'Oorlog' tussen Atlantische bondgenoten

Musks interventie van de afgelopen dagen heeft niet alleen de Britten geschokt, maar ook Amerika in zijn greep. Voor het eerst is Amerika betrokken bij het afschuwelijke Britse schandaal rond kindermisbruik en kinderlokkers, en is er tumult rond de Britse inmenging in de Amerikaanse presidentsverkiezing van 2024.


Als er crises komen, komen ze zelden alleen: ze komen als een waterval en laten chaos achter. De afgelopen week was geen uitzondering voor de Labour-regering, die verwikkeld is in controverse over de aanpak van het grooming gang-schandaal in Oldham.

De escalerende spanningen tussen de VS en het VK over vermeende inmenging in de verkiezingen hebben een dramatische wending genomen. Aan de ene kant beschuldigen functionarissen van de Britse Labour Party Elon Musk, 's werelds rijkste man, van inmenging in de Britse politiek. Aan de andere kant suggereert toenemend bewijs dat de Labour Party zelf zich bemoeide met de Amerikaanse verkiezingen door politieke activisten in te zetten en haar banden met organisaties als het Center for Countering Digital Hate (CCDH) te benutten.

In een recente discussie beschuldigde het Britse parlementslid Barry Gardiner, een vertegenwoordiger van de Labour Party, Elon Musk ervan "te proberen de democratie in het VK te ondermijnen". Gardiner betoogde dat Musks kritiek op de regering een aanval was op een "recentelijk, democratisch gekozen regering" en omschreef Musk als een bedreiging voor de Britse democratie.
Maar het weerwoord, geleverd door politiek analist Matt Goodwin, draaide het tij:

Gardiners beschuldigingen, zo betoogde Goodwin, waren diep hypocriet, gezien Labours eigen acties. Hij beschuldigde de Labour Party ervan de vrijheid van meningsuiting en democratie te ondermijnen door samen te werken met het CCDH, een organisatie die gelinkt is aan censuurpogingen en 'black ops'-campagnes. Goodwin wees specifiek op de rol van de Labour Party bij het sturen van activisten naar de VS om 'actief te plannen om, en ik citeer, 'Elon Musks Twitter te doden.''

Er zijn berichten dat Sofia Patel, het hoofd operaties van de Labour Party, de inspanningen coördineerde om activisten naar Amerikaanse staten te sturen waar de presidentsverkiezingen van 2024 een beslissende rol spelen.


CCDH, een in het Verenigd Koninkrijk gevestigde organisatie met banden met figuren van de Labour Party, is betrokken bij:
- RFK Jr. als doelwit: gelekte documenten onthullen 'black ops'-campagnes om RFK Jr.'s presidentiële kandidatuur te ondermijnen, een duidelijke indicatie van inmenging in de verkiezingen.
- de richtlijn “Kill Musk's Twitter”: De interne communicatie van CCDH schetste plannen om “Musk's Twitter te doden” en “Amerikaanse en EU-regelgevende maatregelen te nemen” tegen het platform. Deze inspanningen waren gericht op het onderdrukken van de vrijheid van meningsuiting en het tot zwijgen brengen van afwijkende stemmen die kritisch waren over globalistische verhalen.
- wereldwijde onderdrukkingscampagnes: De inspanningen van CCDH maken deel uit van een bredere, internationale beweging om de vrijheid van meningsuiting te criminaliseren door samen te werken met regeringen wereldwijd, zoals gedetailleerd beschreven in rapporten van GreenMedInfo.

De activiteiten van Labour en de betrokkenheid van CCDH vormen een schending van verschillende Amerikaanse wetten, waaronder:
- de Foreign Agents Registration Act (FARA): De niet-geregistreerde activiteiten van CCDH in de Amerikaanse politieke aangelegenheden kunnen een schending van de openbaarmakingsvereisten vormen.
- de Federal Election Campaign Act (FECA): De logistieke en financiële steun van Labour aan activisten bij Amerikaanse verkiezingen kan worden beschouwd als verboden buitenlandse bijdragen.
- uitvoerend bevel 13848: De gecoördineerde inspanningen van Labour en CCDH kunnen vallen onder de bepalingen van dit bevel die gericht zijn op buitenlandse inmenging in Amerikaanse verkiezingen. Oorspronkelijk aangenomen door Donald Trump in 2018, werd het verlengd door Joseph Biden op 9 september 2024.

De beschuldigingen van de Labour Party aan het adres van Musk zijn dat zijn openlijke kritiek op de Britse regering een inmenging in de Britse democratie vormt.

Musks eigenaarschap van X en zijn openbare botsingen met CCDH hebben de aandacht gevestigd op de banden van Labour met censuurcampagnes.Sommigen zien de beschuldigingen van Labour tegen Musk als een afleiding van hun eigen controverses, waaronder de grooming rape gang en het pedofielenschandaal van de Labor Party . De timing van hun beweringen komt verdacht overeen met de groeiende kritiek op de rol van Labour in de Amerikaanse verkiezingsactiviteiten.  CCDH's richtlijn om "Musk's Twitter te doden" was bedoeld om een ​​platform dat zich inzet voor vrije meningsuiting te verlammen, door regelgevende maatregelen in de VS en de EU als wapen te gebruiken. De westerse mainstream media tonen zich ook in toenemende mate actief om X/Twitter de nek om te draaien - de laatste tijd in ons land om het suggestieve beeld te schetsen dat veel mensen het platform willen verlaten.

Elon Musk meest recente actie is dat hij, samen met andere critici, vernietigende aanvallen heeft gelanceerd op Keir Starmer en Jess Phillips omdat ze weigerden een nationaal onderzoek naar die grooming gangs te steunen. Starmers verontwaardiging is duidelijk, maar lijkt meer gericht op zijn tegenstanders dan op de daders van deze gruwelijke misdaden.

Het schandaal rond de grooming gang raakt meerdere bestuursniveaus: politie, rechtbanken, sociale diensten, lokale raden en nationale leiders zijn er allemaal niet in geslaagd kwetsbare kinderen te beschermen. De ernst van deze mislukkingen vraagt ​​om meer dan partijdige ruzies; het vereist een gezamenlijke inzet voor hervorming.

SpaceX- en Tesla-CEO Elon Musk heeft de Britse premier Keir Starmer zoals hierboven geschetst ook beschuldigd van inmenging in de Amerikaanse verkiezingen. De technologiemiljardair werd door de verkozen Amerikaanse president Donald Trump benoemd tot hoofd van het Department of Government Efficiency, een speciaal adviesorgaan dat belast is met het identificeren van inefficiënties bij de overheid.

Musk merkte in een bericht van een X-gebruiker op dat Starmer niet was uitgenodigd voor de inauguratie van Trump op 20 januari, ondanks dat Groot-Brittannië één van de nauwste bondgenoten van de VS is. De miljardair legde tijdens de ceremonie de afwezigheid van de Britse premier op de gastenlijst uit. "Hij stuurde agenten naar Amerika om de Amerikaanse verkiezingen te ondermijnen", schreef Musk.

Deze beschuldigingen aan het adres van Starmers Labour Party van ‘flagrante inmenging van buitenaf’ werden afgelopen oktober geuit door de campagne van Trump. Destijds diende het team van de verkozen Amerikaanse president een klacht in bij de Federal Election Commission vanwege berichten over Britse activisten die in de VS campagne voerden ter ondersteuning van de Democratische kandidate Kamala Harris.

Musk is de afgelopen weken steeds kritischer geworden over Starmer op zijn X-platform en zegt dat hij een ‘tirannieke regering’ leidt waarvan de VS mogelijk ‘mensen moeten bevrijden’ in Groot-BrittanniĂ«.

Hij noemde de Britse premier ‘slecht’ en beschuldigde hem ervan ‘medeplichtig’ te zijn aan het verdoezelen van groepsverkrachtingen in Groot-BrittanniĂ«, terwijl hij van 2008 tot 2013 hoofd was van de Crown Prosecution Service. Deze bendes richten zich al meer dan twintig jaar op blanke Britse meisjes. De Britse autoriteiten hebben geen actie tegen hen ondernomen vanwege bezorgdheid over de politieke correctheid, zo blijkt uit onderzoek van Britse journalisten.

Bendes van voornamelijk Pakistaanse mannen hebben de afgelopen drie decennia kwetsbare minderjarige meisjes verkracht en gemarteld, waarbij verschillende onafhankelijke onderzoeken hebben aangetoond dat er systematische tekortkomingen zijn bij het onderzoeken van de misdaden (omdat het 'racistisch' zou zijn). Drie afzonderlijke rapporten, gepubliceerd in 2013, 2014 en 2015, onthulden dat lokale politici en de politie de verkrachtingen in de doofpot stopten.

De Britse Telegraph had al opmerkt dat de Staat 'het verhaal geheim wilde houden.'
"Ontkenning van de omvang van het probleem zit diepgeworteld in het Britse politieke systeem. Soms lijkt het erop dat de aanpak van de overheid ten aanzien van multiculturalisme niet is om de wet te handhaven, maar om het risico op onrust tussen gemeenschappen te minimaliseren . Geconfronteerd met bendes van voornamelijk Pakistaanse mannen die voornamelijk blanke kinderen als doelwit hadden, wist de staat precies wat te doen . Voor het welzijn van de gemeenschapsrelaties moest het het verhaal begraven.

In Rotherham vertelde een hoge politiefunctionaris aan een radeloze vader dat de stad “zou ontploffen” als het routinematige misbruik van blanke kinderen door mannen van Pakistaanse afkomst openbaar zou worden. Een ouder die zich zorgen maakte over een vermiste dochter kreeg van de politie te horen dat een “oudere Aziatische vriend” een “modeaccessoire” was voor meisjes in de stad. De vader van een 15-jarig slachtoffer van verkrachting kreeg te horen dat de aanval zou kunnen betekenen dat ze “haar lesje zou leren”."


Musk zei op zijn socialemediaplatform tegen 211 miljoen volgers dat Starmer in de gevangenis moest worden gezet omdat hij geen nieuw landelijk onderzoek had gestart naar het schandaal van seksuele uitbuiting van kinderen door bendes van zoals gezegd voornamelijk Pakistaanse afkomst.

Starmer hield voet bij stuk en zei dat de prioriteit moest liggen bij het eindelijk implementeren van de beschermende aanbevelingen van het laatste nationale onderzoek. Voor het eerst bekritiseerde hij Musk rechtstreeks, met name vanwege diens beledigende kritiek op de minister van Binnenlandse Zaken, Jess Phillips.

Starmer en zijn bondgenoten betogen dat hun besluit om een ​​nationaal onderzoek te vermijden gebaseerd is op praktische overwegingen en deskundige meningen. Professor Alexis Jay, die het nationale onderzoek van 2015 leidde, steunt dit standpunt en suggereert dat verdere onderzoeken cruciale hervormingen kunnen vertragen. Labour beweert dat deze aanpak rechtvaardigheid en systemische veranderingen garandeert zonder onnodige vertragingen. De defensieve houding van Labour weerspiegelt een breder probleem binnen het Britse establishment. Over partijgrenzen heen hebben instellingen een patroon laten zien van het beschermen van de status quo ten koste van het publiek. De terughoudendheid om een ​​nationaal onderzoek in te stellen weerspiegelt deze inertie, net als het falen om onderliggende culturele en systemische problemen aan te pakken die deze misdaden lieten voortduren.

Voor Downing Street 10 voelt de situatie als een gecoördineerde aanval van de rechtse media en sociale platforms, waarbij critici de kwestie uitbuiten voor politiek gewin. Labour benadrukt dat veel van de inactiviteit plaatsvond onder Conservatief leiderschap en beschuldigt rechts ervan de tragedie te gebruiken als wapen om anti-immigrantensentiment aan te wakkeren. Hij deedde verontwaardiging af als iets dat gewoon bij het 'draaiboek' van 'extreemrechts' hoorde - hij zei het nadat een radicale moslim 8 kinderen had neergestoken, waarbij er 3 omkwamen, bij het bloedbad in Southport.

Het betekent zeker niet het einde van de zaak voor Starmer, want de Conservatieve en Hervormingspartijen steunen Musks standpunt en zullen campagne blijven voeren voor een nieuw nationaal onderzoek naar seksuele uitbuiting.

Ondanks de frustraties van Labour, onthult Starmers strijdlustige reactie een ernstige misstap in het oordeel. Musks beweringen, hoe overdreven of onverantwoordelijk misschien gepresenteerd ook, hebben een gevoelige snaar geraakt in het publieke bewustzijn. In plaats van de inhoudelijke grieven achter de verontwaardiging aan te pakken, is de strategie van Labour geweest om critici af te doen als politiek gemotiveerd, een zet die het risico met zich meebrengt om degenen die oprecht bezorgd zijn over rechtvaardigheid voor slachtoffers, van zich te vervreemden.

Door rechtstreeks op Musk te reageren, versterkte Starmer de beschuldigingen van een privépersoon, terwijl hij zijn eigen plicht als leider om de bredere systemische tekortkomingen aan te pakken, ontweek. Hoewel Musks retoriek opruiend kan worden opgevat, vindt zijn woede over meldingen van systemisch misbruik en doofpotaffaires grote weerklank bij een publiek dat steeds meer gedesillusioneerd raakt door institutionele tekortkomingen.

Ondanks de tegenreacties werpt Musks botheid licht op een aantal ongemakkelijke waarheden. De onderdanigheid van Europa aan de VS heeft hen kwetsbaar gemaakt voor dit soort inmenging. Musks opmerkingen, hoe hard ze ook mogen zijn, onthullen een diepe frustratie over de huidige staat van de Europese politiek, met name als het gaat om het gebrek aan onafhankelijkheid, het stapsgewijs afschaffen van de vrijheid van meningsuiting en de bereidheid van nogal wat 'leiders' om te buigen voor de Amerikaanse macht.

Musks invloed roept ook vragen op over de toekomst van Europees leiderschap. In Duitsland, bijvoorbeeld, zou de AfD, als deze sterker wordt, in een uitstekende positie kunnen komen om de regering uit te dagen. In het Verenigd Koninkrijk zou Musks kritiek op Starmer tot nog meer instabiliteit in dat land kunnen leiden.

Uiteindelijk dienen Musks acties als een herinnering aan de politieke elites van Europa: respect is niet te koop. Als leiders zich blijven laten manipuleren door buitenlandse mogendheden, verliezen ze alleen maar het respect van hun burgers en riskeren ze verdere degradatie van hun gezag.




[Alle links, bronnen, documenten en meer informatie uitsluitend voor abonnee's]



[14 januari 2025]

 

Afdrukken Doorsturen