De verborgen landmijnen in het Amerikaanse
banksysteem
De bankencrisis heeft gisteren in de VS een hoorzitting opgeleverd met
buitengewone getuigenissen over landmijnen die op de loer liggen in
het Amerikaanse banksysteem. Een centrale bank is definitief van haar
voetstuk gevallen.
Op woensdag 8 maart van dit jaar kondigde de houdstermaatschappij van
de Amerikaanse federaal verzekerde Silvergate Bank aan de bank af te
bouwen. Het had weinig andere keus dan dit te doen. Het beleefde een
bankrun en had zijn reputatie te grabbel gegooid door zich te
concentreren op ingelegde gelden van cryptobedrijven, waaronder die
waarvan de meerderheid in handen is van de justitieel aangeklaagde
crypto-koning, Sam Bankman-Fried.
Volgens een getuigenis van de voorzitter van de Federal Deposit
Insurance Corporation (FDIC), Martin Gruenberg, afgelegd voor de
Senate Banking Committee op 28 maart, "ondervond Silvergate Bank
in het vierde kwartaal van 2022 een uitstroom van ingelegde gelden van
digitale activaklanten die, gecombineerd met de FTX-spaargelden
resulteerde in een verlies van 68% in spaargelden - van $ 11,9 miljard
aan ingelegde gelden tot $ 3,8 miljard."
De belangrijkste toezichthouder van Silvergate Bank was de Federal
Reserve Bank van San Francisco, kortweg de San Francisco Fed.
Twee dagen later, op vrijdag 10 maart, werd Silicon Valley Bank onder
curatele gesteld bij de FDIC na een ongekende bankrun waarbij $ 42
miljard aan spaargelden uit de bank wegstroomde, alleen al op 9 maart,
met nog eens $ 100 miljard aan ingelegde gelden in de wachtrij. om de
volgende dag weg te vloeien - wat zou leiden tot de uitstroom van de
overgrote meerderheid van zijn spaargelden binnen 48 uur . Die
verklaring werd op 28 maart aan de Senate Banking Committee
verstrekt door de vice-president voor toezicht bij de Federal Reserve,
Michael Barr.
De belangrijkste toezichthouder van Silicon Valley Bank was óók de San
Francisco Fed.
In korte tijd volgden nog twee bankfaillissementen: Signature Bank op
12 maart en First Republic Bank op 1 mei. Beiden hadden te maken met
bankruns als gevolg van een verlies van vertrouwen bij hun klanten. De
belangrijkste toezichthouder van beide banken was de FDIC.
First Republic Bank, Silicon Valley Bank en Signature Bank waren in
grootte respectievelijk de tweede, derde en vierde bankfaillissementen
in de Amerikaanse geschiedenis. De grootste mislukking was Washington
Mutual tijdens de financiële crisis van 2008. JPMorgan Chase,
officieel de meest risicovolle Amerikaanse bank, kreeg tot veler
verbazing van haar toezichthouders toestemming om Washington Mutual in
2008 en vooral First Republic Bank op 1 mei van dit jaar over te nemen.
Gisteren hield de Senate Banking Subcommittee on Economic Policy, die
wordt voorgezeten door de Democratische senator Elizabeth Warren, een
hoorzitting over het gebrek aan verantwoordingsplicht bij de Federal
Reserve en voorstellen om haar structuur te hervormen.
Hierover schreven wij eergisteren een artikel.
Senator Warren zei het volgende in haar openingsopmerkingen:
"De snelle ineenstorting van drie banken – Silicon Valley Bank,
Signature Bank en First Republic Bank – was een schok. Deze drie
bankfaillissementen samen brachten meer activa in gevaar dan de 25
bankfaillissementen tijdens de crash van 2008.
Het falen van de Silicon Valley Bank was een ander symptoom van wat
een voorspelbare reeks mislukkingen is geworden in het bestuur van de
Federal Reserve. De ineenstorting van de SVB en andere
bankfaillissementen die het veroorzaakte, dwongen de FDIC, het
ministerie van Financiën en andere toezichthouders om te hulp te
schieten om implosie van ons banksysteem te voorkomen. Tot nu toe
heeft het FDIC Insurance Fund miljarden dollars aan verliezen geleden,
en als gevolg van de bailout-operaties is de grootste bank van Amerika
die te groot is om failliet te gaan net $ 200 miljard groter geworden.
(Senator Warren verwijst naar de overname van First Republic Bank door
JPMorgan Chase.)"
Tijdens de hoorzitting van gisteren werd de steun van de Federal
Reserve aan de wetgeving van 2018, die resulteerde in het terugdraaien
van de prudentiële regelgeving voor banken met activa van minder dan $
250 miljard, onderzocht als een bijdrage aan de recente
bankfaillissementen. In een schriftelijke getuigenis gaf dr. Peter
Conti-Brown, universitair hoofddocent financiële regelgeving,
universitair hoofddocent juridische studies en bedrijfsethiek aan de
Wharton School van de Universiteit van Pennsylvania, de volgende
analyse:
“In 2018, na vele maanden van debatten, ondertekende president Trump
de Economic Growth, Regulatory Relief, and Consumer Protection Act.
In een tijdperk van omnibuswetten, vaak honderden of duizenden
pagina's lang, is een van de meest indrukwekkende prestaties van de
EGRRACPA (of S. 2155, zoals het beter bekend staat), de lengte: de
hele wetstekst is slechts 75 pagina's lang. Het deel dat relevant is
voor de huidige bankencrisis, titel IV van die wet, is slechts vijf
pagina's lang. Op die vijf pagina's, getiteld 'Regels op maat maken
voor bepaalde bankholdings', veranderde het Congres de drempel van $
50 miljard [activa] [voor prudentiële regulering van banken] in $ 250
miljard [aan activa]...
De afgelopen twee maanden zijn drie van de twintig banken binnen die
bandbreedte van $100 miljard tot $250 miljard failliet gegaan. (In de
ietwat absurde volkstaal van het bankwezen noemen we deze banken 'regionale
banken'.) We weten niet hoeveel van de overige zeventien zouden zijn
omgevallen zonder de noodverklaringen en de daarmee gepaard gaande
liquiditeitssteun die de buitengewone acties van de federale regering
daarna mogelijk maakten.
Hoewel de focus vaak op Silicon Valley Bank ligt, is het een feit dat
we een onaanvaardbaar falen van een marktsegment hebben gehad –
wanneer 15% van de banken failliet gaat binnen de klasse die het
Congres in 2018 heeft gedereguleerd, hebben we genoeg rook om te
onderzoeken of er vuur aanwezig is.”
Een ander belangrijk aandachtspunt van de hoorzitting was wat senator
Warren een 'cultuur van corruptie bij de Fed' noemt. In de afgelopen
twee jaar heeft de Federal Reserve onder Fed-voorzitter Jerome Powell
een reeks schandalen meegemaakt, waaronder het ongekende
tradingschandaal door Fed-functionarissen, waarbij ze handelden op hun
eigen makelaarsrekeningen in aandelen en andere beleggingsinstrumenten
terwijl ze bij de Fed bovenop informatie met vertrouwelijke
marktbewegingen zaten.
Powell verwees het onderzoek naar het tradingschandaal op 4 oktober
2021 door naar de inspecteur-generaal van de Federal Reserve, Mark
Bialek. Zoals we eergisteren schreven kostte het Bialek slechts negen
maanden om Powell en voormalig Fed-vicevoorzitter Richard Clarida vrij
te spreken van het overtreden van “de wetten, regels, of beleid” van
de Fed. Bialek heeft zich de afgelopen 19 maanden gedeisd gehouden
over de grootste verdachte in het tradingschandaal, voormalig
president van de Dallas Fed, Robert Kaplan. Zie ons artikel van
eergisteren en de daarin vermelde links naar eerdere artikelen.
Kaplan denkt blijkbaar dat hij niets te vrezen heeft van Bialek.
Kaplan verscheen op 3 mei op Bloomberg TV en gaf feitelijk advies aan
de Federal Reserve over monetair beleid.
Bij de ondervraging door senator Warren onthulde Bialek dat zijn
salaris als inspecteur-generaal $ 377.800 is. Warren zei dat dit het
hoogste salaris is voor een werknemer van de Federal Reserve Board.
Het is echter niet hoger dan wat presidenten van de 12 particuliere
regionale banken van de Federal Reserve verdienen. John Williams, de
president van de New York Fed – waar de Federal Reserve Board zijn
bailout-operaties van de megabanken van Wall Street serieel
uitbesteedt – verdiende in 2020 $ 506.300 (volgens het jaarverslag
2020 van de Federal Reserve). Williams kreeg een salarisverhoging tot
$ 513.400 (volgens het jaarverslag 2021 van de Fed). Ter vergelijking:
de president van de Verenigde Staten en opperbevelhebber, die door het
volk wordt "gekozen", verdient $400.000.
Senator Warren en de Republikeinse senator Rick Scott suggereerden dat
Bialek misschien dit hoge salaris krijgt als een stimulans om
voortdurend een blinddoek te dragen over het wangedrag bij de Federal
Reserve. Scott zei het volgende tijdens zijn ondervraging van Bialek:
“Ik denk dat er 23.000 mensen werken bij de Federal Reserve. Er is
geen rapport dat u sinds 2011 heeft gemaakt waarvan u weet dat iemand
is ontslagen; er is niemand in het bestuur die ooit iets verkeerd
heeft gedaan; we hebben geen informatie – goede informatie – over wat
er gebeurde bij deze aandelentransacties; en u denkt dat we blij
moeten zijn dat we geen onafhankelijke, door de president aangestelde
inspecteur-generaal hebben. Dit slaat nergens op. En het [de Federal
Reserve] heeft een balans van 8,6 biljoen dollar... Noem nog een
instantie die zo'n grote balans heeft bij de federale overheid."
De Federal Reserve heeft inderdaad een balans van $ 8,6 biljoen ($
8.600.000.000.000), die het resultaat is van haar seriële Quantitative
Easing (QE)-programma's, waarbij het biljoenen dollars aan door de
overheid gesteunde schuldbewijzen opkoopt, waardoor een vraag ontstaat
die anders niet zou bestaan, om de rente te verlagen om een economie
te ondersteunen die verlamd is door opeenvolgende bankencrises. En
terwijl de Federal Reserve een balans heeft van $ 8,6 biljoen, heeft
het eigenlijk een uitgavenbudget van $ 6,2 miljard. Dat budget van $
6,2 miljard (gecombineerd voor zowel de 12 regionale banken als de
Federal Reserve Board of Governors) omvat het het kleine bedrag van $
36 miljoen om het Office of Inspector General te leiden waarvan
wordt verwacht dat het de activiteiten van 23.000 mensen zal beheren.
Bialek getuigde tijdens de hoorzitting van gisteren dat hij in totaal
130 mensen heeft om wangedrag bij de Federal Reserve te onderzoeken.
Het budget voor 2022 van de Fed biedt hem de mogelijkheid om nog drie
mensen aan te nemen.
We hebben geen beter inzicht gekregen in de cultuur van corruptie bij
de Federal Reserve dan door het boek uit 2018 van een van haar eigen
voormalige bankonderzoekers, Carmen Segarra. Haar boek,
Noncompliant: A Lone Whistleblower Exposes the Giants of Wall Street,
beschrijft de cultuur binnen de grootste van de regionale banken van
de Federal Reserve – de New York Fed – als volgt:
“…niets dat ik tijdens mijn tien jaar juridisch werk had gezien, had
me voorbereid op wat ik in slechts een paar korte maanden bij de New
York Fed zag. In die maanden ontdekte ik een desoriënterende wereld
vol verborgen aanwijzingen, waarin mensen het ene zeiden maar het
andere bedoelden. Onder het publieke gezicht van de Fed lag een web
van incompetentie, corruptie, ongebreideld wanbeheer, geheimen en
leugens. In de 'nepwerk'-cultuur van de Fed, waar supervisie een
functietitel was, geen baan, was het belangrijkste om het proces te
beheersen om de ultieme meester te dienen. De New York Fed faalde niet
simpelweg om de banken tegen te houden; het maakte hun slechte gedrag
eigenlijk mogelijk.”
[Alle links, bronnen, documenten en meer informatie uitsluitend voor abonnee's]
[18 mei 2023]
Afdrukken
Doorsturen