De Amerikaanse centrale bank, de Federal Reserve, overtrad meerdere malen de wet met zijn repo-leningen aan financiële instellingen op Wall Street. De mainstream media houden de feiten verborgen voor het publiek.
Zelfs in economische kringen groeit de nervositeit dat de Federal
Reserve, de centrale bank van de Verenigde Staten – met de macht om
elektronisch geld uit het niets te scheppen, insolvente megabanken van
Wall Street te redden, die haar balans opdrijft tot $ 8,8 biljoen
zonder dat er één gekozen persoon in de raad van bestuur zit terwijl
de Amerikaanse belastingbetaler voor 98% van dat biljoenenbedrag kan
opdraaien, èn de president van de Dallas Fed Bank in staat stelt om
gerichte weddenschappen te plaatsen op de markt door in en uit S&P
500-futures ter grootte van miljoenen dollars te handelen tijdens een
uitgeroepen nationale noodsituatie – die Federal Reserve heeft
een wetteloze zone om zich heen geschapen.
De meest recente ophef komt voort uit de bekendmaking door de Fed op
30 december jl. van de namen van de 23 handelshuizen van Wall Street
en de miljarden die ze hebben geleend onder de cumulatieve
nood-repo-leningfaciliteit van $ 11,23 biljoen (!) die de Fed op 17
september 2019 lanceerde – vier maanden vóó het eerste geval van
COVID-19 in de Verenigde Staten werd gemeld door de CDC (op 20 januari
2020). Een kleine toelichting: het getal van $ 11,23 biljoen
vertegenwoordigt de cumulatieve bedragen die zijn geleend van 17
september 2019 tot de afsluiting van het programma op 2 juli 2020. Tot
nu toe zijn de namen van de banken en geleende bedragen van de laatste
14 dagen van september 2019 en het laatste kwartaal van 2019
vrijgegeven.
Op 3 januari publiceerde Economedian een artikel met de titel:
Federal Reserve geeft (zoals gebruikelijk)
geen openheid van zaken.
In dit artikel schreven we het volgende:
"Vier dagen geleden maakte de Amerikaanse centrale bank, de Federal
Reserve, de namen bekend van de banken die in het laatste kwartaal van
2019 $ 4,5 biljoen (!) aan cumulatieve leningen hadden ontvangen in
het kader van haar nood-repo-leningen voor een liquiditeitscrisis die
nog geloofwaardig moet worden verklaard."
Onder de grote kredietnemers van de repo-leningfaciliteit van de Fed
in 2019 bevonden zich JPMorgan Chase, Goldman Sachs en Citigroup
(het waren hun handelsfilialen) en dit waren “drie van de banken van
Wall Street die het middelpunt vormden van de subprime- en derivaten
crisis in 2008 die de Amerikaanse economie ten val bracht.
Sinds die tijd blijven wij ons afvragen waarom de Federal Reserve
biljoenen (dat is duizenden miljarden) dollars leende aan deze grote
Wall Street-banken. En waarom was er een liquiditeitscrisis? Dat is
tot op de dag van vandaag niet opgehelderd. Waarom weigerde de Fed de
namen van deze banken vrij te geven? En was er vóór COVID een
financiële crisis - waarvan de Amerikaanse regering die later de
schuld kon geven van die crisis, eigenlijk een financiële crisis in de
maak?
Er was in ieder geval geen sprake van een liquiditeitscrisis. De
reguliere kranten hebben niet gemeld dat de leningen elk element van
de Dodd-Frank-wetten hebben geschonden - regels die de Fed moesten
beletten leningen te verstrekken aan bepaalde banken die geen deel
uitmaakten van een liquiditeitscrisis. In ons artikel hebben we heel
duidelijk gemaakt dat deze drie banken, Chase Manhattan, Goldman Sachs
– die vroeger een beursvennootschap was – en Citibank volgens de
wetten van de Federal Reserve en de Dodd-Frank Act geen leningen mogen
aannemen van de Fed (in feite is het de Federal Reserve expliciet
verboden om leningen aan bepaalde banken te verstrekken). Het kan
alleen leningen verstrekken als er een algemene liquiditeitscrisis is.
En we weten dat die er op dat moment niet was, omdat er maar heel
weinig banken waren die geld leenden.
Even pas op de plaats. De Federal Reserve is perfect in staat om
leningen te verstrekken aan individuele depositobanken onder haar
kortingsvenster (Discount Window). Dat is zijn rol geweest sinds zijn
oprichting - als een laatste redmiddel voor kredietverstrekkers aan
depothoudende banken. Maar te beginnen met de financiële crisis van
2008, en zonder toestemming van het Amerikaanse Congres, besloot de
Fed op eigen houtje gewoon willekeurig dat het de financiële
instellingen op Wall Street zou redden, en de Fed ging zelfs zó ver
dat ze tientallen miljarden dollars naar de trading-eenheden van die
banken in Londen doorsluisde, wat blijkt uit de audit die door de
Amerikaanse overheid in 2011 werd uitgebracht.
De Federal Reserve Act verbiedt de Fed al lang om leningen te
verstrekken zonder goed onderpand of aan insolvente instellingen. Maar
in 2008 heeft de Fed in het geheim $ 2,5 biljoen aan cumulatieve
leningen verstrekt aan Citigroup, toen het een groot deel van die tijd
insolvent was. Onder de Primary Dealer Credit Facility van de
Fed uit 2008 accepteerde het junk bonds en aandelen als onderpand op
een moment dat beide in waarde instortten. Dat was zeker geen "goed
onderpand". Bovendien ging volgens de overheidsaudit tweederde van de
$ 8,9 biljoen die de Fed uit haar Primary Dealer Credit Facility
pompte, naar slechts drie Wall Street-tradinghuizen: Citigroup, Morgan
Stanley en Merrill Lynch.
Dus toen het Amerikaanse Congres in 2010 de Dodd-Frank financiële
hervormingswetgeving aannam, eiste het specifiek dat de Fed haar
noodleningprogramma's op grond van artikel 13, lid 3, van de Federal
Reserve Act niet mocht gebruiken om een in financiële
problemen verkerende financiële instelling te redden. Het kon alleen
noodkredietprogramma's aanbieden aan een "brede basis" om het hele
financiële systeem te ondersteunen.
Volgens de Federal Deposit Insurance Corporation waren er op 30
juni vorig jaar 4.951 commerciële banken en spaarverenigingen (deposito-instellingen)
in de Verenigde Staten die een federale depositoverzekering hebben.
Maar het repo-leningprogramma van de Fed in de herfst van 2019 en de
eerste helft van 2020 ging naar slechts 23 tradinghuizen op Wall
Street. Voor de rationele geest klinkt dat niet 'breed gebaseerd'.
Wat er blijkbaar gebeurde was dat terwijl de Dodd-Frank Act werd
herschreven door het Congres, Janet Yellen de formulering veranderde
en zei: "Wel, hoe definiëren we een algemene liquiditeitscrisis?" Het
betekent in ieder geval niet wat u en wij bedoelen met een
liquiditeitscrisis, wat erop neerkomt dat de hele economie illiquide
is.
Yellen zei toen: "Als vijf banken moeten lenen, dan is het een
algemene liquiditeitscrisis."
Wel, het grote probleem is natuurlijk dat het dezelfde drie grote
banken zijn, keer op keer, op keer, op keer.
En we hebben het dan niet over kortlopende leningen. Het ging om
14-daagse leningen (zoals we eerder schreven); er waren leningen met
een langere looptijd. En ze werden doorgerold, geen lopende leningen,
geen dagelijkse leningen, zelfs geen week-tot-week leningen. Maar
maand na maand pompte de Federal Reserve geld in JP Morgan, Citibank
en Goldman.
Het waren echter niet Citibank, Morgan en Chase: het was voor hun
trading partners. Dit is precies wat Dodd-Frank wetgeving had moeten
voorkomen.
Dodd-Frank werd verondersteld de bewaarinstellingen te beschermen door
een klein beetje moeite te doen om de Glass-Steagall Act te
herstellen die de boeven van de Clinton-clan en de Obama-orde (die in
de Obama-regering kwamen) allemaal kwijt waren. De wet werd
geacht uit te dragen: "Oké, we gaan banken niet hun
tradingfaciliteiten (de gok-faciliteiten) op derivaten geven en alleen
weddenschappen plaatsen op de financiële markten - het is helemaal
niet de bedoeling dat we de banken uit deze problemen
helpen."
De reden dat de mainstream media hierover zwijgen, is dat de Federal
Reserve de wet heeft overtreden. En het wil doorgaan met het
overtreden van de wet. En daarom hebben de genoemde banken van Wall
Street er zo hard voor gevochten om het huidige hoofd van de Federal
Reserve, [Jerome] Powell, herbenoemd te krijgen, omdat ze weten dat
hij gaat doen wat [Timothy] Geithner deed onder de regering-Obama. Hij
is loyaal aan de banken in New York City en hij is bereid de economie
op te offeren om de banken te helpen.
Sinds 18 september 2019, de dag nadat de Federal Reserve voor het
eerst tussenbeide kwam op de markt voor repo-leningen, hebben we
behoorlijk wat artikelen over dit onderwerp geschreven en met onze
lezers gedeeld over hoe de Fed voortdurend dit programma aan het
opvoeren was wat betreft zowel geleende bedragen als de duur van de
leningen.
Wat begon als eendaagse (overnight) leningen, wat de normale repomarkt
is, veranderde in 14-daagse leningen, vervolgens 42-daagse leningen en
28-daagse leningen onder het programma van de Fed. Er is geen andere
manier om hiernaar te kijken dan dat sommige van deze bedrijven geen
langetermijnleningen konden krijgen van een ander dan de Fed. Maar in
plaats van de vrije markt toe te staan te reageren, voerde de Fed een
nieuwe bailout-operatie uit en ging het volledig in tegen de
wetgevende bedoelingen van het Congres.
De Fed heeft nu besloten zichzelf, zonder dat er in het Congres over
is gestemd, het recht te geven om permanent haar eigen Standing
Repo Facility te runnen met een dagelijkse leninglimiet van $ 500
miljard – een half biljoen dollar – die ze kan uitlenen aan de
tradinghuizen op Wall Straat - op elke dag van de week. (Op vrijdag
zijn het driedaagse leningen om het weekend te dekken.)
De Federal Reserve heeft ook aangegeven dat het van plan is de
bedrijven die onder deze faciliteit kunnen lenen, uit te breiden tot
buiten de 24 Primary Dealers. Twee extra in aanmerking komende
kredietnemers die het eind december noemde, waren Goldman Sachs Bank
USA en Citigroup's Citibank, de federaal verzekerde
dochterondernemingen van twee van haar bestaande Primary Dealers. Deze
twee Wall Street-instellingen zouden dus meer van de dagelijks
beschikbare $ 500 miljard kunnen opslokken, omdat ze tweemaal het
aantal dagelijkse leningaanvragen zouden kunnen doen.
Waarom zouden deze twee bedrijven van Wall Street een snelle
voedingssonde nodig hebben, rechtstreeks uit de elektronisch
gecreëerde geldmachine van de New York Fed? Volgens het laatste
rapport van het Office of the Comptroller of the Currency had
Goldman Sachs Bank USA voor het derde kwartaal van 2021 $ 387 miljard
aan activa tegenover $ 48 biljoen (inderdaad, biljoen!) aan notionele
(nominale) derivaten. Citibank had $ 1,7 biljoen aan activa tegenover
$ 44 biljoen aan fictieve derivaten.
De moedermaatschappij van Citibank, Citigroup, blies zichzelf in 2008
op met subprime-schulden en derivaten en werd in het voorjaar van 2009
een aandeel van 99 cent. De Fed heeft het zombie-concern ondanks zijn
insolventie in het geheim tot leven gewekt.
De Federal Reserve Board of Governors is een onafhankelijk federaal
agentschap. De Amerikaanse president benoemt de bestuursleden en de
Amerikaanse Senaatscommissie voor het bankwezen bevestigt hen. Maar de
12 regionale Federal Reserve-banken zijn in privébezit van de banken
in hun regio's. De Raad van Gouverneurs van de Fed besteedt het
grootste deel van zijn taken uit aan de Federal Reserve Bank of New
York (de New York Fed).
Net zoals het grootste deel van de noodleningprogramma's van de Fed
van 2008 werd uitbesteed aan de New York Fed, werd haar
nood-repo-leningfaciliteit van 2019-2020 ook uitgevoerd door de New
York Fed, en de nieuwe permanente repofaciliteit van $ 500 miljard zal
ook worden uitgevoerd door de New York Fed.
Handig genoeg zijn de grootste aandeelhouders van de New York Fed:
JPMorgan Chase, Citigroup, Morgan Stanley, Goldman Sachs en Bank of
New York Mellon. Komt bij dat de banken die eigenaar zijn van de New
York Fed, tweederde van de raad van bestuur van de New York Fed kiezen.
De New York Fed houdt ook toezicht op de bankexaminatoren die bij deze
megabanken zijn gestationeerd.
De New York Fed sponsort ook "adviescommissies" waar de banken die
strafrechtelijk worden beschuldigd van het manipuleren van markten en
"best practices" voor hun marktsegment kunnen bepalen. Zelfs voor dit
tijdperk van vriendjeskapitalisme klinkt dit inderdaad wel erg
Orwelliaans.
Om te weten hoe doof de Fed is geworden voor de gevoeligheden van de
gemiddelde Amerikaan, lees ons artikel: Ondanks zijn vijf
misdrijftellingen heeft de Federal Reserve $ 2 biljoen aan obligaties
toevertrouwd aan JPMorgan Chase. Helaas, in plaats van de
poortwachters van de Amerikaanse democratie te zijn, gaan de
mainstream media door met het verdoezelen van dit verhaal. Het is een
schokkende, verontrustende en beschamende overgave aan machtige
belangen.
[Alle links, bronnen,
documenten en meer informatie uitsluitend voor abonnee's]
[15 januari 2022]
Afdrukken
Doorsturen
