Het 'vredesproject' EU is veranderd in een
oorlogsproject
Het EU-nepparlement heeft zojuist gestemd dat Oekraïne “legitieme
militaire doelen in Rusland” mag aanvallen. De meerderheid van de
parlementsleden was het met het besluit eens. De opstelling van die 'volksvertegenwoordigers'
is onverantwoord. Dit maakt de weg vrij voor verdere escalatie van de
oorlog – een confrontatie tussen de NAVO en Rusland op het slagveld
komt zelfs nog dichterbij.
Er wordt veel verwarrend gepraat over de staat van de oorlog in
Oekraïne. Westerse politici lijken niet te kunnen beslissen wat ze
willen in Oekraïne: overwinning of een staakt-het-vuren. In het pro-Oekraïense
kamp is de gedachte dat de Russische president Vladimir Poetin het
hele land wil veroveren, maar dat is belachelijk. De strijdkrachten
van Rusland (AFR) zijn er in tien jaar van strijd niet in geslaagd om
alleen de Donbas onder controle te krijgen, dus het idee om zelfs maar
het oosten tot aan de Dnipro te veroveren is lachwekkend. Poetin hoeft
het land niet te veroveren. Hij hoeft het alleen maar te vernietigen
tot het punt dat het voor de Amerikanen niet meer nuttig is. En de
kwestie waar de $500 miljard-$1 biljoen vandaan moet komen die nodig
is om het land weer op te bouwen, is ook niet opgelost.
Enerzijds doet Zelensky krachtige uitspraken over zijn "overwinningsplan"
dat hij binnenkort aan de Amerikaanse president Joe Biden zal
presenteren. Bankova (het Oekraïense equivalent van het Kremlin) heeft
gezegd dat het een sterke militaire component heeft en dat er geen
sprake is van een staakt-het-vuren of concessies van grondgebied.
Anderzijds meldde Bloomberg onlangs dat sommige EU-leden "actief op
zoek zijn naar een uitweg" uit de oorlog. Wat op tafel ligt, is
simpelweg een staakt-het-vuren-deal vóór de winter en om de hele
kwestie van grondgebieden uit te stellen tot later.
Dit komt in de context van de VS die stilletjes toegeven dat ze de
bodem van hun wapenvoorraad aan het leegschrapen zijn. Zelensky klaagt
al sinds april dat het Westen erg traag is geweest met het leveren van
de wapens die deel uitmaken van het Amerikaanse hulppakket van 61
miljard dollar. De meeste nieuwe toewijzingen van geld en wapens zijn
allemaal afkomstig uit Europa.
Tegelijkertijd verkeert de G7-lening van $ 50 miljard in de problemen,
dankzij een Hongaars veto. De VS dringt erop aan dat de
leningherziening over een lange periode plaatsvindt - om toegang te
garanderen tot de winsten van de bevroren reserves van de Russische
Federatie - maar dat is het deel waar Hongarije bezwaar tegen maakt.
Zonder deze garantie lijkt het erop dat de VS ook niet meer zal
deelnemen aan het verstrekken van meer geld.
Over het algemeen hebben veel analisten gezegd dat de VS zich begint
terug te trekken, omdat ze verder kijken dan de oorlog en de relaties
met Rusland zouden willen herstellen (hoewel we van dat laatste niet
overtuigd zijn). Daarom houden ze afstand door de leveringen aan
Oekraïne te vertragen, hebben ze niet deelgenomen aan de levering van
F-16's (die allemaal uit Europa komen) en willen ze Oekraïne specifiek
niet toestaan om zijn raketten te gebruiken om doelen in Rusland te
raken.
Europa probeert steeds meer de touwtjes in handen te nemen, maar is
ook verdeeld over het Oekraïne-verhaal. De Duitse bondskanselier Olaf
Scholz was net in Kazachstan, waar president Kassym-Jomart Tokajev hem
vertelde dat Rusland “onoverwinnelijk” was. Scholz weigert ook om
Oekraïne toe te staan zijn raketten op Rusland te gebruiken en hij
heeft ook net de financieringsallocaties gehalveerd. Waarschijnlijk is
hij één van degenen die op zoek is naar de uitgang.
Daartegenover heeft de führerin van de Europese Commissie, Ursula von
der Leyen, haar nieuwe kabinet van commissarissen gevormd en het is
opmerkelijk voor alle noorderlingen aan tafel. Ze had nauwelijks een
agressiever team kunnen samenstellen door mensen uit Estland, Litouwen,
Noorwegen etc. te kiezen. Het is zeker niet representatief voor de
houding ten opzichte van Rusland binnen de EU en ze is volledig vrij
om benoemingen te doen die ze wil (de EU vindt zich desondanks erg
democratisch) en geen van deze mensen, inclusief Von der Leyen zelf,
is op enigerlei wijze verplicht aan welke kiezer dan ook, aangezien er
geen verkiezingen bij betrokken zijn bij het opzetten van het
uitvoerend orgaan van de Europese Commissie (EC).
Hoe groot is dit probleem? Dat is onmogelijk te zeggen, maar stel het
zo: Von der Leyen is totaal niet geschikt voor de rol van staatsvrouw
om deze oorlog te beëindigen; ze bereidt zichzelf voor op een lange
oorlog en zal de verdeeldheid die al zichtbaar is in de EU hebben
verdiept – vooral als Bloomberg gelijk heeft en sommige lidstaten nu
meer dan ooit bereid zijn om die ingeslagen weg te beëindigen. Dit
verzwakt ook de Franse president Emmanuel Macron verder, na zijn
verkiezingsdebacle, die zichzelf heeft proberen op te werpen als
staatsman.
En het Europees nepparlement? Willen die 425 Europarlementariërs de
Derde Wereldoorlog riskeren? Hopelijk niet! Maar wat ze wel of niet
willen, wordt volgens de huidige resolutie sowieso irrelevant.
Feit is: 425 parlementariërs hebben met 131 stemmen tegen en 63
onthoudingen
een resolutie aangenomen die
veel te bieden heeft. “Zonder het opheffen van de huidige beperkingen
zou Oekraïne zijn recht op zelfverdediging niet volledig kunnen
uitoefenen.” Met andere woorden: sta Oekraïne eindelijk toe zogenaamde
‘legitieme’ doelen diep in Rusland te raken. Waar dit toe zal leiden?
De strategie daarachter is een eed van openbaarmaking van het
vredesbeleid – en in elk geval een diplomatieke eed.
De leden van het Europees nepparlement riepen ook op tot de
voortdurende uitbreiding van de sancties tegen Rusland, de versnelling
van een lening van € 50 miljard aan Kiev met de betaling van de
opbrengsten uit de bevroren Russische tegoeden en de voorbereiding van
een wetgevend kader voor de volledige confiscatie van Russische
bezittingen. In hun resolutie riepen de parlementsleden ook op tot een
actievere accumulatie van geld voor wapens voor Kiev door het
organiseren van vrijwillige fondsenwerving onder de bevolking van de
EU-landen in de context van de vermindering van de financiering
voor dergelijke uitgaven door de landen.
Wie gelooft dat Rusland zich na ruim tweeënhalf jaar oorlog zal
terugtrekken èn zich zal terugtrekken uit een aanval op eigen
grondgebied met wapens uit Duitsland, Frankrijk, Groot-Brittannië en
de VS gelooft waarschijnlijk ook in Sinterklaas. Alle observaties
wijzen erop dat Rusland de uitkomst van de oorlog in Oekraïne als
fundamenteel beschouwt voor zijn veiligheidsbelangen. Het principe van
druk en tegendruk heeft tot nu toe geresulteerd in honderdduizenden
dode, verminkte en getraumatiseerde soldaten aan beide kanten. En de
mogelijkheden voor escalatie, vooral aan Russische zijde, zijn nog
lang niet uitgeput.
De EU als supranationale instelling zou de kans hebben om op te treden
als stem van vrede over de natiestaten en NAVO-lidstaten die toch al
veel te diep in oorlog verwikkeld zijn. In plaats daarvan giet zij met
deze resolutie een versneller in de oorlog. Moet het echt gaan branden?
Moet Europa opnieuw het toneel van een wereldoorlog worden? Het
publiek moet kijken naar een EU die de indruk wekt dat zij resoluut
richting oorlog beweegt. De door Von der Leyen uitverkoren haviken
wijzen duidelijk in die richting (op wie van hen heeft ú gestemd?).
Om de krijgshaftige toon op het niveau van het EU-nepparlement te
begrijpen, is hier een fragment uit het persbericht:
“Het Parlement benadrukt dat onvoldoende aanvoer van munitie en wapens
en beperkingen op het gebruik ervan de inspanningen tot nu toe kunnen
ondermijnen, en betreurt dat het niveau van de bilaterale militaire
hulp van EU-landen aan Oekraïne afneemt. De leden van het Europees
Parlement herhalen hun oproep aan de lidstaten om hun belofte van
maart 2023 na te komen om een miljoen munitie aan Oekraïne te
leveren en de levering van wapens, luchtverdedigingssystemen en
munitie, waaronder de TAURUS-kruisraket, te versnellen. Ze herhalen
ook hun standpunt dat alle EU-landen en NAVO-bondgenoten zich
collectief en individueel moeten engageren om jaarlijks minstens 0,25%
van hun BBP te besteden aan militaire steun aan Oekraïne.”
Kortom: een strategie die tot nu toe heeft gefaald, moet worden
voortgezet en uitgebreid. Meer wapens, kruisraketten en heel veel geld
voor de wapenindustrie? Wil deze EU nog steeds gezien worden als een
vredesproject? Het klinkt als (en is) de verlengde Europese arm van
het Amerikaanse militair-industriële complex. Iedereen die zich zo
gedraagt in deze ernstige, politiek vèrreikende oorlog tussen
Rusland en Oekraïne handelt onverantwoord in de richting van de vrede
in Europa.
Ondertussen graaft Poetin zich ook in voor een lange oorlog. Kyrylo
Boedanov, spionmeester van Oekraïne en hoofd van het Hoofddirectoraat
van Inlichtingen van het Ministerie van Defensie van Oekraïne, zei
afgelopen weekend dat Rusland volgend jaar met ernstige economische
problemen te maken zal krijgen. Dat is nog maar de vraag, hoewel de
Russische economie afkoelingsverschijnselen vertoont en de groei naar
verwachting in 2025 zal stoppen. Rusland heeft echter nog steeds
genoeg middelen en als je de Oekraïense economie nauwlettend in de
gaten houdt, is het duidelijk dat Kiev in 2025 grotere problemen zal
hebben dan Rusland.
Ten slotte zien we, gezien de langzame ineenstorting van de frontlinie
in Donbas, meer pessimistische commentaren in het Westen naar buiten
komen. Robert Lee, een beroemde militaire analist, zei afgelopen
weekend dat hij geen Oekraïense overwinning kan zien, "als de oorlog
zijn huidige koers blijft volgen."
Veel mensen vragen zich af of we op het punt staan van de Derde
Wereldoorlog. De Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Antony
Blinken en de Britse minister van Buitenlandse Zaken David Lammy waren
vorige week in Kiev om de Oekraïense president Volodymyr Zelensky te
ontmoeten, de comedian die steeds wanhopiger is om toestemming te
krijgen om door de NAVO geleverde langeafstandsraketten te gebruiken
om doelen diep in Rusland te raken. Er was een reeks rapporten
voorafgaand aan de vergadering die zeiden dat de deal in principe rond
was. Vooral de Britten hebben gezegd dat ze het goed vinden dat Kiev
zijn Storm Shadow-raketten in Rusland gebruikt, maar Washington is
over het algemeen nerveuzer.
De verwachting was dat Blinken de toestemming in Kiev zou ondertekenen,
maar er werd aangenomen dat hij ook met een lange lijst beperkingen
zou komen, zoals het verbieden van Russische olieraffinaderijen en
elektriciteitscentrales; militaire vliegvelden zouden daarentegen
legitieme doelen en de belangrijkste focus moeten zijn. Zoals het was,
werd er geen deal gesloten, wat benadrukt hoe gespannen de situatie
is.
Zoals we al eerder meldden, is het grootste probleem van Oekraïne dat
het land zich niet kan verdedigen tegen de zware Russische FAB-
glijbommen en dat het de straaljagers die de bommen hebben afgevuurd,
ver van de Oekraïense grenzen moet zien te verdrijven.
Deze noodzaak is dubbel zo groot sinds de inval in Koersk, aangezien
de elite-eenheden van de strijdkrachten van Oekraïne (AFU) die nu in
het gras in het zuiden van Rusland kamperen, een makkelijk doelwit
zijn sinds ze zijn teruggedrongen in hun invasie. De Russische kant
meldde vorige week dat Oekraïne al 7.000 man in Koersk heeft verloren,
wat ongeveer de helft zou zijn van de geschatte omvang van de
gestuurde expeditiemacht - als dat waar is – maar wie weet wat de
werkelijke aantallen zijn? Hoe dan ook, het is duidelijk dat de
AFU in Rusland onder grote druk staat en de raketvergunning is hard
nodig om die druk te verlichten.
Uit recente (betrouwbare?) informatie blijkt dat het sterftecijfer in
Oekraïne drie keer hoger is dan het geboortecijfer. En nog eens
600.000 mensen zijn dit jaar vertrokken, voorafgaand aan wat een
ijskoude winter belooft te worden. Aangezien 80% van de vluchtelingen
vrouwen en kinderen zijn (mannen mogen niet weg), is de kans klein dat
de meesten van hen naar huis terugkeren om het land opnieuw te
bevolken. De VN voorspelt dat de bevolking van Oekraïne zal halveren
tot slechts 15 miljoen mensen ten opzichte van het niveau van voor de
oorlog.
De Russische viceminister van Buitenlandse Zaken Sergej Ryabkov zei
dat het Kremlin overweegt de export van uranium te verbieden, wat de
VS, die nog steeds sterk afhankelijk is van de import van Russisch
uranium en minstens vijf jaar verwijderd is van het zelf produceren
van voldoende uranium, de tering zou geven. Dit is één van de vreemde
dingen aan deze oorlog: ondanks de sancties gaat het bedrijfsleven
gewoon door. De reden dat de veertien sanctierondes zo ineffectief
zijn geweest, is dat ze vol zitten met uitzonderingen, omdat de EU in
ieder geval nog steeds zo afhankelijk is van een heel smorgasbord aan
Russische input. Het lijkt erop dat iedereen zwaar heeft onderschat
hoe belangrijk Russische grondstoffen zijn en hoe diep ze al
geïntegreerd waren in de wereldeconomie.
Als het Kremlin van plan is om door te gaan met het verbod op
uraniumexport (en vermoedelijk te volgen met soortgelijke verboden op
nikkel, titanium, kunstmest, staal, aluminium, etc. etc.) dan zal de
ironie zijn dat deze Russische "sancties" veel meer schade aan het
Westen zullen toebrengen dan westerse sancties aan Rusland hebben
toegebracht. Russische vrouwen zijn het zonder hun Chanel-handtassen
gaan redden, maar het Westen zal het veel moeilijker vinden om de
grondstoffen te vervangen die het nog steeds van Rusland koopt.
Washington is al bang voor escalatie sinds het begin van deze oorlog.
Toen de oorspronkelijke zending tankvernietigende Javelin-raketten
voor de oorlog werd geleverd, had Oekraïne strikte orders om ze
helemaal niet te gebruiken in de Donbas-strijd tegen de separatisten,
behalve als Rusland binnenviel, wat uiteindelijk ook gebeurde.
Maar nu lijkt het erop dat we heel dicht bij de rand van een
wereldoorlog zijn gekomen. De Russische president Vladimir Poetin had
verklaard dat als de toestemming om NAVO-raketten te gebruiken wordt
gegeven, het Westen “direct” in de oorlog zou zijn met Rusland – en
hij heeft geen ongelijk. Natuurlijk is het Westen er al zwaar bij
betrokken, maar het argument tot nu toe is dat het Westen Rusland niet
aanvalt, maar alleen zijn vriend helpt zichzelf te verdedigen – en
Rusland heeft deze lijn geaccepteerd.
Oekraïne zou allang verloren hebben als het Westen het niet had
geleverd, en tegelijkertijd is het een publiek geheim dat de VS
Oekraïne realtime-intel geeft om de door de VS gemaakte HIMAR-raketten
op Russische commandoposten te richten en een stel Russische generaals
te doden in het eerste jaar van de oorlog, etc. Er zijn zelfs
geloofwaardige berichten dat Amerikaanse speciale troepen zoals JSOC
op de grond in Oekraïne zijn, en logistieke en
inlichtingenondersteuning bieden aan AFU-commandanten, als ze zelf al
niet aan de gevechten deelnemen. Het Kremlin waarschuwde in februari
dat WO III "onvermijdelijk" zou zijn als de NAVO troepen naar Oekraïne
zou sturen.
Tot nu toe heeft het Kremlin dit alles genegeerd, simpelweg omdat het
de overhand heeft en het laatste wat het wil is daadwerkelijk oorlog
voeren met de NAVO – een strijd die het waarschijnlijk conventioneel
niet zal kunnen winnen. Poetins argument is dat het één ding is om
munitie naar de AFU te sturen voor gebruik in Oekraïne, maar het is
iets heel anders om NAVO-raketten te gebruiken om Russische militaire
doelen in Moeder Rusland zelf aan te vallen. Het eerste is passieve
steun, maar het tweede is een actieve aanval op Rusland en een
oorlogsdaad.
Blinken snapt dit, vandaar de waarschuwing. De Amerikanen zouden het
op dezelfde manier zien als, laten we zeggen, Rusland een raket vanuit
Cuba of Mexico afvuurt en een militaire basis buiten, laten we zeggen,
Miami raakt. Het is het scenario van 1962 nogmaals uitgevoerd.
Dus, wat zal er gebeuren als Kiev toestemming krijgt, wat zeer
waarschijnlijk lijkt? Er zijn twee manieren om dit op te delen: het
nut van de dreiging van WO III; en de kans dat WO III daadwerkelijk
begint.
Ten eerste, zoals velen hebben opgemerkt, blijft de oorlog in Oekraïne
Poetins rode lijnen overschrijden en gebeurt er niets. De inval in
Koersk is daar het beste voorbeeld van. Het is dus verleidelijk om
zijn bluf opnieuw uit te dagen met de toestemming voor raketten, en
dat kun je doen als je de NAVO gelooft wanneer het zegt dat er niet
voor terug deinst dat het oorlog zal voeren met Rusland, omdat het
Westen ervan uit gaat dat Rusland zal verliezen.
Een argument tegen de dreiging van Poetin om desnoods WOIII te
beginnen is dat de Chinezen dat niet toestaan. Een eventuele nederlaag
van Rusland zou China isoleren en het in een veel zwakkere positie
brengen ten opzichte van zijn eigen aanvaringen met de VS. En China
heeft de mogelijkheid om de Russische economie bijna van de ene op de
andere dag te laten instorten als het dat wil.
Poetins "directe" opmerkingen zijn een herhaling van de dreiging van
kernbommen/WOIII die hij al vele malen heeft geuit en deze dreiging
alleen al - ongeacht hoe reëel deze is - is extreem nuttig. Het heeft
direct geresulteerd in het "enige, maar niet genoeg" beleid op
wapenleveringen, zoals de levering van Leopard 2 tanks of F-16
gevechtsvliegtuigen, en zware beperkingen op wat Oekraïne in Rusland
mag aanvallen.
Het heeft geresulteerd in de bizarre situatie waarin Rusland vrij is
om elk doelwit in Oekraïne aan te vallen met zijn raketten, maar er is
een de facto vliegverbod over heel Rusland, inclusief de grensregio's,
opgelegd aan Oekraïne door Washington. Rusland parkeerde
Katushka-raketwerpers op de Belgorod-snelweg, net achter de grens, en
bestookte Charkov, en Oekraïne was machteloos om terug te slaan (tot
mei, toen de regels wat werden versoepeld). Dit beleid is een direct
gevolg van de dreiging van een direct conflict, maar opnieuw werd die
rode lijn overschreden en gebeurde er niets.
Het probleem is dat Poetin in elke fase van deze oorlog, beginnend met
de invasie zelf, de meest extreme optie heeft gekozen die hem ter
beschikking stond. We moeten hier nog aan toevoegen dat - vanuit het
standpunt van de Oekraïense president Volodymyr Zelensky - het de
comedian niet kan schelen of zijn conflict de wereld meesleept in WO
III. Waarom zou hij dat ook doen? Enerzijds is hem vanaf het begin
verteld dat het Westen hem zal steunen met alles wat hij nodig heeft
om te winnen; die belofte, gedaan door onze voormalige premier Mark
Rutte en zijn secundant Kajsa Ollongren. Ook door Boris Johnson, tot
die de vredesdeal van Istanbul de grond in boorde – een goede deal.
Verder staat Oekraïne voor een existentiële bedreiging en sterven zijn
mensen bij honderdduizenden. Zijn eerste en enige plicht is om hen te
redden. Dus als Duitsers, Fransen en Amerikanen zich bij zijn strijd
aansluiten, zal dat leiden tot de overwinning, is de perceptie.
Blinken zei onlangs nog maar eens een keer: “Wij geloven in een
Oekraïense overwinning,” wat een flagrante leugen is, zoals blijkt uit
zijn terughoudendheid om toestemming te geven voor het gebruik van
langeafstandsraketten, die het tij van de oorlog zouden kunnen keren.
Als gevolg van dit alles is de sluipende escalatie een stap dichter
bij een totale oorlog gekomen. We bevinden ons nu op een zeer
gevaarlijke plek, simpelweg omdat er nog maar heel weinig
escalatiemogelijkheden voor ons liggen. Nog maar een maand geleden was
Oekraïne op weg naar een staakt-het-vuren-deal, en nu zijn we op een
steenworp afstand van WO III.>
[Alle links, bronnen, documenten en meer informatie uitsluitend voor abonnee's]
[20 september 2024]
Afdrukken
Doorsturen
