Foreign Policy: NAVO weet dat Oekraïne de oorlog verliest

Donald Trump is mogelijk bereid om met de Russen te onderhandelen in het kader van de NAVO in ruil voor minder zware eisen aan Oekraïne. Bij hem is het realisme ingedaald dat de uitgangspunten van de VS - dat Oekraïne de proxy-oorlog tegen Rusland wint en Poetin van het politieke toneel verdwijnt - onhaalbaar zijn.

Het vooruitzicht dat Oekraïne zich bij de NAVO (Noord-Atlantische Verdragsorganisatie) aansluit lijkt verder weg dan ooit – niet in de laatste plaats omdat het de instemming van alle 32 huidige lidstaten vande 'Atlantische' alliantie zou vereisen. De Slowaakse premier, Robert Fico, heeft openlijk verklaard dat hij zijn veto zal uitspreken over de toetreding van Oekraïne tot de alliantie. Zijn Hongaarse ambtgenoot, Victor Orban, staat ook bekend om zijn verzet tegen de toetreding van Kiev tot de NAVO.

Wat echter schadelijker is voor de NAVO-aspiraties van Oekraïne, is een soortgelijke terughoudendheid in zowel Washington als Berlijn. Dit is van cruciaal belang geweest om ervoor te zorgen dat de twee meest recente NAVO-toppen in Vilnius in 2023 en Washington in 2024 alleen maar bevestigden dat "de toekomst van Oekraïne bij de NAVO ligt", maar er geen duidelijke tijdlijn aan konden koppelen.

Maar tijden veranderen - en snel ook. De aanstaande president van de VS Donald Trump zal waarschijnlijk proberen Kiev en Moskou te dwingen tot ten minste een staakt-het-vuren langs de huidige frontlinies. Dit zou mogelijk een permanente regeling kunnen inhouden die de territoriale winsten van Rusland erkent, waaronder de annexatie van de Krim in 2014 en de gebieden die bezet zijn sinds de grootschalige invasie van Oekraïne in februari 2022.

Het is ook waarschijnlijk dat Trump eisen van de Russische president Vladimir Poetin zou accepteren om een ​​toekomstig Oekraïens NAVO-lidmaatschap te voorkomen. Gezien Trumps welbekende vijandigheid jegens de NAVO zou dit ook een belangrijke druk op Kievs Europese bondgenoten zijn. Trump zou, nogmaals, kunnen dreigen de alliantie te verlaten om Europeanen te laten tekenen voor een deal met Poetin over Oekraïne.

Media in de VS lijken de publieke opinie alvast voor te bereiden op een aanstaand imagoverlies van de VS en in het verlengde daarvan de NAVO. Zo beweert de Amerikaanse publicatie Foreign Policy dat de NAVO weet dat Oekraïne de oorlog tegen Rusland verliest. De invloedrijke Amerikaanse publicatie meldt dat het door de VS geleide blok beseft dat de positie van Kiev langzaam verslechtert.

Foreign Policy stelt ook dat de toekomst van de NAVO somber is, omdat het steeds irrelevanter wordt voor de wereldwijde oorlogsmachine en het militair-industriële complex. De NAVO is zich er volledig van bewust dat Oekraïne vrijwel geen kans maakt om als winnaar uit de strijd met Rusland te komen, een strijd die het Westen blijft financieren. De nieuw benoemde Pinokkio-secretaris-generaal schetst voor de buitenwacht echter een heel ander beeld.... maar dat zijn we van hem na al die jaren binnenlandse politiek wel gewend.

Te midden van toenemende schade aan de infrastructuur en druk op de belangrijkste hulpbronnen van Kiev, waarschuwen westerse functionarissen dat een overwinning voor Moskou zijn invloed in Europa zou verstevigen, zo beweert het tijdschrift in een artikel dat onlangs is gepubliceerd. Een bijzonder zware winter zal de situatie in Oekraïne ook verergeren, aldus de publicatie. Bovendien hebben de aanvallen van Moskou op Oekraïense havens, volgens functionarissen, ook de logistiek van Kiev geschaad.

Bronnen van Foreign Policy geloven dat de Russische president Vladimir Poetin misbruik maakt van de onzekerheid in Washington. Michael Bociurkiw – een lobbyist bij de Atlantic Council adjunct van de NAVO – die vanuit Oekraïne sprak, verklaarde dat het Kremlin in deze periode een leiderschaps-‘vacuüm’ ziet en ‘test op zacht weefsel’ in het Westen.

Het rapport geeft aan dat de verliezen van Oekraïne de strategische vooruitzichten in de VS en West-Europa veranderen. Het benadrukt dat een Russische overwinning een grote tegenslag zou zijn voor Washington en de NAVO. Westerse experts beweren dat het behoud van de nieuwe territoria door Rusland kan leiden tot een versterkte militaire aanwezigheid nabij de grenzen van de NAVO, wat mogelijk tot verdere conflicten kan leiden.

Moskou benadrukte de aspiraties van Kiev om zich bij de NAVO aan te sluiten als één van de belangrijkste redenen voor het starten van zijn speciale militaire operatie tegen Oekraïne in februari 2022.

Ruth Deyermond van King's College London zei dat een staakt-het-vuren ertoe zou leiden dat de Amerikanen figuurlijk gesproken gezichtsverlies zouden lijden. “Als Oekraïne verliest, lijkt het voor de rest van de wereld alsof de VS verliest van Rusland… elke terugtrekking van de Amerikaanse steun zou er ook uitzien alsof de VS door Rusland gedwongen is zich terug te trekken,” zei ze.

Politieke verschuivingen in de VS zouden kunnen betekenen dat Washingtons hulp aan Oekraïne opnieuw moet worden beoordeeld, voegde Foreign Policy toe. Waarnemers waarschuwen dat dit een teken kan zijn van een verzwakte Amerikaanse voetafdruk op het wereldtoneel.

De voormalig voorzitter van de Council on Foreign Relations (CFR), Richard Haass, heeft een gedetailleerd artikel gepubliceerd voor het tijdschrift van zijn denktank over hoe "The Perfect Has Become the Enemy of the Good in Ukraine: Why Washington Must Redefine Its Objectives ". Hij merkte op dat de VS nooit duidelijk heeft gedefinieerd wat overwinning betekent, wat heeft geleid tot valse verwachtingen, diepe teleurstelling en verwarring over het eindspel. Haass legt vervolgens uit waarom de VS Oekraïne tot een compromis met Rusland zou moeten dwingen.

Volgens hem kan het land niet realistisch zijn grenzen van vóór 2014 herstellen, noch Rusland overleven in de aanhoudende 'uitputtingsoorlog'. Zelensky’s door de westerse mainstream media veelgeprezen 'Overwinningsplan' is "geen plan voor de overwinning, maar een recept voor voortdurende oorlog”, schreef Haass, waarschuwend dat “als de bondgenoten van Kiev weglopen, het een recept voor een nederlaag zou kunnen worden.” In plaats daarvan stelt hij voor om genoegen te nemen met Oekraïne dat “een onafhankelijk, soeverein en economisch levensvatbaar land” blijft, wat vereist dat de vijandelijkheden zo snel mogelijk worden beëindigd.

Om dat doel te bereiken, zouden haar westerse partners “Kiev moeten vertellen dat er niet van de westerse steun verwacht kan worden dat deze op of nabij het huidige niveau blijft zonder deze steun. Maar ze zouden ook een ijzersterke belofte moeten doen om alles in hun macht te doen om Oekraïne op de lange termijn van wapens te voorzien.” Dit omvat het geven van wapens met een groot bereik als afschrikmiddel voor Rusland dat het conflict op een later tijdstip hervat. Een bufferzone zou idealiter ook langs de Line of Contact moeten worden uitgehouwen, mogelijk met vredeshandhavers, maar geen van beide partijen zou volgens Haass zijn claims opgeven.
Wij denken niet dat Poetin voor alle details van het plan van Haass te porren zal zijn, zeker niet wat betreft de bewapening, en zéker niet wat betreft de volgende twee alinea's. Rusland heeft namelijk eerder al het standpunt aangekondigd dat het niet zal accepteren dat Oekraïne in welke vorm dan ook wordt toegelaten tot de NAVO. Dit betekent dat het land nooit zal instemmen met zijn formele lidmaatschap zoals Haass voorstelt, zelfs als er geen troepen zijn gestationeerd. En het punt van denazificatie wordt door het Westen gemakshalve maar onbesproken gelaten.

Haass stelt vervolgens ook nog voor dat de tweede diplomatieke fase "territoriale overdrachten in beide richtingen en een mate van autonomie voor de inwoners van de Krim en het oosten van Oekraïne zou kunnen omvatten. Het zou ook de creatie van een veiligheidsgarantie voor Oekraïne omvatten." Hij voegde eraan toe dat dit formeel NAVO-lidmaatschap zou moeten omvatten, maar een coalitie van bereidwilligen daarin die geloofwaardige veiligheidsgaranties biedt, zou kunnen volstaan. Gefaseerde opheffing van sancties voor Rusland zou ook naleving van het staakt-het-vuren kunnen bewerkstelligen.

Bovendien zou "het Westen Oekraïne kunnen vragen om af te zien van kernwapens" terwijl de NAVO "zou kunnen beloven haar troepen niet op het grondgebied van Oekraïne te stationeren", wat tegemoet zou kunnen komen aan een aantal van de door Rusland aangegeven belangen. Haass eindigt met een oproep aan Biden om dit beleid te implementeren, ongeacht wie zijn opvolger zou zijn, en betoogt dat hij de druk op zich zou kunnen nemen om Kamala deze broodnodige beleidswijziging te laten uitvoeren, terwijl Trumps beloofde inspanningen om een ​​vredesakkoord te bemiddelen, zouden worden gevormd door de voorwaarden die hij van Biden erft.

Rusland heeft de afgelopen maanden zijn aanvallen op Oekraïense militaire en energiefaciliteiten geïntensiveerd. In april zei het Russische ministerie van Defensie dat ze een reactie waren op de pogingen van Kiev om Russische olie-infrastructuur aan te vallen, waarbij werd benadrukt dat de beoogde faciliteiten de Oekraïense defensie-industrie ondersteunen en dat de aanvallen niet op burgers zijn gericht.

Ten aanzien van een mogelijk 'vredesplan' is Rusland over een aantal dingen vrij duidelijk geweest, maar niet over alles. Zo staat het land er op ​​de gebieden te behouden die het eerder heeft geannexeerd. Verschillende oplossingen, een staakt-het-vuren, een bufferzone of een soort territoriale bevriezing zullen de Russische leiders niet tevreden stellen. Rusland zal formele erkenning eisen van zijn eerdere annexaties en proberen stevige grenzen voor deze gebieden vast te stellen. Dit betekent dat elke onderhandeling over de geannexeerde gebieden voornamelijk een kwestie van hard onderhandelen is.

Het is belangrijk om op te merken dat niet alleen Oekraïne, maar ook haar NAVO-aanhangers het eens moeten worden over de geannexeerde gebieden. Het is onwaarschijnlijk dat Rusland een deal strikt met de Oekraïense regering zou accepteren, aangezien regeringen kunnen veranderen. Er is enige speelruimte op het gebied van grondgebied, maar niet veel. Denk bijvoorbeeld aan het vervoer van mensen en goederen, de distributie van elektriciteit, olie- en gasleidingen, etc.

Een ander gerelateerd probleem is gezinshereniging en de verschillende claims en tegenclaims voor vernielde eigendommen die moeten worden afgehandeld. Rusland wil ook garanties voor de Russische taal en cultuur, en bescherming van de Russisch-orthodoxe kerk, die allemaal worden aangevallen door Oekraïne.

Rusland heeft erop aangedrongen dat het de oorlog is ingegaan om Russische mensen die in Oekraïne wonen te beschermen. Gezien het belang van de Orthodoxe Kerk in Rusland en de invloed ervan op Poetin en anderen, kan Poetin niet zomaar weglopen met een deal die Russisch-sprekenden onbeschermd en kwetsbaar achterlaat, kerken bezet door de vijand, of andere vormen van officiële discriminatie.

Op regeringsniveau wil Rusland een vriendelijkere regering in Kiev. Wat deze puinhoop in de eerste plaats veroorzaakte, was het veranderen van een enigszins Rusland-vriendelijke regering in Kiev in een Rusland-vijandige nazi-regering, en door Russische handels- en veiligheidsregelingen te vervangen door de EU en de NAVO. Het is twijfelachtig of Rusland akkoord zal gaan met Oekraïnes gewenste EU-lidmaatschap, en zal zeker eisen dat de NAVO zich terugtrekt uit Oekraïne. Het betekent ook dat Rusland Oekraïne grotendeels gedemilitariseerd wil hebben, waarschijnlijk door het aantal zware wapens zoals tanks, infanteriegevechtsmachines, artillerie, drones (die de Russen misschien helemaal willen laten verwijderen) te beperken en luchtverdediging te verminderen of alleen toe te staan ​​om bepaalde gebieden te bestrijken.

Rusland zal zich verzetten tegen verdere wapenleveringen aan Oekraïne en zal alle adviseurs en huurlingen, inclusief contractanten, verzoeken het land te verlaten. Naast Oekraïne zal Rusland aandringen op het opheffen van alle sancties. In ruil daarvoor zal Rusland waarschijnlijk de Oekraïense handel en commercie faciliteren.

Voor Europa is het belangrijkste om het potentiële dreigingsprofiel te verlagen dat Europeanen (en Amerikanen) denken dat Rusland vormt voor de Europese veiligheid. Europa vreest - ons inziens onterecht - dat Rusland, nu met een groot en ervaren leger, aanvallen zal uitvoeren in de Baltische staten, of tegen Polen of Roemenië. Europa's pogingen om zijn verdedigingscapaciteiten te versterken zijn een proces op de lange adem, en er is geen garantie dat het ooit zal gebeuren. Zoals de ineenstorting van de Duitse coalitie lijkt aan te tonen, hebben sommige Europese landen niet genoeg middelen om voor hun eigen verdediging te zorgen, laat staan ​​om het leger en de regering van Oekraïne te financieren. Europa zou daarom beter af zijn als er een modus vivendi tussen Rusland en Europa zou zijn die gepaard ging met garanties voor non-interventie. Rusland zal natuurlijk een hervatting van de economische samenwerking en algehele normalisering van de betrekkingen eisen.

Dit zijn Russische "wensen" waar Trump rekening mee moet houden. Het kan te veel zijn in één transactie, en Trump kan serieuze weerstand verwachten van de Zelensky-regering. Daarom zou een succesvolle deal beter werken als deze in fasen tot stand zou komen, als dat al gebeurt.

De Amerikaanse doelstellingen voor de oorlog waren eenzijdig: officieel heette het dat Rusland Oekraïne moest verlaten; niet-officieel is het natuurlijk een proxy-oorlog van de VS met Rusland geweest, waarbij Oekraïne is opgeofferd voor de Amerikaanse zaak. Dat zal Trumps standpunt niet zijn, omdat hij zal begrijpen dat het een non-starter is, vooral als de Russen de oorlog winnen. Maar Trump weet hoe hij deals moet zoeten en de Russen zullen tot op zekere hoogte luisteren, dus misschien kan hij regelingen treffen die kunnen leiden tot het einde van het conflict. Een Amerikaanse doelstelling die deel zou moeten uitmaken van het Amerikaanse denken, maar dat niet is, is om de NAVO-verbintenis van Amerika aanzienlijk te verminderen. De NAVO breidt zich al een tijdje uit en het is de uitbreiding die het risico op oorlog met Rusland met zich meebrengt. Trump is misschien meer dan bereid om met de Russen te handelen over de NAVO in ruil voor minder strafeisen aan Oekraïne.






[Alle links, bronnen, documenten en meer informatie uitsluitend voor abonnee's]



[12 november 2024]

 

Afdrukken Doorsturen