Onderzoeksjournalist meent daders NordStream-sabotage
te kennen
De Amerikaanse onderzoeksjournalist Seymour Hersh heeft in een
exclusief artikel in detail onthuld hoe de VS de ontploffing van Nord
Stream hebben voorbereid en uitgevoerd. We zoomen in op zijn artikel.
Het was eigenlijk slechts een kwestie van tijd. Alle aanwijzingen van
de daders van de ontploffing van de Nord Stream 1 en 2
Oostzee-pijpleidingen waren vanaf het begin vrij duidelijk - alleen de
VS hadden zowel een duidelijk motief als de middelen voor zo'n "oorlogsdaad".
Immers: indien de Biden-regering en de CIA het Amerikaans Congres
hebben omzeild om Nordstream 2 op te blazen, kan dat niet anders
worden gekwalificeerd als een oorlogsdaad! Dan proberen ze de Russen
de schuld te geven, omdat ze denken dat het Amerikaanse publiek zo
stom is. Sindsdien heerst er echter een loodzware stilte, zowel in de
politiek als in de mainstream media aan beide zijden van de
Atlantische Oceaan.
Nu heeft de bekende onderzoeksjournalist Seymour Hersh de stilte
verbroken en een sensationeel verslag geschreven waarin hij niet
alleen de VS maar ook Noorwegen de schuld geeft van de aanval. Hersh
put uit inzichten waar wij in eerdere artikelen ook al heel vroeg over
schreven (echter door ons niet over de actieve betrokkenheid van
Noorwegen). Hersh is niet zomaar iemand - hij is waarschijnlijk de
meest gerenommeerde onderzoeksjournalist van allemaal.
Een journalistieke legende, die heeft
geholpen bij het blootleggen van de
meeste schandalen van de Amerikaanse
regering sinds de oorlog in Vietnam. Hij
werd al wereldberoemd toen hij in 1969
oorlogsmisdaden aan het licht bracht die
door het Amerikaanse leger waren
gepleegd tijdens de oorlog in Vietnam.
In 2004 publiceerde hij over het
martelschandaal van het Amerikaanse
leger in de Abu Ghraib-gevangenis in
Irak tijdens de Derde Golfoorlog. Hij
was de eerste die het waargebeurde
verhaal publiceerde over de moord op Bin
Laden. De lijst van zijn onthullingen is
ongelooflijk lang.Natuurlijk sloot hij
er geen vriendschap mee, maar hij
schijnt het als een sport te zien, want
hij zei ooit: "Er is nog nooit een
president geweest die mij aardig vond.
Ik beschouw het als een compliment".
Dat zal dan ook wel gaan gelden voor
president Biden, want Hersh heeft een
lang artikel gepubliceerd waarin hij
bericht hoe de regering Biden zich sinds
2021 heeft voorbereid om Nord Stream op
te blazen en hoe deze daad van
staatsterrorisme werd uitgevoerd. Met
deze korte inleiding over Hersh willen
we benadrukken dat onthullingen door hem
serieus moeten worden genomen. Hetzelfde
geldt voor zijn artikel over de Nord
Stream-ontploffing.
NordStream
Vorig jaar juni, als onderdeel van een veelbesproken
NAVO-zomeroefening genaamd BALTOPS 22, plaatsten marineduikers de op
afstand geactiveerde explosieven, die drie maanden later drie van de
vier Nord Stream-pijpleidingen vernietigden. Dat schhrijft de
onderzoeksjournalist op basis van een bron met directe kennis van het
missieplan. Twee van de pijpleidingen, bekend als Nord Stream 1,
leveren al meer dan tien jaar goedkoop Russisch aardgas aan Duitsland
en een groot deel van West-Europa. Een tweede paar pijpleidingen,
genaamd Nord Stream 2, was al aangelegd maar nog niet operationeel.
Het besluit van Biden om de pijpleidingen te saboteren kwam na meer
dan negen maanden van topgeheime debatten binnen de nationale
veiligheidsgemeenschap in Washington over de beste manier om dat doel
te bereiken. De vraag was meestal niet of de missie uitgevoerd moest
worden, maar hoe die uitgevoerd kon worden zonder dat duidelijk zou
worden wie daarvoor verantwoordelijk was.
President Biden en zijn team voor buitenlands beleid - nationale
veiligheidsadviseur Jake Sullivan, staatssecretaris Tony Blinken en
Victoria Nuland, de staatssecretaris voor politieke zaken - hadden
zich hardop en duidelijk uitgesproken tegen de twee pijpleidingen die
uit twee verschillende havens in het noordoosten van Rusland begon en
uitkwamen bij het Deense eiland Bornholm, voordat het in
Noord-Duitsland eindigde. De directe route, waarbij doorvoer door
Oekraïne werd vermeden, was een zegen voor de Duitse economie, die
genoot van een overvloed aan goedkoop Russisch aardgas - genoeg om
zijn fabrieken te laten draaien en zijn huizen te verwarmen, terwijl
Duitse distributiebedrijven die overschotten gebruikten, met winst gas
konden verkopen in heel West-Europa. Acties die zouden kunnen worden
herleid tot de regering zouden in strijd zijn met de toezeggingen van
de VS om directe conflicten met Rusland tot een minimum te beperken.
Geheimhouding was essentieel.
De weerstand van de Amerikanen tegen NordStream
Van het begin af aan werd Nord Stream 1 door Washington en zijn anti-Russische
NAVO-bondgenoten gezien als een bedreiging voor de westerse dominantie.
De houdstermaatschappij erachter, Nord Stream AG, werd in 2005 in
Zwitserland opgericht in samenwerking met Gazprom. Gazprom is een
beursgenoteerd Russisch bedrijf dat enorme winsten genereert voor zijn
aandeelhouders en wordt geregeerd door oligarchen waarvan bekend is
dat ze in de ban van Poetin zijn. Gazprom controleerde 51% van het
bedrijf, terwijl vier Europese energiebedrijven - één in Frankrijk,
één in Nederland en twee in Duitsland - de resterende 49% van de
aandelen deelden en het recht hadden om het goedkope aardgas
stroomafwaarts te verkopen aan lokale distributeurs in Duitsland en
West-Europa. De winst van Gazprom werd gedeeld met de Russische
regering, en de gas- en olie-inkomsten van de staat zouden in sommige
jaren naar schatting tot 45% van het jaarlijkse budget van Rusland
uitmaken.
De Amerikaanse politieke angsten waren reëel: Poetin zou nu beschikken
over een extra en broodnodige grote inkomstenstroom, en Duitsland en
de rest van West-Europa zouden afhankelijk worden van goedkoop door
Rusland geleverd aardgas – terwijl Europa's afhankelijkheid van
Amerika afnam. In feite is dat precies wat er is gebeurd. Veel
Duitsers zagen Nord Stream 1 als onderdeel van de bevrijding onder het
mom van de beroemde Ostpolitik van voormalig bondskanselier Willy
Brandt, die het naoorlogse Duitsland in staat had gesteld zichzelf en
andere Europese naties die in de Tweede Wereldoorlog waren verwoest
weer op te bouwen door onder meer goedkoop Russisch gas te kopen en te
zorgen voor een bloeiende West-Europese markt.
Nord Stream 1 was volgens de NAVO en Washington al gevaarlijk genoeg,
maar Nord Stream 2, waarvan de bouw in september 2021 voltooid was,
zou, als de Duitse toezichthouders akkoord zouden gaan, de hoeveelheid
goedkoop gas die beschikbaar was voor Duitsland en West-Europa
verdubbelen. De tweede pijpleiding zou ook voldoende gas leveren voor
meer dan 50% van het jaarlijkse Duitse verbruik. De spanningen tussen
Rusland en de NAVO escaleerden gestaag, geholpen door het agressieve
buitenlandse beleid van de regering-Biden.
Het verzet tegen Nord Stream 2 laaide op aan de vooravond van de
inauguratie van Biden in januari 2021, toen Republikeinen in de
Amerikaanse Senaat, geleid door Ted Cruz uit Texas, tijdens de
hoorzitting toen Blinken als staatssecretaris werd bevestigd,
herhaaldelijk de politieke dreiging van goedkoop Russisch aardgas aan
de orde stelden. Tegen die tijd had een verenigde senaat met succes
wetgeving aangenomen die, zei Cruz tegen Blinken, "[de pijplijn] in
zijn loop stopte". De Duitse regering, destijds geleid door Angela
Merkel, oefende enorme politieke en economische druk uit om de tweede
pijpleiding operationeel te krijgen.
Zou Biden het opnemen tegen de Duitsers? Blinken zei ja, maar voegde
eraan toe dat hij de standpunten van de nieuwe president niet in
detail had besproken. "Ik ken zijn vaste overtuiging dat Nord Stream 2
een slecht idee is", zei hij. "Ik weet dat hij wil dat we alle
middelen gebruiken die tot onze beschikking staan om onze vrienden
en partners, inclusief Duitsland, ervan te overtuigen het project niet
door te laten gaan."
Een paar maanden later, toen de aanleg van de tweede pijpleiding bijna
voltooid was, gaf Biden toe. In mei vorig jaar zag de Amerikaanse
regering af van de sancties tegen Nord Stream AG in een verbluffende
ommekeer, waarbij een ambtenaar van het ministerie van Buitenlandse
Zaken toegaf dat het proberen om de pijplijn te stoppen door middel
van sancties en diplomatie "altijd nutteloos is geweest". Achter de
schermen zouden regeringsfunctionarissen naar verluidt de Oekraïense
president Volodymyr Zelensky, die toen werd bedreigd door een
mogelijke Russische invasie, aansporen om de stap niet te bekritiseren.
Dit had onmiddellijke gevolgen. Republikeinen in de Senaat, geleid
door Cruz, kondigden een onmiddellijke blokkade aan van alle door
Biden genomineerde kandidaten voor het buitenlands beleid en
vertraagden de goedkeuring van de jaarlijkse defensiewet tot ver in de
herfst. Politico noemde Biden's ommezwaai op de tweede Russische
pijpleiding later "de enige beslissing die Biden's agenda in gevaar
heeft gebracht, misschien wel meer dan de chaotische militaire
terugtrekking uit Afghanistan." De regering kwam in de problemen,
ondanks een crisispauze midden november 2021 toen de Duitse
energietoezichthouders de goedkeuring voor de tweede Nord Stream-pijpleiding
opschortten. De aardgasprijzen stegen in enkele dagen tijd met 8%,
omdat in Duitsland en Europa de vrees groeide dat de opschorting van
de pijpleiding en de toenemende kans op oorlog tussen Rusland en
Oekraïne zouden resulteren in een zeer ongewenste koude winter.
Het was in Washington niet duidelijk waar Olaf Scholz, de nieuw
aangestelde Duitse bondskanselier, stond. Maanden eerder, na de val
van Afghanistan, had Scholz publiekelijk de oproep van de Franse
president Emmanuel Macron voor een onafhankelijker Europees
buitenlands beleid gesteund in een toespraak in Praag - een duidelijke
indicatie dat men minder op Washington en zijn grillige acties moest
vertrouwen. Ondertussen namen de Russische troepenopbouw gestaag en
dreigend toe aan de grenzen van Oekraïne, en eind december waren meer
dan 100.000 troepen in staat om aan te vallen vanuit Wit-Rusland en de
Krim. De bezorgdheid groeide in Washington, en Blinken schatte dat die
kracht "in korte tijd zou kunnen worden verdubbeld".
De aandacht van de Amerikaanse regering was opnieuw gericht op Nord
Stream. Zolang Europa afhankelijk bleef van pijpleidingen voor
goedkoop aardgas, vreesde Washington dat landen als Duitsland
terughoudend zouden zijn om Oekraïne het geld en de wapens te geven
die nodig zijn om Rusland te verslaan. Op dat turbulente moment huurde
Biden Jake Sullivan in om een interagency-groep samen te
stellen om met een plan te komen. Daarover zometeen meer.
Het onderzoek van Seymour Hersh
Het artikel van de Pulizer Prize-winnaar Seymour Hersh
dat de VS en Noorwegen de Nord Stream-pijpleidingen in de Oostzee hebben opgeblazen
haalde zelfs de Britse Times. Maar de meeste mainstream media -
ook in ons land - hullen zich in stilzwijgen. "VS bombardeerden Nord
Stream-gaspijpleidingen, beweert onderzoeksjournalist Seymour Hersh",
schrijft The Times. Blijkbaar
neemt de Britse krant een artikel over het verslag op omdat het het
Verenigd Koninkrijk vrij pleit, waar eerst Poetin de beschuldigende
vinger naar wees). Maar zelfs de “Guardian” durft het niet aan en laat
voor de zekerheid het explosieve onderwerp weg.
In de Nederlandse mainstream media heerst een oorverdovende stilte -
alleen
GeenStijl
zette het prominent op haar homepage
en
De Telegraaf plaatst een
artikel terwijl het Hersh' reputatie ("omstreden journalist") meteen
in twijfel trekt. Het verslag dat
Hersh
op zijn blog publiceert klinkt
plausibel en komt in grote lijnen overeen met onze eerdere artikelen
over dit onderwerp. En wat het buitenland betreft: ook de Duitse media
doen er het zwijgen toe, terwijl die bijzonder geïnteresseerd zouden
moeten zijn, de pijplijn was tenslotte een Duits-Russisch project!
Blijkbaar is men bang dat de onthullingen het Duitse publiek mogelijk
van streek zullen maken en de federale bondsregering in de problemen
zullen brengen. De Amerikaanse regering
heeft natuurlijk alles ontkend,
maar zelfs dat brengen de meeste mainstream media niet eens ter sprake
- voorzichtigheid of zelfcensuur?
Naast de bewering dat de Verenigde Staten samen met Noorwegen de
aanslag hebben gepleegd, is één ding bijzonder pikant: het zijn vooral
de Verenigde Staten en Noorwegen die massaal hebben geprofiteerd van
het opblazen van de pijpleiding. Noorwegen is nu zelfs de grootste
gasleverancier van Duitsland!
Eind januari dit jaar heeft de Amerikaanse senator Cruz aan Victoria
Nuland tijdens een zitting van de Senaatscommissie voor Buitenlandse
Zaken gevraagd of de sancties die hij vóór de Russische aanval tegen
Nord Stream 2 had voorgesteld, de Russische aanval op Oekraïne zouden
hebben voorkómen. Zowel de Oekraïense president Volodymyr Zelenskyy
als de Poolse regering hadden hem dit in januari 2022 gesignaleerd.
Nuland zei dat ze gelooft dat het vroege einde van Nord Stream 2 "Poetin
niet zou hebben tegengehouden": "Ik denk niet dat we deze oorlog
hadden kunnen voorkómen als de Europeanen sneller hadden gehandeld op
Nord Stream 2 - hoewel ik denk dat ik dat ook had gewild. Maar het was
belangrijk dat "op de dag dat de oorlog begon, de Duitsers de
pijpleiding stopte". Ook toen al signaleerden media dat "de openlijke
vreugde van de Amerikaanse onderminister van Buitenlandse Zaken Nuland
over de terroristische aanslag onthullend was."
De Amerikaanse veiligheidsadviseur Sullivan zou de leiding hebben
gehad bij het beramen van de aanslag - inderdaad: de man met wie EU-baas
Von der Leyen haar sancties besprak. Net als bij de strafmaatregelen
tegen Rusland zou de planning voor de aanval al weken vóór de oorlog
in Oekraïne zijn begonnen. Als dat waar is, dan kan de bewering dat de
oorlog heeft geleid tot deze aanval op de infrastructuur van Europa
van tafel.
Von der Leyen en sancties tegen Rusland
De connectie Von der Leyen - Sullivan blijkt o.a. uit een verslag van
Politico, toepasselijk getiteld Europe's American president: The paradox of
Ursula von der Leyen. Het gaat uitgebreid in op de
transatlantische coördinatie voor de oorlog. We lezen o.a. "In
november 2021 bracht Von der Leyen haar eerste bezoek aan het Witte
Huis. Onder degenen die die middag in het Oval Office bijeenkwamen,
waren Bidens nationale veiligheidsadviseur Jake Sullivan, toen
plaatsvervangend nationaal veiligheidsadviseur voor internationale
economie Daleep Singh, en Amanda Sloat, senior directeur voor Europa
bij de Nationale Veiligheidsraad."
Het begon allemaal in november 2021, vier maanden voordat de oorlog
begon, in het Witte Huis in Washington - en niet in de EU-Commissie in
Brussel. Naast Sullivan en Singh zou ook de kabinetschef van Von der
Leyen, Björn Seibert, een sleutelrol moeten spelen.
Afgesproken was dat er regelmatig overleg zou plaatsvinden. CIA-baas
Bill Burns reisde af naar Brussel en de bekende staatssecretaris van
Politieke Zaken, Victoria "Fuck the EU" Nuland, hield de
Europese Commissie bezig met een wekelijkse videoconferentie. Aan
EU-zijde was Seibert de belangrijkste persoon. "We hadden een enorme
mate van convergentie over de hele linie", zei een hoge ambtenaar.
Geen wonder, de man is transatlantisch en heeft Von der Leyen al
geadviseerd bij het Duitse federale ministerie van Defensie!
Opmerkelijk is het niet dat het hoofd van de commissie haar afspraken
met Washington in haar eentje uitvoerde, zonder regelmatig overleg met
Berlijn of Parijs. Samen werkten ze een pakket aan sancties uit dat
tot het einde geheim werd gehouden. Von der Leyen houdt wel van
incestueuze verhoudingen, zonder andere betrokkenen te informeren (neem
alleen maar de aanschaf van de Pfizer-"vaccins" en haar relatie met de
topman van dat bedrijf. Een Einzelgänger zouden de Duitsers zeggen,
wij vinden haar eerder een blindganger dat haar weg zoekt in een
mijnenveld - het wachten is op de explosie.
Het wordt in ieder geval allemaal levendig in beeld gebracht door
“Politico”. Dit is echter niet de enige bron die aantoont dat de
sancties tegen Rusland geenszins een reactie op de oorlog waren - en
hoe vastberaden de VS waren om de EU de economische oorlog in te duwen.
Wie op het internet wat onderzoek doet zal zien dat Sullivan en
Seibert elkaar lang voor het begin van de oorlog hebben ontmoet. De
twee ontmoetten elkaar bijvoorbeeld in september 2021 in het Witte
Huis, zo
blijkt uit dit bericht. Zelfs
toen was Rusland (voor de Amerikanen) een probleem.
Op 12 februari, twee weken voor het uitbreken van de oorlog, bespraken
ze al sancties tegen Rusland, hulp aan Oekraïne en het energiebeleid.
Zelfs toen werden de Amerikaanse leveringen van LNG aan Europa
besproken - onder de titel "EU-US
Strategic Partnership on Energy Security".
Blijkbaar waren Sullivan en Seibert het erover eens dat de EU zich zou
loskoppelen van gasleveringen uit Rusland en afhankelijk zou zijn van
Amerikaanse hulp. Let wel - dat was weken vóór het begin van de oorlog!
De "energieoorlog" begon vroeg - in Washington!
Interessant is ook de informatie die te vinden is over de inmiddels "gepensioneerde"
sanctie-expert Singh. Blijkbaar was hij specifiek op zoek naar de
zwakke punten van de Russische economie - en probeerde hij de winst
van de VS te optimaliseren. Meer daarover werd verhaald in de
Amerikaanse “New
Yorker”.
Begin februari vorig jaar was er een interview over het bezoek van
kanselier Scholz aan het Witte Huis. Zelfs toen - drie weken vóór het
begin van de oorlog - onthulde hij enkele details van de sancties
waartoe later door de EU werd besloten. Het einde van Nord Stream 2
was ook een probleem...
In april vorig jaar erkende Singh dat de VS "privé"-besprekingen met
de EU voerden om hen over te halen Rusland een olie-, kolen- en
gasembargo op te leggen. Kort daarna kwam Von der Leyen met haar 'Repower
EU'-plan, dat precies hetzelfde doel nastreeft, echter door de
Europese Commissie vermomd als 'onafhankelijkheid'.
Op een Atlantic Bridge-evenement in Frankfurt legde Singh vervolgens
eind september vorig jaar uit dat de Verenigde Staten zich ook
voorbereidden op sancties tegen China. "Er is geen land te groot om
sancties op te leggen", zei hij. "Ik weet zeker dat er aan beide
kanten actief wordt gepland". Rusland was blijkbaar slechts een
opmaat, China is de volgende die aan de beurt is.
Inmiddels is duidelijk dat de VS een handelsoorlog tegen China zijn
begonnen. Het richtte zich in eerste instantie op de chipproductie,
waar van Nedrlandse zijde onze "useful idiot" zich voor het karretje
van Biden liet spannen. Maar ook de EU laat zich niet onbetuigd.
Brussel en Berlijn willen hun afhankelijkheid van China verminderen om
voorbereid te zijn op een mogelijke escalatie - waarvan het niet de
vraag is òf die komt maar wannéér die komt. De Europese Commissie past
zich zo aan de Amerikaanse strategie aan in plaats van er duidelijk
afstand van te nemen, zoals dat in het belang van de burgers van de EU
zou moeten zijn. De hysterische verhalen over de "spionageballon" van
China zijn hiertoe een "passend" westers instrument om het grote
publiek alvast voor te bereiden voor ontwikkelingen op het geopoltieke
wereldtoneel waarvan je als je een beetje goed nadenkt wéét dat dat
niet goed zal aflopen.
Hoe Amerika de Nord Stream-pijpleidingen opblies -
het tijdpad
In december 2021, twee maanden voordat de eerste Russische tanks
Oekraïne binnenrolden, belegde Jake Sullivan (over wie we het zojuist
hadden) een vergadering van de nieuw gevormde werkgroep – mannen en
vrouwen van de stafchefs, de CIA, het ministerie van Buitenlandse
Zaken en het ministerie van Financiën – en vroeg om aanbevelingen over
hoe te reageren op de naderende invasie van Poetin.
Het was de eerste in een reeks uiterst geheime bijeenkomsten in een
beveiligde ruimte op de bovenste verdieping van het Old Executive
Office Building, dat grenst aan het Witte Huis en waar ook de
Foreign Intelligence Advisory Board (PFIAB) van de president was
gevestigd. Er was het gebruikelijke heen en weer gepraat, wat
uiteindelijk leidde tot een cruciale inleidende vraag: zou de
aanbeveling die de groep aan de president deed omkeerbaar zijn - zoals
een nieuwe reeks van sancties en deviezencontroles - of onomkeerbare
acties die niet ongedaan konden worden gemaakt?
Volgens Hersh' bron met directe kennis van het proces werd het de
deelnemers duidelijk dat Sullivan voor ogen had dat de groep een plan
zou bedenken voor de vernietiging van de twee Nord Stream-pijpleidingen
- en dat hij voldeed aan de wensen van de president. In daaropvolgende
sessies bespraken de deelnemers opties voor een aanval. De marine
stelde voor een nieuw in gebruik genomen onderzeeër te gebruiken om de
pijpleiding rechtstreeks aan te vallen. De luchtmacht besprak het
laten vallen van vertraagde ontstekingsbommen die op afstand tot
ontploffing konden worden gebracht. De CIA was van mening dat de
aanval in ieder geval verborgen moest zijn. Alle betrokkenen wisten
wat er op het spel stond. "Dit is geen kinderspel", aldus de bron. Als
de aanval zou kunnen worden herleid tot de Verenigde Staten, "zou het
een 'Act of War' zijn" - een oorlogsverklaring.
De interagency-groep was aanvankelijk sceptisch over het enthousiasme
van de CIA voor een geheime diepzeeaanval. Er waren te veel
onbeantwoorde vragen. De wateren van de Oostzee werden intensief
gepatrouilleerd door de Russische marine en er waren geen
olieplatforms die gebruikt konden worden als dekking voor een
duikoperatie. Zouden de duikers naar Estland moeten gaan, net over de
grens bij de Russische aardgaslaadkades, om te trainen voor de missie?
Tijdens "al deze planningen", zei de bron, "zeiden sommige CIA- en
State Department-functionarissen: Doe dit niet. Het is stom en zal een
politieke nachtmerrie worden als het uitkomt.'"
Toch rapporteerde de CIA-taskforce begin 2022 aan de interagency-groep
van Sullivan: "We hebben een manier om de pijpleidingen op te blazen."
Wat toen gebeurde was verbluffend. Op 7 februari, minder dan drie
weken voor de schijnbaar onvermijdelijke Russische invasie van
Oekraïne, ontmoette Biden in zijn kantoor in het Witte Huis de Duitse
bondskanselier Olaf Scholz, die na enige aarzeling nu resoluut aan de
kant van de Amerikanen stond. Op de persconferentie die volgde, zei
Biden uitdagend: “Als Rusland binnenvalt… zal er geen Nord Stream 2
meer zijn. We maken er een einde aan.”
Twintig dagen eerder bracht de Amerikaanse staatssecretaris Nuland in
wezen dezelfde boodschap over tijdens een briefing van het ministerie
van Buitenlandse Zaken, waarover niet in de pers werd bericht. "Ik wil
vandaag heel duidelijk tegen u zijn", antwoordde ze op een vraag. "Als
Rusland Oekraïne binnenvalt, zal Nord Stream 2 op geen enkele manier
vooruitgang boeken."
Verschillende mensen die betrokken waren bij het plannen van de
pijpleiding hadden hun ongenoegen uitgesproken over wat volgens hen
indirecte verwijzingen naar de aanval zijn. "Het was alsof we een
atoombom in Tokio op de grond legden en de Japanners vertelden dat we
hem tot ontploffing zouden brengen", aldus de bron. "Het plan was dat
de opties na de invasie zouden worden uitgevoerd en niet publiekelijk
zouden worden aangekondigd. Biden snapte het gewoon niet of negeerde
het.”
De onbezonnen opmerkingen van Biden en Nuland kan sommige planners
hebben gefrustreerd. Maar ze creëerde ook een kans. Volgens de bron
waren enkele hoge CIA-functionarissen van mening dat het opblazen van
de pijpleiding "niet langer als een geheime optie kon worden beschouwd,
omdat de president zojuist had aangekondigd dat we wisten hoe we het
moesten doen".
Het plan om Nord Stream 1 en 2 op te blazen werd plotseling
gedegradeerd van een geheime operatie waarvoor een briefing van het
Congres nodig was tot een uiterst geheime inlichtingenoperatie met
Amerikaanse militaire steun. "Volgens de wet", zei de bron, “was er
niet langer een wettelijke verplichting om het Congres op de hoogte te
stellen van de operatie. Het enige wat ze nu moesten doen, was het
gewoon doen - maar het moest nog steeds geheim blijven. De Russen
hebben een uitstekende bewaking van de Oostzee”.
De leden van de werkgroep hadden geen direct contact met het Witte
Huis en wilden graag weten of de president meende wat hij had gezegd
en of de missie nu werd goedgekeurd. De bron herinnerde zich: "Bill
Burns kwam terug en zei: 'Doe het'".
Hoe Amerika de Nord Stream-pijpleidingen opblies -
Noorwegen schiet te hulp
Vervolgens kwam Noorwegen in beeld. Het land was een van de eersten
die het NAVO-verdrag ondertekende in 1949, in de vroege dagen van de
Koude Oorlog. Tegenwoordig is NAVO-opperbevelhebber en
ijzervreter-op-afstand Jens Stoltenberg een fervent anticommunist. Hij
was acht jaar premier van Noorwegen voordat hij in 2014 met
Amerikaanse steun naar zijn hogere NAVO-post verhuisde. Hij was een
hardliner op het gebied van Poetin en Rusland en werkte sinds de
oorlog in Vietnam samen met de Amerikaanse inlichtingendienst.
Sindsdien geniet hij het volste vertrouwen. "Hij is de handschoen die
op de Amerikaanse hand past", aldus de bron. Een supermarionet!
De planners wisten dat ze naar Noorwegen moesten gaan. "Ze haatten de
Russen en de Noorse marine zat vol met uitstekende zeelieden en
duikers met generaties ervaring in zeer winstgevende diepzee-olie- en
gasexploratie", aldus de bron. Ze konden ook worden vertrouwd om de
missie geheim te houden. (Misschien hadden de Noren ook andere
belangen. Het vernietigen van Nord Stream - als de Amerikanen erin
zouden slagen - zou Noorwegen in staat stellen veel meer van zijn
eigen aardgas aan Europa te verkopen.)
In maart vorig jaar vlogen enkele leden van het team naar Noorwegen
voor een ontmoeting met de Noorse inlichtingendienst en de marine. Eén
van de belangrijkste vragen was waar precies in de Oostzee de beste
plek was om de explosieven te plaatsen. Nord Stream 1 en 2, elk met
twee pijpleidingen, waren grotendeels slechts anderhalve kilometer van
elkaar verwijderd op weg naar de haven van Greifswald in het uiterste
noordoosten van Duitsland.
De Noorse marine vond snel de juiste plek in de ondiepe wateren van de
Oostzee, op slechts enkele kilometers van het Deense eiland Bornholm.
De pijpleidingen liepen meer dan anderhalve kilometer uit elkaar langs
een zeebodem van slechts 80 meter diep. Dat zou binnen het bereik zijn
van de duikers, die vanuit een Noorse mijnenjager van de Alta-klasse
zouden duiken met een mengsel van zuurstof, stikstof en helium uit hun
tanks en C4-ladingen zouden bevestigen aan de vier pijpleidingen, die
bedekt zijn met betonnen afdekkingen. Het zou vervelend, tijdrovend en
gevaarlijk werk zijn, maar de wateren rond Bornholm hadden nog een
ander voordeel: er waren geen grote getijdenstromen die het duiken
veel moeilijker maakten. Na enig onderzoek waren de Amerikanen het
daarmee eens.
"De beste duikers met diepduikkwalificaties vormen een hechte
gemeenschap, en alleen de allerbeste werden gerekruteerd voor de
opdracht en verteld dat ze zich moesten voorbereiden op een oproep
voor de CIA in Washington", aldus de bron. De Noren en Amerikanen
hadden een locatie en de agenten, maar er was nog een andere zorg:
elke ongebruikelijke activiteit onder water in de wateren bij Bornholm
kon de aandacht trekken van de Zweedse of Deense marine, die erover
zou kunnen rapporteren.
Denemarken was ook een van de oorspronkelijke NAVO-ondertekenaars en
stond in inlichtingenkringen bekend om zijn speciale relatie met het
Verenigd Koninkrijk. Zweden had het NAVO-lidmaatschap aangevraagd en
toonde grote vaardigheid in het beheer van zijn akoestische en
magnetische onderwatersensorsystemen, die het met succes gebruikte om
Russische onderzeeërs op te sporen, die af en toe in de afgelegen
wateren van de Zweedse archipel verschenen en naar de oppervlakte
werden gedwongen.
De Noren drongen er samen met de Amerikanen op aan dat enkele hoge
functionarissen in Denemarken en Zweden in algemene termen zouden
worden ingelicht over mogelijke duikactiviteiten in het gebied.
Hierdoor kon iemand hogerop tussenbeide komen en een rapport buiten de
commandostructuur houden, waardoor de pijplijnoperatie werd geïsoleerd.
"Wat hen werd verteld en wat ze wisten, was opzettelijk anders", zei
de bron (de Noorse ambassade, die werd gevraagd commentaar te geven op
Hersch' verhaal, reageerde niet).
De Noren waren de sleutel tot het overwinnen van andere hindernissen.
Het was bekend dat de Russische marine over bewakingstechnologie
beschikt die in staat was om onderwatermijnen te detecteren en te
activeren. De Amerikaanse explosieven moesten worden gecamoufleerd,
zodat ze zouden verschijnen als onderdeel van de natuurlijke
achtergrond van het Russische systeem - dat een aanpassing aan het
specifieke zoutgehalte van het water vereiste. De Noren hadden een
oplossing. De afgelopen 21 jaar is de Amerikaanse Zesde Vloot, waarvan
het vlaggenschip is gestationeerd in Gaeta, Italië, ten zuiden van
Rome, elk jaar in juni gastheer van een grote NAVO-oefening in de
Oostzee, waarbij talloze geallieerde schepen uit de hele regio worden
ingezet. De huidige oefening, gepland voor juni vorig jaar, zou Baltic
Operations 22 of BALTOPS 22 heten. De Noren suggereerden dat dit de
ideale camouflage was voor het leggen van de mijnen.
De Amerikanen droegen een cruciaal element bij: ze overtuigden de
planners van de Zesde Vloot om een onderzoeks- en
ontwikkelingsoefening in het programma op te nemen. Bij de door de
marine aangekondigde oefening was de Zesde Vloot betrokken in
samenwerking met de "Research and Warfare Centers" van de
marine. De oefening, gepland voor de kust van het eiland Bornholm, zou
NAVO-duikteams mijnen laten leggen, terwijl concurrerende teams de
nieuwste onderwatertechnologie zouden gebruiken om de mijnen te vinden
en te vernietigen.
Hoe Amerika de Nord Stream-pijpleidingen opblies -
de dekmantel
Dit was zowel een nuttige oefening als een sluwe dekmantel. De duikers
zouden hun werk doen en de C4-springstoffen zouden tegen het einde van
BALTOPS22 van kracht zijn, met een timer van 48 uur. Alle Amerikanen
en Noren zouden bij de eerste explosie allang verdwenen zijn.
De dagen waren aan het aftellen. "De klok tikte door en we waren dicht
bij het voltooien van de missie", zei de bron. Maar toen veranderde
Washington van gedachten. De bommen zouden nog steeds worden geplaatst
tijdens BALTOPS, maar het Witte Huis vreesde dat een periode van twee
dagen voor hun ontploffing te dicht bij het einde van de oefening zou
komen, en zou het duidelijk zijn dat Amerika erbij betrokken was. In
plaats daarvan had het Witte Huis een nieuw verzoek: "Kunnen de
jongens ter plaatse iets bedenken om later op commando de
pijpleidingen op te blazen?" De Amerikanen die in Noorwegen gelegerd
waren begonnen plichtsgetrouw aan het nieuwe probleem: de ontploffing
op afstand van het C4-explosief op bevel van Biden. De taak was veel
veeleisender dan in Washington werd gedacht. Het team in Noorwegen kon
niet weten wanneer de president op de knop zou drukken. Zou het binnen
een paar weken zijn, een aantal maanden, een half jaar of langer?
De C4-explosieven die aan de pijpleidingen waren bevestigd, zouden
worden geactiveerd door een sonarboei die op korte termijn uit een
vliegtuig zou vallen, maar de procedure vereiste de meest geavanceerde
signaalverwerkingstechnologie. Eenmaal op hun plaats konden de
tijdvertragingsapparaten die aan elk van de vier pijpleidingen waren
bevestigd, onbedoeld worden geactiveerd door de complexe mix van
zeegeluid in de drukke Oostzee - van nabije en verre schepen,
onderwaterboringen, seismische gebeurtenissen, golven en zelfs
zeeleven. Om dit te voorkomen, zou de sonarboei, eenmaal op zijn
plaats, een reeks unieke laagfrequente tonen uitzenden - vergelijkbaar
met die van een fluit of piano - die door het timingapparaat zouden
worden gedetecteerd en, na een vooraf ingestelde vertraging van enkele
uren, zouden worden uitgezonden. de explosieven laten ontploffen. "Je
wilt een signaal dat robuust genoeg is zodat geen enkel ander signaal
per ongeluk een puls kan sturen die het explosief tot ontploffing
brengt", vertelde Dr. Theodore Postol, emeritus hoogleraar wetenschap,
technologie en nationaal veiligheidsbeleid aan het MIT, aaan Hersh.
Postol, die diende als wetenschappelijk adviseur van het hoofd van de
marineoperaties van het Pentagon, zei dat het probleem waarmee de
groep in Noorwegen werd geconfronteerd vanwege de vertraging van Biden
een kwestie van toeval is: “Hoe langer de explosieven in het water
zijn, hoe groter het risico op een onbedoeld signaal dat de bommen
activeert".
Op 26 september 2022 liet een P8-surveillancevliegtuig van de Noorse
marine een sonarboei vallen in wat leek op een routinevlucht. Het
signaal verspreidde zich onder water, eerst naar Nord Stream 2 en
vervolgens naar Nord Stream 1. Een paar uur later werd het krachtige
C4-explosief tot ontploffing gebracht en werden drie van de vier
pijpleidingen stilgelegd. Binnen enkele minuten kon men zien dat het
methaangas dat achterbleef in de verlaten pijpleidingen zich naar de
oppervlakte van het water verspreidde, en de wereld leerde dat er iets
onomkeerbaars was gebeurd. Naast de gestopte toevoer van gas naar
Europa luidde het een enorme mileuramp in die zijn weerga niet kent.
Meteen na de pijpleidingaanval behandelden de Amerikaanse mainstream
media het incident als een onopgelost mysterie. Rusland is
herhaaldelijk genoemd als een waarschijnlijke boosdoener, aangespoord
door berekende lekken in het Witte Huis - maar er is nooit een
duidelijk motief genoemd voor een dergelijke daad van zelfsabotage,
afgezien van simpele vergelding. Toen een paar maanden later bleek dat
de Russische autoriteiten stilletjes hadden gevraagd om schattingen om
de pijpleidingen te repareren, noemde The New York Times het nieuws "ingewikkelde
theorieën over wie er achter de aanval zat". Geen enkele grote
Amerikaanse krant is ingegaan op de eerdere bedreigingen tegen de
pijpleidingen van Biden en staatssecretaris Nuland.
Hoewel het nooit duidelijk was waarom Rusland zou proberen zijn eigen
lucratieve pijplijn te vernietigen, kwam een meer onthullende reden
voor de actie van de president van staatssecretaris Blinken. De aap
kwam uit de mouw tijdens een persconferentie afgelopen september over
de gevolgen van de zich verdiepende energiecrisis in West-Europa. Daar
beschreef Blinken het moment als een potentieel goed moment: “Het is
een geweldige kans om voor eens en voor altijd een einde te maken aan
de afhankelijkheid van Russische energie, waardoor Vladimir Poetin
bewapende energie wordt ontnomen als middel om zijn imperiale plannen
af te dwingen. Dit is zeer belangrijk en biedt een enorme
strategische kans voor de komende jaren, maar in de tussentijd zijn we
vastbesloten om alles in het werk te stellen om ervoor te zorgen dat
de gevolgen van dit alles niet worden gevoeld door de burgers van onze
landen of over de hele wereld. wereld."
De bron was nogal nuchter over het besluit van Biden om meer dan 2400
kilometer van de Gazprom-pijpleiding te saboteren terwijl de winter
naderde. "Nou," zei hij over de president, "ik moet toegeven dat die
man ballen heeft. Hij zei dat hij dat zou doen, en dat deed hij." Toen
hem werd gevraagd waarom hij dacht dat de Russen niet reageerden,
antwoordde hij cynisch: "Misschien willen ze de kans krijgen om te
doen wat de VS deden."
[Alle links, bronnen, documenten en meer informatie uitsluitend voor abonnee's]
[Alle links, bronnen, documenten en meer informatie uitsluitend voor abonnee's]