Het naderende einde van een supermacht
Meer dan 30 jaar probeert Amerika zijn status van enige supermacht te
behouden. In plaats van het einde van de Koude Oorlog en een terugkeer
naar multipolariteit te accepteren, heeft het geprobeerd alle andere
landen in bedwang te houden, inclusief zijn zogenaamde bondgenoten.
Amerika valt thuis uit elkaar; rampen en onrust zullen blijven
toenemen totdat er in de VS echte verandering plaatsvinden en het
gedroomde rijk niet meer bestaat.
De laatste tijd is er veel ophef over
de dreigementen van
Amerikaanse en NAVO-topfiguren over China. Ze dreigen China dat als
het militaire hardware aan Rusland levert, de NAVO en haar bondgenoten
China sancties zullen opleggen. Dit is nogal hypocriet gezien de
miljarden aan militaire en andere hulp die de afgelopen tien jaar aan
Oekraïne is gegeven of verkocht, te beginnen met de $ 5 miljard die
Victoria Nuland in 2014 heeft uitgegeven om de demcratisch gekozen
Oekraïense regering omver te werpen. Zonder de massale overdrachten
van wapens en geld aan Oekraïne, laat staan de NAVO-expeditietroepen (beter
bekend als huurlingen) zou de oorlog in Oekraïne al lang geleden
voorbij zijn en misschien zelfs nooit hebben plaatsgevonden. Bovendien
hebben Amerika, evenals andere NAVO-leden, wapens over de hele wereld
verkocht en zijn ze betrokken geweest bij tal van conflicten.
Zoals we in eerdere artikelen hebben geschreven is de zogenaamde
Rules-Based Order gewoon het Amerikaanse imperium. De Verenigde
Staten hebben geprobeerd naleving door andere naties af te dwingen
door middel van bedreigingen en steekpenningen, terwijl het deed alsof
het om internationaal recht, internationale vrede en collectieve
veiligheid ging. Naties die de status van Amerikaanse vazalstaat
accepteren ontvangen bepaalde voordelen en privileges, terwijl andere
naties die weigeren, en dan niet alleen tegenstanders, flink worden
tegengewerkt. Staatssoevereiniteit is de vijand van de Amerikaanse
hegemonie.
Terwijl het Amerikaanse imperium beweert te staan voor "liberale
democratie", betekent dat het accepteren van de waarden en regels
zoals opgelegd door de leiding van het Amerikaanse imperium, zonder de
voorkeur te geven aan liberale economie of democratische verkiezingen.
Alleen wanneer de verkiezingsuitslagen in andere landen in
overeenstemming zijn met de Amerikaanse imperiale waarden, accepteert
het Rijk het land als een liberale democratie. Decennia lang maakte
het niet uit dat een heerser een dictator was, zolang hij maar de
Amerikaanse dictator was en Amerikaanse bedrijven toegang gaf om zijn
land uit te buiten.
China is één van 's werelds grootste economieën geworden, grotendeels
doordat de VS zoveel van hun productie en technologie naar China
hebben overgebracht. China heeft ook voortgebouwd op de overdrachten
en ontwikkelt nu geavanceerde technologie op bepaalde gebieden. China
heeft zijn eigen problemen en in de ogen van critici sluit de centrale
communistische partij meer aan bij de praktijk van het Italiaanse
fascisme dan bij het communisme, maar dat is haar eigen probleem. Om
de haverklap zijn er in de VS stemmen die oproepen tot
regimeverandering in China en beweren dat het enige slechte aan China
vandaag de dag zijn leiderschap is. Dit hangt samen met het normale
Neocon-denken dat Amerika het recht heeft om de leiders van andere
landen te bepalen en de plicht om de verandering met alle mogelijke
middelen af te dwingen.
De VS doen dit al heel lang. Toen Woodrow Wilson voorafgaand aan de
Eerste Wereldoorlog Amerikaanse troepen onder leiding van generaal
Pershing naar Mexico stuurde, met een jonge Patton, zei hij: "Ik ga ze
leren om goede mannen te kiezen." Dit is vooral ironisch gezien de
neiging van de VS om over de hele wereld met name slechte
leiders in te zetten die bereid zijn om de bevelen van Amerika uit te
voeren.
Om weer op China terug te komen: op een gegeven moment zullen China en
de rest van de BRICS-landen en hun bondgenoten het sanctieregime (moeten)
terugdringen. Het is een grote drempel geweest voor zoveel landen in
het Globale Zuiden om Rusland te helpen bij het omzeilen van sancties,
vooral voor landen die eerder andere landen niet hielpen om
Amerikaanse sancties te omzeilen. Het zou echter iets heel anders zijn
voor China en andere landen om in natura te reageren en westerse
landen te bestraffen voor het leveren van wapens aan één kant in een
militair conflict.
Op dit moment is China de belangrijkste handelspartner geworden voor
veel landen over de hele wereld, waarbij het Europese landen, Amerika
en Japan (vanwege hun internationale opstelling) aan de kant schuift.
Veel van de landen van het Globale Zuiden zijn importbronnen van
belangrijke natuurlijke hulpbronnen die nodig zijn voor de westerse
grote Groene Droom. Maar diezelfde landen hebben een lange
geschiedenis van voorzichtig kijken naar de NAVO - de Europese landen
zijn immers hun voormalige koloniale meesters. En Amerika heeft met
grote vijandigheid gehandeld tegen veel van deze landen, vaak
gebruikmakend van zogenaamd internationale instrumenten zoals het IMF
en de Wereldbank om de economieën van die landen te ontwrichten en
opgelegde schade toe te brengen. Amerika heeft in het verleden wel
geholpen het kolonialisme te bestrijden, maar Amerika verloor het punt
van antikolonialisme toen het besloot voormalige koloniën te
behandelen als vazalstaten van het Amerikaanse rijk. Overigens: zo
beschouwt Washington ook nog de Europese landen.
Wat als deze landen zich zouden verenigen en NAVO-landen zouden gaan
bestraffen voor hun betrokkenheid bij Oekraïne? Ze kunnen hiervoor
zelfs dezelfde rechtvaardigingen gebruiken als de NAVO, bewerend dat
de NAVO Oekraïne heeft ontwricht met haar geld, wapens en interventies,
wat heeft geleid tot de oorlog in Oekraïne.
Deze landen hebben een hekel aan door de VS opgelegde sancties. En
elke dictator over de hele wereld is bang dat zijn geroofde rijkdom in
beslag zal worden genomen, gezien het precedent van anti-Russische
sancties en inbeslagname van activa. Nu hebben ze een militaire "kampioen"
in Rusland en een economische kampioen in China. Rusland was Frankrijk
en anderen in Afrika al aan het verdringen. Ze hebben de Amerikaanse
sancties tegen Cuba lange tijd als immoreel en illegaal beschouwd.
Ooit werd het leveren van wapens aan strijders gezien als een
schending van de neutraliteit. De Amerikaanse president Jefferson
kreeg zijn embargowet om Amerika buiten Europese conflicten te houden.
Het werd ook gezien als slepende conflicten, die zonder hulp van
buiten snel voorbij zouden kunnen zijn. Als China besluit dat het niet
aan Rusland zal leveren, zou het de hoogste positie kunnen innemen en
alle naties kunnen oproepen om zich terug te trekken uit het conflict
tussen Rusland en Oekraïne, en verklaren dat het zal beginnen met het
opleggen van sancties aan landen die Oekraïne steunen.
Washington denkt niet eens dat zoiets mogelijk is, maar de tijden
veranderen en op een gegeven moment zal Washington zijn dictaten aan
de wereld moeten loslaten. Het is één ding voor de VS om te zeggen dat
Amerikaanse goederen niet ergens anders verkocht kunnen worden. Het is
iets heel anders voor de VS om hun wil aan de wereld op te leggen en
andere landen te dwingen te handelen zoals zij dat willen.
Washington gedraagt zich tegenover de rest van de wereld op ongeveer
dezelfde manier als het in eigen land tegenover de staten handelt. Er
is beperkte redelijkheid en compromis. Er zijn meestal alleen
Amerikaanse bevelen en mandaten die de doelen dienen van het
Amerikaanse imperium en de elite die er de lakens uitdeelt.
China is niet bang geweest om wraak te nemen op Amerikaanse acties.
Als China besluit om voorraden naar Rusland te sturen, zal het dat
doen in de wetenschap dat de NAVO sancties tegen China zal
uitvaardigen. China moet terugslaan met eigen sancties. Zelfs als dat
niet het geval is, hebben westerse anti-Russische sancties het Westen
meer pijn gedaan dan Rusland en zullen anti-Chinese sancties het
Westen waarschijnlijk meer pijn doen dan China.
Meer dan 30 jaar probeert Amerika zijn status van enige supermacht te
behouden. In plaats van het einde van de Koude Oorlog en een terugkeer
naar multipolariteit te accepteren, heeft het geprobeerd alle andere
landen in bedwang te houden, inclusief zijn zogenaamde bondgenoten.
Amerika valt thuis uit elkaar; rampen en onrust zullen blijven
toenemen totdat er in de VS echte verandering plaatsvinden en het
gedroomde rijk niet meer bestaat.
[Alle links, bronnen, documenten en meer informatie uitsluitend voor abonnee's]
[25 april 2023]
Afdrukken
Doorsturen