De verborgen landmijnen in het Amerikaanse banksysteem

De bankencrisis heeft gisteren in de VS een hoorzitting opgeleverd met buitengewone getuigenissen over landmijnen die op de loer liggen in het Amerikaanse banksysteem. Een centrale bank is definitief van haar voetstuk gevallen.

Op woensdag 8 maart van dit jaar kondigde de houdstermaatschappij van de Amerikaanse federaal verzekerde Silvergate Bank aan de bank af te bouwen. Het had weinig andere keus dan dit te doen. Het beleefde een bankrun en had zijn reputatie te grabbel gegooid door zich te concentreren op ingelegde gelden van cryptobedrijven, waaronder die waarvan de meerderheid in handen is van de justitieel aangeklaagde crypto-koning, Sam Bankman-Fried.

Volgens een getuigenis van de voorzitter van de Federal Deposit Insurance Corporation (FDIC), Martin Gruenberg, afgelegd voor de Senate Banking Committee op 28 maart, "ondervond Silvergate Bank in het vierde kwartaal van 2022 een uitstroom van ingelegde gelden van digitale activaklanten die, gecombineerd met de FTX-spaargelden resulteerde in een verlies van 68% in spaargelden - van $ 11,9 miljard aan ingelegde gelden tot $ 3,8 miljard."

De belangrijkste toezichthouder van Silvergate Bank was de Federal Reserve Bank van San Francisco, kortweg de San Francisco Fed.

Twee dagen later, op vrijdag 10 maart, werd Silicon Valley Bank onder curatele gesteld bij de FDIC na een ongekende bankrun waarbij $ 42 miljard aan spaargelden uit de bank wegstroomde, alleen al op 9 maart, met nog eens $ 100 miljard aan ingelegde gelden in de wachtrij. om de volgende dag weg te vloeien - wat zou leiden tot de uitstroom van de overgrote meerderheid van zijn spaargelden binnen 48 uur . Die verklaring werd op 28 maart aan de Senate Banking Committee verstrekt door de vice-president voor toezicht bij de Federal Reserve, Michael Barr.

De belangrijkste toezichthouder van Silicon Valley Bank was óók de San Francisco Fed.

In korte tijd volgden nog twee bankfaillissementen: Signature Bank op 12 maart en First Republic Bank op 1 mei. Beiden hadden te maken met bankruns als gevolg van een verlies van vertrouwen bij hun klanten. De belangrijkste toezichthouder van beide banken was de FDIC.

First Republic Bank, Silicon Valley Bank en Signature Bank waren in grootte respectievelijk de tweede, derde en vierde bankfaillissementen in de Amerikaanse geschiedenis. De grootste mislukking was Washington Mutual tijdens de financiële crisis van 2008. JPMorgan Chase, officieel de meest risicovolle Amerikaanse bank, kreeg tot veler verbazing van haar toezichthouders toestemming om Washington Mutual in 2008 en vooral First Republic Bank op 1 mei van dit jaar over te nemen.

Gisteren hield de Senate Banking Subcommittee on Economic Policy, die wordt voorgezeten door de Democratische senator Elizabeth Warren, een hoorzitting over het gebrek aan verantwoordingsplicht bij de Federal Reserve en voorstellen om haar structuur te hervormen.
Hierover schreven wij eergisteren een artikel.

 Senator Warren zei het volgende in haar openingsopmerkingen:
"De snelle ineenstorting van drie banken – Silicon Valley Bank, Signature Bank en First Republic Bank – was een schok. Deze drie bankfaillissementen samen brachten meer activa in gevaar dan de 25 bankfaillissementen tijdens de crash van 2008.
Het falen van de Silicon Valley Bank was een ander symptoom van wat een voorspelbare reeks mislukkingen is geworden in het bestuur van de Federal Reserve. De ineenstorting van de SVB en andere bankfaillissementen die het veroorzaakte, dwongen de FDIC, het ministerie van Financiën en andere toezichthouders om te hulp te schieten om implosie van ons banksysteem te voorkomen. Tot nu toe heeft het FDIC Insurance Fund miljarden dollars aan verliezen geleden, en als gevolg van de bailout-operaties is de grootste bank van Amerika die te groot is om failliet te gaan net $ 200 miljard groter geworden. (Senator Warren verwijst naar de overname van First Republic Bank door JPMorgan Chase.)"

Tijdens de hoorzitting van gisteren werd de steun van de Federal Reserve aan de wetgeving van 2018, die resulteerde in het terugdraaien van de prudentiële regelgeving voor banken met activa van minder dan $ 250 miljard, onderzocht als een bijdrage aan de recente bankfaillissementen. In een schriftelijke getuigenis gaf dr. Peter Conti-Brown, universitair hoofddocent financiële regelgeving, universitair hoofddocent juridische studies en bedrijfsethiek aan de Wharton School van de Universiteit van Pennsylvania, de volgende analyse:
“In 2018, na vele maanden van debatten, ondertekende president Trump de Economic Growth, Regulatory Relief, and Consumer Protection Act. In een tijdperk van omnibuswetten, vaak honderden of duizenden pagina's lang, is een van de meest indrukwekkende prestaties van de EGRRACPA (of S. 2155, zoals het beter bekend staat), de lengte: de hele wetstekst is slechts 75 pagina's lang. Het deel dat relevant is voor de huidige bankencrisis, titel IV van die wet, is slechts vijf pagina's lang. Op die vijf pagina's, getiteld 'Regels op maat maken voor bepaalde bankholdings', veranderde het Congres de drempel van $ 50 miljard [activa] [voor prudentiële regulering van banken] in $ 250 miljard [aan activa]...
De afgelopen twee maanden zijn drie van de twintig banken binnen die bandbreedte van $100 miljard tot $250 miljard failliet gegaan. (In de ietwat absurde volkstaal van het bankwezen noemen we deze banken 'regionale banken'.) We weten niet hoeveel van de overige zeventien zouden zijn omgevallen zonder de noodverklaringen en de daarmee gepaard gaande liquiditeitssteun die de buitengewone acties van de federale regering daarna mogelijk maakten.
Hoewel de focus vaak op Silicon Valley Bank ligt, is het een feit dat we een onaanvaardbaar falen van een marktsegment hebben gehad – wanneer 15% van de banken failliet gaat binnen de klasse die het Congres in 2018 heeft gedereguleerd, hebben we genoeg rook om te onderzoeken of er vuur aanwezig is.”

Een ander belangrijk aandachtspunt van de hoorzitting was wat senator Warren een 'cultuur van corruptie bij de Fed' noemt. In de afgelopen twee jaar heeft de Federal Reserve onder Fed-voorzitter Jerome Powell een reeks schandalen meegemaakt, waaronder het ongekende tradingschandaal door Fed-functionarissen, waarbij ze handelden op hun eigen makelaarsrekeningen in aandelen en andere beleggingsinstrumenten terwijl ze bij de Fed bovenop informatie met vertrouwelijke marktbewegingen zaten.

Powell verwees het onderzoek naar het tradingschandaal op 4 oktober 2021 door naar de inspecteur-generaal van de Federal Reserve, Mark Bialek. Zoals we eergisteren schreven kostte het Bialek slechts negen maanden om Powell en voormalig Fed-vicevoorzitter Richard Clarida vrij te spreken van het overtreden van “de wetten, regels, of beleid” van de Fed. Bialek heeft zich de afgelopen 19 maanden gedeisd gehouden over de grootste verdachte in het tradingschandaal, voormalig president van de Dallas Fed, Robert Kaplan. Zie ons artikel van eergisteren en de daarin vermelde links naar eerdere artikelen.

Kaplan denkt blijkbaar dat hij niets te vrezen heeft van Bialek. Kaplan verscheen op 3 mei op Bloomberg TV en gaf feitelijk advies aan de Federal Reserve over monetair beleid.

Bij de ondervraging door senator Warren onthulde Bialek dat zijn salaris als inspecteur-generaal $ 377.800 is. Warren zei dat dit het hoogste salaris is voor een werknemer van de Federal Reserve Board. Het is echter niet hoger dan wat presidenten van de 12 particuliere regionale banken van de Federal Reserve verdienen. John Williams, de president van de New York Fed – waar de Federal Reserve Board zijn bailout-operaties van de megabanken van Wall Street serieel uitbesteedt – verdiende in 2020 $ 506.300 (volgens het jaarverslag 2020 van de Federal Reserve). Williams kreeg een salarisverhoging tot $ 513.400 (volgens het jaarverslag 2021 van de Fed). Ter vergelijking: de president van de Verenigde Staten en opperbevelhebber, die door het volk wordt "gekozen", verdient $400.000.

Senator Warren en de Republikeinse senator Rick Scott suggereerden dat Bialek misschien dit hoge salaris krijgt als een stimulans om voortdurend een blinddoek te dragen over het wangedrag bij de Federal Reserve. Scott zei het volgende tijdens zijn ondervraging van Bialek:
“Ik denk dat er 23.000 mensen werken bij de Federal Reserve. Er is geen rapport dat u sinds 2011 heeft gemaakt waarvan u weet dat iemand is ontslagen; er is niemand in het bestuur die ooit iets verkeerd heeft gedaan; we hebben geen informatie – goede informatie – over wat er gebeurde bij deze aandelentransacties; en u denkt dat we blij moeten zijn dat we geen onafhankelijke, door de president aangestelde inspecteur-generaal hebben. Dit slaat nergens op. En het [de Federal Reserve] heeft een balans van 8,6 biljoen dollar... Noem nog een instantie die zo'n grote balans heeft bij de federale overheid."

De Federal Reserve heeft inderdaad een balans van $ 8,6 biljoen ($ 8.600.000.000.000), die het resultaat is van haar seriële Quantitative Easing (QE)-programma's, waarbij het biljoenen dollars aan door de overheid gesteunde schuldbewijzen opkoopt, waardoor een vraag ontstaat die anders niet zou bestaan, om de rente te verlagen om een economie te ondersteunen die verlamd is door opeenvolgende bankencrises. En terwijl de Federal Reserve een balans heeft van $ 8,6 biljoen, heeft het eigenlijk een uitgavenbudget van $ 6,2 miljard. Dat budget van $ 6,2 miljard (gecombineerd voor zowel de 12 regionale banken als de Federal Reserve Board of Governors) omvat het het kleine bedrag van $ 36 miljoen om het Office of Inspector General te leiden waarvan wordt verwacht dat het de activiteiten van 23.000 mensen zal beheren.

Bialek getuigde tijdens de hoorzitting van gisteren dat hij in totaal 130 mensen heeft om wangedrag bij de Federal Reserve te onderzoeken. Het budget voor 2022 van de Fed biedt hem de mogelijkheid om nog drie mensen aan te nemen.

We hebben geen beter inzicht gekregen in de cultuur van corruptie bij de Federal Reserve dan door het boek uit 2018 van een van haar eigen voormalige bankonderzoekers, Carmen Segarra. Haar boek, Noncompliant: A Lone Whistleblower Exposes the Giants of Wall Street, beschrijft de cultuur binnen de grootste van de regionale banken van de Federal Reserve – de New York Fed – als volgt:
“…niets dat ik tijdens mijn tien jaar juridisch werk had gezien, had me voorbereid op wat ik in slechts een paar korte maanden bij de New York Fed zag. In die maanden ontdekte ik een desoriënterende wereld vol verborgen aanwijzingen, waarin mensen het ene zeiden maar het andere bedoelden. Onder het publieke gezicht van de Fed lag een web van incompetentie, corruptie, ongebreideld wanbeheer, geheimen en leugens. In de 'nepwerk'-cultuur van de Fed, waar supervisie een functietitel was, geen baan, was het belangrijkste om het proces te beheersen om de ultieme meester te dienen. De New York Fed faalde niet simpelweg om de banken tegen te houden; het maakte hun slechte gedrag eigenlijk mogelijk.”





[Alle links, bronnen, documenten en meer informatie uitsluitend voor abonnee's]



[18 mei 2023]

 

Afdrukken Doorsturen