We hebben de NAVO in het verleden herhaaldelijk omschreven als een organisatie die niet zozeer streeft naar vrede, maar juist naar dominantie (door het Westen). Recentelijk heeft de Amerikaanse voorzitter van de Joint Chiefs of Staff generaal Milley het Duitse model van het Derde Rijk aangehaald als een voorbeeld dat moet worden nagevolgd.
De
Volkskrant, eergisteren:
"Het Kremlin heeft Oekraïne gewaarschuwd dat het in de ogen van
president Poetin ‘een rode lijn oversteekt’ door militaire oefeningen
te houden met troepen van de Navo en de Verenigde Staten."
Het is de zoveelste "rode lijn" die overschreden dreigt te worden. Wat
te denken van:
- de rode lijn die getrokken is over de uitbreiding van de NAVO naar
voormalige lidstaten van het Warschaupact (in tegenstelling tot
schriftelijke beloften van de westerse geallieerden niet verder naar
het oosten op te trekken). De weigering om de NAVO uit te breiden naar
het oosten werd vastgelegd in talrijke memoranda na onderhandelingen
tussen Sovjet- en westerse staatslieden in het kader van de bespreking
van de kwestie van de
Duitse hereniging in 1990. In het bijzonder
ontving Sovjetleider Michail Gorbatsjov beloften hierover van de
toenmalige president van de VS George W. Bush sr., de Franse president
François Mitterrand, de Duitse bondskanselier Helmut Kohl en de Britse
premier Margaret Thatcher. De belofte was dat "de NAVO een
‘uitbreiding van haar grondgebied naar het oosten, d.w.z. het dichter
bij de Sovjetgrenzen brengen’ uitsloot." Zie afbeelding fragment
uit de aantekeningen van Stepanov-Mamaladze van 12 februari 1990,
waarin de verzekering van de Amerikaanse minister van Buitenlandse
Zaken James Baker aan Shevardnadze tijdens de Open Skies-conferentie
in Ottawa is vastgelegd: "En als [verenigd] Duitsland in de NAVO
blijft, moeten we ervoor zorgen dat zijn jurisdictie niet wordt
uitgebreid naar het Oosten." Gorbatsjov evenwel verzuimde te
controleren of de geallieerden de toezegging in de uiteindelijke
overeenkomst hadden opgenomen (wat zij heimelijk niet hadden gedaan).
- de rode lijn van de oorlog van de NAVO tegen Joegoslavië in 1999.
- de rode lijn over de VS en de NAVO die bases overnemen op het
grondgebied van de bondgenoten van de Russische Collectieve
Veiligheidsverdragsorganisatie Kirgizië en Tadzjikistan na de invasie
van Afghanistan in 2001.
- de rode lijn over de VS en hun NAVO-bondgenoten die Irak
binnenvielen in 2003.
- de rode lijn over de door de VS georkestreerde "Rozenrevolutie" in
Georgië in 2003.
- de rode lijn over de Georgische klant van de VS, Micheil Saakasjvili,
die troepen en tanks naar Adzjarië verplaatste en Russische
vredeshandhavers opjaagde in 2004.
- de rode lijn over de uitbreiding van de NAVO naar voormalig
Sovjetgebied in 2004.
- de rode lijn over de door de VS ontworpen “Oranje Revolutie” in
Oekraïne in 2004-2005.
- de rode lijn over de door de VS geleide staatsgreep van de
Tulpenrevolutie in Kirgizië in 2005.
- de rode lijn over het Pentagon en de NAVO die in 2005 en 2006 niet
minder dan acht luchtmacht- en andere militaire bases in Roemenië en
Bulgarije verwierven.
- de rode lijn over de VS die meer dan 2.000 Georgische troepen vanuit
Irak naar huis vlioog voor de oorlog met Rusland in 2008.
- de rode lijn over de VS die in 2009 aankondigde dat het Standard
Missile-3-interceptors in Roemenië en Polen zou stationeren.
- de rode lijn over de VS die Patriot Advanced Capability-3
interceptorraketten naar Polen bracht in 2010, 64 kilometer van de
Russische grens.
- de rode lijn over de VS en de NAVO die resolutie 1973 van de
VN-Veiligheidsraad verlengde, waar Rusland zich niet tegen verzette,
om Libië in 2011 gedurende zeven en een halve maand plat te
bombarderen.
- de rode lijn over de Amerikaanse regering die John McCain en
Victoria Nuland naar Kiev stuurde om de Oekraïense bevolking op te
hitsen voor de dodelijke opstand en staatsgreep in Oekraïne in
2014.
- de rode lijn over de VS en de NAVO, die de strijdkrachten van de
resulterende junta bewapende en trainde om oorlog te voeren in de
Donbass aan de Russische grens en daarbij Russische burgers op hun
eigen grondgebied doodden.
- de rode lijn over de permanente militaire inzet van de NAVO met
Enhanced Forward Presence naar Estland, Letland, Litouwen en Polen in
2014.
- de rode lijn over de VS die troepen en gepantserde voertuigen in
hetzelfde jaar naar dezelfde vier landen verplaatst onder Operatie
Atlantic Resolve.
- en de rode lijn over de Amerikaanse bombardementen en de invasie van
Syrië vanaf 2015.
Rode lijnen tot in het oneindige. Moskou heeft vast geen krijt meer.
Zou het kunnen zijn dat verveelde medewerkers van het Witte Huis, het
Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken, het Pentagon en het
door de Amerikanen gerunde NAVO-hoofdkwartier een spel hebben bedacht
om te berekenen hoe vaak vooraanstaande Russische functionarissen de
woorden "rode lijn gebruiken"? En grinniken?
Plannen voor Amerikaanse luchtverdediging in Oekraïne is de "rode lijn"
van Rusland - zegt de baasvan de Doema-commissie
Vladimir Shamanov en hij wees erop dat Rusland zich het recht moet
voorbehouden om vergeldingsmaatregelen te nemen in het geval deze
plannen werkelijkheid worden.
“Het voornemen van de Amerikanen om Amerikaanse
luchtverdedigingswapens in Oekraïne in te zetten, is een
ondubbelzinnige rode lijn voor Rusland. We moeten ons het recht
voorbehouden om overeenkomstige vergeldingsmaatregelen te nemen om
ervoor te zorgen dat dit onderdeel op geen enkele manier beschikbaar
is voor de onverantwoordelijke leiders van onze buren”, zei Shamanov.
"We kunnen het ons niet veroorloven om ze zulke wapens te laten hebben."
We hebben vaker over de NAVO geschreven en vinden - helaas - dat de
door de Amerikanen gedomineerde organisatie eerder een oorlogszuchtig
dan een vredelievend samenwerkingsverband is.... dat vooral en
uitsluitend de belangen van de VS dient.
De Amerikaanse generaal Mark Milley, voorzitter van de Joint Chiefs of
Staff, was op 15 juli jl. in Norfolk, Virginia om te vieren dat het
tweede NAVO-commando in Amerika volledige operationele capaciteit
bereikte. NAVO's Joint Force Command - Norfolk (JFC-Norfolk) sloot
zich aan bij NAVO's Allied Command Transformation (ACT) in dezelfde
stad, als de enige NAVO-commandopost buiten Europa.
ACT, waarvan de website is getiteld
Allied Command Transformation: NATO's
Warfare Development Command, werd in 2003
actief.
Het nieuwe commando werd aanvankelijk gelanceerd kort nadat het Joint
Support and Enabling Command van de NAVO eind 2019 in Ulm, Duitsland
was geweest. Beide commando's bereikten destijds de initiële
operationele capaciteit. Joint Force Command - Norfolk is ontworpen om
de inzet van troepen en bepantsering over de Atlantische Oceaan te
versnellen; de missie van Joint Support and Enabling Command is om "de
beweging van geallieerde pantsers en infanterie over de Europese
grenzen te versnellen, te coördineren en te beveiligen." De twee zijn
dus integraal met elkaar verbonden.
Hun gezamenlijke doel is om militair personeel en materieel van de VS
over de Atlantische Oceaan te verplaatsen en vervolgens van Europese
havens over het continent naar de Russische grens. De recente DEFENDER
Europe-21, de grootste operatie sinds de Koude Oorlog met 31.000
troepen uit 27 landen, activeerde het nieuwe systeem om de doorvoer
van grote militaire, inclusief gepantserde, eenheden van de VS naar de
westelijke grens van Rusland te versnellen.
Op 15 juli sprak generaal Milley met wat het Amerikaanse ministerie
van Defensie beschreef als verzamelde hoogwaardigheidsbekleders aan
boord van het amfibische aanvalsschip USS Kearsarge en hij werd
vergezeld door het nieuwe Joint Force Command - in de persoon van
vice-admiraal Andrew Lewis. Lewis is ook de commandant van de
Amerikaanse Tweede Vloot. Net als bij andere NAVO-commando's, is de
commandant ervan tegelijkertijd verantwoordelijk voor een Amerikaans
commando, evenals met het Amerikaanse European Command/Supreme Allied
Commander Europe, US Navy Sixth Fleet/Naval Striking and Support
Forces NATO en US Air Forces in Europe - Air Forces Afrika/NAVO's
Allied Air Command. Welke verantwoordelijkheid de europese
lidstaten hebben zien we niet zo gauw.
Zoals het
Pentagon-verhaal over de gebeurtenis
aan het begin en zonder twijfel stelt: "Als afschrikking faalt, is de
missie van het commando om te vechten en de Slag om de Battle of
the Atlantic te winnen." In taal die een zorgwekkend, zo niet het
apocalyptisch tijdperk oproept, zei Milley: "Naar mijn mening gaat de
wereld een periode van potentiële instabiliteit in, aangezien sommige
naties… en duidelijk terroristische groeperingen en misschien enkele
schurkenstaten proberen de bestaande internationale orde te
ondermijnen. Ze proberen het systeem van samenwerking en collectieve
veiligheid dat al langer bestaat, te verzwakken. Het dynamische
karakter van de huidige omgeving wordt gecompenseerd door een bevel
dat 76 jaar geleden werd ingevoerd, aan het einde van de Tweede
Wereldoorlog."
De activiteiten van terroristische groeperingen zijn nauwelijks in
staat de hele wereldorde van na de Tweede Wereldoorlog te verstoren.
De naties waarop hij zinspeelde, zijn Rusland en China. Het kunnen
geen andere landen zijn. Elk Amerikaans verenigd strijderscommando
heeft onlangs die twee naties geïdentificeerd als de belangrijkste
focus van de aandacht van het Pentagon, in elk deel van de wereld, met
Iran en Noord-Korea als tweederangs regionale bedreigingen.
Hij joeg zijn toehoorders nog meer schrik aan met het cijfer van 150
miljoen verloren levens tussen 1914 en 1945, dat wil zeggen van het
begin van de Eerste Wereldoorlog tot het einde van de Tweede
Wereldoorlog, en gaf toen deze brute beoordeling uit: "Dat is de
slager van grote macht oorlog. Dat is wat deze internationale orde,
die al zeven en een halve decennia bestaat, moet voorkómen. Dat is
waar het bij JFC-Norfolk om draait. Het is om die uitkomst te
voorkómen.” Over de faciliterende rol van de Amerikaanse
multinationals aan Hitler in aanloop naar de Tweede Wereldoorlog geen
woord.
Ook hier blijkt dat bescheidenheid Amerikanen vreemd is; geen gevoel
voor perspectief of verhoudingen; geen subtiliteit, nuance of
ingewikkeldheid; zeker geen poging tot staatsmanschap. Het is meer
van: accepteer de rol van de NAVO bij het domineren van het
internationale militaire en veiligheidsdomein, anders zullen
onvoorstelbare verschrikkingen op de mensheid worden losgelaten.
Maar op de bodem van die doos van Pandora is er geen hoop.
Hij verklaarde verder dat de oprichting van de Noord-Atlantische
Verdragsorganisatie in 1949 het "geesteskind" was van de westerse
leiders die de Tweede Wereldoorlog voerden en wonnen en de naoorlogse
orde vestigden. Hij zei: “Zonder twijfel is de NAVO de meest
succesvolle militaire alliantie in de menselijke geschiedenis geweest.
En de NAVO is nog steeds een zeer belangrijk en cruciaal onderdeel van
ons regionale veiligheidskader, en inderdaad, ons mondiale
veiligheidskader. In feite is het naar mijn mening de spil die de
periode van grote machtsvrede bij elkaar houdt die we nu genieten."
Zonder de NAVO, zo vertelde hij, zou de wereld in een nieuwe Tweede
Wereldoorlog zijn gestort, versterkt door nucleaire verwoesting. En nu
wordt de internationale orde, onlangs omgedoopt tot de op regels
gebaseerde internationale orde, aangevallen.
Een andere factor die grote zorgen baart, is de verandering in het
karakter van oorlog, zei de generaal. Milley definieerde dat fundament
van oorlogsvoering als "hoe we vechten, de organisaties waarmee we
vechten en de technologieën die we gebruiken." De laatste keer dat een
dergelijke kwalitatieve transformatie in oorlogsvermogen plaatsvond,
was tussen de twee wereldoorlogen met de introductie (in de Eerste
Wereldoorlog) en de verbetering van de luchtvaart, tanks en andere
gepantserde voertuigen, nieuwe marinetechnologieën en andere
technologische vooruitgang – “radio, radar en meer ” – om het
bovenstaande te integreren.
Vervolgens werkte hij het verder uit door te stellen dat hoewel de
voormalige strijdende partijen in de Eerste Wereldoorlog allemaal over
dezelfde technologie beschikten, slechts één land – Duitsland – met
succes technologische innovaties ontwikkelde, integreerde en toepaste:
“Duitsland combineerde die technologieën en de Duitse manier van
oorlog voeren, en combineerde ze tot organisaties en
leidersontwikkeling op zo'n manier dat nazi-Duitsland in 18 maanden
tijd West-Europa kon overrompelen. Andere landen combineerden het op
verschillende manieren. En ze hadden geen succes.”
Hier lijkt hij duidelijk het Duitse model van het Derde Rijk aan te
halen als een voorbeeld dat moet worden nagevolgd. Om er geen twijfel
over te laten bestaan, voegde hij eraan toe: “En ik zou u willen
zeggen dat op dit moment hetzelfde gebeurt. Er is een hele reeks
technologieën die voor fundamentele verandering zorgen.”
Ondanks zijn liberale gebruik van het woord vrede in zijn toespraak –
zoals in legers met hun wapens ontwikkeld om mensen te doden en
eigendommen te vernietigen en soldaten die getraind zijn om te doden
alleen bestaan om vrede in de wereld te brengen – verloochende hij
zijn eigen dubbelhartigheid in de volgende verklaring: "Ik beweer dat
het land dat deze technologieën beheerst, ze combineert met hun
doctrine, hun leiderschap ontwikkelt om er maximaal van te profiteren,
waarschijnlijk een aanzienlijk en misschien zelfs beslissend
voordeel zal hebben aan het begin van de volgende oorlog."
Als er in de moderne tijd meer brute bedreigingen zijn geuit door een
militaire topcommandant van een grote natie - en van 's werelds
militaire supermacht - dan zijn ze in ieder geval bij ons niet bekend.
Milley's uiteenzetting omvatte het aanprijzen van de NAVO als de
machtigste militaire alliantie ter wereld (zijn precieze woorden) en
de VS als drager van "het machtigste en capabele leger ter wereld", en
eindigde met dit nauwelijks verhulde toewerpen van de handschoen naar
Rusland, China en de wereld: “We moeten de paraatheid van het heden
behouden, we moeten moderniseren voor de toekomst. We zijn er nu klaar
voor. Degenen die denken dat we dat niet zijn, hebben het mis. En elke
tegenstander die de militaire vastberadenheid van de Verenigde Staten
wil uitdagen, zal er goed aan doen dit leger, onze allianties en de
NAVO te respecteren.”
Waarom zouden we met zulke krijgshaftige taal niet gewoon afzien van
diplomatie, van ministeries van Buitenlandse Zaken, van ambassades,
van de Verenigde Naties, van internationaal recht? De wereld is een
jungle en de agressiefste met de meest dodelijke, technologisch meest
geavanceerde wapens domineert haar. Dat is de boodschap en geen ander.
[Alle links, bronnen,
documenten en meer informatie uitsluitend voor abonnee's]
[29 september 2021]
Afdrukken
Doorsturen
