Derde wereldoorlog lijkt onvermijdbaar

De Russische aanval op Oekraïne is reactionair en moet ten strengste worden afgekeurd. Maar de voornaamste reden is dat het systematisch werd uitgelokt door de NAVO – door de oorlogen in Joegoslavië, Irak, Afghanistan, Libië en Syrië, die in strijd waren met het internationaal recht en waarmee de VS hun wereldheerschappij wilden veiligstellen, en door de systematische opmars van de machtigste en meest agressieve militaire alliantie in de wereld. De NAVO (lees: de VS en de EU) heeft niet alleen de oorlog uitgelokt, ze doet er alles aan om een staakt-het-vuren te voorkomen en over vrede te onderhandelen. Het overspoelt het land met wapens en ondersteunt het Oekraïense leger met adviseurs en inlichtingen. Het doel is de volledige nederlaag van Rusland. Mensenlevens tellen niet meer.



Inleiding

Deze dagen worden we er aan herinnerd dat in mei 1945 het einde van de Tweede Wereldoorlog werd bezegeld; althans in Europa. De terreur van het Derde Rijk, het "1000-jarige rijk", was voorbij. Althans in Europa - de Japanners bleven, als bondgenoten van de Duitsers, in oorlog met de Verenigde Staten in Azië en de Stille Oceaan. Dit eindigde pas toen de Amerikanen op 6 en 9 augustus 1945 atoombommen op de Japanse steden Hiroshima en Nagasaki dropten. Dit was de eerste keer dat atoombommen niet ergens in de woestijn of in de oceaan werden getest, maar tegen mensen werden gebruikt. Dat was het definitieve einde van de Tweede Wereldoorlog.

Het was ook het enige gebruik in oorlogstijd van atoombommen tot nu toe, waarbij vooral burgers werden getroffen. Het slechtste hoofdstuk in de slechte geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog waren de concentratiekampen. Sommigen daarvan werden voor het einde van de oorlog bevrijd, toen de Duitsers zich al aan het terugtrekken waren. Hierdoor werd de horror wereldwijd bekend. En hoewel de meeste concentratiekampen door Amerikaanse troepen van de nazi's werden bevrijd, mag één ding nu, in de schaduw van de oorlog in Oekraïne, niet worden vergeten: het grootste vernietigingskamp, ​​het concentratiekamp Auschwitz, was al op 27 januari 1945 gesloten, d.w.z. meer dan drie maanden voor het einde van de oorlog, bevrijd door troepen van het Rode Leger van de Sovjet-Unie.

De EU-commissie spreekt vaak en vrolijk over de EU als een “Europees vredesproject” en de politici van de EU-staten noemen het dit ook graag. Deze term wordt vaak geciteerd en verwijst naar de meer dan 70 jaar vrede in Europa. Vooral met de nadrukt dat de EU deze vrede veilig stelt. Maar hoe vergeetachtig zijn politici nu, of rekenen ze alleen op de vergeetachtigheid van de burgers – de kiezers en belastingbetalers?

De oorlogen op de Balkan in de jaren negentig - waren die niet in Europa?  Ook de huidige EU-lidstaten Kroatië en Slovenië werden getroffen. Er is nog steeds een grensgeschil tussen deze twee EU-leden over een baai in het noorden van Istrië. En van 24 maart tot 10 juni voerde de NAVO, in dit geval voornamelijk EU-landen, een moorddadige luchtoorlog tegen Servië met soms meer dan 1.000 vliegtuigen. Eén van de grootste voorstanders van deze luchtoorlog was overigens de toenmalige Duitse minister van Buitenlandse Zaken, de Groene Joseph “Joschka” Fischer.



De Duitsche rol in de strijd tegen Rusland

Wat dat betreft kunnen we vandaag de dag zeggen dat de geschiedenis zich herhaalt. De huidige Duitse Groene staatssecretaris Baerbock is één van de grootste voorstanders van de levering van zware wapens aan Oekraïne en zij kan zich ook een kernoorlog "voorstellen". Het lijkt erop dat de EU steeds meer problemen heeft met het definiëren van de termen "oorlog" en "vrede".

En nu, zevenenzeventig jaar na de onvoorwaardelijke overgave van de Wehrmacht tijdens de Tweede Wereldoorlog, gebruikte de Duitse bondskanselier Olaf Scholz (sociaal-democraten) de gedenkdag om een ongekende herbewapening van het Duitse leger (Bundeswehr) en een enorme uitbreiding van de proxy-oorlog tegen Rusland te rechtvaardigen. Daartoe bagatelliseerde en relativeerde hij de misdaden van het naziregime op een onuitsprekelijke manier en putte hij uit de slechtste tradities van de Duitse grootmachtspolitiek.

Duitse bondskanseliers spreken de bevolking zelden toe in een televisietoespraak over actuele kwesties. Merkel deed dat slechts één keer tijdens haar 16-jarige ambtstermijn, op het hoogtepunt van de coronaviruspandemie. Scholz gebruikte dit middel nu op de dag van de bevrijding van het fascisme om een agressieve oorlog met Rusland te propageren en verdere wapenleveringen aan Oekraïne aan te kondigen. Ironisch genoeg herbewapent Duitsland zich niet om zich te ontdoen van de Amerikaanse troepen die het land nog steeds bezetten, maar om opnieuw oorlog te voeren met Rusland. Daarnaast vergeet Scholz klaarblijkelijk dat het Duitsland tientallen jaren zal kosten om een levensvatbaar leger voor te bereiden. Je kunt niet zomaar wat geweren en tanks kopen en denken dat je een modern leger bent. Zeker niet nadat de huidige führerin van de Europese Commissie in haar vorige functie van Duits minister van Defensie de hele strijdmacht (inclusief haar paradepaardje: de crêche) in het ravijn heeft gegooid.

Scholz beschuldigde Poetin ervan "Oekraïne te willen onderwerpen om zijn cultuur en identiteit te vernietigen" met zijn "barbaarse aanval". Op deze manier bracht Poetin volgens Scholz “oorlog, genocide en tirannie” terug naar Europa. “We verdedigen de wet en vrijheid – naast de aangevallenen. We steunen Oekraïne in de strijd tegen de agressor. Als je dat niet doet, zou dat betekenen dat je je overgeeft aan puur geweld - en de agressor aanmoedigt." Duitsland zal daarom "een door Rusland gedicteerde vrede" niet accepteren, verkondigde Scholz, waarmee hij indirect toegeeft dat hij zichzelf ziet als een oorlogspartij in het conflict.

Het historische besluit om Duitse tanks opnieuw tegen Rusland te laten rollen, wordt niet gedreven door “veiligheid en vrede” en al helemaal niet door de bescherming van de Oekraïense bevolking. In plaats daarvan hebben Duitsland en de andere NAVO-mogendheden systematisch de Russische reactionaire invasie uitgelokt om hen in staat te stellen een oorlog bij volmacht tegen Rusland te voeren over de ruggen van de Oekraïense bevolking.

Al in 2014 steunde de Duitse regering de staatsgreep tegen de Oekraïense president Viktor Janoekovitsj om het land in de westerse invloedssfeer te brengen en tegen Rusland. De staatsgreep was gefinancierd en geïnitieerd door de VS en mede aangestuurd door rechts-extremistische paramilitairen, zoals de Rechtse Sector, die sindsdien een steeds grotere invloed op de politiek heeft gekregen. In de maanden voorafgaand aan de Russische invasie heeft de Oekraïense regering, met massale steun van de VS en haar EU-marionetten, voorbereidingen getroffen om de gebieden in het oosten van het Oekraïne onder haar militaire controle te brengen. Een oorlog tegen Rusland op de Krim was ook in de planning.

Zoals bekend reageerde het regime van Poetin op deze agressie met giftig nationalisme en een reactionaire aanval op Oekraïne. Dit werd door Duitsland aangegrepen als voorwendsel om het grootste herbewapeningsprogramma sinds de Tweede Wereldoorlog uit te voeren. Alle beperkingen die Duitsland na de Tweede Wereldoorlog zijn opgelegd, moeten worden opgeheven en de Bundeswehr zal worden omgebouwd tot het grootste Europeesche leger. Wanneer Scholz verklaart dat Duitsland geen "gedicteerde vrede" zal accepteren en vecht voor de militaire nederlaag van Rusland, is de logische gevolgtrekking dat er aangestuurd wordt op een directe confrontatie met Rusland, leidend tot een nucleaire wereldoorlog. Hij noemde de bezorgdheid over dit gevaar slechts kort voordat hij op minachtende wijze verklaarde: "Vrees mag ons niet verlammen." De EU en de NAVO zijn klaar om Oekraïne te (laten) vernietigen teneinde Rusland te verslaan.

De toespraak van Scholz over "vrijheid en veiligheid in Europa" is net zo geloofwaardig als de toespraak van Hitler tot het Duitse volk op 22 juni 1941, de dag van de Duitse invasie van de Sovjet-Unie. Ook Hitler baseerde de rechtvaardiging voor zijn oorlog op aanvallen van de Sovjet-Unie op Finland en Roemenië en verklaarde: “Maar als de omstandigheden me keer op keer hebben gedwongen te zwijgen, is de tijd gekomen dat het blijven toekijken niet alleen een zonde van nalatigheid zijn, maar een misdaad tegen het Duitse volk, ja, tegen heel Europa.”

In de officiële televisietoespraak van Scholz op de dag van onvoorwaardelijke overgave, kwamen de termen "Holocaust", waarin 6 miljoen Joden industrieel werden uitgeroeid, en "vernietigingsoorlog", die in detail door nazi-Duitsland was gepland, niet voor. Aan het begin van zijn toespraak verzamelde hij slechts enkele algemene zinnen over 60 miljoen oorlogsslachtoffers en miljoenen die aan het front en in de concentratiekampen werden vermoord.

De toespraak van de Duitse kanselier maakt deel uit van een wijdverbreide vervalsing van de geschiedenis. De regering van de sociaaldemocraat/linkse partij/groene senaat in de deelstaat Berlijn verbood het tonen van Sovjetvlaggen op de herdenkingsplaatsen van het Rode Leger, terwijl de Duitse neonazistische groepering "Der Dritte Weg" mocht demonstreren bij het Holocaustmonument voor Oekraïne.

De slogan "Nie wieder!" won aan populariteit na de Eerste Wereldoorlog en werd onvergetelijk geportretteerd door de communistische kunstenaar Käthe Kollwitz. Na de ergste misdaden in de menselijke geschiedenis, die het Duitse imperialisme in de Tweede Wereldoorlog ontketende, raakte deze zin diep verankerd in het bewustzijn van de massa's in Duitsland en over de hele wereld. Scholz en de Duitse federale regering zullen deze diepe overtuiging niet uitwissen met het kapen van de slogan voor hun oorlogszucht. Integendeel, het karakter van de Duitse oorlogspolitiek wordt steeds duidelijker en het stuit op belangrijke tegenstand bij de beroepsbevolking. Die ziet namelijk de bui al hangen: de sancties waarmee Duitsland en de EU Rusland economisch willen ruïneren, verergeren de sociale crisis. Ze treffen niet alleen de mensen in Rusland, maar vooral die van Duitsland en heel Europa. De gevolgen (en de kosten) van de sancties worden afgewenteld op de arbeidersklasse, terwijl energie- en wapenbedrijven in het geld zwemmen.



Het "vredesproject", de Europese Unie

EU-landen worden vertegenwoordigd door soldaten in Mali, Afrika. Het is een trainingsmissie om Malinese strijdkrachten op te leiden, wordt benadrukt. Strikt genomen is er echter een staat van oorlog en hebben de Fransen zich al teruggetrokken. In Kosovo, dat kunstmatig is gecreëerd na de oorlog tegen Servië, zijn bijna 4.000 soldaten uit 28 landen, waaronder veel EU-landen, meer dan 20 jaar na de oprichting nog steeds gestationeerd - zogenaamd om uitbarstingen van geweld te voorkómen in Kosovo, een kunstmatig gemaakt kruitvat in Europa.

De EU is al militair ingezet in Congo, de Democratische Republiek Congo, de Centraal-Afrikaanse Republiek en Somalië, en de EU heeft vele militaire bases en diplomatieke missies in Noord- en West-Afrika om de belangen van de EU te verdedigen. En momenteel, in het geval van Oekraïne, kan men discussiëren of de massale militaire steun aan Oekraïne bedoeld is om de vrede te helpen verzekeren of om de oorlog aan te wakkeren, een oorlog die zich daardoor gemakkelijk naar de EU zou kunnen uitbreiden.

Wat zich sinds 2014 in Oekraïne afspeelt, dus in Europa en niet in de EU, kan alleen maar worden omschreven als een oorlog. En hier, net als daar, waren de NAVO en de EU niet geheel onschuldig – en zijn de meeste EU-staten ook NAVO-lid. En nadat voormalige Oostbloklanden lid werden van de EU en ook lid werden van de NAVO, begon een zorgwekkende ontwikkeling. De NAVO, en dus bijna alle EU-staten, begonnen zich te bewapenen met het voorwendsel dat ze voorbereid moesten zijn op agressie. Ze raakten ver van huis verwikkeld in oorlogen, eufemistisch werd en wordt gesproken over "vredesmissies".

De laatste tijd berichten de mainstream media steeds vaker over de massale wapenleveringen aan Oekraïne, meestal over vooral zware wapens. Zelden wordt er bij vermeld dat Oekraïense soldaten op deze wapens worden getraind door Amerikaanse specialisten in onder meer Duitsland. Opgeleid in een NAVO-land door NAVO-experts, maar vanuit het oogpunt van de NAVO is dit natuurlijk geen inmenging in de oorlog in Oekraïne. Geen enkele politicus of militair zegt publiekelijk dat Rusland de zaken anders zou kunnen zien en wat de gevolgen zouden kunnen zijn (we willen niet eens nadenken over het worstcasescenario). Dat zou voor onnodige opwinding zorgen.

Maar ook steeds meer geld gaat naar Oekraïne, terwijl dat land al vóór de oorlog financieel een bodemloze put was. Nu willen twee prominente EP-leden helpen - ze stellen een oorlogsobligatie voor die de EU zou moeten garanderen. Op de obligatiemarkt is zo'n 25 miljard euro op te halen, is het idee. Het Corona-ontwikkelingsfonds zou als model kunnen dienen, als het ligt aan de liberale europarlementariërs Guy Verhostadt en Luis Garicano, zoals zij hebben geopperd in een gastartikel in de Franse “Le Monde”.
Het probleem dat hierbij niet wordt genoemd is dat de EU dan geacht wordt schulden aan te gaan voor een derde land - en dat terwijl geldschieter Duitsland en de meeste andere EU-landen niet eens bereid zijn om het ontwikkelingsfonds uit te breiden om bijvoorbeeld de kosten van de oorlog in de EU te financieren.

Maar ook zonder obligaties stroomt geldt van Europese belastingbetalers richting Oekraïne. Alle kikkers in de Brusselse kruiwagen kwaken hun mening als een vaststaand gegeven: volgens de Duitse mislukte politica Ursula von der Leyen heeft de Europese Commissie op een internationale donorconferentie voor Oekraïne nog eens 200 miljoen euro voor het land aangekondigd - met welk mandaat is ons niet duidelijk, en controle op de gegeven gelden is er traditiegetrouw niet, dus u raadt al wel waar al dat geld terechtkomt. Op de door Polen en Zweden georganiseerde donorconferentie beloofde de voorzitter van de Europese Raad, de Belg Charles Michel, Kiev een “Europees Marshallplan” voor de naoorlogse periode.

Opvallend is verder dat de achtergronden van deze oorlog niet aan bod komen. En aangezien bijna alle EU-landen wapens leveren aan Oekraïne (die via de grootschalige corruptie vaak bij handelaren terechtkomen die daaraan grof geld verdienen) en sommige staten met soldaten op het slappe koord lopen richting een officiële militaire operatie tegen Rusland, is het spreken van een “vredesproject” niet langer bijzonder geloofwaardig.



Sancties tegen Rusland

Ondertussen blijft de EU de sanctiebankschroef aandraaien. De Europese Commissie heeft onlangs in Straatsburg een concept van het zesde sanctiepakket gepresenteerd, waarmee ze Rusland wil straffen voor de oorlog in Oekraïne. Zoals verwacht staat dit keer een olie-embargo centraal. Er zijn ook sancties gepland tegen de marktleider Sberbank, de Russische omroepen en de patriarch Kirill. De vijf eerdere sanctiepakketten waren gericht tegen de Russische centrale bank, kleinere commerciële banken en tal van oligarchen. Vluchten zijn ook aan de grond gehouden, werden Russische staatsmedia voor EU-burgers geblokkeerd (gecensureerd) en de invoer van kolen en hout verboden.

Al die sancties hebben de Russische economie wat verzwakt, maar hebben geen merkbaar effect gehad op de oorlog in Oekraïne. Daar gaat het niet om, zei een woordvoerder van de voorzitter van de Europese Commissie, Ursula von der Leyen, in Brussel. "We hebben nooit gezegd dat sancties een einde aan de oorlog zouden maken", zei hij. Het gaat veeleer om het verhogen van de "prijs" voor Kremlin-baas Vladimir Poetin en het verzwakken van het Russische leger. "We willen dat Oekraïne deze oorlog wint", benadrukte Von der Leyen.

Dat zijn opmerkelijke uitspraken. Voor het eerst heeft het hoofd van de Europese Commissie toegegeven dat ze niet bezig is met het beëindigen van de oorlog, maar met het voortzetten ervan tot Oekraïne zegeviert. De voorzitter van de voormalige vredesunie rekent op een 'geslaagd' gewapend conflict. De sancties dienen als een tweede front om Poetin te verzwakken. Het is echter de vraag of dit met het olie-embargo kan worden bereikt - omdat het niet onmiddellijk van kracht wordt. De invoer van ruwe olie wordt pas na zes maanden verboden, terwijl voor geraffineerde producten een periode tot het einde van het jaar is voorzien. Voor sommige EU-landen gaan het echter niet snel genoeg. Polen eist een onmiddellijk importverbod (maar krijgt wel Russische olie via Duitsland geleverd). Andere lidstaten trappen daarentegen op de rem.

De sancties tegen Rusland richten zoals gezegd enorme schade aan de EU-landen aan en vernietigen op lange termijn de betrekkingen met Rusland. Het mag geen misvatting zijn dat de Europese Unie (onder druk of gewoon in het belang van de VS) geïnteresseerd is in het escaleren van de oorlog. Hoewel het woord "vrede" af en toe kan worden gehoord wordt het gehuil van de "wolven van de oorlog" steeds dreigender en de oorlogstrommels bonzen met de dag luider.



De opmaat naar de derde wereldoorlog

We kunnen ons niet voorstellen (maar wel constateren) dat mensen niet duidelijk zien wat het plan erachter is. Het gaat helemaal niet over de Oekraïners. Het punt van het Westen is om Rusland te verzwakken. En als nu wordt beweerd dat de NAVO zich niet zal bemoeien met de oorlog in Oekraïne, dan zijn dat toezeggingen met een vervaldatum. Uiterlijk wanneer Rusland verzwakt is en lijkt te wankelen, zal de NAVO het zogenaamd gewonde Rusland aanvallen. Omdat hun eigen verliezen dan minimaal worden ingeschat. Bovendien hebben de VS het grote voordeel dat de oorlog op Europese bodem wordt uitgevochten en niet op Amerikaans grondgebied.

Tenzij het worstcasescenario zich zou voordoen, namelijk een nucleaire aanval. Dan zou iedereen er last van hebben. De Duitse minister van Buitenlandse Zaken, de hierboven al genoemde Groene "pacifist" Baerbock, heeft al gezegd dat ze een nucleaire aanval "niet volledig zou uitsluiten". Waarom de EU of Europa meedoet aan dit perfide spektakel tart sowieso alle logica. De EU moet op zijn minst de economische nevenschade dragen van de sancties tegen Rusland; de EU verzwakt zichzelf economisch – en vrijwillig. Of was het door de druk vanuit de VS? En als de oorlog escaleert, zal deze zich uitbreiden naar de EU en Groot-Brittannië. Eén van de eerste stappen van Rusland zou waarschijnlijk zijn om de buitenlandse wapenleveringen af ​​te sluiten - met raketten en bommen. Of met dreigementen: stop met de massale wapentoevoer of wij stoppen met de gas- en olietoevoer. En dan? De EU plaatst zich vrijwillig tussen het Oekraïense aambeeld en de Russische hamer.

Oekraïne ligt in het brandpunt van de westerse wereld. Er wordt oorlog gevoerd op zijn grondgebied en de westerse leiders en elites doen alsof ze een dergelijke ontwikkeling niet hadden verwacht. De vraag is of ze hierover wel eerlijk zijn. Jarenlang hebben we de ideologische vijandelijkheden gezien en zagen we dat er bedreigingen richting het Kremlin werden geuit: Rusland werd bezig gehouden met het omzeilen van de vele sancties, het beantwoorden van beschuldigingen aan het adres van Moskou met betrekking tot de zaken Sergei en Yulia Skripal of Alexei Navalny (waarvoor over deze zaken tot op de dag van vandaag geen bewijzen zijn geleverd), het bewerken van politieke omwentelingen in Wit-Rusland, Georgië, Kazachstan en vooral Oekraïne.

De Russische president werd jarenlang gewoonlijk een dictator genoemd, de Russische regering een regime, hoewel Vladimir Poetin (indirect een moordenaar genoemd door president Biden - de president van een land dat vele oorlogen heeft geïnitieerd) er veel zorg aan besteedde om altijd naar westerse politici te verwijzen als de partners van Rusland.
De weg naar de oorlog die op 24 februari 2022 uitbrak, was jarenlang geplaveid. De Maidan-opstand van het jaar 2013/2014, de daaropvolgende aansluiting van de Krim en de door Rusland aangemoedigde opstand tegen Kiev in de Donbass-regio hadden kunnen worden gezien als een generale repetitie voor de huidige gebeurtenissen. Syrië was nog een andere locatie waar deze generale repetitie plaatsvond. Met alle sancties (NordStream 2), beschuldigingen, botsingen bij volmacht, insinuaties en wat niet, hoe kan iemand nog zeggen dat de huidige oorlog op Oekraïne onverwacht komt?

Het risico dat de Derde Wereldoorlog zich ontwikkelt neemt snel toe en persoonlijk schatten we die kans ergens tussen waarschijnlijk en onvermijdelijk. Kijk naar wat er gebeurt.

Westerse landen sturen naar verluidt steeds meer en zwaardere wapens (en troepen - omschreven als adviseurs) naar Oekraïne, waardoor de Europese Unie direct bij het conflict wordt betrokken. Het grote publiek wordt gemasseerd en aangemoedigd om Oekraïne te steunen. Onder leiding van de mainstream media wordt voortdurend bericht over (uitsluitend) Russische wreedheden (die al dan niet hebben plaatsgevonden) en ze moedigen zo het publiek aan om op te roepen tot meer westerse betrokkenheid. Individuele Russische burgers (die misschien geen misdaden hebben begaan, laat staan betrokken zijn geweest bij de invasie van Oekraïne) worden gezocht en gestraft. Sporters en muzikanten die toevallig Russisch zijn, wordt de mogelijkheid ontzegd om hun beroep uit te oefenen, simpelweg omdat ze Russische paspoorten hebben. Zakenlieden zien hun eigendommen van hen worden afgenomen - simpelweg vanwege hun staatsburgerschap.

Ook wordt het publiek voortdurend aangemoedigd om Oekraïne te steunen. De vlag van Oekraïne wappert bij openbare gebouwen in de lidstaten van de EU. We kunnen ons niet herinneren dat we steunbetuigingen hebben gezien voor het onderdrukte volk van Syrië of het onderdrukte volk van Jemen, maar het volk van Oekraïne wordt als heel speciaal behandeld. Ook lijdt het geen twijfel dat de oorlog door falende politici en regeringsleiders wordt gebruikt om van de eigen problemen af te leiden. Neem covid-19. Ze wisten dat het geen pandemie was en dat de lockdowns helemaal niet nodig waren. Maar dat neemt niet weg dat zij, en een grote verscheidenheid aan ambtenaren, gewoon wetten negeerden en afspraken zelden nakwamen. Het nieuws over Oekraïne overheerst al het andere, en de mainstream media zorgen er voor dat het politieke falen van regeringsleiders vakkundig wordt weggemoffeld.


Bij de herdenking van het einde van de Tweede Wereldoorlog, 77 jaar geleden, krijgt men al gauw de indruk dat de wereldoorlog zijn afschrikwekkende betekenis heeft verloren; het staat weer op het punt van beginnen. Mensen hebben niets geleerd of zijn het vergeten. Het is duidelijk dat de Derde Wereldoorlog op Europese bodem zal worden uitgevochten en niet op het Noord-Amerikaanse continent.











[Alle links, bronnen, documenten en meer informatie uitsluitend voor abonnee's]



[10 mei 2022]

 

Afdrukken Doorsturen