Op de website van het World Economic Forum, de lobby van de grootste internationale bedrijven, is een onthullende tekst verschenen. Het benoemt, ongewoon openlijk, de ware heersers van wereldaangelegenheden. Het co-auteurschap van het hoofd van Transparency International maakt het ware karakter van dergelijke "niet-gouvernementele" organisaties duidelijk. Het derde artikel in onze reeks over het WEF.
In het artikel getiteld “3 anti-corruption takeaways from the war in
Ukraine”, dat op 16 juni online werd gepubliceerd door het World
Economic Forum, staat een opmerkelijke passage:
“Accountants, bankiers, financiële dienstverleners, advocaten,
makelaars in onroerend goed, luxegoederendealers en andere
tussenpersonen in de particuliere sector, of “poortwachters”,
faciliteren internationale financiële stromen over onze
geglobaliseerde markten. Ze spelen ook een onmisbare rol bij de
handhaving en realisatie van wet- en regelgeving die gericht is op
illegale financiering. (…) Velen realiseren zich nu dat poortwachters
door het controleren, verdelen en beheren van rijkdom de mondiale
macht – en in feite de mondiale veiligheid – controleren, verdelen en
beheren.”
Volgens deze tekst is het dus de financiële sector in bredere zin die
de wereld regeert – of, waarschijnlijker, een uitermate belangrijk
instrument is
voor degenen die de wereld regeren.
Sinds het spectaculaire artikel van de Deutsche Bank-baas Rolf E.
Breuer over "Die
fünfte Gewalt" in het Duitse weekblad Die Zeit in 2000
hebben wij zulke duidelijke woorden uit de pen van vertegenwoordigers of
vrienden van deze industrie niet gelezen. Breuer schreef destijds onder
meer:
„Vandaag de dag moet het beleid ook meer dan ooit worden geformuleerd
met de financiële markten in het achterhoofd. Zo u wilt, hebben de
financiële markten als het ware een belangrijke waakhondfunctie op zich
genomen, als "vijfde macht" naast de media. Trekt de politiek de
financiële markten op sleeptouw? Deze visie veronderstelt een
belangenconflict tussen de doelen van financiële marktdeelnemers en de
doelen van de politiek. Maar hebben beide gebieden niet het verlangen
naar stabiele groei en welvaartsgroei gemeen? Een liberale financiële
markt is een belangrijk instrument om deze doelen te bereiken. De
superioriteit van het vrijemarktsysteem boven het communistische
systeem heeft dit aangetoond. Als de politiek in de 21e eeuw in deze
zin de financiële markten op sleeptouw zou nemen, zou dit misschien
niet zo'n slechte zaak zijn."
Als de belangen van het bankwezen worden aangetast, de belangen van de
"vijfde macht", zoals Rolf Breuer het noemt, dan hebben de burgers van
Europese landen geen inspraak meer. Dan krijgen ze een regering die
doet wat in het “overheersende politieke belang” en “het belang van
het bankwezen” is. Wij ervaren dat vandaag de dag steeds weer. De
democratie in al haar facetten wordt opgeschort. Wat de "overheersende
politieke belangen" zijn, en vooral wiens belangen dat zijn, kan
iedereen voor zichzelf bedenken.
“Financiële markten” zijn natuurlijk geen kleine investeerders zoals u en
wij. Financiële markten worden gedomineerd door gigantische
vermogensbeheerders zoals Blackrock, grote banken zoals de criminele
reus JP Morgan, en,
dieper in de schaduw, nauwelijks gereguleerde grote hedgefondsen,
private equity-bedrijven en verschillende soorten schaduwbanken.
De auteurs van het huidige essay zijn Delia Ferreira Rubio, hoofd van
de anticorruptieorganisatie Transparency International, samen met een
griffier uit de VS en een partner bij het in de VS gevestigde grote
advocatenkantoor Paul Hastings.
Met betrekking tot de oorlog in Oekraïne stellen zij:
“De met corruptie beladen context van het huidige conflict is niet
uniek. Corruptie, conflict en instabiliteit zijn al lang diep met
elkaar verweven en zullen dat waarschijnlijk altijd blijven. (…)
Landen die worden gekenmerkt door ernstige corruptie hebben ook de
neiging te lijden onder conflicten of staatsfalen. Corruptie tast
openbare diensten aan, verstoort politieke prioriteiten, vergroot
ongelijkheid en isoleert politieke leiders van de wil van het volk.
Het kan ook autoritair geweld en burgerlijke onrust aanwakkeren.”
Het klinkt alsof de ongebreidelde corruptie in Oekraïne één van de
oorzaken was van het conflict met Rusland. Maar dat is niet zo! Het drietal neemt
een scherpe wending van hun openingsverklaring en past de boodschap
uitsluitend toe op Rusland. Ze geven de corruptie van de Russische
elites de schuld van de oorlog. Waar ze kort aangeven dat corruptie
inderdaad ook een groot probleem is in Oekraïne, nemen ze nòg een
scherpe wending en verklaren ze de tedere scheuten van anti-corruptie
die daar onder westerse druk mogen ontkiemen als een existentiële
bedreiging voor het corrupte Russische regime en daarmee een
belangrijk motief voor de oorlog.
Maar als het meest corrupte land van Europa (Rusland) – volgens het
laatste rapport van Transparency International – oorlog voert tegen
het op één na meest corrupte land van Europa (Oekraïne), en corruptie
leidt tot conflicten en staatsfalen, dan kan deze eenzijdige analyse eigenlijk alleen worden verklaard door de belangen van de heersers
van het land van herkomst van de auteurs en hun organisaties.
De kern van het artikel gaat over de handhaving van sancties tegen
Rusland en de rol van financiële instellingen en financiële markten
daarin. De auteurs vermelden dat de onthullingen “Panama Papers” en
“Pandora Papers” hebben aangetoond dat Russische en andere oligarchen
hun activa verbergen en verplaatsen met behulp van de financiële
sector. Wat ze niet vermelden: de naam van de Oekraïense president
Volodymyr Zelensky verschijnt op een minder fraaie wijze in de Pandora
Papers, zoals we in eerdere artikelen hebben gemeld.
Recente initiatieven van de VS tegen corruptie door de financiële
sector worden geprezen, zonder te vermelden dat met Delaware de VS waarschijnlijk het belangrijkste internationale financiële centrum
exploiteert dat belastingontduikingsdiensten en anoniem bezit van
activa aanbiedt. Joe Biden was jarenlang de belangrijkste lobbyist
voor dit financiële centrum. Het grote advocatenkantoor Paul Hastings,
waarvoor een van de co-auteurs werkt, doet waarschijnlijk een groot
deel van zijn zaken met degenen die belastingen besparen en hun
vermogen daar verbergen. Het bedrijf heeft verschillende
dochterondernemingen in Delaware.
Maakt niet uit, schrijven de auteurs onverstoorbaar. Het World
Economic Forum heeft immers een gedragscode voor de financiële sector
ontwikkeld. Het belangrijkste is dat de financiële instellingen zich
eraan houden:
“Gelukkig kunnen verschillende middelen helpen om poortwachters te
begeleiden in de strijd tegen illegale financiering. Hoewel geen
enkele sector perfect is, hebben sterk gereguleerde sectoren, zoals
financiële instellingen, best practices ontwikkeld rond
cliëntenonderzoek en rode vlaggen die kunnen worden aangepast aan
andere poortwachterssectoren.”
Een industrie die zo machtig is als de Amerikaanse financiële sector
kan het allemaal zelf wel, die heeft geen richtlijnen van de overheid nodig, is de
boodschap van Transparency and Co.
Het zijn duidelijk niet alleen de mensenrechten en de persvrijheid die
worden gebruikt als leuzen tegen onwelkome regeringen, terwijl ze
proberen mensen als Assange te vermoorden en genereus het in stukken
hakken van journalisten en massale onthoofdingen door de
Saoedi-Arabische regering negéren. De samenstellers van het WEF-essay
laten zien dat corruptiebestrijding en de organisaties die daarvoor
pleiten, óók als wapens worden ingezet in de westerse propagandaoorlog.
[Alle links, bronnen,
documenten en meer informatie uitsluitend voor abonnee's]
[29 juli 2022]
Afdrukken
Doorsturen
