America's Most Wanted

Het Internationaal Strafhof (ICC) in Den Haag heeft een arrestatiebevel uitgevaardigd tegen de Russische president Vladimir Poetin wegens vermeende oorlogsmisdaden in Oekraïne. De Russen lieten het arrestatiebevel voorlopig van zich af glijden. Net als de VS hebben ze de juridische constructie nooit ondertekend. Maar een ‘arrestatiebevel tegen Poetin’ zorgt in eerste instantie voor grote headlines in de westerse mainstream media en lokt een stevig applaus uit, bijvoorbeeld van Joe Biden en Volodymyr Zelensky. Waarom verbaast ons dat nu niets?

Het was niet moeilijk te voorspellen dat dit zou gebeuren:

Wat interessant dat het Internationaal Strafhof ervoor heeft gekozen om binnen enkele dagen na de twintigste verjaardag van de door de VS geleide invasie en de daaropvolgende meerjarige bezetting van Irak een arrestatiebevel van twijfelachtige wettigheid uit te vaardigen tegen de Russische president Vladimir Poetin op beschuldiging van oorlogsmisdaden. Men zou in de verleiding kunnen komen om een beetje medeleven te tonen in de richting van het ICC als het ICC of, wat dat betreft, een andere internationale instantie van justitie enige aanklacht, elk eerlijk proces, elke straf zou hebben uitgevaardigd tegen degenen die hadden aangedrongen op de invasie en bezetting van Irak, onder volkomen valse voorwendselen, waaraan vrijwel de gehele institutionele bestuursstructuur en vrijwel alle westerse reguliere media deelnamen, waardoor Irak werd onderworpen aan voortdurende ellende, groter zelfs dan de ellende die het werd aangedaan, opnieuw door het westen, na de eerste invasie van Irak in 1991.

Het voorwendsel was op zichzelf al belachelijk, gezien de wreedheid waarmee het Westen Irak tussen 1991 en 2003 was blijven bombarderen en de algemene invaliditeit van Irak als gevolg van westerse sancties (waaronder de dood van een half miljoen kinderen), zodat wapen-experts vóór 2003 wisten dat er geen mogelijkheid was dat Irak de middelen bezat voor nucleaire of chemische wapens.

Het bewijsmateriaal dat ter ondersteuning werd aangevoerd, werd onmiddellijk of later weerlegd, inclusief al het bewijsmateriaal dat door de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Colin Powell bij de Verenigde Naties werd gepresenteerd (een episode waarvoor Power later zijn grote schaamte uitsprak). Er was geen bewijs van motivatie en indirecte pogingen om Saddam Hoessein in verband te brengen met Al Qaeda en pogingen hiertoe waren duidelijk een schijnvertoning.

Er waren 43 landen betrokken bij de internationale misdaad om Irak aan te vallen. Volgens zijn eigen statuut had het Internationaal Gerechtshof arrestatiebevelen moeten uitvaardigen tegen 43 staatshoofden en zo aan het wereldpubliek bekend moeten maken dat er ernstige misdaden plaatsvonden in Irak onder leiding van de VS; Misdaden waaronder Irak tot op de dag van vandaag lijdt.

We zouden natuurlijk verder terug kunnen gaan naar de invasie in 2001 (lang voordat er ook maar enig formeel onderzoek was gestart, laat staan afgerond) en de twintig jaar durende bezetting van Afghanistan, en dan verder kunnen gaan in de tijd naar de recente geschiedenis van westers interventionisme met voorbeelden als de provocerende inmenging die Georgië in 2007 in oorlog met Rusland duwde, de vernietiging van het soevereine land Libië in 2011, de moeizame poging om het soevereine land Syrië vanaf 2011 te vernietigen, de door de VS geïnspireerde steun voor kleurenrevoluties of pogingen tot kleurrevoluties in landen als Oekraïne, Taiwan, Thailand, Cambodja en tal van andere (gewelddadige) interventies, over de hele wereld. De overeenkomstige afname van het wereldwijde vertrouwen in de VS en de verzwakking van de Amerikaanse hegemonie is duidelijk geworden door de steun van de VN-vergadering voor anti-Russische resoluties.

De jurisdictie van het ICC wordt niet erkend door de VS, China of Rusland, en slechts gedeeltelijk door Oekraïne. Het Strafhof is machteloos om door de VS gepleegde oorlogsmisdaden te onderzoeken (en als ze tot berechting zouden overgaan zouden de rechters zware afkeuring van de VS kunnen verwachten). Lobbyen vanuit Kiev en Londen heeft ongetwijfeld een klein optisch succes geboekt bij het verkrijgen van een arrestatiebevel tegen Poetin, terwijl het tegelijkertijd het ICC in de ogen van het Zuiden verder in diskrediet heeft gebracht (de ontwikkeling waarbij Poetin de wereld herinnert aan het kronkelige gedrag van het ICC in de kwestie van het besmeuren van Slobadan Milosovic en het behandelen van de processtukken door het ICC op een manier die verder diende om het illegale door het Westen gesteunde uiteenvallen van Joegoslavië te verdoezelen). Het heeft de hele geloofwaardigheid aangetast van het wereldwijde netwerk van internationale regelgevende instellingen, dat over het algemeen, maar met uitzonderingen, lijkt te zijn gehersenspoeld door de machinaties van de Washington-consensus en de neoconservatieve ideologie.

Het arrestatiebevel heeft geen praktische betekenis, vooral omdat er geen vergelijkbare kracht wordt uitgeoefend tegen westerse oorlogsmisdaden, die, zoals we hebben gezien, erg lang zijn (om nog maar te zwijgen van het gebruik van kernwapens door de VS in 1945, de vele keren daarna dat Amerikaanse regeringen over het gebruik van kernwapens dreigden en de algemene verschrikkingen van de Europese en Amerikaanse genocidale geschiedenis van het kolonialisme). Het ICC heeft waarschijnlijk niet de bevoegdheid om een arrestatiebevel uit te vaardigen tegen de president van een staat die heeft geweigerd zijn jurisdictie te aanvaarden. Het zou een meer geloofwaardige basis hebben gehad als de zaken waarover het een uitspraak wil doen, vooraf waren overwogen door naar behoren samengestelde nationale en regionale rechtbanken, en als de inhoud van sommige van de vermeende oorlogsmisdaden veel grondiger was onderzocht: dit omvat ook de kwestie van het transport van (wees)kinderen uit oorlogsgebieden, waaronder gebieden waarvan de legitimiteit wordt betwist: Oekraïne beweert dat de Donbass-republieken deel uitmaken van Oekraïne, Rusland beweert dat ze deel uitmaken van Rusland.

Het ICC is gepolitiseerd op een manier die simpelweg zijn autoriteit ondermijnt om alles met overtuiging te doen. Het sluit zich aan bij een formidabele club, waaronder - op verschillende momenten -het werk van de Organisatie voor het Verbod op Chemische Wapens en dat van de Internationale Organisatie voor Atoomenergie. Met andere woorden, de internationale regelgevende orde bevindt zich in de beginfase van verval en vereist een vorm van nieuwe energie die multipolariteit van ganser harte aanvaardt als het geschikte kader voor internationale besluitvorming en de ontwikkeling van een geheel nieuw kader omarmt, een dat is niet langer westers gedomineerd of westers gecentreerd.


Even wat meer de diepte in.

Noch Rusland, noch de VS erkennen het ICC. In feite heeft de VS een wet die zegt dat de president bevoegd is om Amerikaanse troepen te sturen om Nederland binnen te vallen als een Amerikaan daar ooit terechtstaat voor oorlogsmisdaden.... om hem te redden.

Wat we nu zien is een geweldige escalatie in dit conflict. Het Westen maakt gebruik van een internationale instelling, waarbij veel landen partij zijn, om de Russen onder druk te zetten. Tegelijkertijd zorgt het voor allerlei diplomatieke en juridische problemen voor landen die geen partij hebben gekozen in dit conflict (en veel van degenen die dat wel hebben gedaan). De potentiële domino-effecten zijn hier vrijwel oneindig. Het is een internationaal mijnenveld.

Deze ontwikkeling suggereert sterk dat de neoconservatieve factie in het Witte Huis van Biden op dit moment de overhand heeft. Hier is nog een gegevenspunt ten gunste van deze conclusie:



Dit paradigma van internationale betrekkingen gaat niet over het handhaven van het VN-handvest, maar over het willekeurig toepassen van dubbele standaarden ten voordele van Amerika's belangen en soms zelfs ten koste van zijn eigen reputatie bij het nastreven van zijn doelen. Dit kwam onlangs tot uiting in zijn hypocriete benadering van Georgië-Moldavië en Bosnië-Servië, evenals zijn even hypocriete veroordeling van de door de VS geïnspireerde wetten voor buitenlandse agenten die zijn voorgesteld door de Bosnische Republika Srpska en Georgië.

Biden prees recentelijk het besluit van het “Internationaal Strafhof” om een niet-afdwingbaar arrestatiebevel voor president Poetin uit te vaardigen als “gerechtvaardigd”, ondanks het feit dat de VS zelf nog steeds weigeren deel te nemen aan dat gedeeltelijk erkende en zeer schandalige orgaan. De Russische ambassade in Washington DC reageerde op deze hypocrisie door die afnemende unipolaire hegemonie uit te roepen voor zijn "trage schizofrenie", die perfect zijn concept van "op regels gebaseerde orde" belichaamt en onbedoeld de kritiek van Moskou daarop bevestigt.

De enige 'regels' die voor de VS belangrijk genoeg zijn om zich te bekommeren om handhaving, zijn de regels die zij op een bepaald moment in hun belang achten. Dit verklaart de uitspraken van Biden want de belangen van zijn land worden gediend door dit PR-spektakel vanwege de hoeveelheid wereldwijde media-aandacht die het niet-afdwingbare arrestatiebevel voor president Poetin heeft gegenereerd, wat op zijn beurt bijdraagt ​​aan het misleiden van het publiek over het Oekraïense conflict.

Het beoogde westerse publiek wordt ertoe gebracht te denken dat er zogenaamd enige geloofwaardigheid is in de valse beschuldiging dat hijzelf en een andere Russische ambtenaar naar verluidt verantwoordelijk zijn voor het "ontvoeren" van Oekraïense kinderen, waardoor hun perceptie wordt versterkt dat hij het ultieme kwaad is. Zolang ze ten onrechte blijven denken dat hij dat is, zullen ze het beleid van hun regeringen blijven steunen om een blanco cheque uit te reiken naar Kiev voor het voor onbepaalde tijd financieren van hun de facto nieuwe Koude Oorlog-blok voor proxy-oorlog tegen Rusland.

Bij de EU ontbreekt het inzicht dat zij zich afvraagt of ze niet met twee maten meet. De oorlog in Irak, waarbij veel EU-landen betrokken waren, de mislukte NAVO-missie in Afghanistan of de wreedheden in Libië... die blijven immers onbestraft!. En wat moet er gebeuren met gesprekken of zelfs onderhandelingen met Poetin? Mag de Duitse bondskanselier Scholz niet meer de telefoon opnemen, kan de Turkse sultan Erdogan niet meer bemiddelen, komen er geen deals en dus ook geen vrede met Poetin?

Dat de westerse mainstream media niet eens in de gaten hebben dat met een "arrestatiebevel tegen Poetin" de kans op vredesonderhandelingen in Oekraïne bijna nihil is - want hoe moeten de Russen deze belediging kunnen negeren en hoe moet het Westen kunnen onderhandelen met iemand die men zojuist tot crimineel heeft verklaard - komt overeen met hun rol als propagandisten van leugens. Hierbij gaat het ook nog eens om de vermeende "deportatie" van kinderen uit Oekraïne. Het probleem is dat daar geen bewijs voor is, alleen ongefundeerde beschuldigingen door de tegenstanders van Rusland.

Volgens westerse mainstream media zou een “studie van de Amerikaanse Yale University” de beweringen bevestigen. Het probleem hiermee is dat het geen onafhankelijke en objectieve studie is, omdat de “studie” geen enkel hard bewijs bevat voor de aantijgingen. In plaats daarvan maakt de studie deel uit van het Conflict Observatory-project dat op 17 mei 2022 is gelanceerd door het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken, dat 6 miljoen dollar aan startkapitaal ontving van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken - om vermeende Russische oorlogsmisdaden te melden. Het Conflict Observatory-project omvat ook andere organisaties, zoals de Amerikaanse inlichtingendiensten National Reconnaissance Office (NRO) en National Geospatial-Intelligence Agency (NGA).

Het maakt het westerse publiek in doorsnee niet uit dat de VS een gedeeltelijk erkend en discutabel orgaan steunt waaraan het niet eens deelneemt, aangezien het enige dat voor hen belangrijk is, is dat het "aan de goede kant van de geschiedenis" staat in het proberen "gerechtigheid te brengen", vanwege "die Oekraïense kinderen" waarvan ze overtuigd zijn dat ze 'ontvoerd' zijn. Degenen die deze charade van informatieve oorlogsvoering doorzien en dus al sceptisch staan ​​tegenover het ‘officiële verhaal’ van het Westen over het conflict of zich er ronduit tegen verzetten, zullen niet worden beïnvloed door deze laatste provocatie.

Dit inzicht suggereert daarom dat het enige doel van het uitvaardigen van een niet-afdwingbaar arrestatiebevel voor president Poetin en Bidens hypocriete steun aan het ICC-besluit, is om de percepties van de resterende aanhangers van deze proxy-oorlog in het Westen te versterken, vooruitlopend op wat waarschijnlijk een golf van slechte nieuws is dat binnenkort openbaar gemaakt wordt. "The Washington Post vertelde eindelijk de volledige waarheid over hoe slecht de strijdkrachten van Kiev het doen", om het publiek alvast voor te bereiden op het nieuws dat Kiev in de nabije toekomst een aantal ernstige tegenslagen zal ervaren.

Mochten kritische mensen van gedachten veranderen als gevolg van komende gebeurtenissen, dan zou de publieke opinie zich resoluut afzetten tegen het blanco cheque-beleid van hun elites, waardoor er mogelijk genoeg druk op een aantal van hen zou worden uitgeoefend om dit beleid te wijzigen. Het is dit scenario dat westerse leiders meer dan wat dan ook bang maakt, aangezien het laatste wat ze willen is dat er grootschalige protesten op straat komen over deze kwestie, vandaar dat ze hun afleidingstactieken verdubbelen via de belachelijke beslissing van het ICC.



De minderheid van de Haagse blokkendoos; Legenda van de ondertekenaars van het Statuut van Rome: Groen=lidstaten; Geel= ondertekend maar niet geratificeerd; Paars=voormalige lidstaten (teruggetrokken); Oranje =ondertekend maar handtekening ingetrokken; Rood=niet ondertekend of geratificeerd.

Het ICC is geen onpartijdige maar een bevooroordeelde organisatie. In 2021 besloot het de onderzoeken naar Amerikaanse oorlogsmisdaden in Afghanistan stop te zetten. In 2020 besloot het ICC een voorlopig onderzoek naar de rol van het Verenigd Koninkrijk in Irak af te sluiten zonder een onderzoek te openen. Toen het ICC werd opgericht was Bush senior president, een man (evenals andere bekende Amerikanen) die volgens de huidige logica zelf aangeklaagd had kunnen worden voor oorlogsmisdaden wegens de aanvallen op Irak, dat geen kernwapens, massa-vernietigingswapens of levensvatbare biologische wapens had. Natuurlijk zou de "grootste democratie" zijn geliefde leider niet onderwerpen aan een internationale rechtbank.

Vergeet niet dat de Amerikanen denken dat zij de "good guys" zijn. Onlangs dreigde de VS rechters van het Internationaal Strafhof (ICC) te arresteren EN te sanctioneren als ze een Amerikaan die in Afghanistan diende, beschuldigden van oorlogsmisdaden. Tegelijkertijd hebben ze een arrestatiebevel uitgevaardigd tegen Vladimir Poetin.

Overigens zullen de beschuldigingen, ongetwijfeld op aandringen van de VS, EU en de NAVO, ook een negatieve invloed hebben op de legitimiteit van het ICC zelf, aangezien anderen zullen opmerken hoe het gepolitiseerd/bewapend is. Dit zal vergelijkbaar zijn met de manier waarop olieproducerende landen in de OPEC het vertrouwen in de VS hebben verloren dankzij hun pogingen om Rusland zijn olie-export uit te hongeren, wetende dat ook zij op een dag het doelwit zouden kunnen zijn van exact dezelfde behandeling.

Hoe de VS in het Oekraïne-conflict gepositioneerd is, blijkt uit het feit dat het Witte Huis elk mogelijk door China bemiddeld vredesplan met betrekking tot Oekraïne veroordeelt, voordat het zelfs maar van de grond komt. Nadat Beijing vrijdag bevestigde dat de Chinese president Xi Jinping van maandag tot en met woensdag naar Moskou zal reizen om gesprekken te voeren met president Vladimir Poetin, spreekt de regering-Biden haar bezorgdheid en alarm uit over een mogelijk 'slechte deal' voor Oekraïne.



[Alle links, bronnen, documenten en meer informatie uitsluitend voor abonnee's]



[19 maart 2023]

 

Afdrukken Doorsturen