Met zijn Great Reset wil het World Economic Forum (WEF), de lobby van 's werelds grootste bedrijven, de wereld zogenaamd redden van de ineenstorting van het klimaat. In de uitzending van Nieuwsuur, gisteren, werd gesuggereerd dat al die berichten over deze organisatie geplaatst kunnen worden in de categorieën nepnieuws en propaganda. Merkwaardig, omdat juist het WEF zèlf haar plannen de wereld inslingert die al dat "nepnieuws" bevestigen.
Schandalig genoeg wordt het World Economic Forum door velen (vooral in
de politiek en bij de multinationals) erkend als een internationale
organisatie, net als het Rode Kruis, niet in de laatste plaats vanwege
de afhankelijkheid van de Verenigde Naties van zakelijke fondsen. Als
zodanig zit het niet in de gelederen als lobbygroep wanneer de
internationale instanties bespreken hoe de wereld zogenaamd kan worden
gered, maar zit het aan tafel.... op de voorzittersstoel.
Al tijdens de tweede bijeenkomst in Davos in 1972 nam de eerste
regeringsleider deel: de Luxemburgse president Pierre Werner
presenteerde zijn "Werner-plan" voor een Europese monetaire unie. Ook
de wereldberoemde raketwetenschapper (lees: nazi-bewonderaar) Wernher
von Braun maakte zijn opwachting. De Europese Commissie nam het
beschermheerschap van de bijeenkomst en ook die van het daaropvolgende
jaar op zich. Het werd voorgezeten door onze standhouder/prins
Bernhard, een voormalig lid van de NSDAP en de Reiter SS, die een paar
jaar later ontslag nam uit alle openbare functies vanwege zijn
betrokkenheid bij het Lockheed-omkopingsschandaal.
Prins Bernhard was voorzitter van de Bilderbergconferentie, een
jarenlang geheim forum voor transatlantische uitwisseling tussen
politieke en zakelijke elites, van 1954 tot zijn roemloos vertrek. De
Duitser Klaus Schwab was soms lid van de stuurgroep van de
Bilderbergconferenties.
Al in 1975 sloot het World Economic Forum de eerste officiële
samenwerkingsovereenkomst met een VN-organisatie, de United Nations
Industrial Development Organization (UNIDO), die tot taak had de
industriële ontwikkeling van ontwikkelingslanden te bevorderen. Deze
overeenkomst vormde de kern voor de integratie van regeringen in de
Davos-agenda. Deze agenda werd zo succesvol nagestreefd dat
tegenwoordig bijna alle belangrijke regeringsleiders een keer per jaar
een pelgrimstocht naar Davos maken om hun respect en onderdanigheid te
betuigen aan vertegenwoordigers van de grootste internationale
bedrijven.
Wijselijk richtte het forum zijn uitnodigingen aanvankelijk tot de
zwakste leden van de internationale gemeenschap. In het kader van de
UNIDO-overeenkomst, die in 1976 inging, werden
regeringsfunctionarissen van arme landen uitgenodigd om met hun
delegaties naar Davos te komen en aan de verzamelde bedrijfsmanagers
uit te leggen waarom het de moeite waard zou zijn om in hun land te
investeren – en wat ze bereid waren te doen om het te laten gebeuren.
De OESO, een spraakmakende, maar informele club van
geïndustrialiseerde landen, werd het jaar daarop, 1977, een betalend
lid van het World Economic Forum.
In 1997, toen politicoloog Samuel Huntington de term 'Davos Man'
bedacht om een mondiale elite te beschrijven die 'weinig behoefte
heeft aan nationale loyaliteit, die nationale grenzen als obstakels
beschouwt en nationale regeringen ziet als overblijfselen uit het
verleden waarvan de enige nuttige functie is om de wereldwijde
operaties van de elite te vergemakkelijken', reageerde de British
Economist met een redactioneel commentaar dat het Forum met trots
reproduceerde in zijn herdenkingspublicatie voor het 40-jarig jubileum.
Het artikel, getiteld "In Praise of Davos Man", besprak de manieren
waarop kapitaal macht uitoefent over regeringen:
“”Het gebeurt niet elke dag dat 1000 mensen die de wereld regeren zich
onder één dak verzamelen. Maar elk jaar komen 1000 mensen die denken
de wereld te regeren samen in Davos, voor de jaarlijkse bijeenkomst
van een stichting die bekend staat als het World Economic Forum. (…)
Samuel Huntington, een Amerikaanse academicus, heeft Davos centraal
gesteld in een discussie over beschaving en haar toekomst. Hij heeft
de Davos-man aangevallen. En of hij nu belangrijk is of niet, de Davos
Man moet verdedigd worden. Hoewel dit weekend zo'n 40 staatshoofden
massaal naar Davos komen, wordt het evenement betaald door bedrijven
en gehouden in hun belang. Ze gaan daar niet heen om de politici op te
peppen, het is andersom."
1997 was ook het jaar waarin het Forum besloot om aan zijn logo de
slogan "Toegewijd aan het verbeteren van de toestand van de wereld"
toe te voegen. In de geest van de verdedigingsrede van The Economist
is men geneigd om “.. voor internationaal kapitaal” toe te voegen om
de slogan compleet te maken.
Het enorme potentieel van een schoonheidswedstrijd van naties voor een
jury van investeringsgericht maar sceptisch mondiaal kapitaal
ontsnapte Schwab niet. In 1979 publiceerde het World Economic Forum
voor het eerst zijn “Global Competitiveness Report”. Elk jaar,
op enkele uitzonderingen na, rangschikt het Forum landen op basis van
hun aantrekkelijkheid voor internationale investeerders. Naast enkele
officiële statistieken is de basis van de ranglijst hoe tevreden
managers zijn met de omstandigheden in het land, volgens de enquêtes
van het Forum.
Wat het zogenaamd betekent als een land hoog scoort op deze index,
wordt uitgelegd door het Forum in zijn Competitiveness Report 2019:
”De Competitiveness Index meet de factoren die groei en welvaart op
lange termijn stimuleren. Het biedt onbevooroordeelde informatie die
leiders in de publieke en private sector in staat stelt de
belangrijkste drijfveren van groei beter te begrijpen.”
De index van het Forum heeft echter nooit gediend als een voorspellend
instrument voor groei op lange termijn. China en India, die in 2012
ver onder de concurrentie-index stonden, hebben sindsdien de
groeipercentages ver overschreden van landen die volgens de index een
veel hoger groeipotentieel hadden, zoals Zwitserland, de VS en
Duitsland. Bij nadere beschouwing van de methodologie blijkt dat de
index iets heel anders meet en ook allesbehalve objectief en
onpartijdig is. Het is opgebouwd uit deelindexen die bijvoorbeeld de
kwaliteit van het rechtsstelsel en de mate van arbeidsmarktregulering
meten vanuit het perspectief van kapitaal, of de hoogte van de
belastingen.
Volgens het Forum beïnvloeden deze factoren de groei indirect door van
invloed te zijn op het rendement op investeringen, "die de
fundamentele aanjagers van groei zijn". Zo zou het winstbelang van
bedrijven volledig samenvallen met het doel van toenemende groei.
Alles wat de winst van internationaal mobiele bedrijven en financiële
investeerders verhoogt, is goed voor het concurrentievermogen en
stimuleert daardoor de groei. Een hoge indexwaarde geeft dan ook aan
dat bedrijven die in dit land actief zijn, weinig last hebben van
lastige regelgeving en een hoog rendement kunnen genereren, waarbij
zeer weinig geld naar werknemers en de belastingdienst gaat.
Deze interpretatie wordt ondersteund door de uitgesproken overlap van
de topposities met de schaduwfinanciële index van de Tax Justice
Network-organisatie. In deze index staat Zwitserland, dat al jaren
ook een leider is in de ranglijst van concurrentievermogen,
routinematig bovenaan, met zeer 'concurrerende' landen zoals de VS,
Singapore, Luxemburg, Duitsland en Nederland niet ver achterop.
Schaduw financiële centra bieden de nodige infrastructuur voor
bedrijven om belastingwetten en transparantieregels te omzeilen. De
belangrijkste financiële schaduwcentra zijn ook de meest 'concurrerende'
landen.
Volgens het World Economic Forum doet de index uitstekend werk door
regeringen aan te zetten tot pro-kapitaalbeleid. “Het rapport is een
onvervangbaar instrument geworden dat veel regeringen gebruiken om hun
hervormingsprioriteiten vast te stellen”, zegt de jubileumbrochure van
het Forum. De prominente en kritiekloze media-aandacht die de
ranglijst stelselmatig krijgt, ondersteunt deze beoordeling.
In het begin (van zijn jacht op het grote geld en macht) verwelkomde
Schwab graag elk bedrijf dat naar Davos wilde komen in ruil voor het
betalen van de toegangsprijs. Maar om de 'intieme en exclusieve sfeer
van het Forum' te benadrukken, introduceerde hij al in 1977 een
speciaal statuut voor bedrijven waarvan de managers regelmatig
aanwezig waren. Aanvankelijk waren er 71 bedrijven en in 1980 waren
dat er al 300, steeds vaker ook van buiten Europa. Daarom werd het
“European Management Forum” in 1987 omgedoopt tot “World Economic
Forum”. In 1994 bereikte het aantal leden de duizend. Schwab maakt
werk van de schijn "om de exclusiviteit te behouden". Er mochten niet
meer leden bij komen.
Naarmate zijn invloed en lidmaatschappen toenamen, intensiveerde het
Forum zijn lobbyactiviteiten voor grote bedrijven. Het World Economic
Forum noemt zichzelf 'de instelling voor publiek-private samenwerking'.
Het ondertekende een aantal overeenkomsten met VN-organisaties. De
kern van de meeste van deze overeenkomsten is een verbintenis van de
arme VN-agentschappen om de expertise en actieve ondersteuning van "de
particuliere sector" in hun eigen activiteiten te gebruiken, en dit op
een (economisch) duurzame manier te doen, d.w.z. zodanig dat er
private winsten worden gemaakt in het proces. In ruil daarvoor wordt
van bedrijven verwacht dat zij de projecten medefinancieren.
Om ervoor te zorgen dat de belangen van de grote bedrijven effectief
kunnen worden behartigd bij de VN en mondiale regelgevende instanties,
organiseert het Forum sinds de jaren tachtig sectorspecifieke speciale
clubs. In deze clubs kunnen de grootste bedrijven in de financiële
sector of de auto-industrie het eens worden over hun belangen en
strategieën en een forum krijgen in Davos om deze belangen te
behartigen bij overheden en regelgevers.
In de begindagen van deze regeling in 1985 staat in de
jubileumpublicatie van het Forum: ”Tijdens het European Management
Symposium van dat jaar hielden de CEO's van de leidende bedrijven in
de telecommunicatie- en IT-industrie afzonderlijke vergaderingen met
relevante ministers en regelgevende instanties. Het was het eerste
branchespecifieke evenement van het Forum en het begin van een
evolutie die uiteindelijk leidde tot de oprichting van de Governors’
Meetings en Industry Partnerships.”
In 1991 breidden ze dit succesvolle format uit met industrieën die in
het bijzonder afhankelijk zijn van overheidsbescherming, hulp en
regelgeving, waaronder ruimtevaart, auto's, energie, bouw, financiën,
landbouw, gezondheidszorg, IT, media en textiel. Academici,
beleidsmakers en andere experts over specifieke onderwerpen kwamen aan
bod. Deze initiële 300 "Forum Fellows" traden op als vaste
adviseurs en deelnemers aan Forum-activiteiten over onderwerpen die
relevant waren voor de verschillende industrieën. De Forum Fellows
werden later de Global Agenda Councils van vandaag, of 'world
agenda councils', een term die getuigt van de wereldwijde agenda van
het Forum. Volgens het Forum wordt lidmaatschap van de Global Agenda
Councils niet vergoed.
Als een goede partner van de regeringen heeft het Forum voor het eerst
het programma van zijn jaarlijkse bijeenkomst in 2005 zó
gestructureerd dat het “gerichte steun kon verlenen aan het Verenigd
Koninkrijk, dat het voorzitterschap van de G8-groep van
geïndustrialiseerde landen op zich had genomen en dat het
EU-voorzitterschap in de tweede helft van het jaar zou hebben.” In de
daaropvolgende jaren zette het Forum zijn succesvolle aanpak voort
door nauw samen te werken met elke gastregering van de G8 of G20 om
het Davos-programma vorm te geven. Volgens het verslag van het Forum
dient dit om ervoor te zorgen dat inbreng van geïnteresseerde groepen
en sectoren van het grootbedrijf tot uiting kan komen in het
werkprogramma dat de respectieve regering opstelt voor de G7, G8 of
G20.
De leidende invloed van het World Economic Forum op het roulerend
voorzitterschap van de G-groepen van regeringen is zo groot geworden
dat Washington er klaarblijkelijk voor wilde zorgen dat Chinese,
Russische of Indiase belangen niet zouden wedijveren met Amerikaanse
belangen. In 2005 richtte het World Economic Forum een zijtak in de VS
op, het "World Economic Forum USA Inc". Het vormde het wereldwijde
hoofdkantoor van het Center for Global Industries, dat werd
belast met het ontwerp en de implementatie van de industriële
partnerschappen. De Amerikaanse tak van het Forum werd opgericht als
een juridisch onafhankelijke entiteit, met een eigen bestuur en
personeel, onafhankelijk van het Forum. Dit zorgde ervoor dat de VS de
controle over de belangrijke industriële partnerschappen zou behouden.
De club van 's werelds rijkste mensen en de grootste
natuurvernietigende bedrijven wil de "Great Reset" realiseren. In
plaats van armoede, ziekte, overbevolking en vernietiging van de
natuur, beloven de megarijken ons een eerlijke wereld in harmonie met
de natuur. Ondanks de overduidelijke absurditeit en het cynisme
erachter mag dit initiatief niet worden genegeerd. Er zit een duister
plan achter. De mainstream media (in ons land bijvoorbeeld de NPO,
waarvan Nieuwsuur de regeringsstandpunten graag faciliteert) noemen
alle berichten in de alternatieve media over het World Economic Forum
"nepnieuws" en "propaganda". Weet u alvast wat u aan hèn hebt, qua
objectieve berichtgeving.
Het World Economic Forum is volgens zijn eigen beschrijving “DE
internationale organisatie voor publiek-private samenwerking” en heeft
als hoofddoel “de toestand van de wereld te verbeteren”. De
Wereldbank, een naaste collaborateur van het Forum, heeft er een
strategie van gemaakt om alleen ontwikkelingsprojecten te ondersteunen
waar de aangesloten bedrijven van deze club geld aan kunnen verdienen.
De Verenigde Naties (VN) zijn sterk afhankelijk gemaakt van het
geld van de bedrijven en kunnen praktisch niets doen dat hun belangen
niet bevordert of zelfs tegen hen ingaat. Zelfs het Internationaal
Monetair Fonds (IMF) treedt nu vrij ongegeneerd op als deuropener
voor multinationals wanneer het geacht wordt een arm land in
moeilijkheden te helpen of zijn financiële systeem te beoordelen.
Opmerkelijk is dat van de ‘Board of Trustees’ één Nederlander deel
uitmaakt: voormalig DSM-topman en commissaris bij Philips en Unilever
Feike Sijbesma. Sijbesma zit ook in verschillende andere functies bij
onder meer de Wereldbank en hij is bij de VN acief met
klimaatverandering.
Dus deze machtige organisatie, het World Economic Forum, werkt al
bijna 50 jaar aan zoals zij zelf zegt, een betere wereld, en met groot
succes beweert het: “Het World Economic Forum heeft een reputatie
opgebouwd als een vertrouwd platform voor geïnformeerde samenwerking
en samenwerking tussen alle belanghebbenden – versterkt door een track
record van succes gedurende vijf decennia."
Als u echter
de korte film bekijkt die het Forum
heeft uitgebracht om u in de stemming te brengen voor de Grote Reset,
dan kunt u niet anders dan oordelen dat het ofwel jammerlijk is
mislukt in zijn hoofddoel, of - waarschijnlijker - dat het de toestand
van de wereld alleen voor haar leden wil verbeteren. In dit geval
zouden de enorme winsten van de grote bedrijven en de toenemende
ongelijkheid van inkomen, rijkdom en macht tekenen van groot succes
zijn.
Het in kaart brengen van de huidige situatie door de film bestaat uit
een hectische opeenvolging van dystopische scenario's: vuilnisbelten,
epidemieën, protesten tegen ongelijkheid, vernietiging van het
milieu... Dan, op een oude computer, wordt de reset-knop ingedrukt, en
plotseling is alles goed. Beelden van scholen vissen in de blauwe
oceaan, prachtige groene landschappen, blije baby's... Na deze niet zo
subtiele introductie gaat de video verder met een extreem
spraakmakende opsomming van getuigenisgevers. Onder hen zijn de Britse
troonopvolger, het hoofd van het Internationaal Monetair Fonds en de
directeur-generaal van de Verenigde Naties.
Het bekijken van de video doet een aanslag op uw vermogen van het
opnemen van clichés. Klaus Schwab verklaarde aan het begin dat "het nu
tijd is om het systeem te ontwerpen voor de post-Corona-periode."
VN-secretaris-generaal Guterres en de Britse prins Charles spraken
over vrede op aarde en een harmonieuze samenleving met de natuur.
Niets over hoe we daar komen.
IMF-baas Georgieva benadrukt de urgentie om de digitale kloof te
overbruggen, d.w.z. ervoor te zorgen dat Amerikaanse digitale
bedrijven in alle uithoeken van de wereld geld kunnen verdienen.
Daarna vervalt ze in onbedoeld sarcasme toen zij, het hoofd van de
organisatie die al decennia lang de sociale uitkeringen ontmantelt,
benadrukt hoe belangrijk het is “in mensen te investeren, in de
sociale cohesie van de samenleving”. Men moet de sociale systemen
efficiënter maken, eist ze ernstig, terwijl haar mensen op hun missies
in arme landen waarschijnlijk tegelijkertijd werkten aan een tiental
sociale reductieprogramma's. Wat ze niet eens vermeldde, was de
mogelijkheid om extra IMF-geld te creëren, de zogenaamde special
drawing rights (SDR), en die bij voorkeur uit te delen aan
ontwikkelingslanden die als gevolg van Corona in existentiële nood
zijn geraakt. Evenmin noemde ze de mogelijkheid van schuldverlichting.
De baas van Mastercard, Ajay Banga, legt ten slotte uit hoe de
overgang naar het Great-Reset-paradijs “vanuit het oogpunt van de
bedrijven”, althans in principe, kan worden beheerd: “Om ervoor te
zorgen dat het werkt, moet de particuliere sector het onderdeel maken
van zijn bedrijfsmodel”, d.w.z. er geld mee kunnen verdienen. Anders
werkt het niet, leren we. Om dit te doen, heb je "een enorm vertrouwen
tussen de private en de publieke sector nodig, wat heel moeilijk te
bereiken is". Maar dankzij Corona is er nu meer van dat vertrouwen.
Staten vertrouwen bedrijven nu veel meer gegevens toe voor gratis
verwerking. Meer ervan, en alles komt goed. Maar.... als politici en
rijke geldschieters alleen geïnteresseerd zijn in het verspreiden van
welluidende frases, en de bedrijven alleen willen wat ze altijd al
wilden, namelijk geld verdienen, waarom dan al die moeite doen met
zo'n sterrencast?
Het antwoord ligt in de planning voor de Grote Reset, niet in de
hoogst onwaarschijnlijke implementatie ervan. Ze namen een pagina uit
het boeddhistische speelboek: Het pad is het doel. Het gaat niet om
een nieuwe start, maar om het sturen en monopoliseren van de discussie
over een mogelijke radicale nieuwe start. Vrijelijk gebaseerd op het
motto: Als een beweging gevaarlijk voor je kan worden en je kunt hem
niet verslaan (wat ook moeilijk is als de halve wereld niet meedoet),
plaats je dan op de eerste rij ervan.
We zijn zeker niet de enigen die op het idee kwam om een boekproject
“Reset” te noemen. Ondertitel: "Hoe kapitalisme werkt en hoe we het
kunnen overwinnen". Dit soort denken hangt in de lucht, wanneer in
zo'n diepe economische crisis als we de laatste jaren meemaken de
rijkste mensen ter wereld vele miljarden aan rijkdom verwerven en de
aandelenmarkten - na een kort schokmoment - doen alsof er niets is
gebeurd. Voordat het World Economic Forum echter ook met het label
“Reset” kwam, hadden we de ietwat abstracte werktitel wat ons betreft
al veranderd in de meer concrete: “Hoe bedrijven de macht grijpen en
wat we eraan kunnen doen".
Mensen die zich goed hebben verdiept in het fenomeen World Economic
Forum hebben al jaren het gevoel dat er iets vreselijk mis gaat en dat
een reset echt nodig is. Het is inmiddels in de samenleving ook heel
wijdverbreid - getuige de vele acties die er plaatsvinden. Dus voor
degenen die het meest profiteren van de huidige situatie is er een
dringende behoefte om de discussie te beheersen en al diegenen die al
vroeg met krachtige radicale ideeën (kunnen) komen, te isoleren of te
omarmen. En dit is precies waar de Great-Reset-oefening voor is.
De volgende jaarlijkse bijeenkomst in Davos zal een "tweelingtop" zijn:
aan de ene kant de gebruikelijke ontmoeting van de bedrijfsleiders en
miljardairs met de regeringsleiders en de mainstream media. Aan de
andere kant moeten alle belangrijke stakeholders, in ieder geval
digitaal, vertegenwoordigd zijn om de Great Reset te helpen plannen.
'Stakeholders' is een managementwoord voor vertegenwoordigers van
groepen die belang hebben bij de acties van de bedrijven, mensen en
acties die door de bedrijven zelf zijn uitgekozen.
Als het allemaal alleen om discussies tussen vertegenwoordigers en
profiteurs van de status-quo zou gaan, zou het veilig kunnen worden
genegeerd, zelfs als het wordt ondersteund door de Who's Who van
"global governance" (wereldregering). Maar het WEF-kernprogramma is
iets anders: volgens een eerder persbericht van het Forum zei Schwab:
"De 'Grote Reset' vereist dat we alle belanghebbenden van de mondiale
samenleving integreren in een gemeenschap met gemeenschappelijke
belangen, doelen en acties". In de video is hij nog explicieter over
de claim het debat te monopoliseren: "Dit initiatief zal iedereen in
de wereld integreren die een stem heeft en die een bijzonder
innovatief voorstel heeft om de levensomstandigheden te verbeteren."
Om al deze mensen wereldwijd te vinden, heeft het World Economic Forum
in 2020 tot aan de bijeenkomst in Davos (2021) zijn tentakels
uitgestrekt, die het tot dan toe grotendeels verborgen heeft gelaten.
Het netwerk van bijna 10.000 “Global Shapers” in 428 steden (hubs) en
148 landen werd hiervoor geactiveerd. De vormgevers zijn zoiets als de
juniororganisatie van het World Economic Forum. Het doel is om in een
vroeg stadium high potentials te identificeren die invloedrijk kunnen
worden in het bedrijfsleven, de politiek en de cultuur, ze met elkaar
te laten netwerken en kennis te laten maken met het World Economic
Forum.
Als deze "useful idiots" voldoende ambitieus en beheersbaar
blijken te zijn, wordt hun loopbaan bevorderd. Op deze manier hebben
Klaus Schwab en de leden van zijn club bijna overal ter wereld mensen
met een invloedrijke positie in het bedrijfsleven, de politiek (tot op
het niveau van regeringen - zie die van ons) of de cultuur die ze
kunnen bellen als ze iets willen weten of een gunst nodig hebben.
Op de
website van het Forum voor Democratie
lezen we hoe op verzoek van hun kamerlid Pepijn van Houwelingen
december vorig jaar geheime brieven openbaar werdengemaakt van het
World Economic Forum, gericht aan leden van het kabinet. In de brieven
- gericht aan premier Rutte, D66-leider Sigrid Kaag en CDA-leider
Wopke Hoekstra - worden de leden van het kabinet persoonlijk bedankt
voor hun bijdrage aan de Great Reset. Zo schrijft een
vertegenwoordiger van het World Economic Forum aan
Sigrid Kaag: “[...] uw
bijdragen aan het werk van de Great Reset zullen uitzonderlijk
cruciaal zijn bij de komende jaarlijkse bijeenkomst. Uw deelname aan
de beraadslagingen in Davos zal tevens verzekeren dat Nederland een
grote rol speelt in het vormgeven van de toekomst van het
internationale handelssyteem.” Ook Wopke Hoekstra kreeg een dergelijke
bedankbrief. Van Karien van Gennip, de huidige CDA-minister van
Sociale Zaken en Werkgelegenheid, getrouwd en 4 trillende kinderen,
weten we niet of zij ook een brief ontvangen heeft.
Haar band met het WEF blijkt
in ieder geval niet uit
haar c.v.
En waarom pleit Kajsa Ollongren er (namens wie?) voor een
europees leger? En wat is de connectie tussen het WEF en Hugo de Jonge?
In antwoord op één van de brieven van Schwab schrijft premier Rutte:
“Bedankt voor de uitnodiging van de 50e jaarlijkse bijeenkomst van de
World Economic Forum. [...] Laat me het belang van de World Economic
Forum voor de Nederlandse regering benadrukken. Door de jaren heen
hebben we een sterke relatie opgebouwd, zoals ook blijkt uit de
substantiële Nederlandse delegatie op de jaarlijkse bijeenkomst.”
Ten aanzien van de landbouwproblematiek en de rol van Nederland bij de
Food Innovation Hubs, hier
een link naar de Letter of Intent (pdf),
waarin Nederland niet alleen haar medewerking aan het World
Economic Forum verleent maar tegelijkertijd ook weer eens een stuk
soevereiniteit van ons land uit handen geeft.
In het kader van de Great Reset heeft het World Economic Forum deze
Global Leaders uitgeroepen tot vertegenwoordigers van de jonge
generatie, die ervoor moeten zorgen dat de hervormingsplannen in het
langetermijnbelang zijn van toekomstige generaties (van elites). Dat
is dan nog maar het begin. Wie potentieel impactvol en dus gevaarlijk
blijkt te zijn, wordt omarmd en belangrijk gemaakt, naar conferenties
in alle delen van de wereld gevlogen, gelokt met vacatures, stipendia
en andere ondersteuning, onmerkbaar verstrikt in een web van
afhankelijkheden waaruit hij of zij ze kan zichzelf niet bevrijden
zonder angst om in het niet te vallen. Wie zich verzet men enzich
onttrekt aan de omhelzing moet toezien hoe andere hervormers met
minder angst om gecorrumpeerd te worden, worden gestileerd tot bakens
van hoop.
Op deze manier hoopt het World Economic Forum ervoor te zorgen dat
hervormingsbewegingen niet uit de hand lopen, bijvoorbeeld degenen die
een deel van de rijkdom van de megarijken willen belasten, of die
ernaar streven dat deze obscene rijkdom in de eerste plaats niet tot
stand komt door de buitensporige, concurrentiebeperkende intellectuele
eigendomsrechten te verminderen, of door de rechten van werknemers te
versterken, of door grote bedrijven te dwingen belastingen te betalen
zoals iedereen.
Dat is hoe het werkt, hoewel zelden zo openlijk gepresenteerd als in
dit hervormingspreventieproject van de elites genaamd de Grote Reset.
[Alle links, bronnen,
documenten en meer informatie uitsluitend voor abonnee's]
[15 juli 2022]
Afdrukken
Doorsturen
