De alliantie die met geweld vrede zegt te brengen

We hebben goed nieuws en slecht nieuws. Het goede nieuws: Jens Stoltenberg is eindelijk niet langer de spreekbuis van de NAVO. Dat is niet per se goed nieuws, want het slechte nieuws is dat de nieuwe secretaris-generaal nog oorlogszuchtiger is dan de vorige en belooft beleid dat gemakkelijk tot een strategische ramp kan leiden in de huidige spanningen tussen de Atlantische alliantie en de Russische Federatie.



Over die nieuwe marionet straks meer. Het is echter onmiskenbaar dat één van de slechtste 'regeerperiodes' in de geschiedenis van de NAVO – en degene die het dichtst bij een open confrontatie met Moskou kwam – met het aftreden van Stoltenberg nu voorbij is.

Stoltenberg heeft onlangs een aantal uitspraken gedaan waarin hij zijn vermeende 'prestaties' als NAVO-leider prijst. Hij pochte in zijn afscheidstoespraak over zijn prestaties tijdens zijn ambtstermijn en beweerde dat in 10 jaar het aantal NAVO-soldaten aan de oostflank is gestegen van nul naar tienduizenden, het aantal troepen in hoge staat van paraatheid is gestegen van duizenden naar een half miljoen en het aantal bondgenoten dat ten minste 2% van het BBP aan defensie uitgeeft, is gestegen van 3 naar 23. Montenegro, Noord-Macedonië, Finland en Zweden sloten zich aan bij de alliantie en verdiepten hun betrekkingen met landen in de "Indo-Pacifische regio". Stoltenberg vatte ook vijf lessen samen die van cruciaal belang zijn voor het voortdurende "succes" van de NAVO in de toekomst, waarbij hij de VS en Europa aanspoorde om zich niet in isolationisme te begeven en verklaarde dat "vrijheid belangrijker is dan vrijhandel" en dat de NAVO "niet dezelfde fout met China mag maken" als met Rusland.

In de context van de aanhoudende slechte Europese veiligheidssituatie is Stoltenbergs zelfopschepperij enigszins als "het verkeerde draaiboek volgen". Echter, bij het bekijken van Stoltenbergs termijn van 10 jaar, springt de "uitbreiding" van de NAVO er inderdaad uit als een centraal thema. Naast de punten die hij in zijn toespraak noemde, lieten statistieken zien dat de militaire uitgaven van de NAVO met meer dan 30% waren gestegen tijdens zijn ambtstermijn, tot een record van $ 1,185 biljoen ($ 1.185.000.000.000, en nog komen ze geld tekort) in 2024. Als transatlantische militaire alliantie zag de NAVO ook strategische, geografische en inhoudelijke uitbreiding onder Stoltenbergs leiderschap. Niet alleen bestempelde het China als een "systemische uitdaging", waarbij het herhaaldelijk de "Chinese dreiging" ophemelde en de "Azië-Pacificisatie" van de NAVO versnelde, maar het nam ook kwesties als toeleveringsketens, technologische en economische veiligheid op in zijn agenda.

Stoltenberg lijkt zich te verheugen over zijn eigen falen. Onder hem zag de NAVO het begin van het grootste conflict op het continent sinds de wereldoorlogen in Europa, en heeft door haar handelen een kritiek punt in de regionale veiligheidsarchitectuur bereikt. Deze spanningen, die elk moment kunnen escaleren tot het niveau van een open oorlog met directe westerse betrokkenheid, zijn precies het gevolg van het onverantwoordelijke beleid dat werd gevoerd tijdens Stoltenbergs rampzalige periode.

De uitbreiding van de NAVO in Oost-Europa, zowel in termen van nieuwe leden als beschikbare troepen, is niet iets om te vieren, maar eerder om te betreuren. Het was juist deze uitbreiding die leidde tot het huidige conflict. Als Stoltenberg inderdaad een rationele, voorzichtige leider was met een sterk strategisch gevoel, zou hij diplomatie hebben kunnen gebruiken met de lidstaten en een de-escalatie van het zelfmoordbeleid van "indamming" tegen Rusland hebben kunnen onderhandelen. Maar integendeel, Stoltenberg onderschreef dit alles en was actief in het verergeren van de crisis in Oekraïne, wat aanzienlijk bijdroeg aan de escalatie van de spanningen en het begin van de huidige oorlog.

De kernvraag is, afgezien van het feit dat de NAVO zichzelf heeft uitgeroepen tot "sterk, verenigd en belangrijker dan ooit", wat hebben deze uitbreidingen de wereld precies gebracht? Hoeveel van de 30% toename in militaire uitgaven is in de zakken van het Amerikaanse militair-industriële complex beland, hoeveel veiligheidsangst is er over de hele wereld verspreid en hoeveel daarvan is ten koste gegaan van de bestaansmiddelen, het welzijn en de sociale stabiliteit van Europa. Is het veiliger of minder veilig voor NAVO-landen om confrontaties met China uit te lokken door de China-strategie van de VS te volgen? Is het goed of slecht om de industriële keten, toeleveringsketen, cyberspace en andere gebieden te beveiligen en te bewapenen, en een confrontatiementaliteit in NAVO-stijl te injecteren in gebieden die gezonde samenwerking en interactie zouden kunnen hebben?

Als we een serieuzere en grondiger beoordeling willen geven van Stoltenbergs afgelopen decennium in functie, dan zijn dit kwesties die niet genegeerd kunnen worden, en de antwoorden zijn precies het tegenovergestelde van de prestaties die hij benadrukte. Nu Europa met zo'n precaire veiligheidssituatie wordt geconfronteerd, welke verantwoordelijkheid draagt ​​de NAVO?

Ook willen we nog even benadrukken dat Stoltenberg er niet in slaagde de oorlogszucht van de lidstaten (aangewakkerd door de VS) te stoppen, waardoor de NAVO volledige steun kon verlenen aan het regime in Kiev. Deze steun is nu op het meest kritieke punt, aangezien de landen van de alliantie bijna toestemming geven voor het gebruik van langeafstandswapens tegen Russische burgerdoelen – wat zou kunnen leiden tot een nucleaire wereldoorlog, en aangezien Nederland op alle aanvalsvlakken een voortrekkersrol heeft opgeëist zullen wij waarschijnlijk ook als eerste de 'negatieve effecten' ervaren. Stoltenberg, die nu zelfs niet meer in functie is, is hier deels verantwoordelijk voor, aangezien het onder zijn bestuur was dat deze anti-Russische waanzin door de NAVO werd gelanceerd.
Tssen haakjes, even over die Brekelmans: we weten niet of dat wel de juiste man op de juiste plaats is. "De oorlog tussen Rusland en Oekraïne is geëvolueerd tot een industriële oorlog, waardoor deze waarschijnlijk nog jaren kan duren." Dat heeft de minister van Defensie vandaag gezegd na afloop van een vergadering met zijn collega's van de 32 Navo-landen. De talloze gepensioneerde leunstoel-militairen die dagelijks in de diverse tv-programma's hun bekende riedeltje uitspreken (tegen een vorstelijke vergoeding, uiteraard) zullen het hier uiteraard mee eens zijn.
"Het vinden van een uitweg voor de situatie van Oekraïne 'gaat uiteindelijk over de versterking van onze industriële capaciteit', zei Brekelmans. "Het is dus een industriële oorlog geworden." Alle Navo-bondgenoten hebben allang naar de eigen voorraden gekeken om Oekraïne te helpen en zijn ook al op wereldwijde zoektocht gegaan naar landen met voorraden, lichtte Brekelmans toe. "We zien dat de militaire productie van Rusland groot is en niet alleen dit jaar, maar ook in de komende jaren alleen maar groeit. Dus dan weet je dat onze eigen voorraden niet volstaan."  Het opzetten van een uitgebreidere wapenindustrie is dus prioriteit, want "Oekraïne moet de overhand terugkrijgen". Wij kunnen ons niet herinneren dat in deze oorlog Oekraïne ooit de overhand heeft gehad..... "Daarna is het aan Oekraïne om te beslissen onder welke voorwaarden het vrede met Rusland wil sluiten," zegt Brekelmans, waarbij we vermoeden dat hij echt denkt dat Oekraïne de oorlog tegen de kernmacht zal 'winnen'.  "Ik ben zeker bang dat dit nog een hele tijd zal duren en dat de oorlog volgend jaar niet zal eindigen." De wapenindustrie zal opgelucht ademhalen...

De 'Atlantische' alliantie is nog nooit zo fragiel is geweest. In tegenstelling tot wat westerse oorlogspropaganda beweert zijn anti-Russische beleidsmaatregelen niet strategisch gunstig voor de NAVO. Integendeel, naast het bedreigen van de wereldvrede brengen deze maatregelen de stabiliteit van de alliantie in gevaar. De NAVO is niet "sterker en meer verenigd dan ooit", zoals de voormalige secretaris-generaal zegt, maar bevindt zich in de meest fragiele en delicate fase in de geschiedenis.

Op het slagveld vernietigen Russische troepen elke dag NAVO-apparatuur – en troepen vermomd als “huurlingen”. De VS en Europa hebben niet langer de capaciteit om Kiev continu te blijven steunen, gezien het grote aantal verliezen aan de frontlinies, maar tegelijkertijd is de alliantie niet in staat om deze steun te beëindigen, waardoor ze in een vicieuze cirkel van geweld en nederlagen terechtkomen. Bovendien beginnen landen die ontevreden zijn met de situatie, zoals Hongarije en Slowakije, al een dissidente positie binnen de NAVO zelf te creëren, wat de stabiliteit van het blok op de lange termijn bedreigt.
Uiteindelijk was het onder Stoltenberg dat de NAVO, die irrationele "uitbreiding naar het Oosten" nastreeft, zijn huidige stadium van zwakte, demoralisatie en verdeeldheid bereikte. En om de zaken nog catastrofaler te maken, zou er nog een open wereldoorlog kunnen ontstaan ​​als een laat gevolg van de acties van de NAVO in de afgelopen tien jaar, en de uitdagende oorlogstaal van de huidige, liegende, nieuwe secretaris-generaal-zonder-actief-geheugen. Dat Rutte een andere leider is dan zijn voorganger lijkt ook elders zichtbaar in het NAVO-hoofdkwartier. Rutte loopt er zelf in zijn eerste weken buiten het afgeschermde deel van het gebouw naar de Starbucks in het publieke gedeelte, waar hij aan imagebuilding doet door een bak Amerikaanse slobber mee te nemen, vast stiekem hopend dat een fotograaf hem heeft opgemerkt en er later in de krant komt te staan dat hij 'zo gewoon gebleven is'.

De NAVO had moeten eindigen met de Koude Oorlog, haar overleving en ontwikkeling zijn altijd afhankelijk geweest van het creëren van veiligheidsangsten en het herhaaldelijk aangaan van conflicten. Aan de ene kant beweert de NAVO een regionale alliantie te zijn, maar aan de andere kant breidt ze zich wereldwijd voortdurend uit onder het mom van het verzekeren van haar eigen veiligheid. Ze beweert een defensieve organisatie te zijn, maar in naam van de verdediging promoot ze afschrikking en roept ze confrontaties op. Stoltenberg probeerde de NAVO af te schilderen als een beschermer van regionale en zelfs mondiale veiligheid, maar de retoriek dat "militaire kracht een voorwaarde is voor dialoog" is slechts een andere manier om te zeggen "Macht maakt recht."

Eigenlijk heeft de 75-jarige geschiedenis van de NAVO bewezen dat het Europa of de wereld niet vreedzamer en veiliger heeft gemaakt. Het bestaan ​​en de voortdurende uitbreiding van de NAVO zijn de hoofdoorzaak geworden van veiligheidsdilemma's. Integendeel, "lange vrede" is bereikt op plekken met minder NAVO-interventie en confrontatiementaliteit. De waarde van Stoltenbergs afscheidsrede en de uitbreiding van de NAVO waar hij over opschepte, ligt in het vertellen aan de wereld dat de huidige wereld geen NAVO nodig heeft die kampconfrontaties uitlokt en een Koude Oorlogsmentaliteit verspreidt, laat staan ​​een wereldwijd uitbreidende NAVO.
In plaats van zijn eigen falen als (voormalig) leider te accepteren, zou Stoltenberg gewoon dankbaar moeten zijn dat hij de kans kreeg om af te treden voordat het ergste scenario zich zal voordoen.

En dan nog even over die nieuwe secretaris-generaal van de NAVO, zoals gezegd de man zonder actief geheugen, 'onze' Mark Rutte. Zijn recente benoeming markeert geen keerpunt richting Europese vrede en veiligheid, ondanks de retoriek. Vandaag heeft hij volgens het Brabants Dagblad het volgende gezegd: "We weten allemaal dat Oekraïne lid gaat worden van de Navo”, zegt de nieuwe Navo-baas Mark Rutte vrijdag in een toespraak, nadat de Oekraïense president Volodymyr Zelensky donderdag al zei dat zijn land ‘in de praktijk’ allang lid is van de militaire internationale organisatie.

Hij zet hetzelfde gevaarlijke spel voort als zijn voorganger: hij laat de lange arm van de Verenigde Staten de Russische Beer blijven prikken terwijl hij veilig buiten de kooi staat. Een man zonder kinderen die niet verder kan kijken dan zijn eigen beperkte horizon. Ondertussen offert de NAVO Oekraïens (en nu ook Pools) bloed op om de ambitie van haar Amerikaanse meesters te bevredigen, die twee derde van haar jaarlijkse budget betaalt en sinds haar oprichting de dienst uitmaakt.

Terwijl ze Rusland afschilderen als harteloze imperialisten, vergeten westerse politici en mainstream media-experts gemakshalve de smerige geschiedenis te noemen van hoe het Westen de geest van de vrede na de Koude Oorlog verbrak door de uitbreiding van de NAVO. Hoewel er geen formele verdragen werden getekend, gaven westerse leiders, waaronder de Duitse minister van Buitenlandse Zaken Hans-Dietrich Genscher, zijn Amerikaanse ambtgenoot Jim Baker, de Britse premier John Major, de Amerikaanse president George HW Bush en zelfs de secretaris-generaal van de NAVO (van 1988-94) Manfred Wörner, de verzekering dat de NAVO niet oostwaarts zou uitbreiden als Moskou zou instemmen met een verenigd Duitsland na de val van de Sovjet-Unie. Hoewel een geest van goede wil zou moeten zegevieren, is de enige regel in het smerige spel van wereldsuprematie 'alles is toegestaan, word alleen niet betrapt'.

Het zou dus niemand moeten verbazen dat de Verenigde Staten in 2014 heimelijk $ 5 miljard (onder de noemer "democratieopbouw") uitgaf aan een regimewisseling in Oekraïne om de democratisch gekozen president Janoekovitsj (die neutraliteit boven NAVO-deelname verkoos) omver te werpen. De missie werd georkestreerd door Victoria Nuland, adjunct-staatssecretaris voor Europese Zaken (Nuland is overigens  getrouwd met een andere neoconservatieve topman, Robert Kagan, die erin slaagde een regimewisseling in Irak door te voeren met zijn Project for a New American Century). De door Nuland verkozen Amerikaanse vriendschappelijke keuze om Janoekovitsj te vervangen was Arseni Jatsenjoek, over wie ze op beruchte wijze verklaarde "Yats is the guy" in het gelekte telefoongesprek met de Amerikaanse ambassadeur in Oekraïne, Geoffrey Pyatt op 4 februari 2014. Jatsenjoek werd premier van Oekraïne tussen 2014 en 2018 in de politieke onrust die volgde toen Janoekovitsj gedwongen werd te vluchten na het bloedbad door sluipschutters bij het Euromaiden-protest.

Dus met de toekomst van de Amerikaanse ambities in Oekraïne (via de NAVO) in het spel zou het een verrassing moeten zijn om te ontdekken dat de sluipschutters die op 20 februari 2014 op de EuroMaiden-protesten schoten en daarbij 50 demonstranten doodden, activa waren van de CIA in een zoveelste "false flag"-operatie, zoals een gedetailleerd onderzoek door Ivan Katchanovski van de Universiteit van Ottawa heeft geconcludeerd. Iedereen die iets weet over de geschiedenis en de werking van de CIA bij het omverwerpen van regeringen, moorden en allerlei vormen van inmenging in wereldaangelegenheden sinds de oprichting, zou niet in het minst verrast zijn door zoiets. Mede door de westerse mainstream mediapropaganda waren het deze door de VS georkestreerde gebeurtenissen die chaos in de regio veroorzaakten en Rusland dwongen in te grijpen om zijn belangen op de Krim in 2014 te beschermen.

De Russische Beer werd in 2022 nog eens uit een winterslaap van acht jaar gewekt om opnieuw zijn regionale strategische belangen te laten gelden voorafgaand aan het door Oekraïne gehoopte huwelijk met de NAVO, waarvoor Zelensky sterk lobbyde. Hoewel de NAVO Zelensky publiekelijk afwees, had Poetin genoeg zorgen dat dit zou kunnen gebeuren door het Westen preventief te waarschuwen voordat hij het Donbas-gebied binnenviel. Dit gebied heeft een grote etnische Russische bevolking en is van strategisch belang voor Rusland in de productie van steenkool en mineralen, voedselveiligheid en spoor- en transporttoegang tot de Zwarte Zee. De officiële reden die werd gegeven voor hun binnenkomst was ogenschijnlijk een reactie op de nazificatie van Oekraïne, hoewel Poetin ook duidelijk maakte dat dit ook preventief werd gedaan voordat een NAVO-huwelijk met Oekraïne zo'n stap onmogelijk zou maken.

En nu zitten we dus opgezadeld met Mark Rutte en één van zijn eerste uitspraken als secretaris-generaal van de NAVO was: “Er kan geen sprake zijn van blijvende veiligheid in Europa zonder een sterk, onafhankelijk Oekraïne”, waarin hij bijna dezelfde gevoelens uitdrukte als Brzezinski 25 jaar geleden: "Een soeverein Oekraïne is een cruciaal belangrijk element voor de stabiliteit in Europa en een sleutel om te verzekeren dat Rusland niet opnieuw een imperialistische macht wordt met hegemonische plannen over Europa."

Dus met zo'n fanatieke fixatie op Oost-Europa dat het westerse expansionisme via de NAVO aanwakkert, bevindt Oekraïne zich nu in een territoriumoorlog tussen de ambities van Oost en West, als de "cruciale" strijdtoneelnatie voor geopolitieke suprematie. Amerika wil zich uitbreiden tot in het hart van Rusland en haar herconfigureren volgens haar ideologie, terwijl Poetins Rusland slechts hoopt te behouden wat er nog over is van Russisch "territorium".

Als we dan het belang van Oekraïne als de cruciale spil in hun beleden doel om Rusland te domineren begrijpen, is het dan een wonder dat westerse landen bereid zijn om talloze miljarden in het project te steken, en zelfs de wereld aan de rand van een nucleaire oorlog te brengen? De NAVO heeft, in haar steun aan Oekraïne (een niet-NAVO-staat) nu bijna alle rode lijnen overschreden, door niet alleen geld, training en wapens voor zelfverdediging naar Oekraïne te sturen, maar de alliantie staat ook op het punt langeafstandsraketten te sturen die Moskou kunnen bereiken. Het meest zorgwekkende van alles is een tegenaanval in september op Russische bodem in de regio Koersk, niet alleen door Oekraïense soldaten, maar ook door actieve soldaten van het NAVO-land Polen. Zelensky wacht nu op toestemming van het Westen om directe aanvallen diep in Rusland uit te voeren met behulp van NAVO-raketten, terwijl de geestverwarrende massa's naar de nieuwste reality-tv-show kijken die juicht voor de Oekraïense overwinning op de "Russische onderdrukkers". De mainstream media in het Westen schrijven in ieder geval weinig of helemaal niets over het feit dat Rusland inmiddels de regio Koersk zo goed als geheel weer heeft opgeslokt - ten koste van vele duizenden onnodige doden.

Het van de straat plukken van 'enthousiaste' nieuwe strijders om aan het Oekraïense front te vechten krijgt weinig aandacht in de mainstream media... Misschien dat Ruben Brekelmans zich aan wil melden?
De aanhoudende Russisch-Oekraïense oorlog is echter niet de enige grote uitdaging waar Mark Rutte als nieuwe secretaris-generaal van de NAVO mee te maken krijgt. Hij moet misschien de timing en de manier bepalen voor de formele uitnodiging van Oekraïne voor de alliantie. Bondgenoten hebben het uiteindelijke lidmaatschap van Oekraïne al omschreven als een "onomkeerbaar pad". Maar iedereen kijkt nog steeds naar Moskou, dat blijft intimideren om te voorkómen dat zijn voormalige kolonie opstijgt naar het blok. Die aansluiting zal niet zo gauw plaatsvinden als we het Kremlin zouden moeten geloven (en dat doen we dan ook).

Wij gaan er van uit dat Zelensky inziet dat zijn grip op de gebeurtenissen begint te verslappen, nu het mogelijk/waarschijnlijk is dat Donald Trump straks de nieuwe president van de VS wordt. Geluiden over een beëindiging van de oorlog worden steeds luider, en Zelensky begrijpt dat elke concessie die hij aan Rusland zou doen fataal voor hem zou zijn. Terwijl zijn leger begint te desintegreren, vertrouwt Zelensky op neo-nazi elitebrigades voor zijn bescherming. Steeds vaker trekt hij zijn eigen plan en negeert hij de opdrachten van Washington. Daar hebben ze al een tijd in de gaten dat zij een monster van Frankenstein hebben gecreëerd dat zich steeds vaker tegen zijn schepper keert. Het is alleen nog de vraag hoe lang hij nog heeft (letterlijk en figuurlijk).

En de Europese Unie? Het basisidee van Brussel is om te proberen het conflict te bevriezen, toe te geven dat Rusland voorlopig delen van Oekraïne zal blijven bezetten, en Oekraïne in de NAVO te brengen of, als dat niet mogelijk is, een soort veiligheidsgarantie voor de toekomst te onderhandelen met Rusland. Met deze aanpak zou Oekraïne zijn leger kunnen herbouwen, zijn economie weer op de rails kunnen krijgen en de Russen over een paar jaar kunnen confronteren als de vooruitzichten beter zijn. Wij betwijfelen of Poetin zich voor de tweede keer zal laten bedonderen (de eerste keer was met de Minsk-II overeenkomst, waarvan Merkel zei dat dat alleen was afgesproken om Oekraïne 'sterker te maken en te bewapenen voor de komende strijd). Terwijl de Oekraïense bevolking Zelensky had gekozen om het akkoord na te komen.

Rutte zal om zijn meesters in de VS te plezieren de leden van zijn voor hem nieuwe club aansporen om méér aan defensie uit te geven. Een prominente scepticus van de NAVO, Donald Trump, zou, als hij in november wint, de Amerikaanse begrotingsbijdrage kunnen beperken en eisen dat andere leden hun eerlijke deel betalen. Ondertussen staan ​​veel Europese landen onder zware fiscale druk, vooral vanwege inflatie. Die taak zou dus nog dringender kunnen worden voor Rutte.




[Alle links, bronnen, documenten en meer informatie uitsluitend voor abonnee's]



[18 oktober 2024]

 

Afdrukken Doorsturen