Het kruitvat genaamd economie

Sinds maart zijn vijf grote banken omgevallen. Er wordt druk opgebouwd in het economisch systeem terwijl onze regering de Rubicon oversteekt met hoe zij met beleid omgaat. De druk op de ketel wordt groot.... te groot.

Regelmatig lezen we berichten dat economen bang zijn voor verhitting van de economie. Die angst is gegrond. Het is hetzelfde principe dat een fluitketel laat gillen wanneer de stoom binnenin de ketel een bepaalde druk bereikt: het fluitje gaat pas af als het water heet genoeg is om voldoende stoom te produceren. Als je water verwarmt in een fluitketel zal een deel van dat water verdampen. De waterdamp wil naar buiten. Dit kan alleen via het ventiel, de dop. Doordat er steeds meer damp doorheen wil, zal het onder een steeds grotere druk komen te staan. Je moet er niet aan denken wat er gebeurt als het ventiel in de dop niet werkt, en dat de dop niet van de ketel af wil.

Onze economie is tegenwoordig net zo'n proces maar dan met veel variabelen - hoewel veel giftiger dan ons groene proces vroeger was. Wat onze economie betreft, zou je een dart kunnen gooien en elke variabele kunnen kiezen om te controleren: inflatie, bbp, de geldhoeveelheid, de prijs van aandelen, de prijs van grondstoffen, of zelfs zaken als het gemiddelde aantal chips in een zak van 1,50 (krimpflatie!). Net zoals de economie bestaat uit miljarden transacties die elke dag plaatsvinden, zijn er ook een eindeloos aantal variabelen die men zou kunnen monitoren om te proberen de gezondheid van ons financiële gesloten-lusproces te voorspellen.

Twee 'variabelen' vielen ons recentelijk op: de regionale banken in de VS die omvielen en onder curatele werden gesteld en de koersen van aandelen die blijven stijgen alsof er niets aan de hand is. Elk van deze effecten had zijn eigen oorzaken: de banken stortte in omdat ze, net als Silicon Valley Bank, het vertrouwen verloren toen ze aankondigden dat ze waarschijnlijk miljarden aan activa zouden moeten verkopen, en de koers van aandelen gaat omhoog vanwege een scheef gedrag van de marktpsychologie, een residu effect van 15 jaar gruwelijk arrogant monetair beleid en gemakkelijk geldbeleid.

De gevolgen van deze twee variabelen – het feit dat het de markten niets kon schelen en/of merkten dat een aantal andere banken waren ingestort – is moeilijk over het hoofd te zien. Het is vooral moeilijk als het in context wordt geplaatst. Sinds maart zijn vijf grote banken ingestort: Silicon Valley, Silvergate, Signature Bank, Credit Suisse en First Republic.

We schrijven al vrij lang over het feit dat de aandelenmarkten niet meer in de pas lopen met de economie, en dat de een kan bewegen zonder de ander te beïnvloeden, maar deze vreemde relatie tussen aandelenmarkten en de economische realiteit lijkt gewoon een belediging voor de natuurlijke wereld, de economische wetten en vrije markten. De markt voor commercial default swaps (CDS) lijkt dit te begrijpen.

Maar we dwalen af, we gaan in dit artikel niet de trend van markten bestrijden of eweren dat we gelijk hebben als de markt duidelijk bewijst dat we ongelijk hebben. Waar het om gaat is dat er een oneindig aantal andere economische "ventielkleppen" zijn die de verschrikkelijke realiteit van de economische ramp die zich aan het voltrekken is, kunnen beïnvloeden, en dat de aandelenkoersen dat vooralsnog lijken te ontwijken. En dat houdt bijvoorbeeld in dat de aandelenkoersen hoog kunnen blijven, maar dat er iets anders gaat gebeuren als dat het geval is.

Om het zó te zeggen: als rentetarieven en aandelenkoersen de enige twee economische variabelen in het hele macrosysteem zouden zijn, zou de markt nu in ieder geval 80% lager zijn dan de hoogtepunten. Maar dat zijn ze niet. In plaats daarvan hebben we te maken met zaken als de geldhoeveelheid en marktpsychologie, om nog maar te zwijgen van grondstoffen, het kopen (en verkopen) van obligaties door centrale banken en tal van andere "wildcards". Deze oneindige lijst van zaken waar we mee te kampen hebben, betekent ook dat er een oneindige lijst is van alternatieve onderwerpen waar de onrust die op de aandelenmarkten zou moeten verschijnen, naar zal worden omgeleid.

De meest waarschijnlijke kandidaten voor dat "stoom afblazen" zijn naar onze mening vooral edelmetalen (en misschien zelfs - we snappen het zelf niet - crypto).

Op dit moment zijn de Federal Reserve en de ECB de personen op het feest die zó dronken zijn dat zij de enige zijn die denken dat ze de touwtjes in handen hebben. De rest van het gezelschap kijkt alleen maar met afschuw en schaamte toe.

Het is meer dan verontrustend dat regeringen op dit moment links en rechts (weer) banken redden, met een schouder-ophalende houding, alsof het niets uitmaakt. Die houding is op de heersende politici, ministers van Financiën en centrale bankiers gegroeid als een mal, overgebleven van de vochtige deken van met overmoed beladen monetair beleid waarmee zij de economie de afgelopen 15 jaar hebben gedrapeerd.

Kunt u zich nog herinneren dat in 2008, toen er eigenlijk een debat moest worden gevoerd over het al dan niet redden van het wereldwijde economische systeem vanwege morele risico's en het algemene besef dat er misschien geen pad bewandeld zou moeten worden dat zou kunnen leiden tot de ineenstorting vanhet konetair systeem? Wel, die reddingsoperatie schiepen een akelig precedent. Als we vandaag voor dezelfde soort beslissing zouden staan, zou die in minder dan een uur worden ondertekend, verzegeld, afgeleverd en afgewerkt met politici en centrale bankiers die zouden glimlachten alsof ze de wereld hadden gered. Er is geen debat over moreel risico. Er is geen discussie over de Amerikaanse dollar of de euro. Er is geen discussie over misbruik van het "voorrecht" door overheden om geld bij te laten drukken. Er is helemaal geen discussie. Bailouts en geld bijdrukken zijn nu gewoon een aanname. Net als Julius Caesar kunnen we nu enorme gevolgen krijgen als we een kleine rubicon oversteken. Nee, niet kùnnen.... zùllen!

Uit oogpunt van beleggen blijft deze opzet ons wijzen op het bezitten van goud en grondstoffen. Logisch en historisch gezien is het dan een kwestie van achterover leunen en kijken hoe die investeringen hopelijk floreren, terwijl het vertrouwen in de onschendbaarheid van de VS als wereldwijde reservevaluta afneemt. En zelfs als de dollar standhoudt als reservevaluta - wat niet waarschijnlijk is - begrijp we niet hoe die Amerikaanse munt nog veel langer serieus kan worden genomen. De BRICS-landen staan voor een uitdaging en wanneer de wereld uiteindelijk gedwongen wordt te kiezen tussen een op schulden gebaseerd Amerikaans systeem en een op grondstoffen/goud gesteund BRICS-systeem, zal de keuze voor de hand liggen. Wanneer de dollar in de komende kwartalen de "fix all" wordt voor de Amerikaanse economie - voor markten die instorten, banken die de bietenbrug op gaan en dat uiteindelijk de obligatiemarkt failliet gaat - dan zullen edelmetalen officieel de ventielklep worden.

De westerse arrogante houding ten opzichte van bailout-operaties en het ongelimiteerd bijdrukken van geld, onder het mom van "het handhaven van een stabiele economie", is een van de meest perverse en arrogante oplichtingspraktijken ooit begaan - en goud, met zijn 5.000 jaar track record van vraag en beperkt aanbod, blijft de grote gelijkmaker. En als het misbruik van de dollar het enige was waar we ons zorgen over hoefden te maken, dan zou dat één ding zijn. Maar dat is het niet - deze lakse houding om gewoon iedereen te redden die het nodig heeft, op elk moment, zonder grenzen - komt op een moment dat de rest van de wereld openlijk de Amerikaanse dollar uitdaagt op een manier die ze nog nooit eerder heeft gedaan. De aanleiding voor deze uitdaging was, zoals we al eerder hebben opgemerkt, het in beslag nemen van Russische reserves en het "bewapenen" van de Amerikaanse dollar.

Inmiddels hebben we al gezien dat crypto-currencies het doelwit van overheden zijn geworden onder het mom van bescherming van investeerders na faillissementen zoals FTX. Maar iedereen kan op zijn klompen aanvoelen dat er een rode draad loopt door het internationale monetaire beleid, namelijk om crypto's (op termijn) te verbieden. Die mogen simpelweg geen concurrentie worden voor de (digitale, binnenkort) Amerikaanse dollar en de euro. Crypto wordt - bubble of niet -  nog steeds gezien als het laaghangende fruit om achteraan te gaan - goud zal voor overheden later een veel moeilijkere uitdaging zijn, maar dat betekent niet dat het niet zal gebeuren.





[Alle links, bronnen, documenten en meer informatie uitsluitend voor abonnee's]



[9 mei 2023]

 

Afdrukken Doorsturen