Joe Biden – met één been in het graf en hij wil iedereen meenemen

Een update van het besluit van president Biden om Oekraïne groen licht te geven om krachtige Amerikaanse langeafstandswapens in te zetten voor aanvallen in Rusland.

Gisteren schreven we een artikel over het ‘breaking news’ dat de Amerikaanse president Joe Biden Oekraïne toestemming heeft gegeven om Amerikaanse ATACMS-raketten voor de middellange afstand vanaf de grond te gebruiken om diep in de Russische Federatie aan te vallen. Het nieuws werd gebracht door The New York Times, en gezienwat er in de tussentijd gebeurd is kunnen we ervan uitgaan dat het rapport juist is.

We zijn getuige van een herhaling van wat er gebeurde toen Donald Trump in november 2016 voor het eerst werd verkozen. De regering-Obama reageerde door de maanden vóór de inauguratie te gebruiken om het belangrijkste aspect van zijn geplande initiatief op het gebied van het buitenlands beleid te saboteren, namelijk de normalisering van de betrekkingen met Rusland. I
Opmerkelijk, niet omdat dit de topprioriteit van Trump was, maar omdat we maandenlang alleen maar Rusland, Rusland, Rusland hoorden in de wrede campagne van Hillary Clinton om Trump af te schilderen als een Russische agent. Hoe het ook zij, tijdens de overgangsperiode hebben de Verenigde Staten op illegale wijze beslag gelegd op Russische consulaire bezittingen met de bedoeling een schandaal uit te lokken dat de betrekkingen met Moskou zou vergiftigen.

Deze 'dirty trick' was kinderspel vergeleken met wat Biden & Company nu van plan zijn.

Iets meer dan twee maanden geleden sprak Biden zijn veto nog uit over de kwestie om Kiev toe te staan ​​raketten met Amerikaanse technologie te gebruiken om diep in de Russische Federatie aan te vallen, toen de Britse premier Starmer hem dat voorstelde. Die ontkenning werd een dag later gevolgd door een directe dreiging van Vladimir Poetin dat Kiev's gebruik van door westerse kernmachten geleverde middellangeafstandsraketten voor dergelijke aanvallen op Rusland, de leveranciers van die raketten tot oorlogsdeelnemers zou maken. We zeiden destijds dat het Pentagon de president had overgehaald de dreiging serieus te nemen en de toestemming aan de Britten te onthouden, dus keerde Starmer met lege handen naar huis terug.

Wat is er gebeurd om de mentaliteit in het Oval Office te veranderen? Het lijdt geen twijfel dat de overwinning van Donald Trump op 5 november en de duidelijke tekenen dat hij de Amerikaanse hulp aan Oekraïne zal terugschroeven en zal aandringen op een onderhandelde oplossing voor de oorlog op voorwaarden die aanvaardbaar zijn voor Moskou, de neoconservatieven die het collectief Biden vormen, hen in hun ban houden. De verandering in de mening over het gebruik van dergelijke raketten is een bewijs van de volledige onverantwoordelijkheid van de nu nog Amerikaanse regering. Je zou zeggen dat het noodzakelijk is dat het Amerikaanse Congres een actie stopzet die neerkomt op een oorlogsverklaring aan Rusland.

De afgelopen weken zijn er talloze artikelen verschenen in The New York Times en andere mainstream verspreiders van de propagandalijnen van de CIA en het Witte Huis over een vermeende aanwezigheid van Noord-Koreaanse troepen in Rusland om in Koersk te vechten tegen de Oekraïense strijdkrachten daar. De Amerikaanse inlichtingendienst zou via satellietbeelden ongeveer 12.000 Noord-Koreaanse infanteristen in Rusland hebben opgemerkt, van wie er 10.000 zouden zijn opgenomen in een Russische strijdmacht van 50.000 man, die elke dag een totale aanval zou kunnen uitvoeren op de resterende Oekraïners die het gebied bezetten. Voor de goede orde: het betreft hier grondgebied van de Russische Federatie.

Onofficiële Amerikaanse nieuwsbronnen vertellen dat Washington erop heeft aangedrongen dat Kiev met ATACMS alleen doelen binnen de oblast Koersk zal aanvallen, waarmee men het idee ondersteunt dat de doelstelling strikt proportioneel is. Tit-for-tat over de Noord-Koreaanse aanwezigheid daar. Als de Russische versie van de manier waarop dergelijke wapens worden gebruikt, namelijk dat alle voorbereiding en doelgerichtheid wordt gedaan door Amerikaanse soldaten of Amerikaanse militaire contractanten.... wat Kiev over aanvallen op Rusland met behulp van ATACMS ook moge beweren: de echte controle ligt bij de Amerikanen, dus zij weten heel goed wat er zal worden getroffen en waar.

Diezelfde artikelen vertellen ons nu ook dat de Amerikaanse regering de introductie van Noord-Koreaanse troepen in de strijd beschouwt als een grote escalatie van de oorlog door het Kremlin. Het was dus slechts een kwestie van tijd voordat Washington zou reageren met zijn eigen tegen-escalatie. De aankondiging van Biden vertelt ons dat hij heeft besloten Kiev de vrijheid te geven om door de VS geleverde ATACMS-raketten met een straal van 300 km te gebruiken om naar eigen wens binnen de Russische Federatie aan te vallen.

Laten we even opzij zetten dat de beperking van de geografie voor aanvallen slechts tijdelijk is en in de nabije toekomst zal worden uitgebreid zodra Washington klaar is om de lat hoger te leggen. Laten we expliciet zijn over wat het aanvallen van de Koersk-regio betekent.

Er zijn slechts twee mogelijke soorten doelwitten in de oblast Koersk die een discussie waard zijn. Eén daarvan is de troepenconcentratie van Russen en Noord-Koreanen die de opruimoperatie in Koersk uitvoeren. ATACMS-aanvallen daar zullen de Russen in eerste instantie waarschijnlijk niet dwingen te reageren. De tweede is de kerncentrale in de regio, waarvan men dacht dat het de prijs was die Kiev aanvankelijk zocht toen het land zijn inval begon.

Laten we niet vergeten dat de kerncentrale van Koersk een centrale van het oudere type is, die geen beschermende betonnen koepel erover heeft om radioactieve lekken op te vangen en te voorkómen dat raketaanvallen de centrale uitschakelen. Dienovereenkomstig zal een ATACMS-aanval op de centrale waarschijnlijk een groot, zelfs verwoestend lek van radioactieve deeltjes in de hele regio veroorzaken, dat wil zeggen voornamelijk op Russisch grondgebied. Een dergelijke mogelijkheid zou Poetin dwingen te reageren met een nucleaire aanval, waarschijnlijk met alle middelen op het vasteland van de Verenigde Staten. Keerzijde van deze medaille zou kunnen zijn dat het Kremlin blij moet zijn dat deze raketten (en de plek waar ze naar toe moeten gaan) volledig onder controle van de VS staan, in plaats van onder controle van de nazi-maniakken in Kiev.

Het voorgaande punt hierboven met betrekking tot het aanvalsbereik van ATACMS neemt onze bezorgdheid niet weg dat ze zeer effectief zouden kunnen worden gebruikt om woongebouwen in de oblast Koersk te vernietigen, waar Washington het gebruik ervan zou toestaan, waardoor een groot aantal burgers om het leven zou komen en Poetin zou worden gedwongen te reageren met veel groter geweld binnen Oekraïne of zelfs tegen de verzamelpunten voor dergelijke wapenleveranties in Polen en Roemenië. Een dergelijke Russische reactie zou een vredesregeling in het begin van het presidentschap van Trump in gevaar brengen. Bovendien is er het risico dat we hierboven hebben genoemd, namelijk de mogelijkheid dat Kiev de kerncentrale van Koersk zou aanvallen. Dat blijft een nachtmerriescenario voor een escalatie naar een wereldoorlog.

Washington (en de westerse marionetten) kunnen dan wel zeggen dat dit een belangrijke escalatie door de Russen betekent, maar het heeft niets te maken met de oorlog in en om Oekraïne. Het is een Russisch antwoord op Amerikaanse acties in het Verre Oosten, waar het Zuid-Korea en Japan mobiliseert tegen China in zijn inperkingsbeleid daar tegen Noord-Korea om maximale dreigementen tegen Pyongyang toe te passen, en… tegen Rusland.

Door zijn rechten uit te oefenen op grond van het onlangs geratificeerde wederzijdse defensieverdrag met Noord-Korea en door Pyongyang uit te nodigen een substantieel contingent strijders naar de westelijke grens van de Russische Federatie te verplaatsen, laat Moskou Washington weten dat zijn eigen ‘invloedssfeer’, als we Barack Obama mogen parafraseren in zijn veel geciteerde belediging aan het adres van Poetin over de plaats van zijn land in de wereld, die zich uitstrekt tot vele, vele gebieden, zoals mag worden verwacht van het grootste land ter wereld, dat 12 procent van de landmassa ter wereld voor zijn rekening neemt.

Laten we eerlijk zijn: Rusland bevindt zich door zijn gemeenschappelijke landgrens met Noord-Korea in een goede positie om Pyongyang in staat te stellen Zuid-Korea op elk gewenst moment onder de voet te lopen. En dit is wat de alarmbellen heeft doen rinkelen in het Biden-kamp, ​​en niet de schamele aanvullende strijdmacht die Noord-Korea toevoegt aan een 600.000 Russische militairen in of vlak bij het oorlogsgebied met Oekraïne.

Tenslotte nog wat opbeurend nieuws over deze ontwikkelingen: de Russen gaan uiterst behouden te werk. Het commentaar van gisteravond op het onderwerp ATACMS, in het programma 'Het grote spel' gepresenteerd door Vyacheslav Nikonov op de staatstelevisiezender Rossiya 1, is reden om enigszins optimistisch te zijn dat we allemaal de twee maanden van de overgang van Biden naar Trump zullen overleven. De interpretatie die aan Biden’s besluit over ATACMS werd gegeven (aldus de commentator) was dat het doel is om zijn plaats in de geschiedenis veilig te stellen, om zijn nalatenschap veilig te stellen als de president die Oekraïne tot zijn laatste uur in functie heeft gesteund, zodat het uiteindelijke vredesverdrag dat door Trump tot stand zal worden gebracht (wat veel van een Oekraïense capitulatie zal weg hebben) als een verraad aan het Amerikaanse buitenlandse beleid kan worden genoemd, met alles wat dat zal betekenen voor de volgende verkiezingscyclus in Amerika.

In deze interpretatie is de effectiviteit van welke raketaanval dan ook bij het tegenhouden van de Russische opruimactie in Koersk of snelle opmars langs de 1000 km lange confrontatielijn niet het doel van het besluit over ATACMS, aangezien iedereen weet dat er geen militaire waarde zal zijn tenzij de Oekraïners erin slagen massa's Russen te treffen die op het punt staan ​​Koersk binnen te trekken voor de definitieve bevrijding van de oblast.

Verder zien we ook een belangrijk signaal uit Frankrijk en Groot-Brittannië. Enkele dagen geleden hadden premier Starmer en de Franse president Macron tijdens hun bijeenkomst om gezamenlijk de wapenstilstand te vieren, gesproken over hun voortdurende vastberadenheid om Kiev te helpen door het gebruik van hun Storm Shadow-middellange afstandsraketten toe te staan ​​om diep in de Russische Federatie toe te slaan. Maar nu Biden heeft gesproken, zijn die twee stil geworden. Het zou veilig zijn om te zeggen dat hun luide praatjes werden opgevat als wat het was: bluf. Nu de Amerikaanse verkiezingen voorbij zijn, nu Donald Trump blijk heeft gegeven van zijn vastberadenheid om de oorlog in Oekraïne te beëindigen op voorwaarden die waarschijnlijk gelijk staan ​​aan een Oekraïense overgave, begrijpen de Britse en Franse leiders dat het het toppunt van domheid zou zijn om de kans op een 'deal' in Oekraïne te verwoesten, de betrekkingen met Donald Trump, met wie ze de komende vier jaar te maken zullen krijgen, ernstig te verstoren, alleen maar om in de gunst te komen bij Biden, die over 60 dagen in de vuilnisbak van de geschiedenis wordt gegooid. Trump heeft al gedreigd een handelsoorlog met Europa te ontketenen. Als europese politici hem nu over Oekraïne uitdagen wordt die uitdaging alleen maar hardnekkiger, wat grote economische schade zal toebrengen aan de toch al zwakke Europese economie (en de NAVO).






[Alle links, bronnen, documenten en meer informatie uitsluitend voor abonnee's]



[19 november 2024]

 

Afdrukken Doorsturen