Gebroken link? Meldt het ons!

Canadees applaus voor een oorlogscrimineel

De terugkeer van de nazi-ideologie in Duitsland kan niet langer worden weggewuifd. Het krijgt officiële bescherming en het witwassen van de beschamende geschiedenis van Duitsland is een werk in uitvoering. Het militarisme in Duitsland zal een bedreiging vormen voor de vrede in Europa.




Vorige week nam elk lid van het Canadese parlement, samen met premier Justin Trudeau, deel aan een staande ovatie voor nazi-oorlogsmisdadiger Yaroslav Hunka, die door de voorzitter van het Canadese parlement tot held werd verklaard. Sindsdien is aan het licht gekomen dat onder degenen die de nazi toejuichten Sabine Sparwasser was, de Duitse ambassadeur in Canada. Woensdag bevestigde een woordvoerder van het Duitse ministerie van Buitenlandse Zaken op een persconferentie de deelname van Sparwasser aan de staande ovatie voor de nazi, samen met diplomaten en ambassadeurs uit andere G7-landen.

Achtenzeventig jaar na de val van het Derde Rijk heeft een diplomatieke topfunctionaris van de Duitse regering een lid van een criminele organisatie toegejuicht die een sleutelrol speelde in de Holocaust en in Hitlers uitroeiingsoorlog tegen de Sovjet-Unie. Deze actie lijkt het resultaat van een systematische campagne, waar jaren aan gewerkt is, om het nazisme te rehabiliteren als onderdeel van de bevordering van het Duitse militarisme op de hoogste niveaus van de Duitse staat.

In een poging de betekenis van Sparwassers applaus voor Hunka te bagatelliseren, beweerde een woordvoerder van het Duitse ministerie van Buitenlandse Zaken dat “de ware identiteit van de heer Hunka, namelijk dat hij een vrijwillig lid van de Waffen-SS was, niet bekend was bij de aanwezigen, aangezien zijn deelname niet was aangekondigd.”

Dit is totaal niet overtuigend. De verschijning van de Oekraïense president Volodymyr Zelensky voor het Canadese parlement was een belangrijke politieke gebeurtenis die minutieus werd voorbereid. Uitgenodigde gasten moeten bij zo'n gelegenheid om veiligheidsredenen grondig worden doorgelicht. Dit geldt vooral voor een "eregast" als Hunka, die bij naam werd genoemd en officieel werd gevierd. Zelfs als de Duitse ambassadeur niet vooraf op de hoogte was gesteld, moet zij hebben geweten wie Hunka was toen hij werd geïntroduceerd door de inmiddels voormalige voorzitter van het Canadese parlement, Anthony Rota.

“We hebben vandaag in de vergaderzaal een Oekraïense oorlogsveteraan uit de Tweede Wereldoorlog die voor de Oekraïense onafhankelijkheid tegen de Russen heeft gevochten en de troepen vandaag de dag nog steeds steunt, zelfs op 98-jarige leeftijd”, zei Rota. “Zijn naam is Yaroslav Hunka, maar ik ben erg trots om te zeggen dat hij uit North Bay komt en uit mijn rit van Nipissing-Timiskaming. Hij is een Oekraïense held, een Canadese held, en wij danken hem voor al zijn diensten.”

Sparwasser wist precies voor wie ze applaudisseerde. Ze is een hoogopgeleide topdiplomate die al meer dan 35 jaar in leidinggevende posities bij het ministerie van Buitenlandse Zaken werkt en bekend is met politieke en historische kwesties – vooral met betrekking tot de recente Europese en Duitse geschiedenis. Vóór haar diplomatieke carrière was ze onder meer onderzoeksassistente op het gebied van de Europese integratie.

In een poging om Sparwasser te verdedigen verklaarde de woordvoerder van het Federale Ministerie van Buitenlandse Zaken dat er in de Tweede Wereldoorlog "een grote verscheidenheid aan groepen" was geweest "die zich zowel tegen de Wehrmacht als tegen het Rode Leger hadden verzet", waarbij hij het Poolse Binnenlandse Leger als voorbeeld noemde.

Iedereen die bekend is met de geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog in oost-Europa weet dat het Poolse binnenlandse leger tegen de nazi-bezetting vocht en in Warschau bijna volledig werd weggevaagd tijdens de brute onderdrukking van de opstand in Warschau. Pas na de overwinning van het Rode Leger op de Wehrmacht gingen individuele strijders, ook wel "verstoten soldaten" genoemd, gewapend verzet voeren tegen de nieuwe, door Moskou gesteunde Poolse regering.

In het geval van Hunka was het vanaf het begin ook duidelijk dat hij geen strijder van het Poolse binnenlandse leger of een andere verzetsorganisatie was, maar een Oekraïense nazi. De Oekraïners die in de Tweede Wereldoorlog "tegen de Russen" vochten, waren fascisten die het naziregime verheerlijkten en dat tot op de dag van vandaag blijven doen. De overgrote meerderheid van de Oekraïners die in de Tweede Wereldoorlog vochten, vocht tegen de nazi's, hetzij in het Sovjetleger, hetzij als partizanen.

In 1943, toen miljoenen Oekraïners in oorlog waren tegen de Duitse indringers, sloot Hunka zich aan bij de tienduizenden Oekraïners, waaronder veel studenten, in de 14. Waffen-Grenadier-Division der SS (galizische Nr. 1) van de SS. Later omschreef hij zijn jaren bij de SS als de gelukkigste van zijn leven.

De Canadese regering was op de hoogte van Yaroslav Hunka. Eerder was al bekend dat Hunka in 2007 de Medal of Merit ontving van het Canadese Congres van Oekraïners. Deze erkenning weerspiegelt de waardering en erkenning van Hunka’s bijdragen en inspanningen voor de Oekraïense gemeenschap in Canada. Ze weten al eeuwen van hem. Naar verluidt was hij een grote donor van een politieke partij. Hij neemt ook graag hun geld aan. Canada heeft monumenten en straten die vernoemd zijn naar de onsmakelijke Duitse gevechtsdivisies.


Bovendien is het veelbetekenend om de banden op te merken die het Canadese Congres van Oekraïners heeft gehad met opmerkelijke Canadese figuren, zoals premier Justin Trudeau en Chrystia Freeland (wier opa ook een nazi-verleden heeft). Freelands nazi-grootvader Michael Chomiak redigeerde de Krakivski Visti, een nazi-propagandakrant in het bezette Krakau dat werd gedrukt op een pers die in beslag was genomen van een Joodse krant. Een dergelijk verband suggereert dat Hunka’s werk en erkenning bij hen bekend was, wat de invloed en het bereik van de Oekraïense diaspora in Canada benadrukt.


In ons laatste weekend magazine hebben we al uitgelegd dat de staande ovatie voor een lid van Hitlers Waffen-SS geen toeval was. Het legt het karakter bloot van de oorlog die de NAVO-machten in Oekraïne tegen Rusland voeren, en die zij, gesteund door de meest reactionaire politieke krachten, blijven escaleren. Duitsland speelt hierin een führende leidende rol.

Slechts twee dagen vóór Sparwassers applaus voor Hunka lanceerde de Duitse bondskanselier Olaf Scholz een anti-Russische tirade bij de Verenigde Naties waar Hitler nog een puntje aan zou kunnen zuigen. De bondskanselier - waarvan we inmiddels weten dat hij bekend was met het Amerikaanse voornemen de Nordstream pijpleiding "kalt zu stellen" - benadrukte agressief dat Berlijn vredesonderhandelingen afwijst en het doel nastreeft om Rusland militair te verslaan in Oekraïne. De Duitse heersende klasse streeft dus direct haar oorlogs- en grootmachtsdoelen na van in de Eerste en Tweede Wereldoorlog, toen zij eveneens probeerde het hulpbronnenrijke en geostrategisch belangrijke land militair te onderwerpen en op te splitsen.

Ideologisch gezien vereist de verwezenlijking van deze revanchistische doelstellingen de rehabilitatie van het nazisme. In Oekraïne vertrouwen de imperialistische machten op dezelfde fascistische krachten waarmee Hitlers Duitsland een pact sloot tijdens de invasie van de Sovjet-Unie. Al begin 2014 orkestreerden en financierden Washington en Berlijn een anti-Russische staatsgreep in Kiev, waarin fascistische krachten als de Svoboda-partij en de Rechtse Sector de beslissende rol speelden. Sindsdien steunen en bewapenen ze - samen met de westerse vazalstaten van de VS - een regime dat nazi-collaborateurs als Stepan Bandera en Roman Sjoechevitsj vereert en legereenheden als het Azov-bataljon mobiliseert, die openlijk met hun fascistische opvattingen pronken.

In het Okerïense buitenland - en in dit verband dan Canada - worden de nazisympathiën (o.a. het Bandera-netwerk) nog breed gedragen. Neem het volgende voorbeeld:


 
Zo is naar verluidt Oksana Prociuk-Ciz, de CEO van de Buduchnist Credit Union (BCU) Financial Group, naar verluidt de huidige leider van de ondergrondse Organisatie van Oekraïense Nationalisten-Bandera (OUN-B) in Canada, en vóór haar was dat Oleh Romanyshyn. Laatstgenoemde is de neef van Stepan Bandera’s oude plaatsvervanger Yaroslav Stetsko, een nazi-collaborateur en fascistische oorlogsmisdadiger die het internationale apparaat van de OUN-B leidde van 1968 tot aan zijn dood in 1986.

De basis van het OUN-B-netwerk in Canada is de Liga van Oekraïense Canadezen (LUC), voorheen bekend als de Canadese Liga voor de Bevrijding van Oekraïne, opgericht in 1949 door Bandera-volgelingen die bevelen aannamen van de OUN-B-leiding in Europa. Naast de Vereniging van Veteranen van het Oekraïense Opstandelingenleger en de Liga van Oekraïense Canadese Vrouwen (LUCW) staat deze door de LUC geleide coalitie tegenwoordig bekend als de Canadese Conferentie ter Ondersteuning van Oekraïne (CCSU). Net als het Oekraïense Wereldcongres (UWC) heeft de ICSU momenteel haar hoofdkantoor in Toronto, net als de LUC.

Canada heeft een ongemakkelijke geschiedenis met de 14. Waffen-Grenadier-Division der SS (galizische Nr. 1). In de nasleep van de Tweede Wereldoorlog mochten ongeveer 2.000 leden van de eenheid zich in Canada hervestigen. Het lukt de Canadezen nog steeds niet om een serieus gesprek te voeren over het besluit om nazi’s toe te laten tot Canada aan het einde van een oorlog waarin het land op beroemde wijze de MS St. Louis afwees en in 1939 907 Joodse vluchtelingen terugstuurde naar Europa, waar er 254 zouden worden vermoord tijdens de Holocaust.

Wellicht schrijven we hier binnenkort een uitgebreid artikel over. Immers: het incident in het Canadese Lagerhuis heeft ernstige zorgen gewekt, en het heeft ook een belangrijk aspect van de Canadese geschiedenis aan het licht gebracht: de toelating van duizenden personen met een vergelijkbare achtergrond tot Canada na de Tweede Wereldoorlog. Het feit dat oorspronkelijke rapporten zwaar geredigeerd blijven en daaropvolgende rapporten en documenten permanent worden zwart gelakt èn dat de auteurs tot aan hun dood moeten zwijgen, is voor zover wij weten ongekend in de Canadese geschiedenis van openbare onderzoeken. Maar dit dus terzijde.

De 14. Waffen-Grenadier-Division der SS, waartoe Hunka behoorde, wordt vandaag de dag publiekelijk verheerlijkt. In Lviv, dat tijdens de nazi-bezetting in de Tweede Wereldoorlog een centrum van het Oekraïense fascisme was, wordt sinds 2010 jaarlijks op 28 april een parade gehouden ter ere van de SS-divisie. In verschillende Oekraïense steden werden wegen hernoemd naar de Galicische divisie. Op 23 september 2020 oordeelde het Hooggerechtshof van Oekraïne dat de symbolen van de SS Galicia Division niet geassocieerd worden met het nazisme en daarom niet verboden mogen worden.

Naast Kiev is ook Berlijn zelf een centrum van deze openlijke rehabilitatie van het fascisme. Het Duitse federale parlement had op 27 februari 2022 al zijn "Hunka-moment". Toen Scholz drie dagen na de door de NAVO uitgelokte Russische invasie van Oekraïne het speciale fonds van 100 miljard euro voor het Duitse leger en de eerste zware wapenleveranties aan Kiev aankondigde was de Oekraïense ambassadeur Andrij Melnyk eregast in de Bondsdag. En hoewel Melnyk een uitgesproken Bandera-aanhanger is en zijn moordzuchtige nalatenschap publiekelijk eert en verdedigt, juichte de hele Bondsdag hem toe.

De officiële houding van de Duitse regering tegenover de Oekraïense nazi-collaborateurs verschilt niet van die van het Hooggerechtshof van Oekraïne. In antwoord op een parlementaire vraag van de politieke partij Die Linke over "rechts-extremistische uitingen van het Oekraïense historische beleid" heeft de Duitse regering onlangs verklaard dat zij "uitdrukkelijk niet de algemene classificatie van bepaalde (historische) groepen of personen als rechtse groepen of personen, extremistisch, antisemitisch, anti-zigeuner of anderszins racistisch, overneemt.”

De in het antwoord op de parlementaire vraag genoemde “groepen” en “personen” zijn onder meer Bandera, Sjoechevitsj, de Organisatie van Oekraïense Nationalisten (OUN) en het Oekraïense Opstandelingenleger (UPA) onder hun bevel. Beiden waren aantoonbaar betrokken bij de Holocaust en bij de massamoorden op Russen, Polen en Hongaren. De OUN-M leverde ook de vrijwilligers voor de Waffen SS divisie waarvan Hunka lid was.

Dit verachtelijke witwassen van nazi-organisaties en hun gruwelijke misdaden wordt al jaren voorbereid. In 2014 beschreef de extreemrechtse professor aan de Humboldt Universiteit, Jörg Baberowski, Hitler in Der Spiegel als "niet wreed" en beweerde: "Hij wilde niet dat mensen aan zijn tafel over de uitroeiing van de Joden zouden praten." In hetzelfde interview sprak hij zijn solidariteit uit met de inmiddels overleden nazi-apologeet Ernst Nolte, die in de jaren tachtig publiekelijk betoogde dat Hitlers uitroeiingsoorlog een gerechtvaardigde reactie op de Sovjet-Unie was.

De Internationale Jeugd en Studenten voor Sociale Gelijkheid (IYSSE) veroordeelde publiekelijk deze doelbewuste poging om het nationaal-socialisme te vergoelijken en waarschuwde dat de relativering van de nazi-oorlogsmisdaden gericht was op het voorbereiden van nieuwe oorlogen en nieuwe misdaden.

Deze waarschuwingen zijn op dramatische wijze bevestigd. De heersende klasse viert nu openlijk de fascistische krachten en geeft daarmee aan dat zij voor niets zal stoppen om de nederlaag en onderwerping van Rusland te verzekeren. Het uiteindelijke resultaat zal - mits er tijdig wordt ingegrepen - leiden tot en nieuwe terugval in een alomvattende wereldoorlog.





 [Alle links, bronnen, documenten en meer informatie uitsluitend voor abonnee's]


[3 oktober 2023]

 

Afdrukken Doorsturen
Naar boven