Oekraïne heeft een 'nazi'-probleem waar het Westen niet over wil praten

Het kartel van westerse naties, dat overigens snel antisemitisme veroordeelt, kijkt wat betreft Oekraïne de andere kant op, ja, bewapent en moedigt in dat land openlijk fascistische groepen met neonazistische neigingen aan, als dat hen helpt hun tegenstanders te dwarsbomen en hun hegemonie opnieuw te bevestigen.




Nadat ze Rusland er niet van hebben weerhouden Oekraïne binnen te vallen, hebben de westerse landen en hun mediakanalen een propagandaoorlog ontketend waarbij oude foto's van conflicten uit het verleden worden gedeeld om Rusland te demoniseren en het Oekraïense leiderschap uitbundig te prijzen omdat het standhoudt tegen de invasie, schijnbaar om hun eigen tekortkomingen te verdoezelen.

De Russische invasie van Oekraïne vond plaats te midden van verhoogde spanningen tussen Moskou en de NAVO-landen, waarbij eerstgenoemde bezorgd was over hun precaire veiligheidsapparaat terwijl de laatstgenoemden hun plannen uitwerkten over de uitbreiding in Oost-Europa. Zelfs terwijl de NAVO en de VS een propaganda-blitz opzetten om de Russische invasie tegen te gaan, hebben ze een oogje dichtgeknepen voor een slepend probleem dat een cruciale rol speelt in de berekening van Poetin om een ​​gewapend conflict in Oekraïne te voeren.

En dat is het slepende 'nazi'-probleem van Oekraïne. In de loop der jaren heeft de neo-nazistische ideologie niet alleen wortel geschoten in het Oekraïense geweten, maar heeft ze ook het imprimatur van de Oekraïense regering gekregen. Dit heeft tot bezorgdheid geleid in Moskou, wat duidelijk naar voren kwam in de toespraak van Poetin, enkele dagen voor het Russische militaire offensief in Oekraïne. In zijn toespraak tot het Russische volk op 24 februari rechtvaardigde Poetin de agressie van zijn land tegen Oekraïne als een vredesmissie en stelde hij de aanstaande militaire operatie van de Russische strijdkrachten voor als 'denazificatie' van Oekraïne.

Het Westen daarentegen, in hun gretigheid om hun handen in onschuld ​​te wassen van de huidige crisis in Oekraïne, heeft geprobeerd deze Russische zorgen te onderschatten en de schuld volledig op de autoritaire en revisionistische impulsen van Vladimir Poetin te schuiven. Ze beweren dat Poetin wordt gedreven door zijn verlangen om de "historische fouten" te corrigeren, die zij toeschrijven aan zijn weigering om het uiteenvallen van de USSR en het daarmee gepaard gaande verlies van Russisch prestige en macht te accepteren.

Poetin, zo wordt ons voorgehouden, is vervuld van een vastberaden ijver om iets te doen aan wat hij beschouwt als onrechtvaardig en historisch onrecht dat door de westerse mogendheden in zijn land is aangericht. Dat is echter een eendimensionale en enigszins bevooroordeelde kijk op de aanhoudende crisis. Wat de NAVO en de Verenigde Staten niet willen benadrukken, bewust of onbewust, is de sluipende opkomst van de neonazi-aanhangers in Oekraïne, die er niet voor terugdeinzen om intimidatie en zelfs geweld te gebruiken om hun agenda te bevorderen, en die dat vaak doen met de impliciete goedkeuring van overheidsinstanties.



Eén van die neonazistische groeperingen die de steun van de Oekraïense staat geniet, is de Azov-beweging, een van de 30-tal particulier gefinancierde "vrijwilligersbataljons", die een groot deel van de frontliniegevechten met het Oekraïense leger doet tegen de pro-Russische separatisten in de onrustige periode in de oostelijke regio van het land. De Azov staan ​​niet alleen bekend om hun reputatie als meedogenloos op het slagveld, maar ook om het aanhangen van een militante ideologie die in de Tweede Wereldoorlog in Duitsland verwoestingen aanrichtte. Het Azov-bataljon werd in 2014 gevormd als een vrijwillige militie tijdens de botsingen in Odessa en werd al snel opgenomen in de Nationale Garde van Oekraïne.



Toch is de regering van de Verenigde Staten gedeeltelijk verantwoordelijk voor de onheilspellende opkomst van de neonazistische groepen in Oekraïne. In de loop der jaren is de samenwerking tussen het Azov-bataljon en het Amerikaanse leger alleen maar dieper geworden. In 2018 werd gemeld dat het Azov-bataljon teams van Amerikaanse militaire adviseurs en krachtige in de VS gemaakte wapens had ontvangen. In november 2017 had een Amerikaans militair inspectieteam ook een bezoek gebracht aan het Azov-bataljon in de frontlinie om te overleggen over het versterken van de samenwerking en het verlenen van logistieke ondersteuning bij hun militaire operaties.
De Amerikaanse wetgevers hebben er trouwens geen moeite mee dat de wapens die ze aan Kiev schonken, in handen kwamen van antisemitische groepen, zolang ze hen maar helpen Rusland te bestrijden.

De westerse naties, die overigens snel en prompt antisemitisme veroordelen, kijken de andere kant op, nee, ze bewapenen en moedigen dergelijke fascistische groepen met neonazistische neigingen openlijk aan, die ze behandelen als een proxy-macht om de dreiging van het einde van hun hegemonie  te voorkómen.

Generaal Mark Miley, de stafchef van het Amerikaanse leger, heeft ronduit verklaard dat als Oekraïne "valt", de zogenaamde "op regels gebaseerde internationale orde" ook zal vallen.



Het is waar dat het woord 'fascisme' veel wordt gebruikt, vaak volledig uit zijn definitie-context. In het geval van Oekraïne is het woord echter van toepassing. Zelfs een vluchtige blik op het politieke en sociale landschap van Oekraïne laat zien dat het land – het meest corrupte en straatarme van Europa – al lang fascisme beoefent, dat wil zeggen een autoritaire, racistische, ultranationalistische regeringsvorm en ideologie.

In wezen zegt Miley dat het lot van de "op regels gebaseerde internationale orde" afhangt van het redden van het fascistische Oekraïne en zijn onwettige regering, die in 2014 werd geïnstalleerd door een door de Amerikaanse regering betaalde en gesponsorde staatsgreep. Elke "gekozen" regering die is ingesteld na de Maidan-coup is in feite onwettig.

Miley heeft benadrukt dat de nationale veiligheidsstaat zich inspant om de speciale rol van Oekraïne bij het ondermijnen van Rusland te behouden, te beginnen met de Sovjet-Unie na de Tweede Wereldoorlog en tijdens de "Koude Oorlog", wat gewoon een truc is om de geobsedeerde nationale veiligheidsstaat (NSS) verder op te bouwen en te versterken.

De CIA, het subversieapparaat van de NSS (waarbij het Pentagon een soort "mission control" is), heeft een lange en smerige geschiedenis van steun aan moorddadige in Oekraïne aawezige (neo)nazi's en hun bijzonder weerzinwekkende versie van ultranationalisme (georganiseerde marteling, moord en verdwijning).

Een vrijgegeven CIA-document onthult details van Operatie Belladonna en hoe, volgens een samenvatting door Red Street Journal,
"[in 1946] de Verenigde Staten al contact hadden gelegd met Oekraïense nationalisten die graag een bondgenootschap met de Amerikanen wilden sluiten tegen de USSR, voornamelijk door invloed uit te oefenen op de ontwikkeling van de Oekraïense Opperste Bevrijdingsraad (UHVR). Het onderwerp dat in het document wordt besproken, werd gebruikt om inlichtingen te verzamelen over de operaties van de USSR, zowel in binnen- als buitenland."

De UHVR, een overkoepelende organisatie van (neo)onazi's en 'anti-Sovjet-partizanen', omvatte de Organisatie van Oekraïense Nationalisten (OUN) en het Oekraïense Opstandelingenleger (UPA).

FOIA Reseatch merket op
"De OUN werkte vanaf de Poolse invasie in september 1939 met de Duitsers samen. In december 1939 trainde de Gestapo aanhangers van Mykola Lebed en [Stepan] Bandera in sabotage, guerrilla-oorlogvoering en moordtechnieken in Zakopane. Lebed hield persoonlijk toezicht op de marteling en executie van Joden om zijn mannen te harden."

Voor de CIA was het irrelevant dat de OUN-UPA het bloedbad van Wołyń, de georganiseerde moord op 100.000 Polen en Joden, of OUN's samenwerking met de nazi's tijdens Operatie Barbarossa (de grootste in de geschiedenis van Oost-Europa en Rusland in 1942; waar naar schatting 5.000.000 Russen, Slaven, Joden, Polen en anderen die als "Untermenschen" werden beschouwd, zijn gedood.

De psychopathie van Stepan Bandera en Andriy Melnyk paste goed bij de Abwehr, de Duitse militaire inlichtingendienst van de Reichswehr (het leger van de Weimarrepubliek tussen 1919 en 1935) en de Wehrmacht, en later de CIA. In 1949 'besloot de CIA, in samenwerking met de Britse MI6, om 'gezamenlijke' operaties [met OUN] op te zetten om agenten naar de Sovjet-Unie te sturen', operaties die op rampzalige mislukkingen uitdraaiden.

Gezien de omvang van de Sovjetpenetratie [van OUN en andere ultranationalistische groepen] kon niet worden verwacht dat dergelijke operaties iemand anders dan de KGB ten goede zouden komen, en natuurlijk leden de CIA en MI6 de volgende vier jaar de ene ramp na de andere... met als resultaat veel verloren levens.

In 2016 heeft de CIA 3.800 documenten vrijgegeven die "gedetailleerd bewijs leveren dat de CIA sinds 1953 twee grote programma's heeft uitgevoerd die niet alleen bedoeld waren om Oekraïne te destabiliseren, maar het ook te nazificeren met aanhangers van de Oekraïense nazi-leider Stepan Bandera uit de Tweede Wereldoorlog", schrijft Wayne Madsen.

In feite voerde de CIA een aantal anti-Sovjet-operaties uit in Oekraïne. Naast de hierboven genoemde Operatie Belladonna waren er een aantal andere operaties, waaronder Project Cartel (later Project Aerodynamic ), Project Aebath en andere, verschillende met lange tijdlijnen.

Toen de CIA haar activiteiten in Oekraïne uitbreidde, kwamen er nieuwe projecten aan het licht, met name Project Aerodynamic (voorheen Cartel, Androgen, Aecarthage), dat actief was tussen de jaren 1949-1970 voordat het werd heringedeeld onder het project Qrdynamic in 1970 en later Pddynamic in 1974, en ten slotte Qrdynamic/Qrplumb (voorheen Aebeehive) zoals het tot 1991 in bedrijf was.

Er zijn duizenden documenten die gevoelige informatie bevatten over deze projectnamen en de betrokken activiteiten. Een schatkamer uit de geschiedenis van de Verenigde Staten die onder de radar van de mainstream media lijkt te zijn verdwenen. Inderdaad, een 'mainstream pers' waarin de CIA in de jaren vijftig
was geïnfiltreerd onder leiding van Cord Meyer.

Een vrijgegeven CIA-document uit 1966 wijst erop dat "het onderliggende doel [van cartel/aerodynamica] 'nationalistische opflakkeringen' is in wijd verspreide gebieden van de Sovjet-Unie, met name in Oekraïne... Zoals we kunnen zien, had de CIA tegen de jaren vijftig met succes een netwerk voor contra-inlichtingen opgezet met Oekraïense ondergrondse nationalisten.”

De CIA gebruikte een aantal afkortingen of codenamen voor deelnemers aan deze operaties. "Cartel-2" was bijvoorbeeld een cryptoniem voor Mykola Lebed, een Oekraïense ultranationalist die veroordeeld en gevangengezet werd voor de moord op de Poolse minister van Binnenlandse Zaken Bronisław Pieracki in 1934. In 2010 meldde de Associated Press:
"Vrijgegeven CIA-bestanden onthullen dat Amerikaanse inlichtingenfunctionarissen zich tot het uiterste hebben ingespannen om een ​​Oekraïense fascistische leider en vermoedelijke nazi-collaborateur te beschermen tegen vervolging na de Tweede Wereldoorlog en hem op te zetten in een kantoor in New York om geheime oorlog te voeren tegen de Sovjet-Unie, volgens een nieuwe rapport aan het Congres... De Amerikaanse regering verplaatste Lebed in 1949 naar New York City, waar hij veilig was voor moord, zegt het rapport. Via zijn door de CIA gefinancierde organisatie, Prolog, verzamelde hij in ieder geval tot in de late jaren zestig inlichtingen over de Sovjets. In 1991 werd hij nog steeds beschouwd als een waardevolle aanwinst voor het bureau, zegt het rapport."

Yaroslav Stetsko, de onderbevelhebber van Bandera, hekelde het marxisme als een “praktijk van het Moskoviet-Aziatische volk met Joodse hulp, en dat Moskou en de Joden de dragers zijn van de internationale ideeën van de bolsjewieken.” Zijn virulente antisemitisme was geen probleem voor de CIA of de Amerikaanse regering.

Gerald Sussman schreef voor CovertAction Magazine het volgende:
"De OUN, in het bijzonder de factie onder leiding van Stepan Bandera en zijn onderbevelhebber, Yaroslav Stetsko, OUN-B, was een gewelddadige antisemitische, anticommunistische en anti-Russische organisatie die samenwerkte met de nazi-bezetting en actief deelnam aan de slachting van miljoenen Polen, Oekraïense joden en etnisch Russische en Oekraïense communisten in de regio. Desalniettemin behandelde The Washington Post Stetsko als een nationale held, een 'eenzame patriot'."



De CIA was natuurlijk niet bijzonder geïnteresseerd in het verheffen van de ultranationalisten van Oekraïne (dat zou veel later gebeuren, tijdens de georkestreerde Maidan-coup van 2014). In plaats daarvan waren ze geïnteresseerd in het uitbuiten van in Oekraïne aanwezige (neo)nazi's om de Sovjet-Unie te ondermijnen (een akelige mislukking).

Het is geen geheim dat de CIA na de Tweede Wereldoorlog de Nazi Gehlen-organisatie heeft gerekruteerd. In de gefabriceerde Koude Oorlog maakte het feit dat veel nazi's clandestien door en naar Amerika werden gehaald, onder de naam Operatie Paperclip, serieuze oorlogsmisdadigers waren, geen verschil voor de CIA. Martin A. Lee schrijft in Foreign Policy in Focus het volgende:
"Uit de CIA-rapporten blijkt dat Amerikaanse functionarissen wisten dat ze talloze veteranen van het Derde Rijk subsidieerden die vreselijke misdaden tegen de menselijkheid hadden begaan, maar deze gruweldaden werden voor lief genomen toen de anticommunistische kruistocht zijn eigen momentum kreeg. Voor nazi's die anders van oorlogsmisdaden zouden zijn beschuldigd, konden ze door zich aan te melden bij de Amerikaanse inlichtingendienst een gevangenisstraf vermijden."

Hetzelfde kan gezegd worden van de activiteiten van de CIA en Amerikaanse regering in Oekraïne. De erfgenamen van de genocidale religie van Stepan Bandera - massamoord, marteling, etnische zuivering - werden kunstmatig verheven tot machts- en invloedsposities door middel van een door de Amerikanen gefinancierde en georganiseerde staatsgreep.

De NSS heeft een eindeloze Koude Oorlog nodig. Het maakt niet uit dat Rusland allang niet meer communistisch is. Rusland en China zijn eeuwige vijanden van autoritarisme op basis van regels. Generaal Miley heeft in de bovenstaande video verklaard dat de proxy-oorlog in Oekraïne essentieel is, anders zal de NSS wankelen en vallen, wat natuurlijk klinkklare onzin is.

Vandaag de dag hullen de westerse mainstream media ten aanzien van fascisme en nazisme in Oekraïne zich in angstvallig stilzwijgen. Ironisch genoeg was het de Oekraïense Kiev Post, die een zorgvuldig gedocumenteerde studie publiceerde over een neonazistisch zomertrainingskamp voor jonge kinderen (link hier uit het internet-archief).


In de New York Times of enig ander oorlogspropaganda-medium zal niet worden gemeld dat de neoliberale orde snel afbrokkelt en dat haar ‘vijanden’ hun eigen financiële en transactiestructuren opbouwen buiten de corrupte invloed van de westerse ‘internationale orde’, een orde die psychopaten vertroetelt en uitbuit in haar tot mislukken gedoemde poging om haar parasitaire en gewelddadige systeem van overheersing overeind te houden.

De verheven morele principes waar het Westen vaak aanspraak op maakt, in zijn schijnheilige poging om zichzelf als moreel superieur aan hun tegenstanders te profileren, blijken niet heilig. Ze zijn extreem kneedbaar, afhankelijk van de huidige doelen en doelstellingen van het Westen, zoals blijkt uit het huidige geval van hun steun aan neonazistische troepen. De Russische invasie van Oekraïne dreigde echter het westen te ontmaskeren vanwege zijn morele decadentie. Om deze hachelijke situatie te vermijden, verdoezelen de Verenigde Staten en de NAVO hun ongelimiteerde steun aan Oekraïne met haar neonazi's, terwijl ze tegelijkertijd een propagandablitzkrieg hebben opgestart, het internet hebben overspoeld met (gefabriceerde) aangrijpende beelden van conflicten en de Oekraïense leiders op de zich ontvouwende crisis verheerlijken.

De Russische invasie van Oekraïne verdient zonder twijfel de sterkste veroordeling, maar dat ontslaat het Westen niet van het afwijzen van een ideologie die verantwoordelijk was voor het storten van de wereld in een oorlog, meer dan 8 decennia geleden.







[Alle links, bronnen, documenten en meer informatie uitsluitend voor abonnee's]



[31 oktober 2022]

 

Afdrukken Doorsturen