagen twee verschillende perioden van transformatie.
De WBCSD is een organisatie van 200 CEO's van enkele van 's werelds
grootste mondiale bedrijven. Het is het knooppunt voor meer dan 60
nationale en regionale bedrijfsraden en partnerorganisaties, waaronder
de Verenigde Naties, de Europese Commissie, het World Economic Forum (WEF),
de Wereldbank, de Wereldgezondheidsorganisatie, het Wereldnatuurfonds,
de Bill and Melinda Gates Foundation, de Ford Foundation en
BlackRock.
Ze noemden het decennium tussen 2010 en 2020 de Turbulent Teens. Dit
zou het moment zijn om de mechanismen te construeren waarmee de
fundamentele veranderingen tot stand kunnen worden gebracht.
Transformation Time zou in 2020 beginnen, zodra de fundamentele
veranderingen "hadden kunnen rijpen tot meer consistente kennis,
gedrag en oplossingen".
In hun conclusie suggereerde de WBCSD hoe het proces van de overgang
van de Turbulent Teens naar de Transformation Time zou kunnen
plaatsvinden: "Crisis. Mogelijkheid. Het is een zakelijk cliché, maar
er zit een kern van waarheid in."
Hoewel 2020 voor velen van ons een ramp was, behoorde de WBCSD tot de
centrale planners van de "nieuwe normale" wereldeconomie voor wie
de wereldwijde pandemie niet op een geschikter moment had kunnen
komen. Het was een opmerkelijk toeval dat de juiste crisiskans precies
op tijd arriveerde. In 2020 hebben ze hun Visie 2050 geüpdatet.
Erkennend dat de tijd om te transformeren was aangebroken, zeiden ze:
"Ondanks de enorme menselijke en financiële kosten heeft de
COVID-19-pandemie een kans gecreëerd om veranderingen in een heel
ander tempo aan te sturen en te versnellen dan we misschien eerder
voor mogelijk hadden gehouden."
Toch stelden ze zich precies déze mogelijkheid voor. Een WBSCD-partner,
het WEF, heeft ook zijn zegeningen geteld. De vermeende wereldwijde
pandemie van Covid-19 was
een kans om de
belangrijke sociale, economische en politieke veranderingen door te
voeren waar ze al lang op hadden gehoopt:
"De Covid-19-crisis, en de politieke, economische en sociale
ontwrichting die het heeft veroorzaakt, verandert de traditionele
context voor besluitvorming fundamenteel… Nu we een unieke kans
krijgen om het herstel vorm te geven, zal dit initiatief… alle
betrokkenen informeren over de toekomstige staat van mondiale relaties,
de richting van nationale economieën, de prioriteiten van
samenlevingen, de aard van bedrijfsmodellen en het beheer van een
mondiale commons." Met dat laatste wordt bedoeld delen van de
planeet die buiten de nationale jurisdicties vallen en waartoe alle
naties toegang hebben. Het internationaal recht identificeert vier
mondiale commons, namelijk (tussen haakjes onze interpretatie): de zee
(stijging van het zeeniveau), de atmosfeer (vervuiling), Antarctica (zeldzame
grondstoffen) en de ruimte (militair overwicht).
Overigens, dat herstel.....
de coronapas die a.s.
zaterdag ingevoerd gaat worden en waarover we onlangs nog hebben
geschreven in het artikel "Van
QR-code naar CO2-krediet", dat vehikel is niet op
basis van medische argumenten ingevoerd, maar is gewoon door een
partner van het WEF (in dit geval
KPMG) aanbevolen -
meldde
de Volkskrant in een
ontnuchterend artikel. Dat KPMG gaat ook helemaal op de
groene toer, hetzelfde
geldt waarschijnlijk voor
de talloze partners, en
daaronder bevinden zich - naast bijvoorbeeld
McKinsey, ook mensen waar niet gauw
aan gedacht wordt, zoals bijvoorbeeld
Wopke Hoekstra en
Lilianne Ploumen. Waar dat toe leidt zult u straks van ons kunnen vernemen.
In zijn brief aan de CEO's van 2021 sprak Larry Fink, de voorzitter
van BlackRock, ook zijn dankbaarheid uit voor het goede gesternte van
BlackRock toen hij
de ongekende kans die
Covid-19 bood verder uitbreidde:
"De pandemie heeft zo'n existentiële crisis veroorzaakt… dat het ons
ertoe heeft aangezet om de wereldwijde dreiging van klimaatverandering
krachtiger het hoofd te bieden... Markten begonnen het klimaatrisico
in de waarde van effecten te prijzen… toen sloeg de pandemie toe... en
de herallocatie van kapitaal versnelde nog sneller. Ik geloof dat dit
het begin is van een lange maar snel versnellende transitie – een die
zich over vele jaren zal ontvouwen en de activaprijzen van elk type
zal hervormen… de klimaattransitie biedt een historische
investeringsmogelijkheid."
Fink's opmerkingen schetsen hoe de Build Back Better Great Reset
bedoeld is te werken. Sommige mensen lijken te denken dat duurzame
ontwikkeling iets te maken heeft met milieubewustzijn, het redden van
de planeet of een andere vage "groene agenda".
Helaas zitten ze er ver naast.
Duurzame ontwikkeling betekent kapitalisme van belanghebbenden als de
bedrijfs-kleefstof die een wereldwijd netwerk van publiek-private
partnerschappen die gezamenlijk als het ware de mantel van mondiale
bestuurders bijeenhoudt. Onder hun leiding wordt het internationale
monetaire en financiële systeem (IMFS) getransformeerd. Het
partnernetwerk van belanghebbenden is bezig met het kapitaliseren van
een koolstofobligatiemarkt van $ 120 biljoen als de basis van het
nieuwe IMFS.
Milieuactivisten zoals
Greta Thunberg en
Extinction Rebellion doen
zich vóór als dat ze in de voorhoede staan van een wereldwijde
milieustrijd tegen klimaatverandering en de grote vervuilers die zich
schuldig maken aan het veroorzaken ervan. In werkelijkheid zijn ze,
onbewust of niet, imago-leiders voor de public relations-afdeling van
de grote vervuilers. Dezelfde verachtelijke mondiale bedrijven zijn
belangrijke leden van een mondiaal publiek-privaat partnerschap dat de
list van klimaatverandering gebruikt om het nieuwe IMFS te vestigen:
één die hun wereldwijde economische macht en daarmee hun wereldwijde
autoriteit zal consolideren.
Niet alleen zorgde de beweerde wereldwijde pandemie voor de juiste
crisis op precies het juiste moment, in een ander werkelijk
opmerkelijk toeval liet het ons wennen aan de gedragsveranderingen die
nodig zijn om in nieuwe, duurzame IMFS te leven. Minder reizen,
beperkte toegang tot hulpbronnen, weinig werkgelegenheid,
bezuinigingen, afhankelijkheid van financiële steun van de staat en
nieuwe vormen van valuta op basis van duurzame statistieken van
belanghebbenden maken allemaal deel uit van de geplande netto
nul-toekomst.
WEF-partner Deutsche Bank behoort zeker tot de wereldwijde bedrijven
die zich hiervan bewust zijn. Ze publiceerden in
november 2020 een artikel waarin hun senior analist Eric
Heymann schetste wat een CO2-neutrale economie betekent:
"De impact van het huidige klimaatbeleid op het dagelijks leven van
mensen is nog vrij abstract. Klimaatbeleid komt in de vorm van hogere
belastingen en heffingen op energie. Als we echt klimaatneutraliteit
willen bereiken, moeten we ons gedrag op al deze levensgebieden
veranderen. Een grote omslag in het klimaatbeleid zal zeker verliezers
opleveren bij zowel huishoudens als bedrijven.
Bovendien zullen de welvaart en de werkgelegenheid waarschijnlijk
aanzienlijk te lijden hebben. Er zijn nog geen adequate
kosteneffectieve technologieën waarmee we onze levensstandaard op een
CO2-neutrale manier kunnen handhaven. Dat betekent dat de CO2-prijs
flink zal moeten stijgen om mensen aan te zetten tot
gedragsverandering. Een andere (of wellicht aanvullende) mogelijkheid
is om het toezichtrecht fors aan te scherpen.
In hoeverre mogen we bereid zijn een soort ecodictatuur (in de vorm
van regelgevend recht) te accepteren om naar klimaatneutraliteit te
gaan?"
Dit komt overeen met de observaties van zowel de voormalige als de
huidige gouverneurs van de Bank of England. Voorafgaand aan zijn
vertrek als gouverneur van de Bank of England waarschuwde Mark Carney
dat bedrijven die niet in staat zijn om te voldoen aan de
SDG-regelgevingsnormen "zonder twijfel failliet zullen gaan", met
andere woorden, kredietlijnen, zonder welke zelfs multinationals niet
kunnen functioneren, zullen alleen worden beperkt tot degenen die het
zich kunnen veroorloven om de vereiste wijzigingen door te voeren.
Meer recentelijk - nu als speciaal gezant van de VN voor klimaatactie
en financiën, speciaal adviseur van de Britse regering voor de
COP26-conferentie en een bestuurslid van het WEF - bekrachtigde Carney
zijn boodschap en gaf hij aan zijn belanghebbenden aan hoe het nieuwe
IMFS de corporate winnaars en verliezers zou selecteren. Er
zullen industrieën, sectoren en bedrijven zijn die het heel goed doen
tijdens dit proces omdat ze deel uitmaken van de oplossing. Maar er
zullen er ook zijn die achterblijven en die worden gestraft.
De opdeling in twee niet-overlappende structuren van winnaars en
verliezers geldt niet alleen voor bedrijven. Ook het nieuwe
belanghebbende IMFS lijkt niet gebaseerd te zijn op massale
werkgelegenheid. Onlangs heeft de Britse regering haar Green Jobs
Taskforce Report uitgebracht. Ze beloven een schitterende toekomst van
werkgelegenheid en citeren het rapport van het International Energy
Agency (IEA)
Net Zero by 2050: A Roadmap for the Global
Energy Sector. Het IEA had op zijn beurt
verklaard:
"De overgang naar netto nul brengt substantiële nieuwe
werkgelegenheidskansen met zich mee, met 14 miljoen banen gecreëerd
tegen 2030… In ons traject gaan ongeveer 5 miljoen banen verloren… wat
betekent dat structurele veranderingen schokken kunnen veroorzaken
voor gemeenschappen met effecten die in de loop van de tijd aanhouden.
Dit vereist zorgvuldige beleidsaandacht om de
werkgelegenheidsverliezen aan te pakken. Het is van vitaal belang om
de ontberingen die met deze verstoringen gepaard gaan tot een minimum
te beperken… waar mogelijk nieuwe faciliteiten voor schone energie te
plaatsen in zwaar getroffen gebieden en regionale steun te verlenen."
Voor alle duidelijkheid: groene revolutionairen zoals Mark Carney,
Diederik Samsom en het IEA suggereren dat we de zware industrie
praktisch kunnen elimineren, de productiecapaciteit vrijwel tot nul
kunnen terugbrengen, fossiele brandstoffen van de huishoudelijke en
commerciële energiemarkt kunnen verwijderen en tegelijkertijd de
werkgelegenheid kunnen vergroten. Dit zal zeker als een verrassing
komen voor PriceWaterhouseCoopers (PwC), die partners zijn van zowel
Chatham House als het WEF.
In 2018 heeft PwC de
Workforce of the Future
gemodelleerd. Ze presenteerden een aantal scenario's op basis van
megatrends en hun inschattingen van hoe we ons zouden kunnen aanpassen
aan deze schijnbaar onvermijdelijke opleggingen. Welk model ze ook
schetsten, het gemeenschappelijke thema was toenemende automatisering
en de dominantie van kunstmatige intelligentie (AI) op de werkplek.
Banenverlies is onvermijdelijk, zeiden ze, hoewel er wel nieuwe banen
zullen worden gecreëerd.
De omvang en het bereik van deze nieuwe banen blijkt echter uiterst
beperkt te zijn. Deze gecreëerde banen zullen worden gedaan door wat
PwC omschreef als "cruciale mensen". Ze hebben een zeer specifieke
vaardigheden, waardoor ze waardevol zijn voor hun werkgevers in het
bedrijfsleven. PwC voorspelde het volgende hierover:
"De werknemers die taken uitvoeren die automatisering nog niet kan
uitvoeren, worden belangrijker - en dit betekent dat creativiteit,
innovatie, verbeeldingskracht en ontwerpvaardigheden prioriteit zullen
krijgen van werkgevers. Deze mening wordt ondersteund door
bedrijfsleiders over de hele wereld die reageerden op onze meest
recente CEO-enquête… Dit zijn de 'cruciale' mensen."
Het lijkt erop dat er in onze duurzame toekomst weinig werkgelegenheid
zal zijn voor de rest van ons. De weinige overgebleven banen zullen
uitsluitend worden beperkt tot die taken die niet kunnen worden
uitgevoerd door automatisering of kunstmatige intelligentie (AI).
Alleen de buitengewone mensen, met vaardigheden die geschikt zijn voor
de belanghebbenden van het bedrijf, zullen van enige waarde zijn. Er
zijn veel redenen om grote geloofwaardigheid te hechten aan de studie
uit 2013 van onderzoekers van de Universiteit van Oxford, waarin werd
voorspeld dat 47% van alle banen verloren zal gaan.
Het Britse Royal Institute of International Affairs (RIIA -
Chatham House) heeft nagedacht over wat deze nieuwe koolstoftoekomst
voor ons, het gewone volk, zal betekenen. Ook in 2018 heeft de RIIA
opdracht gegeven aan de Royal Society, die de beschikbare literatuur
over de impact van AI en automatisering heeft onderzocht. Ze vonden
een duidelijk gebrek aan onderzoek om de implicaties voor ons als
individuen te beoordelen. Zij schreven het volgende:
"Dit bewijs toont aan dat het gebruik van digitale technologie op het
werk verband houdt met toenemende polarisatie van werk tussen banen
die voornamelijk worden uitgevoerd door werknemers met een laag
opleidingsniveau ('low-educated') en banen die worden uitgevoerd door
hoogopgeleide werknemers…
Individuele verliezen als gevolg van verplaatsing in verband met
automatisering zijn nog niet geschat, maar een uitgebreidere
literatuur suggereert dat deze verliezen aanzienlijk en aanhoudend
kunnen zijn. Dit kan… leiden tot een aanzienlijke toename van de
ongelijkheid, vooral als werkgevers aanzienlijke marktmacht hebben."
Dus de basis voor Green Jobs Taskforce en het IEA-vertrouwen
over het creëren van banen lijkt een mysterie te zijn. Het is
waarschijnlijk vermeldenswaard dat dit gemodelleerde voorspellingen
zijn. Maar toch.....
Hoe ze er in het Verenigd Koninkrijk denken over het "nieuwe normaal"
is veelzeggend en onthullend. De opvolger van Carney als gouverneur
van de Bank of England (BoE), Andrew Bailey, heeft al verklaard dat
het belangrijk zou zijn om van "onproductieve banen" af te komen en
zei dat banenverlies als gevolg van de "Covid-19-crisis"
onvermijdelijk zijn. Nogmaals, de wereldwijde pandemie heeft ons
schijnbaar geacclimatiseerd aan de nieuwe koolstofneutrale economie.
Carney nam, toen hij nog gouverneur van de BoE was, en vier maanden
voordat de eerste gevallen van Covid-19 werden gemeld, deel aan het G7
Central Bankers-symposium in Jackson Hole, Wyoming. Tijdens die
bijeenkomst presenteerde de grootste vermogensbeheerder ter wereld,
BlackRock, hun rapport, getiteld Dealing With The Next Downturn,
aan de verzamelde centrale bankiers. BlackRock verklaarde:
"Ongekend beleid zal nodig zijn om te reageren op de volgende
economische neergang. Het monetaire beleid is bijna uitgeput nu de
wereldwijde rentetarieven naar nul of lager dalen. Het
begrotingsbeleid alleen zal moeite hebben om tijdig belangrijke
stimulansen te geven, gezien de hoge schulden en de typische
vertragingen bij de uitvoering."
BlackRock verklaarde dat het huidige IMFS niet effectief zou kunnen
reageren op een grote financiële crisis: "Conventioneel en
onconventioneel monetair beleid werkt voornamelijk door het
stimulerende effect van lagere korte- en langetermijnrentes. Dit
kanaal is bijna opgedroogd."
Fiscaal beleid (overheidsuitgaven en belastingen) zou niet in staat
zijn om te reageren op een significante "daling" omdat de staatsschuld
in beeld was. Een gebrek aan activiteit in de productieve economie
betekende dat belastingverhogingen onvoldoende zouden zijn om te
reageren op een grote financiële crash. Evenzo werd het monetaire
beleid (het creëren van geld) buiten beeld gehouden omdat de
interbancaire kredietverlening en de bijbehorende obligatiemarkten
dicht bij een implosie stonden.
Er was een gevoel van urgentie onder de G7-bankiers, zoals onthuld
door Mark Carney. In augustus 2019 zei hij tijdens
het Jackson Hole-symposium:
"Het meest fundamenteel is dat een destabiliserende asymmetrie in het
hart van het IMFS groeit… een multipolaire wereldeconomie vereist een
nieuw IMFS om zijn volledige potentieel te realiseren. Dat zal niet
gemakkelijk zijn. De geschiedenis leert dat de overgang naar een
nieuwe mondiale reservevaluta misschien niet soepel verloopt...
Technologische ontwikkelingen bieden de mogelijkheid om zo'n wereld te
laten ontstaan.
De Bank of England... is duidelijk geweest... de voorwaarden voor het
gebruik van een nieuw systemisch particulier betalingssysteem moeten
ruim voor de lancering van kracht zijn... misschien via een netwerk
van digitale valuta's van de centrale bank... de tekortkomingen van
het IMFS zijn steeds groter geworden. Zelfs een voorbijgaande
kennismaking met de monetaire geschiedenis suggereert dat dit centrum
geen stand zal houden...
Ik sluit af door urgentie toe te voegen aan de uitdaging van Ben
Bernanke. Laten we een einde maken aan de kwaadaardige verwaarlozing
van het IMFS en een systeem bouwen dat de diverse, multipolaire
wereldeconomie die in opkomst is, waardig is."
Het is duidelijk dat de stakeholder-kapitalisten ervan uit waren
gegaan dat het bestaande IMFS vóór de wereldwijde pandemie was
voltooid. Daarom stelde BlackRock een andere oplossing voor. Ze
adviseerden dat een vermogensbeheerder, "bijvoorbeeld" BlackRock, de
leiding zou krijgen over het opzuigen van speculatieve effecten en
derivaten namens overheden. Dit kan worden gedaan door alle
risicoanalyses te omzeilen, waardoor centrale banken enorme
hoeveelheden rommel kunnen kopen om het overheidsbeleid rechtstreeks
te financieren. Daarbij suggereerde BlackRock dat het begrotingsbeleid
van de overheid moet worden gecontroleerd door het monetaire beleid
van de centrale bank. Ze waren in feite bezig met het opzetten van een
systeem van controle door de centrale bank over het overheidsbeleid.
Ze noemden dit "going direct" - "direct gaan".
BlackRock zei dat direct gaan alleen nodig zou zijn in het geval van
een "ongewone toestand" die voortvloeit uit "ongewone omstandigheden".
Terwijl de "ongewone toestand" een "permanente opstelling" zou
vereisen, zou direct gaan niettemin slechts tijdelijk worden gebruikt.
Zodra de doelstellingen van het begrotingsbeleid zijn bereikt, die
volgens hun plan ook monetaire beleidsdoelstellingen zouden zijn, zou
de tijdelijke permanente opzet kunnen overgaan naar de "exitstrategie"
die op de "beleidshorizon" wordt geplaatst.
Slechts één maand later ontstonden die ongewone omstandigheden met de
ineenstorting van de repurchase agreement (repo) markt in de
Verenigde Staten.
Repurchase agreements (terugkoopovereenkomsten) zijn kortlopende
leningen, meestal 's nachts, waarbij obligatiehandelaren voornamelijk
staatsobligaties aanbieden aan beleggers, met een overeenkomst om ze
de volgende dag tegen een hogere prijs terug te kopen. Dit marginale
verschil is de reporente.
De repomarkt stelt bedrijven en andere obligatiehouders in staat snel
kapitaal aan te trekken. Beleggers kunnen snel winst maken en
aangezien de markt voornamelijk uit veilige effecten (staatsobligaties)
bestaat, wordt de repomarkt doorgaans als stabiel beschouwd. Het is
een essentieel onderdeel van het interbancaire leenstelsel waarin
banken centralebankreserves uitwisselen om betalingen te vereffenen en
kapitaal te verplaatsen.
De reporente ligt over het algemeen rond de 2%, maar
op 17 september 2019
kwam de Amerikaanse repomarkt tot stilstand, waardoor de bezitters van
staatsobligaties gedwongen werden de rente in één dag naar 10% te
verhogen. Ondanks deze veel aantrekkelijkere rente kwamen beleggers
nog steeds niet op de repomarkt. Ze hadden de kans moeten aangrijpen
om snel een slag te slaan met de verhoogde reporente, maar dat deden
ze niet.
Toen de
repomarkt instortte, bezaten slechts vier Amerikaanse
bankreuzen (JPMorgan Chase & Co., Bank of America, Wells Fargo en
Citibank, alias Citigroup, Inc.) 25% aan Fed-reserves en 50% aan US
Treasuries (Amerikaanse staatsobligaties) onder hen. Hun liquide
middelen waren sterk georiënteerd op Treasuries. In
haar 4e kwartaalrapport 2019
legde de Bank voor Internationale Betalingen (BIS) uit waarom dit een
ernstig probleem was:
"Repomarkten herverdelen de liquiditeit tussen financiële instellingen:
niet alleen banken, maar ook verzekeringsmaatschappijen,
vermogensbeheerders, geldmarktfondsen en andere institutionele
beleggers. Zo helpen ze andere financiële markten soepel te laten
functioneren. Dus elke aanhoudende verstoring in deze markt… zou snel
door het financiële systeem kunnen rimpelen. De bevriezing van de
repo-markten eind 2008 was een van de meest schadelijke aspecten van
de Grote Financiële Crisis.
De vier grootste Amerikaanse banken werden met name belangrijke
spelers: hun netto kredietpositie… nam snel toe en bereikte eind juni
2019 ongeveer $ 300 miljard. Tegelijkertijd verminderden de op één na
grootste 25 banken hun vraag naar repo-financiering... waarschijnlijk
waren de kasbuffers van de vier grote banken verminderd en ook hun
bereidheid om geld te lenen op de repomarkt."
De BIS erkende dat jaren van kwantitatieve versoepeling (virtueel geld
printen), na de financiële crash van 2008, zó veel liquiditeit hadden
verschaft aan Amerikaanse commerciële banken dat ze minder behoefte
hadden aan de repo-markt. Tegelijkertijd hielden de grootste
financiële instellingen zoveel staatsobligaties aan dat ze het risico
liepen hun eigen klant te worden. De Amerikaanse staatsobligaties
werden gezien als verre van stabiele beleggingen. Dit vormde een
verdere ontmoediging voor potentiële repo-marktinvesteerders.
Bovendien maakten de fluctuaties in de basisrente, met zoveel
reserves, de kasstromen van de grootste banken onstabiel. De BIS
merkte op dat, voor deze banken die te groot waren om failliet te gaan
(too big to fail), "hun vermogen om op korte termijn
financiering te verstrekken op de repomarkten was verminderd". Ze
voegden eraan toe dat dit "een onderliggende structurele factor was
die de repo-rente-reactie had kunnen versterken".
De BIS beweerde toen dat de Federal Reserve de markten had "gekalmeerd"
door nog meer QE (geldcreatie) te beginnen, omdat ze de Treasuries
kochten van de bankreuzen die het systeem hadden verstopt. De
financiële mainstream media bleven vrijwel stil toen de Fed $ 6
biljoen ($ 6.000.000.000.000) in Wall Street pompte. Het interbancaire
leenstelsel liep weer vast, net als in 2007.
Het "direct gaan" plan van BlackRock, dat in augustus 2019 aan de G7
werd gepresenteerd, begon in september 2019 met de ineenstorting van
de repomarkt. Slechts een paar maanden later, toen de WHO de
wereldwijde pandemie uitriep, werden de economische
omstandigheden nog ongewonerer. BlackRock legde uit hoe direct gaan de
economische reactie op de wereldwijde pandemie mogelijk maakte:
"De toekomstige evolutie en wereldwijde verspreiding van de uitbraak
van het coronavirus is hoogst onzeker… inperking en sociale afstand
worden uiteindelijk bereikt door de economische activiteit te
verminderen… Dat vereist een beslissende, preventieve en
gecoördineerde beleidsreactie… Een alomvattende wereldwijde reactie
moet de volgende elementen bevatten:
Royale ondersteuning bij ziekte en werktijdverkorting om inkomens te
stabiliseren en banenverlies te beperken… uitbreiding van de
financieringsfaciliteiten voor leningen… het monetair beleid moet
gericht zijn op het voorkómen van een ongerechtvaardigde verkrapping
van de financiële voorwaarden en op het waarborgen van de werking van
de financiële markten."
Door direct te gaan, hebben centrale banken over de hele wereld,
waaronder de Bank of England, zich beziggehouden met ongekende niveaus
van Quantitative Easing om de overheidsuitgaven tijdens de wereldwijde
pandemie rechtstreeks te financieren. Dit plan is bedacht in augustus
2019, zeven maanden vóórdat de WHO een Covid-19-crisis uitriep. Er is
momenteel geen teken dat er een einde komt aan wat in feite
geldschepping is op een onvoorstelbare schaal.
Waar wèl een eind aan komt is het contante geld, cash! We hebben vaker
geschreven over het afschaffen van contant geld, omdat daardoor de "heersende
elite" nog te weinig grip heeft over de burgers. De "war on cash" wordt
stapsgewijs gestreden, zoals bijvoorbeeld gebeurt met het afschaffen van de "grote"
coupures, of het
in rekening brengen van kosten voor
contante geldopnames, of gewoon het aantal geldautomaten drastisch inperken. De
Telegraaf
meldde gisteren dat Nederland in
Europa (bedoeld wordt de EU) pleit voor een limiet aan cash betalingen en het
laten verdwijnen van het biljet van 500 euro. Zogenaamd in de strijd tegen
criminaliteit en witwassen, maar denkt u nu echt dat criminelen zich hierdoor
laten tegenhouden? Zelfs
koningin Maxima werd ingeschakeld in
deze "oorlog", maar dan vooral om de mensen in de arme landen afhankelijk te
maken van de grote financials. Ook is zij bijvoorbeeld erevoorzitter van
Wijzer in Geldzaken. In deze functie vraagt zij aandacht voor financiële
educatie en verstandig omgaan met geld.
Kijk eens hoe mooi onze koningin er
bij loopt in een nieuw pak van Massimo Dutti.
Tijdens de G7-top in 2021 meldden de financiële mainstream media dat 'wereldleiders'
hadden ingestemd om QE voort te zetten. Ze hadden niet afgesproken om
iets voort te zetten; die beslissing werd maanden eerder genomen door
BlackRock en de verzamelde G7-bankiers bij Jackson Hole. U weet
inmiddels toch wel dat de politieke hoofdspelers die voor de tv-camera's
paraderen niet de baas zijn?
Het zijn slechts marionetten.
Eind mei 2021 kwamen de centrale bankiers van de G7 opnieuw bijeen om
het nieuwe IMFS te bespreken dat ze al aan het bouwen waren. De
gouverneurs van de centrale banken sloten zich aan bij
vertegenwoordigers van het Internationaal Monetair Fonds (IMF), de
Wereldbankgroep, de OESO-club van geavanceerde economieën, de
Eurogroep (de ministers van Financiën van de EU-lidstaten die de euro
als munteenheid gebruiken) en de BIS. Door direct te gaan kregen de
aanwezige ministers van Financiën van de G7 de opdracht om elk fiscaal
beleid te volgen dat de bankiers hen opdroegen.
Na hun ontmoeting hebben de centrale bankiers
hun communiqué aan de
wereld vrijgegeven:
"We zullen blijven samenwerken om te zorgen voor een sterk, duurzaam,
evenwichtig en inclusief wereldwijd herstel dat beter en groener
herstelt van de Covid-19-pandemie… We benadrukken de noodzaak om het
wereldwijde financiële systeem groener te maken, zodat financiële
beslissingen rekening houden met klimaatoverwegingen…
We verbinden ons ertoe onze bijdragen aan klimaatfinanciering tot 2025
te verhogen en te verbeteren, inclusief het verhogen van de
financiering voor aanpassing en financiering voor op de natuur
gebaseerde oplossingen… We verbinden ons ook tot een wereldwijde
minimumbelasting van ten minste 15% per land."
BlackRock had de G7 de oplossing gepresenteerd die ze zouden gebruiken
als reactie op de pandemie. Het lockdown-beleid veroorzaakte de
daaropvolgende ineenstorting van economieën en wereldhandel. Dit
verdiepte de financiële crisis die begon met het falen van de repo. De
centrale banken hebben vervolgens de schaal van direct gaan vergroot.
QE bood genereuze ondersteuning bij het betalen van ziektes en
regelingen voor werktijdverkorting werden gebruikt om de inkomens te
stabiliseren en het verlies van banen te beperken. Er was nooit een
wetenschappelijke reden of voordeel voor de volksgezondheid voor
lockdowns. Ze zijn ontworpen om een alomvattend wereldwijd antwoord te
creëren om de financiering van leningen uit te breiden om de werking
van de financiële markten te beschermen en zeker te stellen.
We weten nu hoe de beleidshorizon van BlackRock voor hun exitstrategie
eruitziet. Het is de succesvolle overgang naar een netto nul,
CO2-neutrale wereldeconomie. De centrale bankiers zullen beslissen
wanneer deze duurzame doelen zijn bereikt en tot die tijd gaan ze
"direct" en hebben ze alles in eigen hand.
In januari 2020, net toen de wereldwijde pandemie zich voordeed,
publiceerde het World Economic Forum (WEF) hun Metrics for
Sustainable Value Creation. Hiermee zijn de criteria voor de
Sustainable Development Goals (SDG) vastgesteld waartegen alle
beleggingsactiva zullen worden beoordeeld. Wie zich hierachter
geschaard hebben is niet moeilijk voor te stellen....
Elk bedrijf dat kapitaal moet aantrekken, moet aan deze vereisten
voldoen. De opstellers bepalen dat de winnaars in dit nieuwe IMFS de
juiste (belangrijke) mensen in het bestuur zullen hebben, dat ze de
juiste belanghebbenden aanspreken, dat hun ethische gedrag voldoet aan
de WEF-goedkeuring en dat ze zich alle noodzakelijke CO2-compensaties
kunnen veroorloven en andere aanpassingen aan de klimaatverandering.
In maart 2020, toen de pandemie werd uitgeroepen, combineerde het WEF
hun duurzame statistieken tot een score voor milieu, maatschappij en
bestuur (ESG). Het WEF verklaarde toen:
"In het licht van toenemend bewijs, activisme en regelgeving, nemen
investeerders klimaatoverwegingen mee in hun investeringsbeslissingen.
Zo verwacht een groep investeerders die $ 118 biljoen aan activa
beheert nu dat bedrijven informatie verstrekken in overeenstemming met
de Task Force on Climate-related Financial Disclosures (TCFD)."
Het toenemende bewijs werd geleverd door computermodellen, de
activisten waren mensen zoals eerder genoemde Mark Carney, die dreigde
bedrijven failliet te laten gaan als ze zich niet aan de regels
hielden, en de regelgeving (TCFD) werd vastgesteld door de Financial
Stability Board van de BIS. Dit betekende dat het hele systeem
uiteindelijk onder de controle kwam van de Bank for International
Settlements.
Tegen januari 2021 kwamen de kapitalisten van belanghebbenden overeen
om te "convergeneren". Het scoresysteem voor milieu, maatschappij en
bestuur (ESG) werd opgericht als de Stakeholder Capitalism Metrics.
Door middel van een proces dat het "dynamische materialiteit" noemt,
heeft het WEF een mechanisme geconstrueerd om een verbintenis tot de
SDG's om te zetten in de basis voor een nieuw IMFS.
Stakeholder Capitalism Metrics definiëren een duurzame investering als
elke investering in een bedrijf met een goede ESG-rating. Aangezien de
SDG's voor klimaatverandering worden ondersteund door internationale
overeenkomsten, worden bedrijven met een hoge ESG-rating als veilige
investeringen beschouwd. Alleen als bedrijven een goede ESG-rating
kunnen behalen, zullen ze het niet overleven.
Nu wil het WEF hun ESG-rating bijwerken om een andere score op te
nemen: 'R' voor veerkracht (resilience). Dit typeert hoe dit systeem
is ontworpen om te werken. Het beoordelingssysteem is willekeurig en
staat volledig onder controle van de senior partners in het
wereldwijde publiek-private partnerschap van belanghebbenden. Alleen
die bedrijven die het meest bedreven zijn in het op het juiste
moment door de juiste hoepels springen, zullen profiteren van het
ESG(R) Stakeholder Capitalism Metrics-beoordelingssysteem. Het is een
spel waarbij de winnaar alles krijgt en de prijs is verleidelijk
dichtbij. Het WEF stelt:
"ESG, dat een veelgebruikte reeks meetinstrumenten is geworden, omvat
het analyseren van milieu-, sociale en governancefactoren bij het
bepalen in welke programma's, fondsen en bedrijven moet worden belegd.
Met deze focus op transformatie zal het gebruik van ESG-kaders
waarschijnlijk toenemen, aangezien veel huidige en opkomende bedrijven
of nieuwe projecten ervaren een meevaller van incrementele
investeringen, zowel in particulier kapitaal als door regeringen over
de hele wereld: bijvoorbeeld de $ 1 biljoen Europese Green Deal
en het $ 2 biljoen Amerikaanse duurzame infrastructuurplan."
Hoewel het de juiste multinationale belanghebbenden en particuliere
investeerders zullen zijn die profiteren van de overgang naar het
nieuwe, CO2-neutrale IMFS, subsidieert de belastingbetaler het. Geen
wonder dat ze zo gretig zijn om de klimaatverandering tegen te gaan.
In ruil daarvoor, zoals door Deutsche Bank en anderen is opgemerkt,
kunnen we verwachten dat onze "welvaart en werkgelegenheid" "aanzienlijk
zullen lijden". Dit begint op neofeodalisme te lijken. Immers: in
feodale systemen in bijvoorbeeld Europa van de 5e tot de 15e eeuw)
waren de mensen in de laagste klasse van het hiërarchisch systeem
lijfeigenen, slaven. Zij bezaten niets, hadden geen privacy, en werden
geacht gelukkig te zijn. Ah, u herkent de woorden van Klaus Schwab, de
rattenvanger van het World Economic Forum?
Janet Yellen, voormalig Fed-voorzitter en huidige Amerikaanse minister
van Financiën, legde uit hoe de begunstigde publiek-private
partnerschappen de financiers zullen zijn van de netto nul
bedrijfshegemonie. BlackRock heeft bijvoorbeeld al $200 miljard aan
duurzame ETF-effecten. Deze volgen de prestaties van ESG-beleggingen
en stimuleren zo bedrijven die kapitaal nodig hebben om zich te
committeren aan de Sustainable Development Goals (SDG's). BlackRock is
van plan om hun ETF-bezit te verhogen tot £ 1 biljoen tegen 2030 en
zet zich in voor hun beleid van "koolstoftransitie-gereedheid".
Beleggers zuigen bedrijfsobligaties op van de ESG-toppers en hebben al
een duurzame activamarkt van 17,1 biljoen dollar gecreëerd. Met $ 120
biljoen aan ESG-activa die al onder beheer staan van financiële
instellingen zoals BlackRock, is dit waar beleggers op afstevenen in
de koolstofneutrale, door belastingbetaler gefinancierde goudkoorts.
Dit is de kapitalisatie van de koolstofobligatiemarkt waar politici en
hun woordvoerders zoveel vertrouwen in hebben. Om ervoor te zorgen dat
deze obligatiemarkt van $ 120 biljoen de basis wordt voor een nieuw
IMFS, moeten beleggers sterk worden aangemoedigd om activa met een
ES-rating te kopen. Dit proces moet in hetzelfde tempo doorgaan om de
transformatie te voltooien.
Daartoe werd op 9 november 2020 aangekondigd dat het Verenigd
Koninkrijk van plan was zijn groene staatsobligatie uit te geven. De
Britse regering verklaarde dat het TCFD-voorwaarden verplicht zou
stellen voor alle bedrijven, om investeringen in nieuwe technologieën
"zoals stablecoins en digitale valuta's van de centrale bank" aan te
moedigen. De Britse regering verklaarde het volgende:
"Het VK zal tegen 2025 het eerste land ter wereld worden dat op de
Task Force on Climate-related Financial Disclosures (TCFD) afgestemde
openbaarmakingen volledig verplicht stelt in de hele economie… Het VK
zal ook een groene taxonomie invoeren – een gemeenschappelijk kader om
te bepalen welke activiteiten kunnen worden gedefinieerd als
ecologisch duurzaam."
De pretentie van de Britse regering dat zij dit proces onder controle
heeft, is komisch. De Stakeholder Capitalism Metrics die de
ESG(R)-vermogensratings bepalen, worden niet beheerd door de Britse
regering. Gigantische wereldwijde investeringsfirma's zoals BlackRock
en internationale bedrijfsinstellingen zoals het WEF en de WBSCD
beheersen deze investeringsstrategieën. Overheden zijn slechts junior,
faciliterende partners in de wereldwijde publiek-private samenwerking.
De toezeggingen van de TCFD waaraan Britse bedrijven zich moeten
houden, worden gecontroleerd door de FSB van de Bank for International
Settlements in Bazel. Niet alleen gaan de centrale banken, onder het
gezag van de BIS, direct en financieren wereldwijd fiscaal beleid; ze
bepalen ook hoe zaken zullen worden gedaan. Dankzij de wereldwijde
pandemie hebben ze nu feitelijk de leiding over economieën over de
hele wereld. Op wie we stemmen is niet relevant.
Ongeacht wat u van Covid-19 denkt, het feit is dit: het heeft een
wereldwijd publiek-privaat partnerschap gepresenteerd met de perfecte
kans om de wereldeconomie opnieuw in te stellen. De sociale,
economische, politieke en zelfs culturele veranderingen die het heeft
teweeggebracht, sluiten precies aan bij de veranderingen die we moeten
doorvoeren om over te gaan naar de voorgestelde koolstofneutrale
economie. De kans is aangegrepen om het herstel te gebruiken om
vooruit te komen met de oprichting van een nieuw IMFS ter vervanging
van het falende model dat bijna volledig instortte slechts enkele
maanden voordat de wereldwijde pandemie werd uitgeroepen.
Voor de BIS en het wereldwijde systeem van centrale banken dat zij
leiden, is de pandemie het geschenk uit de hemel. Het heeft niet
alleen alles opgeleverd wat we hebben besproken, maar het stelt hen
ook in staat om alle hulpbronnen op aarde te grijpen en elk aspect van
ons leven te beheersen via een nieuw monetair systeem. Het nieuwe
normaal is verre van normaal - iets waar we binnenkort in ons
Economedian Weekend Magazine op door zullen gaan.
[Alle links, bronnen,
documenten en meer informatie uitsluitend voor abonnee's]
[21 september 2021]
Afdrukken
Doorsturen
