EU druk op weg democratie uit te bannen
Onder het mom van het ‘verdedigen van de democratie’ (tegen Rusland)
hakken de Europese elites in feite in op wat er nog over is van de
democratie – terwijl ze ons naar de rand van een nucleaire holocaust
slepen.
Over "Het Schild voor de Europese democratie'
Het Europees nepparlement heeft een nieuwe stap gezet in hun
voortdurende inspanningen om de informatiestroom online te controleren
door de oprichting goed te keuren van een nieuwe commissie die belast
is met de bestrijding van wat zij omschrijft als buitenlandse
inmenging en desinformatie.
De commissie, die het
Schild voor de Europese democratie
wordt genoemd, werd aangekondigd als een waarborg voor democratische
processen, maar het initiatief heeft aanleiding gegeven tot ernstige
zorgen over onlinecensuur. De oprichting van de commissie is een
voorstel van de Europese Commissie voor de periode 2024-2029 en zal
naar verwachting komend jaar operationeel zijn.
Tijdens een plenaire zitting in Straatsburg kreeg het besluit
krachtige steun: 441 leden stemden vóór, 178 tegen en 34 onthoudingen.
Hoewel aangekondigd als een maatregel om de democratie te beschermen,
hebben critici zich lange tijd afgevraagd of dergelijke vèrgaande
bevoegdheden het risico lopen afwijkende meningen te onderdrukken
onder het mom van het bestrijden van desinformatie. De Europese
Commissie kennende is het volgens ons geen vraag maar een feit.
Het mandaat van de commissie strekt zich uit tot het doorlichten van
online platforms, inhoud gegenereerd door kunstmatige intelligentie en
zogenaamde ‘hybride’ bedreigingen – brede categorieën die mogelijk
legitieme politieke uitingen of alternatieve opvattingen kunnen
omvatten.
De speciale commissie "Schild voor de Europese democratie", bestaande
uit 33 leden, zal een mandaat van twaalf maanden vervullen. De
samenstelling ervan, die zal worden bepaald door de fracties in het
Europees nepparlement, zal eind januari bekend worden gemaakt. De
reikwijdte van de verantwoordelijkheden omvat het herzien van
bestaande wetten op potentiële zwakke punten die kunnen worden
uitgebuit en het aanbevelen van hervormingen.
Censuur in het Westen
Sceptici stellen dat deze aanpak zou kunnen leiden tot een toename van
de regeldruk op digitale platforms, wat vragen oproept over de
vrijheid van meningsuiting en transparantie in de besluitvorming.
Ons inziens zijn de twee meest fundamentele en belangrijke vrijheden:
- vrijheid van godsdienst en/of spirituele overtuigingen
- vrijheid van gedachte en meningsuiting (twee kanten van dezelfde
medaille).
In het westerse land waar de vrijheid van meningsuiting het grootste
goed is (en is vastgelegd in de Grondwet) vinden we bekende
voorvechters van dit recht:
Benjamin Franklin verwoordde het perfect:
- “Zonder vrijheid van gedachte kan er zoiets als wijsheid niet
bestaan - en zoiets als openbare vrijheid niet zonder vrijheid van
meningsuiting.”
- "Vrijheid van meningsuiting is een belangrijke pijler van een vrije
regering. Wanneer deze steun wordt weggenomen, wordt de grondwet van
een vrije samenleving ontbonden en wordt op de ruïnes ervan tirannie
opgericht."
- “Wie de vrijheid van een natie wil omverwerpen, moet beginnen met
het onderdrukken van de vrijheid van meningsuiting.”
- “Republieken ontlenen hun kracht en vitaliteit aan een
volksonderzoek naar het handelen van de magistraten.”
En dan is er nog deze accurate inschatting van George Washington:
- “Want als mensen worden verhinderd hun gevoelens te uiten over een
kwestie die de meest ernstige en alarmerende gevolgen kan hebben, die
de overweging van de mensheid kunnen uitnodigen, dan is de rede voor
ons van geen nut; de vrijheid van meningsuiting kan ons worden
ontnomen, en stom en stil kunnen we, als schapen, naar de slachtbank
worden geleid.”
Thomas Jefferson had veel te zeggen over de vrijheid van meningsuiting
en met name het belang van een vrije pers. Hier is een korte maar
krachtige verklaring van Jefferson:
- “De rede en het vrije onderzoek zijn de enige effectieve middelen
tegen dwaling.”
We zijn het trouwens helemaal eens met Voltaire, die de juiste houding
had ten opzichte van de vrijheid van meningsuiting:
- “Ik ben het misschien niet eens met wat u zegt, maar ik zal uw recht
om het te zeggen tot de dood verdedigen.”
Laten we eens naar het omgekeerde kijken: wat gebeurt er als de
vrijheid van meningsuiting niet wordt toegestaan of beperkt door de
overheid?
- “Beperking van vrije gedachte en vrije meningsuiting is de
gevaarlijkste van alle subversies. Het is de enige on-Amerikaanse daad
die ons het gemakkelijkst kan verslaan.” - VS Supreme Court Justice
William O. Douglas
- "Als een regering zich eenmaal heeft gecommitteerd aan het principe
om de stem van de oppositie het zwijgen op te leggen, kan ze maar één
kant op, en dat is het pad van steeds repressievere maatregelen,
totdat ze een bron van terreur wordt voor al haar burgers en een land
creëert waar iedereen in angst leeft." - VS president Harry Truman
Helaas gaan (ook in de Verenigde Staten en) de meeste andere westerse
landen de paden op waartegen president Truman waarschuwt. Censuur en
fascisme groeien als kool in de VS, Canada, het VK, ons eigen
Nederland, Duitsland, Frankrijk, Japan, Australië, Nieuw-Zeeland en
andere zogenaamde 'vrije' landen. Censuur en flagrante onderdrukking
van de vrijheid van meningsuiting worden uitgevoerd door westerse
regeringen en mondiale bedrijven die samen in bed liggen, daarbij
geholpen door de meeste mainstream media. Totalitarisme, dat hand in
hand gaat met censuur en fascisme, schiet ook wortel en verspreidt
zich als een kanker in westerse landen. De weg naar tirannie en
totalitarisme begint en eindigt met het onderdrukken van de vrijheid
van denken en spreken.
Westerse landen hebben tientallen wetten en regels aangenomen en
tientallen instanties opgericht, bedoeld om iedereen die corruptie en
desinformatie aan de kaak stelt en ingaat tegen 'officiële verhalen'
te censureren, in diskrediet te brengen of zelfs juridisch aan te
vallen. Deze wetten, regels en instanties zijn ontworpen om alle
waarheidsgetrouwe, feitelijke informatie te blokkeren die in strijd is
met officiële verhalen en agenda's. Het angstaanjagende is dat te
weinig burgers van deze landen zich ervan bewust zijn. Zou dat de
reden kunnen zijn dat de kwaliteit van het onderwijs tientallen jaren
achteruit is gegaan? We denken dan aan wat Maximilien Robespierre
gezegd heeft: “Het geheim van de vrijheid ligt in het opleiden van
mensen, terwijl het geheim van tirannie ligt in het onwetend houden
van hen.”
Het zou verklaren waarom regeringen hun best doen om zoveel feitelijke
informatie voor mensen te verbergen, en vrije en onbelemmerde
communicatie en meningsuiting als zulke afschuwelijke 'misdaden'
beschouwen.
Hoe censuurwetten worden aangenomen:
- Stap 1: Verklaar een existentiële bedreiging voor de democratie en
de mensenrechten
- Stap 2: Beweer dat de oplossing de democratie en de mensenrechten
zal beschermen
- Stap 3: Voer snel en gezamenlijk antidemocratische,
antimensenrechtencensuur in
Wilt u bewijs dat westerse landen afglijden naar fascisme en
totalitarisme? Laten we eens kijken naar het schokkende aantal wetten,
regeklingen en acties die door westerse regeringen en hun cohorten in
het onderwijs en de private sector zijn gefabriceerd om afwijkende
meningen en vrije meningsuiting het zwijgen op te leggen.
Verenigde Staten
- Het DHS Censuuragentschap had een vreemde eerste missie: het
verbieden van toespraken die twijfel zaaien over de
verkiezingsevenementen van 'Red Mirage, Blue Shift'.
- Het Centrum voor Buitenlandse Kwaadaardige Invloed (FMIC).
- Het programma voor subsidie voor gerichte gewelds- en
terrorismepreventie (TVTP).
- Het “ Censuur-Industrieel Complex” bestaande uit overheidsinstanties,
universiteiten, denktanks en bedrijven die samenwerken om informatie
te censureren en controleren.
- De overheid financiert AI-tools voor bewaking en censuur op het
internet.
- De Digital Platform Commission Act (DPCA) zou feitelijk een 'Ministerie
van Waarheid' creëren, genaamd de Federal Digital Platform Commission.
- Het 'Virality Project' van Stanford University bedreigt burgerlijke
vrijheden. Het project, voorheen bekend als het Election Integrity
Partnership, werkte samen met de federale overheid en sociale media om
‘misinformatie’ te censureren.
- Het Stanford Internet Observatory is een centraal knooppunt in de
enorme inspanning om alles te censureren om al het nieuws buiten te de
deur te houden waarvan de Amerikaanse overheid heeft besloten dat het
publiek het niet ma horen.
- 'Big Tech' voert censuur uit in het klimaat-‘oplossingen’-debat
- Nieuwe documenten onthullen een 'samenzwering' van het Amerikaanse
ministerie van Binnenlandse Veiligheid om het Eerste Amendement te
schenden en zich met verkiezingen te bemoeien.
- Uit verklaringen van hoorzittingen van de Commissie Justitie van het
Huis van Afgevaardigden over de bewapening van de federale overheid: "Het
afgelopen jaar heeft de Subcommissie voor de bewapening van de
federale overheid verschillende rapporten gepubliceerd waarin
gedetailleerd wordt beschreven hoe de overheid a) burgers lastigvalt
en intimideert om ongewenste standpunten de kop in te drukken, b)
desinformatie en propaganda gebruikt om valse verhalen te verspreiden
en c) beschermde uitingen censureert met behulp van derden."
- Het Center for Countering Digital Hate (CCDH), een invloedrijke non-profitorganisatie,
werkte naar verluidt samen met sociale-mediaplatforms en het Witte
Huis om censuur toe te passen.
- Het Center on Democracy, Human Rights, and Governance (DRG) van het
Amerikaanse agentschap voor Internationale Ontwikkeling (USAID) heeft
een interne 'Disinformation Primer' opgesteld waarin wordt onthuld dat
de overheid van plan is censuurinitiatieven te promoten. "Wat we
hebben geleerd is dat er honderden keren verschillende instanties
binnen de federale overheid naar de verschillende platforms zijn
gegaan en hen hebben opgedragen bepaalde soorten uitlatingen te
verwijderen."
- De voorzitter van de American Medical Association (AMA) is tegen
vrije meningsuiting.
Europese Unie (EU)
Uit westerse media:
- “U moet zich grote zorgen maken over de Digital Services Act .”
- “In Europa is een draconische nieuwe wet van kracht geworden die
wereldwijd een extreme censuur van het internet instelt”
- “ Jacob Mchangama, een Deense historicus, luidde de alarmbel over de
Digital Services Act , en zei dat het plan een geval zou zijn van het
‘geneesmiddel’ dat erger is dan de kwaal.”
- “De Gestapo heeft huizen in het nieuwe normale Duitsland doorzocht
als onderdeel van de derde Europese actiedag tegen haatmisdrijven.”
- “Censuur gaat in overdrive: 'Europees Democratisch Schild'
verwijdert online content . De zogenaamde Weimardriehoek, een
informele samenwerking tussen Berlijn, Parijs en Warschau, heeft de EU
gezamenlijk opgeroepen om meer te doen om buitenlandse invloed en
desinformatie te bestrijden”
- "De Europese Commissie is van mening dat haatzaaiende uitlatingen en
haatmisdrijven bijzonder ernstige misdaden zijn vanwege hun
schadelijke impact op fundamentele rechten, op individuen en op de
maatschappij als geheel, en ondermijnen de fundamenten van de EU." Dit
is gaslightingpropaganda en totale onzin. De EU en EC willen gewoon
een wettelijke basis om alle geschreven of gesproken meningen of
informatie die ze niet leuk vinden, te blokkeren.
Verenigd Koninkrijk
- De Britse wet op online veiligheid maakt vrije meningsuiting een
misdrijf.
- Schotland: De Hate Crime and Public Order Act 2021 illustreert hoe
deze wetten een hellend vlak creëren voor de criminalisering van
meningsuiting, omdat steeds meer meningsuiting wordt verboden.
Frankrijk
In Frankrijk werd midden in de nacht een nieuwe wet aangenomen die het
strafbaar stelt om kritiek te leveren op mRNA-injecties (mRNA-producten
worden op frauduleuze wijze op de markt gebracht als ‘covid-vaccins’).
Duitsland
“Duitsland kondigt vèrgaande plannen aan om de meningsuiting, het
reizen en de economische activiteiten van politieke dissidenten te
beperken, om zo de ‘gedachte- en spraakpatronen’ van haar eigen
bevolking beter te kunnen controleren.
- Op 18 november 2023 heeft het Duitse parlement een nieuwe wet
aangenomen waarin de zogenaamde 'Infectie Beschermings Wet' wordt
herzien. Deze wet geeft de overheid formeel de bevoegdheid om alle
gewenste edicten uit te vaardigen onder het mom van bescherming van de
volksgezondheid.
- De baas van de Duitse binnenlandse inlichtingendienst verdedigt zijn
pogingen om de ‘gedachten- en spraakpatronen’ van burgers te
controleren en schetst het nieuwe vergrijp van ‘systematische
delegitimering van het staatsgedrag.’
Verenigde Naties
- "Wij bezitten de wetenschap en de wereld zou dat moeten weten." De
VN en het Wereld Economisch Forum (WEF) geven toe dat ze
zoekresultaten censureren en Big Tech en influencers betalen om de
publieke opinie te beïnvloeden.
- Het WEF en de VN hebben herhaaldelijk opgeroepen tot censuur,
digitale ID’s en kunstmatige intelligentie.
- Er zijn nog diverse andere wetten, regels en instanties die bestaan
of in de maak zijn, die bedoeld zijn om iedereen te censureren die
corruptie aan de kaak stelt en zich verzet tegen valse verhalen of de
agenda's van speciale belangengroepen.
Over censuur
De propaganda en verkooppraatjes van overheden en bedrijven die
censuur toepassen, zijn dat al deze maatregelen "bedoeld zijn om
mensen te beschermen tegen schadelijke mis- en desinformatie." Alleen
naïeve of goedgelovige mensen geloven dat. Deze verkooppraatjes zijn
een totale leugen.
Nee, de ware doelen van al dit soort censuur zijn
- om mensen zoveel mogelijk blind, doof en onwetend te houden over wat
er werkelijk aan de hand is
- om mensen te overtuigen van valse verhalen die in het voordeel zijn
van degenen die de verhalen verzinnen
- om mensen valse “oplossingen” te verkopen voor bedreigingen die in
de eerste plaats zijn gefabriceerd door degenen die de “oplossingen”
aanbieden (een machine die voortdurend winst/macht genereert)
- om steeds meer controle en machtsovername door regeringen te
bewerkstelligen
- om waarheidsgetrouwe gegevens en informatie te onderdrukken, en om
verzet te bieden tegen corruptie en criminaliteit bij de overheid en
het bedrijfsleven. “De wereld wordt meer bestuurd door valse verhalen,
verborgen agenda’s, desinformatiecampagnes en gaslightingpropaganda
dan door rationeel, rechttoe rechtaan bestuur en feitelijke,
waarheidsgetrouwe informatie en data. Het uiteindelijke doel en de
doelstelling van zulke operaties [valse verhalen] is dat degenen die
ze uitvoeren hun financiële en politieke macht en invloed enorm
vergroten.”
Wie zit hierachter? Wie genereert valse verhalen? Wie verzint
oplossingen voor bedreigingen die in de eerste plaats al verzonnen
zijn - met als enig doel oplossingen te verkopen? We blijven maar in
cirkeltjes ronddraaien.... De hoofdschuldigen zijn degenen die op
verschillende manieren worden gelabeld als globalisten, globale
elites, een nieuwe wereldorde, een liberale wereldorde en soortgelijke
termen. We zouden ze kunnen samenvatten onder de noemer globale
oligarchen. De realiteit is dat globalisme de intentie is van een
klein aantal extreem rijke, machtige en invloedrijke individuen om
zoveel mogelijk van de wereld te controleren en ervan te profiteren.
Hun doel is simpel: controle over de rijkdom, de hulpbronnen en de
bevolking van de wereld. Wat dat betreft gaan de Verenigde Staten in
overdrive: kijk maar eens wie het er in dat land (en de wereld) in
januari voor het zeggen krijgen.
De ongelooflijke hoeveelheid moeite die overheden, bedrijven en
internationale organisaties doen om de waarheid te censureren en te
onderdrukken is enorm. De hoeveelheid desinformatie en
gaslightingpropaganda die door deze zelfde entiteiten wordt
gegenereerd om hun valse agenda's te pushen is verbijsterend.
Samenvattend
Het beloofde Democracy Shield is een merkwaardig idee dat weerspiegelt
hoe vervormd beleidsdebatten over Europese democratie zijn geworden.
Het impliceert dat de kwetsbaarheid van Europese democratie
voornamelijk de schuld is van externe actoren en te vinden is in
acties die online worden gevoerd. Toch zijn er al enige tijd zorgen
onder democratiegroepen dat de focus op dergelijke kwesties enigszins
kortzichtig en onevenwichtig wordt.
Nu burgers zich bewust worden van deep fakes en dergelijke, is de 'piekkwetsbaarheid'
voor desinformatie misschien voorbij. Online desinformatie, gerichte
advertenties en soortgelijke beïnvloedingsoperaties bepalen de
uitslagen van verkiezingen niet en zorgen ervoor dat relatief weinig
mensen naar een andere partij gaan; het grotere probleem van de
democratie is het lage aantal burgers dat zich überhaupt bezighoudt
met politieke content, of deze nu accuraat is of niet. Geen enkel
cybersecurityschild kan het probleem van desinformatie oplossen, omdat
het uit zoveel bronnen komt en zo wijdverspreid is geworden.
Natuurlijk is een robuuste verdediging nodig tegen desinformatie en
kwaadaardige beïnvloedingsoperaties, maar dit ene probleem heeft een
ongelooflijk onevenredig grote hoeveelheid interesse en middelen
gekregen in vergelijking met alle andere uitdagingen voor de Europese
democratie. Bijna alle fora, topconferenties en dialogen die
ogenschijnlijk over democratie gaan, besteden tegenwoordig het
grootste deel van hun tijd aan online desinformatie en besteden
doorgaans weinig aandacht aan de andere essentiële veranderingen die
nodig zijn voor democratische vernieuwing, zoals het opbouwen van
effectievere politieke partijen, het versterken van parlementen, het
openen van lokale overheden voor effectievere democratische
verantwoording of het proactief helpen van maatschappelijke
organisaties.
Hoewel de aanvallen van externe actoren zeker verontrustend zijn, zijn
de meeste bronnen van Europese democratische malaise intern. Dit geldt
zelfs in het beperkte domein van desinformatie: het meeste nepnieuws
over Europese verkiezingsdebatten komt van binnenuit de EU zelf. En
als we het breder bekijken, zijn het mainstreamleiders als Von der
Leyen en anderen die de afgelopen jaren de burgerlijke vrijheden
hebben ondermijnd. Democratiegroeperingen beschuldigen hen er zelfs
van dat ze maatregelen gebruiken die zogenaamd gericht zijn op
buitenlandse invloedsoperaties om kritische stemmen in eigen land te
smoren.
De focus van leiders op digitale regulering lijkt soms ontworpen om de
lastige politiek van democratische vernieuwing naar boven te halen;
debatten over het tegengaan van desinformatie kunnen vreemd apolitiek
aanvoelen. Terwijl experts nadenken over de digitale
gereedschapskisten die nodig zijn om cyberverdediging preventief te
laten werken, voelt de toon van dergelijke gesprekken een wereld
verwijderd van de botsing van politieke ideologieën en machtsstrijd
die de democratische politiek vormgeven – of zouden moeten vormen.
De agenda voor het tegengaan van desinformatie biedt Europese leiders
een handige afleiding van dergelijke problemen. Het heeft een
kwaliteit van technische oplosbaarheid die middelen aantrekt op een
manier die de diepere structurele problemen van de democratie niet
doen. Het risico is dat middelen nu steeds meer worden gepompt in toch
al oplopende budgetten voor cyberveiligheid en defensieministeries en
weg van het geduldige werk van het opbouwen van bottom-up
democratische capaciteit binnen Europa en ook in andere landen. Dit is
van belang, omdat het laatstgenoemde werk uiteindelijk nuttiger is om
samenlevingen toe te rusten om met desinformatie om te gaan, maar toch
zakt het weg op de lijst van Europese prioriteiten.
De toenemende angst voor een extreemrechtse opleving is terecht en
verdient uiteraard topprioriteit. Maar er is kritische aandacht nodig
dat mainstream politici deze bezorgdheid niet gebruiken om de aandacht
af te leiden van hun eigen democratische tekortkomingen. Het voorstel
van de führerin van de Europese Commissie kijkt naar het oppervlakkige
niveau van deze problemen en niet naar de grondoorzaken ervan. Als er
een Democratieschild nodig is, is het er één die Europese burgers
beschermt tegen hun eigen elites.
[Alle links, bronnen, documenten en meer informatie uitsluitend voor abonnee's]
[24 december 2024]
Afdrukken
Doorsturen