Gebroken link? Meldt het ons!

Zelensky herschikt zijn kabinet: het begin van zijn einde?

Zelensky heeft een grote kabinetsherschikking doorgevoerd, met verschillende opvallende ontslagen. Hij heeft de reorganisatie beschreven als een zet om "nieuwe energie" in de regering te brengen, gericht op het versterken van het land terwijl het zijn strijd tegen de grootschalige invasie van Rusland voortzet. Maar zou er meer achter deze grote verandering kunnen zitten dan zichtbaar is? Meer specifiek, is het mogelijk dat de invloed van het Internationaal Monetair Fonds (IMF) achter deze zet zit? Of is het een signaal dat het Westen van hem af wil?




Bij een raketaanval van Rusland op een doelwit in de Oekraïense stad Poltava zijn 700 Oekraïense militairen, door het Westen geleverde huurlingen en militaire adviseurs van de NAVO om het leven gekomen. Volgens velen is dit de dodelijkste aanval van de bijna 3 jaar durende oorlog.


De actie van het Russische leger betreft een aanval uitgevoerd op hetmilitaire opleidingscentrum voor specialisten op het gebied van communicatie en elektronische oorlogsvoering van de Oekraïense strijdkrachten in Poltava, waar NAVO-docenten lesgaven. Rusland viel eerst het trainingsgebouw aan, en ongeveer tien minuten later de nabijgelegen cafetaria. De dubbele klap verwoestte een belangrijke militaire locatie voor Oekraïne, alsmede NAVO-adviseurs, waarvan de meesten uit Zweden kwamen!

Westerse mainstream media berichten over deze aanvallen en minimaliseren het aantal doden en gewonden tot '50'. Oekraïne beweert dat het getroffen gebouw een 'ziekenhuis' was, maar niemand gelooft de Oekraïense propaganda meer.  Eén ding is zeker: dit was misschien wel de dodelijkste aanval in het drie jaar durende conflict.

NAVO-functionarissen en westerse huurlingen werden keihard getroffen.



Inmiddels wordt gemeld dat 190 soldaten van de Oekraïense strijdkrachten zijn gedood en meer dan 600 gewond als gevolg van een Iskander-aanval in Poltava, aldus Oekraïense media.

Rusland heeft inmiddels een DIRECTE waarschuwing afgegeven aan de Verenigde Staten en de NAVO: "Als westerse wapens worden gebruikt om diep in Rusland toe te slaan, zullen de gevolgen aan beide kanten van de Atlantische Oceaan voelbaar zijn." De directe waarschuwing werd persoonlijk overhandigd door een diplomatieke koerier aan het Witte Huis.

Dit volgt nadat Oekraïne wapens van het Westen begon te gebruiken om doelen aan te vallen die zich iets meer dan 1.000 km in het binnenland van Rusland bevonden. De VS zei DEZE WEEK dat "we bijna een overeenkomst hebben bereikt om Oekraïne te voorzien van langeafstandskruisraketten die diep in Russisch grondgebied kunnen doordringen."

Deze opmaat naar een (door het Westen gewenste) Derde Wereldoorlog bevindt zich in een escalerende fase, nu ook de Russische ambassadeur in Washington, Anatoly Antonov, in het openbaar de directe verklaring nogmaals heeft herhaald: "Als westerse wapens diep in Rusland worden gebruikt, zullen de gevolgen aan beide kanten van de Atlantische Oceaan merkbaar zijn."

Russische troepen intensiveren hun offensief, omsingelen Oekraïense troepen nabij Marinka en lanceren verwoestende aanvallen op Oekraïens grondgebied. Ondanks de hoop van de Oekraïense president Zelensky dat de invasie van Koersk de Russische opmars zou vertragen, gebeurt het tegenovergestelde. Deze aanvallen duiden op een significante verschuiving in Russische tactieken, met als doel een duidelijk signaal af te geven aan NAVO-landen.

Berichten over extra aanvallen in Kiev, Poltava en Sumy suggereren een bredere escalatie. Bewijs van Oekraïense verliezen stapelt zich op, met video's die aanzienlijke wrakken van apparatuur en verse graven in heel Oekraïne laten zien. De chaos breidt zich uit naar de Oekraïense regering, met het aftreden van drie ministershoofden op dinsdag, wat Zelensky's positie verder compliceert naarmate het conflict escaleert.

Vanochtend werden verschillende transportvliegtuigen van NAVO-landen geregistreerd in het luchtruim van Roemenië en Polen. Onder hen bevinden zich vliegtuigen van de luchtmacht van Duitsland, Polen en de Verenigde Staten, zo blijkt uit gegevens van de vluchtvolgwebsite Flightradar24. De vluchten volgden op de Russische aanval met Iskander-ballistische raketten op een trainingscentrum in de Oekraïense stad Poltava - waarover we in het begin schreven.



De School voor Militaire Communicatie en Informatietechnologie in het noordelijke deel van Poltava is de thuisbasis van het 179e trainingscentrum voor Oekraïens communicatiepersoneel, inclusief radar- en aanvalsdrone-operators.

De Oekraïense president Volodymyr Zelensky maakte van de gelegenheid gebruik om meer luchtverdedigingssystemen en raketten te eisen, evenals toestemming van de NAVO-landen om langeafstandsraketten tegen Rusland te lanceren.

Igor Mosiychuk, voormalig parlementslid en plaatsvervangend commandant van Azov, beweerde dat de aanval mogelijk tot 600 slachtoffers had geleid. Hij beschuldigde het Oekraïense militaire commando ervan ook enige verantwoordelijkheid te dragen voor het toelaten van zoveel soldaten op één plek.


 Zelensky schudt de boel op

Naast het bloedbad op het slagveld, is er chaos in de regering van Zelensky. Gisteravond vond er een aardbeving plaats in de Oekraïense regering: een golf van ontslagen, na de reeks militaire klappen die Rusland de afgelopen periode heeft uitgedeeld. De woordvoerder van Zelensky's partij, David Arachamia, kondigde eerder op Telegram aan dat meer dan 50 procent van de ministersposten veranderingen zouden ondergaan. De volgende personen zijn gisteren afgetreden:
- Oleksandr Kamyshin, minister van Strategische Industrie, verantwoordelijk voor de wapenproductie;
- Denys Malyuska, minister van Justitie;
- Ruslan Strelets, minister van Milieu;
- de vice-premier voor Europese en Euro-Atlantische integratie, Stefanishina;
- het plaatsvervangend hoofd van het presidentieel bureau Rostislav Shurma.
- Irina Vereshchuk, vicepremier en hoofd van het Ministerie van Re-integratie, kondigde haar ontslag eveneens aan via haar Telegram-kanaal.

Vanochtend maakte de Oekraïense parlementsvoorzitter bekend dat ook Dmytro Koeleba, die sinds 2020 minister van Buitenlandse Zaken was, opstapt.

Ook bij Ukrenergo rollen er koppen: de voorzitter van de raad van bestuur, Vladimir Kudrytsky, en de leden van de raad van toezicht Peder Andreasen en Daniel Dobbeny. Ook Roman Gradky, stafchef en hoofd van de onbemande systemen, werd van zijn postverwijderd, slechts 48 uur geleden benoemd, hoogstwaarschijnlijk na de aanval in Poltava.

President Zelensky heeft de herschikking gepresenteerd als een noodzakelijke stap om “nieuwe energie” in zijn regering te pompen, waarbij de nadruk ligt op het versterken van Oekraïne. De timing van de veranderingen doet echter vermoeden dat er andere factoren een rol spelen, met name de invloed van het IMF.

Het IMF is één van de belangrijkste internationale aasgieren 'geldschieters' van Oekraïne. Het vierjarige leenprogramma van $ 15,6 miljard is onderdeel van een breder wereldwijd economisch ondersteuningspakket, dat essentieel is nu Oekraïne zich voorbereidt op de derde winter van het conflict.

Opvallend is dat er vandaag, slechts enkele uren na de golf van ministeriële aftredens, een IMF-missie is gestart om een ​​vijfde evaluatie uit te voeren van het Oekraïense leenprogramma. Gezien de wijdverbreide publieke bezorgdheid over corruptie binnen de Oekraïense regering, zou een kabinetswijziging gezien kunnen worden als een stap in de richting van de criteria voor bestuurlijke hervormingen van het IMF. Is het te slecht gedacht dat de aan de kant geschoven personen hun financiële toekomst inmiddels veiliggesteld hebben?


 De ineenstorting van het Oekraïense leger is begonnen

Oekraïense slachtoffers en verlies van militair materieel nemen toe, wat de uitputtingspercentages nog verder in het voordeel van Rusland doet verschuiven. De snelle toename van verliezen bij de verliezende partij is een veelvoorkomend fenomeen tegen het einde van een oorlog, met als aansprekend voorbeeld de piek in Duitse slachtoffers in de laatste fase van de Tweede Wereldoorlog. Dit doet vermoeden dat de dagen van Zelensky als Oekraïens president geteld zijn.

In een uitputtingsoorlog zullen de verliezen natuurlijk toenemen wanneer de oorlogsmachine zijn breekpunt heeft bereikt. Soldaten hebben zwakkere strategische posities, er is een gebrek aan middelen, de aanvoerlijnen zijn niet voldoende verdedigd, communicatie valt vaak uit en het moreel stort in. Zodra de ineenstorting begint, heeft het vaak een cascade-effect.

Een vroege indicator van een cascade-effect was toen Oekraïne begon te worstelen met luchtverdedigingssystemen, wat resulteerde in het feit dat Rusland zijn luchtmacht kon inzetten, uitgerust met krachtige glijbommen. Vervolgens werd het steeds moeilijker om strategische posities te behouden en hoge slachtoffercijfers te vermijden en begonnen er nieuwe problemen te ontstaan.

Het lijkt erop dat we de laatste fase van de oorlog zijn ingegaan vanwege het cascade-effect. Oekraïne ziet zijn logistiek instorten en er is een gebrek aan wapens en munitie waardoor soldaten niet optimaal kunnen presteren.

De grootste uitdaging lijkt het gebrek aan mankracht te zijn, waarvoor geen goede oplossingen zijn. Agressievere mobilisatie berooft de samenleving van belangrijke arbeid, het creëert sociale onrust omdat het publiek ziet hoe hun familie en medeburgers van straat worden gesleept en in busjes worden gegooid. Bovendien krijgen de rekruten minder training en zijn ze veel minder gemotiveerd dan de soldaten die zich aan het begin van de oorlog vrijwillig aanmeldden. Simpel gezegd, een nieuw leger kan niet overhaast worden opgebouwd. Als gevolg hiervan begon Oekraïne zijn beste soldaten te gebruiken en te verliezen.

De Oekraïense frontlinie kent een groeiend gebrek aan militaire middelen, versterkingen komen niet opdagen en de communicatie met het militaire commando wordt minder betrouwbaar. De steeds moeilijker positie aan het front zorgt voor een piek in soldaten die deserteren en zich overgeven, terwijl zelfs hele militaire compagnieën zich zonder toestemming uit hun posities hebben teruggetrokken. Zoals te verwachten is, zorgt deze onvoorspelbaarheid voor minder samenhang langs de frontlinie, omdat onbetrouwbare soldaten een enorme last kunnen zijn, aangezien de frontlinies niet standhouden. Het zijn de schaduwzijden van een vreselijke oorlog die door de westerse mainstream media worden verzwegen.

Nu de Oekraïense frontlinies breken, raken de troepen omsingeld en is hun optie om zich over te geven of een ongeorganiseerde terugtrekking na te streven waarbij de terugtrekkende troepen zichtbaar zijn en door het Russische leger kunnen worden uitgeschakeld. Stapsgewijs komen de Oekraïners erachter dat ze minder strategische posities hebben, de aanvoerlijnen worden verbroken, er is een nog groter tekort aan militair materieel en mankracht, en het moreel blijft instorten. Naarmate de situatie verslechtert, lijden communicatie en coördinatie onvermijdelijk, zoals bijvoorbeeld de gebeurtenis waarbij Oekraïne naar verluidt zijn eigen F-16 neerschoot met een Amerikaanse patriot-raket.

Sommige Oekraïense 'dienstplichtigen' en officieren zijn boos en hebben een gevoel van verraad, aangezien de VS en de NAVO de oorlog hebben uitgelokt en de vredesakkoorden van Istanbul hebben gesaboteerd met de belofte dat Oekraïne alle wapens en assistentie zou krijgen die het nodig had om Rusland te verslaan.

(Boris Johnson en Joe Biden hebben in 2022 een vredesakkoord tussen Oekraïne en Rusland om zeep geholpen, wat sindsdien tot meer dan een miljoen doden heeft geleid. In een prankcall eiste Johnson dat Oekraïne massaal de jeugd moest mobiliseren om een ​​verloren oorlog tegen Rusland te blijven voeren.)

Hoewel er geen bewijs is dat Oekraïense officieren zijn overgelopen, lijkt het erop dat het Russische inlichtingen- en spionagenetwerk de afgelopen weken sterk is verbeterd.

Een ander veelvoorkomend kenmerk van een verloren oorlog is de wanhoop die grote risico's aanmoedigt in een laatste poging om alles om te draaien. De invasie van de Russische regio Koersk is een goed voorbeeld, aangezien de meeste Oekraïense, Russische en westerse waarnemers het er aanvankelijk over eens leken te zijn dat dit een groot risico was met een lage kans op succes. De westerse propagandamachine werd echter daarna aangezet toen journalisten begonnen te berichten over successen, die vooral werden gemeten in termen van het vernederen van Poetin of het opkrikken van het moreel onder Oekraïense soldaten. Toch maakt de tijdelijke overwinning in de informatieoorlog uiteindelijk plaats voor verliezen in de echte wereld. Oekraïense troepen en uitrusting werden weggeleid van goed voorbereide verdedigingslinies in Donbas ten gunste van het openlijk zichtbaar zijn ​​op buitenlands grondgebied.

In Donbas storten de frontlinies in en in Koersk zijn er enorme verliezen. Het probleem werd verergerd door het gebrek aan betrouwbare aanvoerlijnen voor wapens en brandstof, terwijl er geen technische apparatuur kon worden gestuurd om zich in te graven op de nieuwe posities op Russisch grondgebied. De weinige resterende luchtverdedigingssystemen en HIMARS moesten veel dichter bij de grens worden gebracht, die vervolgens door Russische surveillance konden worden gedetecteerd en vernietigd door Russische raketten en drones. Enorme hoeveelheden militaire middelen werden verspild op grondgebied met nauwelijks enige strategische waarde, dat Oekraïne niet kan behouden. Het onvermogen om zich terug te trekken uit Koersk dwingt Oekraïne om de mislukking te verdubbelen en de situatie gaat van kwaad tot erger.

Naarmate de ineenstorting toeneemt, verhoogt de winnende partij in een oorlog doorgaans haar druk. Rusland heeft haar diepe raketaanvallen opgevoerd en haar leger dringt door wat ooit goed verdedigde frontlinies waren. De krachtigere bombardementencampagne van Rusland wordt ook gemotiveerd door vergelding voor de invasie van Koersk en om haar afschrikwekkende werking te herstellen door de NAVO te waarschuwen voor verdere escalaties. Bovendien heeft Rusland teruggeslagen door het Oekraïense energienetwerk verder te vernietigen, wat de mobiliteit van het leger vermindert en de industriële productie en het vermogen om de volgende winter door te komen, vermindert. Miljoenen Oekraïense burgers die enorm lijden onder deze verslechterende omstandigheden zullen het land waarschijnlijk verlaten wanneer de winter nadert, wat verdere problemen voor zowel Oekraïne als Europa met zich mee zal brengen.


 Een proxy-oorlog: hoe zal de NAVO reageren op een nederlaag?

Wat de Oekraïne-oorlog anders maakt dan veel andere oorlogen, is dat dit een proxy-oorlog is waarin de NAVO (lees: de VS en hun westerse vazalstaten) Oekraïners gebruikt om tegen Rusland te vechten. De onzekere en onvoorspelbare variabele is daarom hoe de NAVO zal reageren als ze de proxy-oorlog in Oekraïne verliest. De NAVO levert al wapens, munitie, training, inlichtingen, doelwitselectie, oorlogsplanning, beheert complexe wapensystemen en stuurt westerse huurlingen. De steun van de NAVO voor aanvallen op Russisch grondgebied en de invasie van Russisch grondgebied heeft ons al aan de rand van een directe oorlog gebracht. De Amerikanen lijken zich klaar te maken om hun verliezen te nemen en in plaats daarvan de focus te verleggen naar het confronteren van China, maar de Europeanen hebben alles ingezet op het militair verslaan van Rusland. Qua capaciteiten zijn het de VS die ertoe doen.

Er zijn gewoon geen goede oplossingen meer. De enige twee opties zijn onderhandelen of steeds meer betrokken raken bij directe gevechten. Onze nieuwe regering kiest voor de laatste optie en neemt binnen de NAVO een voortrekkersrol op zich (waarbij andere lidstaten afwachtend zijn), daarbij het risico nemend dat het - als de aangestoken lont het kruitvat bereikt - het eerste doel is dat getroffen kan worden.

De NAVO heeft diplomatie grotendeels afgewezen en zichzelf in een retorische valkuil geplaatst waarin overwinning de enige acceptabele uitkomst is, en de EU straft zelfs lidstaten zoals Hongarije die proberen de diplomatie en onderhandelingen met Rusland te herstellen. Echter, meer directe betrokkenheid van de NAVO zal waarschijnlijk een directe oorlog met Rusland, 's werelds grootste kernmacht, uitlokken, en het is onduidelijk hoe een "overwinning" eruit zou zien die niet eerst een nucleaire uitwisseling zou uitlokken.


 De visie van de Amerikaanse kolonel Douglas Macgregor

Eind juni gaf de Amerikaanse kolonel Douglas Macgregor, een gedecoreerde oorlogsveteraan en voormalig senior adviseur van de minister van Defensie onder Donald Trump, een diepgaande analyse van het voortdurende conflict in Oekraïne en de bredere implicaties ervan voor het Westen. Macgregors inzichten werpen licht op de complexiteit van het conflict en benadrukken de noodzaak van een dieper begrip van de historische en geopolitieke dimensies ervan.

Macgregor legde uit dat de Russische president Vladimir Poetin het conflict in Oekraïne ziet als een existentiële bedreiging. Dit perspectief wordt aangestuurd door de potentiële uitbreiding van de NAVO naar de grenzen van Rusland, waarbij het mogelijke lidmaatschap van Oekraïne een directe uitdaging vormt voor de Russische veiligheid. De historische en culturele banden tussen Rusland en Oekraïne verergeren deze zorgen nog verder, waardoor het conflict van groot belang is voor Rusland.

In tegenstelling tot veel westerse verwachtingen is de Russische militaire strategie in Oost-Oekraïne opvallend voorzichtig geweest. Ondanks de substantiële opbouw van Oekraïense militaire capaciteiten, ondersteund door westerse landen sinds 2014, zette Rusland aanvankelijk een relatief kleine troepenmacht in. Deze voorzichtige aanpak benadrukt een schril contrast tussen westerse percepties en de daadwerkelijke militaire dynamiek op de grond.

De geopolitieke inzet is hoog, met name met betrekking tot de Krim en de Zwarte Zee. Voor Rusland zou het verliezen van de controle over deze regio's een strategische ramp zijn, vergelijkbaar met het verlies van de controle over de Grote Meren door de VS. De Zwarte Zee-regio wordt al lang beschouwd als integraal onderdeel van de Russische veiligheid en culturele identiteit, wat het belang van het behouden van de controle nog verder vergroot.

Eén van de kritische punten die Macgregor aanhaalde is de westerse misvatting over Russische bedoelingen en capaciteiten. Hij betoogt dat westerse visies Rusland vaak onderschatten en geen rekening houden met de culturele en historische context die Russische acties vormgeeft. Dit toezicht leidt tot scheve beoordelingen en ineffectieve beleidsmaatregelen, wat de noodzaak onderstreept van een beter geïnformeerd en genuanceerd begrip van het conflict.

De humanitaire impact van het conflict is een ander cruciaal aspect dat Macgregor aankaart. De oorlog heeft een aanzienlijke tol geëist, met name in Oost-Oekraïne, waar veel slachtoffers zijn gevallen. Macgregor pleit al langere tijd voor een herwaardering van het westerse beleid, en suggereert dat een genuanceerdere aanpak een duurzame oplossing voor het conflict zou kunnen bevorderen. Hij lijkt een roepende in de woestijn....

Macgregors inzichten benadrukken het belang van het begrijpen van de volledige omvang van het conflict in Oekraïne. Door de historische wortels, geopolitieke belangen en culturele context te overwegen, kan het Westen deze complexe dynamiek effectiever navigeren. Een beter geïnformeerd perspectief zou de weg kunnen vrijmaken voor constructievere en effectievere beleidsmaatregelen, wat uiteindelijk bijdraagt ​​aan een oplossing die de onderliggende problemen aanpakt die het conflict aanjagen.

Existentieel conflict voor Rusland :
- Poetin beschouwt het conflict in Oekraïne als een existentieel conflict, gedreven door de angst voor de uitbreiding van de NAVO naar de grenzen van Rusland.
- Het potentiële NAVO-lidmaatschap van Oekraïne wordt gezien als een directe bedreiging voor de Russische veiligheid.

Militaire realiteit :
- De Russische militaire strategie in Oost-Oekraïne is in eerste instantie voorzichtig, in tegenstelling tot de westerse verwachtingen.
- Het Westen heeft het Oekraïense leger sinds 2014 aanzienlijk versterkt, waardoor er - ondanks de enorme verliezen - een formidabele strijdmacht is ontstaan.

Geopolitieke strategie :
- De controle over de Krim en de Zwarte Zee is cruciaal voor Rusland, net zoals de strategische betekenis van de Grote Meren voor de VS.
- De regio heeft nauwe historische en culturele banden met Rusland en is daarom van vitaal belang voor de Russische belangen.

Westerse misvattingen :
- In westerse ogen worden de Russische capaciteiten en motivaties vaak onderschat.
- Een dieper begrip van de historische en culturele context van Rusland is essentieel voor realistische beoordelingen.

Humanitaire en politieke dimensies :
- Het conflict heeft een grote humanitaire tol geëist, vooral in Oost-Oekraïne.
- Macgregor pleit voor een genuanceerde benadering van het conflict en stelt dat het westerse beleid wellicht opnieuw moet worden geëvalueerd om een ​​duurzame oplossing te vinden.


 De dagelijkse update

Ondertussen op het slagveld (situatie vandaag, 4 september):









[Alle links, bronnen, documenten en meer informatie uitsluitend voor abonnee's]


[4 september 2024]

 

Afdrukken Doorsturen

Naar boven