Gebroken link? Meldt het ons!

Westerse alliantie verzette zich tegen vredesovereenkomst in Oekraïne

De voormalige Israëlische premier Naftali Bennett heeft onlangs gezegd dat Rusland en Oekraïne begin vorig jaar graag een einde wilden maken aan de gevechten. Maar de VS en haar bondgenoten hadden andere plannen.

Er is steeds meer bewijs dat, voordat de oorlog tussen Rusland en Oekraïne escaleerde, voordat vele tienduizenden mensen stierven, voordat de infrastructuur van Oekraïne werd verwoest, de oorlog had kunnen worden beëindigd op voor Oekraïne en Rusland aanvaardbare voorwaarden.

In de begindagen van de oorlog leek Rusland zich niet op burgers of civiele infrastructuur te hebben gericht. Een senior analist bij de Amerikaanse Defense Intelligence Agency lekte naar Newsweek dat in de eerste maand van de oorlog “bijna alle langeafstandsaanvallen gericht waren op militaire doelen”. Een gepensioneerde luchtmachtofficier, die samenwerkte met een "grote militaire aannemer die het Pentagon adviseert", vertelde Newsweek dat "het Russische leger in feite terughoudendheid heeft betracht bij zijn langeafstandsaanvallen". De bronnen vertelden Newsweek dat Rusland niet lukraak bombardeerde en dat de VS op de eerste dag in Irak in 2003 meer raketten afvuurde dan Rusland in de eerste 24 dagen in Oekraïne liet vallen. “De overgrote meerderheid van de luchtaanvallen vindt plaats boven het slagveld, waarbij Russische vliegtuigen luchtsteun leveren aan de grondtroepen. De rest – minder dan 20 procent, volgens Amerikaanse experts – is gericht op militaire vliegvelden, kazernes en ondersteunende depots.” De DIA-analist concludeerde dat “dat is wat de feiten laten zien. Dit suggereert in ieder geval voor mij dat Poetin niet opzettelijk burgers aanvalt..... Ik weet dat het nieuws blijft herhalen dat Poetin het op burgers heeft gemunt, maar er is geen bewijs dat Rusland dat opzettelijk doet.” Een hoge DIA-functionaris zei dat "in termen van werkelijke schade in Kiev of andere steden buiten het slagveld, en met betrekking tot het aantal burgerslachtoffers in het algemeen, het bewijs in tegenspraak is met het dominante verhaal."

Op dat moment leek een onderhandelde regeling nog mogelijk te zijn. Maar een groeiend aantal getuigenissen van primaire bronnen wijst erop dat de VS en het VK er een einde aan hebben gemaakt.

Naftali Bennett, de voormalige premier van Israël, bevond zich vorig jaar aan boord van een krap, vervallen vliegtuig terwijl het over Kazachstan voer. De lange vlucht, geregeld met hulp van de Mossad, was op weg naar Moskou voor een wanhopige missie: bemidddelen voor vrede tussen Rusland en Oekraïne net nadat de twee landen ten oorlog waren getrokken.

Dagen nadat de oorlog in Oekraïne was begonnen, meldde The New York Times dat "President Volodymyr Zelensky van Oekraïne de Israëlische premier, Naftali Bennett, heeft gevraagd om te bemiddelen in de onderhandelingen in Jeruzalem tussen Oekraïne en Rusland."

Volgens Bennett deed de Russische president Vladimir Poetin tijdens hun bijeenkomst op 5 maart 2022 twee grote concessies. Ten eerste zag hij af van 'denazificatie', dat wil zeggen de verandering van het regime in Kiev. Ten tweede liet hij zijn eis tot demilitarisering van Oekraïne vallen. Bennett zei dat president Volodymyr Zelensky ermee instemde om in ruil daarvoor af te zien van het streven van Oekraïne naar het NAVO-lidmaatschap. Zowel Poetin als Zelensky leken erop gebrand de gevechten te beëindigen. Maar de VS hadden andere plannen.

Bennett zei dat er een "besluit door het Westen" was genomen "om Poetin te blijven aanvallen" via Oekraïne. "Ze blokkeerden het en ik dacht dat ze ongelijk hadden", zei hij. Bennett merkte op dat de regeringen van Duitsland en Frankrijk pragmatisch tegenover het idee stonden in vergelijking tot de VS en het VK, die een meer strijdlustige houding tegenover Rusland aannamen.

Aangezien het Verenigd Koninkrijk het schoothondje van Washington, is het meer dan waarschijnlijk dat het de VS waren die besloten de oorlog gaande te houden. Bennett zei inderdaad dat hij "in dit opzicht naar Amerika wees".

In een interview met auteur en komiek Hanoch Daum gaf Bennett een kijkje achter de schermen (zie YouTube hieronder, vanaf 2:30:00) bij zijn pogingen om een staakt-het-vuren tot stand te brengen en hoe het aanvankelijk veelbelovend leek totdat het door intriges de grond in werd geboord. Het was de eerste keer dat hij sprak over zijn poging om voor vrede tussen de twee landen te bemiddelen.  "Er zijn veel Joden in Oekraïne en Rusland," vertelde Bennett Daum over zijn motieven, "en als premier van de Joodse staat had ik een verantwoordelijkheid." Het was een race tegen de klok om de oorlog te beëindigen voordat veel burgers werden gedood.

Zijn oplossing was "contact te maken met beide partijen en proberen te bemiddelen", gebruikmakend van zijn goede relaties met Poetin en Zelensky. "Ik had de indruk dat beide partijen heel graag een staakt-het-vuren wilden", zei hij. Bennett onderhield tijdens de onderhandelingen contact met de regeringen van Duitsland, Frankrijk, het VK en de VS en hield ze op de hoogte naarmate de besprekingen, meestal telefonisch, vorderden. Hoewel Poetin openstond voor diplomatie, stonden de VS volgens Bennett er niet voor open.

"Ik wist dat het vertrouwen dat ik met Poetin had opgebouwd een zeldzaam goed was. Amerika wist toen niet hoe het moest communiceren, en dat weet het vandaag ook niet. Ik denk niet dat er iemand anders was die het vertrouwen van beide kanten had. Misschien [de president van Turkije] Recep Tayyip Erdogan tot op zekere hoogte. Dat is één ding. Het tweede, ik heb een regel gesteld, veel humanitaire hulp, maar geen levering van wapens. Ik heb Poetin geïnformeerd over wat ik deed. Ik zei tegen Poetin [via een telefoontje]: "Ik ben een veldhospitaal aan het opzetten in Lvov." Dus zei hij: “Als je me je woord geeft dat het geen schuilplaats voor wapens of soldaten zal zijn, dat het niet voor militaire doeleinden zal worden gebruikt, dan is dat geen probleem. Ik zal ervoor zorgen dat het niet gebombardeerd wordt."

Bennett beschreef Poetin als "pragmatisch" en niet "Messiaans", maar geregeerd door beperkte, concrete doelstellingen, in tegenstelling tot het westerse portret van hem als een gek die uit is op wereldheerschappij. Poetin beschouwt zichzelf niet als een imperialist, zei Bennett, maar als iemand die vecht tegen imperialisme in de vorm van NAVO-expansionisme. “Poetins perceptie was.... toen de [Berlijnse] Muur viel, bereikten we een overeenkomst met de NAVO, dat ze de NAVO niet zouden uitbreiden en de gordellanden die Rusland omringen niet zouden raken. Bennett merkte op dat de integratie van Oekraïne in de NAVO lange tijd centraal stond in de veiligheidszorgen van Rusland, wat Bennett vergeleek met de Monroe-doctrine. De VS zouden niet tolereren dat China Mexico opneemt in een vijandige militaire alliantie. Waarom zou Rusland toestaan dat de VS hetzelfde doen met Oekraïne?

“Dus belde ik de Amerikanen, [minister van buitenlandse zaken] Antony J. Blinken, [president] Joe Biden en [Jake] Sullivan, de nationale veiligheidsadviseur, en ik zei: 'Ik heb de aandacht van Poetin, ik kan een pijplijn zijn.” Volgens Bennett "initieerde Zelensky het verzoek om contact op te nemen met Poetin. Zelensky belde me en vroeg me om contact op te nemen met Poetin.” Bennett herhaalde dat Zelensky contact met hem had opgenomen om bij vredesbesprekingen te bemiddelen. "Houd in gedachten dat hij weet dat zijn dagen geteld zijn, dat hij zal worden gedood."

De Duitse bondskanselier Olaf Scholz maakte zich destijds zorgen over de dreigende Duitse energiecrisis en de gevolgen daarvan. "Ik vertel [Scholz] over mijn gesprek met Poetin en Poetin zegt: 'We kunnen een staakt-het-vuren bereiken.'"  Bennett begon te coördineren met andere landen terwijl hij telefoontjes aannam van Poetin en Zelensky. "Dus ik begin heen en weer te praten, Poetin-Zelensky, Zelensky-Poetin." Tot zijn verbazing waren beide partijen bereid concessies te doen na een eerste ronde van gesprekken "Er worden niet alleen via ons, maar ook rechtstreeks voorlopige overeenkomsten uitgewissels. Ze zijn in Wit-Rusland, in de stad Gomel." Op 28 februari hielden delegaties uit Oekraïne en Rusland besprekingen in de regio Gomel, Wit-Rusland. Bennett zei dat hoewel "de wereld neerkeek op" de poging tot diplomatie, hij "het een goede zaak vond dat ze aan het praten en uitwisselen waren."

Toen daar geen doorbraak werd bereikt, besefte Bennett dat ze bijna geen tijd meer hadden voordat de oorlog een veel verwoestender stadium bereikte. Hij bleef proberen een oplossing te vinden en onderhield voortdurend contact met andere regeringen. “Ik heb het de Amerikanen uitgelegd. Alles wat ik deed was volledig gecoördineerd met Biden, met [de Franse president] Emmanuel Macron, met [toenmalige premier van het VK] Boris Johnson, met Scholz en natuurlijk met Zelensky.” Hij was ervan overtuigd dat vrede mogelijk was, in tegenstelling tot Washington, die niet geloofde dat het mogelijk was – of beter gezegd, niet wilde dat er een staakt-het-vuren zou komen. De interviewer van Bennet vroeg het voor de hand liggende: "Misschien wilden ze niet dat je zou slagen."

Toch probeerde hij het, aangemoedigd door de bereidheid van zowel Poetin als Zelensky om vooruit te komen. Bennett arriveerde op 5 maart in Moskou voor een reis naar het Kremlin. Het was een koude en regenachtige dag en hij had urenlang over de geschiedenis van Oekraïne en Rusland gelezen, experts geraadpleegd en alles geleerd wat hij kon om de kans op succes te vergroten. Het loonde. "Toen ik Poetin ontmoette, deed hij twee grote concessies die nu duidelijk zijn, maar toen niet." Belangrijk is dat Poetin "afzag van denazificatie, d.w.z. het uitschakelen van Zelensky." "Ga je Zelensky vermoorden?" vroeg Bennett. "Ik zal Zelensky niet doden", antwoordde Poetin. Zelensky had zich destijds verstopt in een 'geheime bunker', zei Bennett. "Ik moet begrijpen dat je je woord geeft dat je Zelensky niet zult doden." Poetin zei opnieuw: "Ik zal Zelensky niet doden."

"Na de vergadering, in de auto van het Kremlin naar het vliegveld, nam ik contact op met Zelensky via WhatsApp of Telegram", zei Bennett. "Ik bel Zelensky en zeg: 'Ik kwam uit een vergadering, hij gaat je niet vermoorden.' Zelensky vraagt: 'Weet je het zeker?'" "100 procent, hij zal je niet vermoorden."

Bennett herinnerde zich: "Twee uur later ging Zelensky naar zijn kantoor en maakte een selfie op kantoor, waarin de Oekraïense president zei: "Ik ben niet bang.'' Ook op 7 maart, nadat Poetin naar verluidt Bennett had beloofd om Zelensky te sparen, filmde Zelensky zichzelf terwijl hij zei: "Ik verstop me niet en ik ben voor niemand bang", voor het eerst sinds het begin van de oorlog in zijn presidentiële kantoor.

Toen de westerse mainstream mediamachine rondbazuinde dat een gekke Russische autocraat niet zou stoppen in Kiev maar steeds verder zou reiken, stond Bennett op het punt van een doorbraak. Toen Zelensky en Poetin hun zorgen uitten over westerse veiligheidsgaranties – Zelensky wilde ze maar maakte zich zorgen over hun kwetsbaarheid terwijl Poetin ze zag als “niet anders dan de NAVO” – stelde Bennett het “Israëlische model” van zelfvoorziening voor: geen garanties buiten de eigen militaire macht als afschrikmiddel tegen buitenlandse agressie. Volgens Bennett stonden Oekraïne en Rusland open voor het idee - "ze accepteerden het allebei".

Na de bijeenkomst in Moskou begon Bennett andere landen op de hoogte te brengen van het goede nieuws. En toen gebeurde het.

Bennett werd "geblokkeerd" door "het Westen" om vrede na te streven. Hij zei dat als hij rechtstreeks had onderhandeld namens de nationale belangen van zijn eigen Israël, hij de oproep zou hebben genegeerd en standvastig zou zijn gebleven. "Hier heb ik niets te zeggen", zei hij. "Ik ben slechts de bemiddelaar, maar ik wend me in dit opzicht tot Amerika, ik doe niet wat ik wil."


Later werd gemeld dat Boris Johnson waarschijnlijk een rol speelde in de poging om de onderhandelingen te stoppen. Maar het Verenigd Koninkrijk is in deze context vrijwel irrelevant. Er is maar één supermacht op het wereldtoneel die in staat is een vredesakkoord in Oekraïne om zeep te helpen als zowel Zelensky als Poetin bereid zijn om op de stippellijn te tekenen: de Verenigde Staten. Het is ook al eerder gebeurd.

Maurice Gourdault-Montagne, een voormalige topmedewerker buitenlands beleid van wijlen de Franse president Jacques Chirac, onthulde vorig jaar dat de VS in 2006 gelijkaardige diplomatieke besprekingen een halt toeriepen. Frankrijk was toen de bemiddelaar, maar het doel was hetzelfde: voldoen aan de veiligheidszorgen van Rusland en tegelijkertijd de Oekraïense soevereiniteit garanderen. Chirac was diep pro-Oekraïne, maar beschouwde Rusland ook als een collega met legitieme zorgen over het gebruik van de NAVO als instrument van het door de VS geleide imperialisme. Gourdault-Montagne zei dat het vredesplan inhield “een wederzijdse bescherming van Oekraïne, enerzijds door Rusland en anderzijds door de NAVO; dit zou onder toezicht staan van de Rusland-NAVO-Raad, die begin jaren 2000 was opgericht.”

De Russen waren het daarmee eens, dus wendde de Franse diplomaat zich tot Washington. Daar eindigde de weg naar vrede. In een interview met Europa 1 zei Gourdault-Montagne: "Daarna ging ik naar de Amerikanen, naar Condoleezza Rice in Washington, die destijds minister van buitenlandse zaken was en die mijn tegenhanger was geweest tijdens de oorlog in Irak - ik wist dat ze, zou ik zeggen, hardline was, maar soms ook pragmatisch. Nou, ze vertelde me, dit was totaal onverwacht voor mij, ze keek naar mijn stuk papier en ze zei: “Jullie, de Fransen, jullie hebben lange tijd de eerste golf van Oost-Europese landen die toetreden tot de NAVO tegengehouden, jullie zullen de tweede golf niet tegenhouden.” Toen begrepen we dat het Amerikaanse plan was om Oekraïne te zijner tijd toe te voegen aan de NAVO."

Wat Bennett onthulde, is een herinnering dat de VS al tientallen jaren op de oorlogstrommels slaat.



[Alle links, bronnen, documenten en meer informatie uitsluitend voor abonnee's]


[14 februari 2023]

 

Afdrukken Doorsturen
Naar boven