De voormalige voorzitter bij de Amerikaanse centrale bank de Federal Reserve, Janet Yellen, gaat als het aan de Wall Street Journal ligt in dat land aan de slag als minister van Financiën in Amerika. Zal zij het grootste financiële probleem van de VS aanpakken?
NU.nl
meldde vandaag het volgende:
Janet Yellen, voormalig voorzitter van de Federal Reserve (Fed),
zou minister van Financiën worden in het kabinet van de nieuwgekozen
Amerikaanse president Joe Biden. Dat melden diverse leden van Bidens
campagneteam dinsdag. Biden heeft het nieuws niet bevestigd.
Gistermiddag laat, terwijl de aandelenmarkt in New York nog open was,
schreven drie journalisten van de Wall Street Journal een artikel met
de volgende openingsverklaring: “Verkozen president Joe Biden is van
plan de voormalige voorzitter van de Federal Reserve, Janet Yellen, te
benoemen, een econoom in de voorhoede van de besluitvorming in het
drie decennia lang durende beleid, om de volgende minister van
Financiën te worden, volgens mensen die bekend zijn met de beslissing."
Binnen een half uur herhaalden alle grote mainstream media en veel van
de grootste kranten in de VS het verhaal van de Wall Street Journal.
Het bericht van NU.nl zal daarvan zijn afgeleid.
De Wall Street Journal merkte op dat het Biden-kamp naar verwachting
pas op 30 november een "formele aankondiging" van de Yellen-nominatie
zou doen. Desalniettemin besloot de Journal dat het hetzelfde recht
had om de plaats in te nemen van het Biden-transitieteam en de
aankondiging een week van tevoren te doen.
Om zeker te zijn van een mooie grote beursrally volgend op het nieuws
(de Dow sloot 327,7 punten in de plus), bevatte het Journal-artikel
deze cruciale paragraaf:
Mw. Yellen is een "uitstekende keuze voor de minister van Financiën",
zei Gary Cohn, voormalig economisch topadviseur van president Trump,
in een verklaring. "Nu ik de kans heb gehad om samen te werken met
toenmalige voorzitter Yellen, twijfel ik er niet aan dat zij de vaste
hand zal zijn die we nodig hebben om een economie te promoten die voor
iedereen werkt, vooral in deze moeilijke tijden."
Door het noemen van de naam van Cohn riep de Journal tegelijkertijd de
goedkeuring van Goldman Sachs in. Voordat hij van de Trump-regering
deel uitmaakte was Cohn de co-president van Goldman Sachs die toezicht
hield op de handelsactiviteiten in de aanloop naar de crash van 2008.
Terwijl Cohn een topmanagementfunctie bekleedde bij Goldman,
verstrekte het concern voor miljarden dollars aan giftige
subprime-hypotheekbewijzen aan onoplettende klanten (waarbij
werknemers in e-mails zelfs naar een aanbieding verwezen als een "waardeloze
deal"). Goldman ging short (gokte tegen) een aantal van de hypotheken
die het aan zijn klanten verstrekt en aanbeval als een goede
investering en het bedrijf stond het hedgefonds van John Paulson toe
hetzelfde te doen nadat het hedgefonds hypotheken had geselecteerd
waarvan men wist dat die zouden mislopen. Miljarden dollars van die
waardeloze papieren werden verkocht aan openbare pensioenfondsen en
andere institutionele beleggers.
In april 2011 bracht de Permanente Subcommissie voor Onderzoek van de
Amerikaanse Senaat een rapport van 635 pagina's uit met details over
de bedrieglijke en frauduleuze rol die Goldman Sachs speelde, onder
meer bij het platbranden van Wall Street en de Amerikaanse economie
tijdens de grootste ineenstorting sinds de Grote Depressie.
De redactionele en opiniepagina's van de Wall Street Journal hebben in
grote mate de corrupte rol die banken van Wall Street speelden in de
laatste crisis en/of hun voortdurende criminaliteit, niet erkend.
Zoals we in 2015 schreven heeft de Wall Street Journal dit bericht
consequent naar de grote banken van Wall Street gestuurd sinds ze het
financiële systeem en de Amerikaanse economie in 2008 hebben laten
crashen: "....ondanks dat jullie de grootste economische ineenstorting
hebben veroorzaakt dins de grote depressie, hebben jullie geen "streng
regelgevend toezicht" verdiend; ondanks jullie seriële misdaden sinds
die ineenstorting hebben toezichthouders wel heel veel lef om het
gordijn opzij te trekken voor de cultuur die jullie aan het kweken
zijn in jullie geheime, financiële petrischaal; schenk geen aandacht
aan deze nieuwsgierige jakhalzen, je kunt altijd op de opiniepagina's
van de Wall Street Journal rekenen om de boodschapper neer te schieten
en verzekerd te zijn van rugdekking."
In een poging om de vrolijkheid op Wall Street gisteren tegen te gaan
met het Yellen-nieuws, dat zou kunnen worden geïnterpreteerd door
progressieven dat Biden zich aan Wall Street heeft overgeleverd,
tweette Elizabeth Warren het volgende om 16:34 uur lokale tijd.
gisteren, toen de krantenkoppen van Yellen van kust tot kust
verschenen: “Janet Yellen zou een uitstekende keuze zijn voor de
minister van Financiën. Ze is slim, stoer en principieel. Als één van
de meest succesvolle Fed-voorzitters ooit heeft ze zich verzet tegen
de banken van Wall Street, onder meer door Wells Fargo
verantwoordelijk te houden voor het bedriegen van werkende gezinnen."
Geloof een politicus nooit op zijn of in dit geval haar woorden. In
werkelijkheid heeft geen enkele federale toezichthouder de banken van
Wall Street verantwoordelijk gehouden in de regering van Obama of
Trump. JPMorgan Chase heeft zojuist zijn 4e en 5e misdrijf in zes jaar
tijd te verwerken gekregen; Goldman Sachs is zojuist strafrechtelijk
aangeklaagd door het Amerikaanse ministerie van Justitie in een
internationaal schandaal over omkoping en smeergeld; en Citigroup
heeft het slechtste en grootste strafblad in zijn eeuw van bestaan.
Warren's lovende gevoelens over Yellen waren gisteren niet bepaald
Warren's mening op 15 juli 2014 toen Fed-voorzitter Yellen voor de
Senaatscommissie voor het bankwezen verscheen om haar halfjaarlijkse
rapport over monetaire zaken te presenteren.
Er vond toen een gespannen discussie plaats tussen Yellen en Warren
over de zogenaamde "living wills" voor de megabanken op Wall Street.
Na Yellen eraan te hebben herinnerd dat Section 165 van de Dodd-Frank-wetgeving
oplegde dat de megabanken van Wall Street jaarlijkse, "geloofwaardige"
plannen moesten indienen bij de Federal Reserve waarin werd uitgelegd
hoe ze snel konden worden afgebouwd als ze in ernstige financiële
problemen kwamen, merkte in plaats daarvan Warren op hoe massaal
sommige van deze banken waren gegroeid sinds de crash van 2008. Lehman
Brothers, zei Warren, had $ 639 miljard aan activa en 209
dochterondernemingen toen het in 2008 failliet ging en het duurde drie
jaar om de bank in faillissement af te wikkelen. Volgens Warren had
JPMorgan Chase vanaf juli 2014 $ 2,5 biljoen aan activa en 3.391
dochterondernemingen.
Yellen vertelde Warren dat sommige van deze "levende testamenten"
tienduizenden pagina's' omvatten. Warren antwoordde Yellen met het
volgende: "Ik moet zeggen, voorzitter Yellen, dat ik denk dat de taal
in het statuut vrij duidelijk is, dat u verplicht bent, dat de Federal
Reserve verplicht is, om elk jaar van deze instellingen te eisen dat
zij een geloofwaardig plan hebben - en ik herinner u eraan dat er zeer
effectieve instrumenten zijn waarover u beschikt en die u kunt
gebruiken als die plannen niet geloofwaardig zijn, zoals het dwingen
van deze financiële instellingen om hun structuur te vereenvoudigen of
hen te dwingen een deel van hun activa te liquideren - met andere
woorden, ze op te splitsen.
En ik wil nog één ding zeggen over dit proces, de plannen zijn niet
alleen bedoeld om te worden beoordeeld door de Federal Reserve en de
FDIC, maar ook om een soort vertrouwen te geven aan de markt en aan de
Amerikaanse belastingbetaler dat er in feite echt een plan is om iets
te doen als een van deze banken begint te imploderen."
Op 13 december 2017 hield Janet Yellen haar laatste persconferentie
als voorzitter van de Federal Reserve. (President Donald Trump had
Jerome Powell genomineerd om haar op te volgen als voorzitter toen
haar termijn van vier jaar eindigde in februari 2018.) Tijdens de
persconferentie vroeg Steve Liesman van CNBC aan Yellen of er "zorgen
waren bij de Fed over de huidige marktwaarderingen", dat wil zeggen of
de markt zich in bubble-gebied bevond.
De reactie van Yellen op Liesman is verontrustend voor iemand die, als
hij daadwerkelijk door Biden wordt voorgedragen en door de Senaat
wordt bevestigd, niet alleen de Amerikaanse minister van Financiën is,
maar ook voorzitter is van de Financial Stability Oversight Council
(F-SOC). (Volgens de financiële hervormingswetgeving van Dodd-Frank
van 2010 die F-SOC creëerde zit de minister van Financiën dat orgaan
voor.)
F-SOC omvat alle grote federale toezichthouders op banken en markten
in de VS.
Yellen zei het volgende over de bubble-markt: Dus laat ik beginnen met
de aandelenmarkt in het algemeen, Steve. De aandelenmarkt is dit jaar
natuurlijk enorm gestegen en we hebben de afgelopen maanden het
algemene niveau van de activawaarderingen als verhoogd aangemerkt. Dat
weerspiegelt eenvoudigweg de beoordeling dat we, als we naar
koers-winstverhoudingen en vergelijkbare maatstaven voor andere activa
dan aandelen kijken, ratio's zien die in het hoge segment van de
historische bandbreedtes liggen. En dat is dus de moeite waard om erop
te wijzen.
Maar economen weten niet goed wat gepaste waarderingen zijn. We hebben
geen geweldige staat van dienst. En het feit dat die waarderingen hoog
zijn, betekent niet dat ze noodzakelijkerwijs overgewaardeerd zijn.
We bevinden ons in een - ik heb dit in mijn openingsverklaring vermeld
en we hebben er herhaaldelijk over gesproken - mogelijk klimaat van
lage rentetarieven, lager dan we in de afgelopen decennia hebben gehad.
Als dat het geval blijkt te zijn, is dat een factor die hogere
waarderingen ondersteunt.
We ervaren een solide economische groei met een lage inflatie en de
risico's in de wereldeconomie lijken meer evenwichtiger dan zij in
vele jaren zijn geweest.
Dus ik denk dat we moeten nadenken en proberen na te denken over een
aanpassing van de activawaarderingen op de aandelenmarkt, welke impact
zou dat hebben op de economie en zou dit aanleiding geven tot
bezorgdheid over de financiële stabiliteit.
En ik denk dat als we naar andere indicatoren van financiële
stabiliteitsrisico's kijken, daar niets rood of mogelijk zelfs oranje
knippert.
We hebben een veel veerkrachtiger, sterker banksysteem en we zien geen
zorgwekkende toename van de hefboomwerking of kredietgroei op
buitensporige niveaus. Dit is dus iets waar het FOMC [Federal Open
Market Committee] aandacht aan besteedt, maar als je het mij vraagt,
is dit een belangrijke factor die het monetaire beleid nu vormgeeft.
Terwijl het op de lijst met risico's staat is het geen belangrijke
factor."
Kort nadat Yellen deze verklaring had afgelegd, meldde de federale
regulator van nationale banken, het Office of the Comptroller of the
Currency (OCC), het volgende:
“Een totaal van 1.364 verzekerde Amerikaanse commerciële banken en
spaarverenigingen rapporteerden derivatenactiviteiten aan het einde
van het vierde kwartaal van 2017. Een kleine groep grote financiële
instellingen blijft de derivatenactiviteit domineren in het
Amerikaanse commerciële banksysteem. Tijdens het vierde kwartaal van
2017 vertegenwoordigden vier grote commerciële banken 89,4 procent van
het totale bankwezen in nominale bedragen en 85,9 procent van de "huidige
actuele kredietvordering van de industrie".
Die vier banken waren: JPMorgan Chase met $ 48.550.000.000.000
($ 48,5 biljoen) aan notionele (nominale waarde) aan derivaten;
Citigroup met $ 48,5 biljoen; Goldman Sachs met $
41,3 biljoen; en Bank of America met $ 18 biljoen.
Volgens het laatste kwartaalrapport van de OCC voor het kwartaal dat
eindigde op 30 juni 2020, zag de dystopische situatie van de banken er
als volgt uit: JPMorgan Chase had zijn blootstelling aan derivaten
verhoogd tot $ 52,6 biljoen nominaal; Goldman Sachs was met $ 43,3
biljoen opgeschoven naar de tweede plaats; Citigroup stond op $ 41,1
biljoen; en Bank of America zat met $ 18,5 biljoen iets hoger dan het
eerdergenoemde niveau.
Deze enorme, geconcentreerde blootstelling aan derivaten bij vier
megabanken van Wall Street heeft door zowel de Democratische als de
Republikeinse regeringen kunnen voortduren, ondanks het feit dat
derivaten een centrale rol speelden bij het opblazen van de
Amerikaanse economie in 2008.
Totdat ze in het Amerikaanse Congres eens wakker worden en werk maken
over het herstel van de Glass-Steagall Act (die federaal verzekerde,
depositobanken zou scheiden van de handelscasino's op Wall Street)
loopt het financiële systeem van de Verenigde Staten - en de hele
wereld - een enorm groot risico, ongeacht wie er aan het roer zit van
de toezichthouders. Zéker nu wij alweer visioenen van oververhitte
drukpersen en kruiwagens vol met waardeloos geld zien dansen in onze
hoofden.
[Bronnen en links alleen bestemd voor abonnee's]
[24 november 2020]
Afdrukken
Doorsturen
