De Amerikaanse president Joe Biden beschuldigde Rusland opnieuw van het schenden van de Amerikaanse soevereiniteit en dreigde in de toekomst met "dodelijke rivaliteit". Dit kan in de eerste plaats gezien worden als een reactie op kritiek van de Republikeinen, die het Witte Huis ervan beschuldigen "mee te spelen met Moskou". Maar de situatie in Amerika is nu zodanig dat de crisis in de betrekkingen tussen de twee mogendheden ècht dreigt te escaleren.
Tijdens een toespraak op het hoofdkantoor van de Amerikaanse directeur
van de nationale inlichtingendienst zei president Joe Biden veel meer
dan van hij loslaat tijdens briefings en persconferenties. Drie
citaten vinden wij het meest interessant.
1. "In termen van gemeenschappelijke belangen moeten we samenwerken
met landen als China en Rusland, die rivalen [van de VS] zijn,
mogelijk dodelijke rivalen in de toekomst."
2. "Ik heb Poetin ontmoet, die een echt probleem heeft - hij heeft een
economie met kernwapens en oliebronnen en niets anders. Ze is de
achtste grootste ter wereld - hij weet dat hij in een heel moeilijke
positie zit, en dit maakt hem naar mijn mening nog gevaarlijker."
3. “Ik denk dat we desinformatie moeten identificeren die het voor
mensen steeds moeilijker maakt om toegang te krijgen tot de feiten.
Rusland doet dit al voor de tussentijdse verkiezingen van 2022 in
termen van desinformatie. Dit is een duidelijke schending van onze
soevereiniteit."
Over de dreigende eerste zin hebben we het nu niet - wel over de
andere twee. Beide beweringen zijn in feite een propagandaconstructie,
maar wel gericht op verschillende doelen. De Amerikaanse president
spreekt hier zaken uit die hij bespreekt tijdens vergaderingen met
zijn buitenlands beleidsblok. Door zijn leeftijd loopt het gesprek
niet al te vlot, maar de essentie van zijn boodschap is duidelijk.
Maar hij haalt zaken door elkaar: kernwapens zijn geen economie, en de
verkoop van olie is geen wapen (in feite probeert Rusland de reputatie
van een ononderbroken leverancier tot het uiterste in stand te houden).
Biden heeft twee oude propagandabeelden met elkaar verweven, ontworpen
om de kwetsbaarheid van de Russische staat te benadrukken.
Het blok van het buitenlands beleid van de VS werkt al vele jaren met
dergelijke beelden, ongeacht hoe waarhedsgetrouw ze op een bepaald
moment zijn (of niet). Ook Biden doet dit wanneer hij zich in een situatie
van "scherpe kritiek van onderaf" bevindt. Dat wil zeggen, de partij
in de oppositie (de Republikeinen) valt de regerende partij aan met
beschuldigingen dat ze "toegeeft" aan Moskou en niet adequaat reageert
op bedreigingen die van dat land uit gaan (terwijl in feite de VS in
de wereld de grootste agressor zijn). De combinatie van
kernwapens en olie is een tegenargument om te benadrukken dat de
vijand niet zo sterk is als hij wordt beschreven, maar nog steeds
dodelijk genoeg om oneindig boos op te zijn.
Het Amerikaanse Congres mopperde na de top van Genève met Vladimir
Poetin dat het overleg op verschillende gebieden (strategische
stabiliteit, cyberdreigingen, klimaatproblemen) te open was geweest.
En na de deal met de Duitsers, waarvan de Amerikanen min of meer (voorlopig)
hebben ingestemd met Nord Stream 2, brak onder de Republikeinen een
ware hysterie uit en beschuldigden ze Biden van het bijna “sussen van
de agressor”.
Bijzondere ijver werd in ieder geval getoond door senator Ted Cruz uit
Texas, die Biden probeert te kwetsen als een verrader van nationale
belangen.
De door Biden gedane insinuaties over de inmenging van Rusland in de
tussentijdse verkiezingen voor het Congres (bij de aanstaande
tussentijdse verkiezingen) lijkt bij nauwkeurig onderzoek geen stand
te houden. Maar kennelijk, volgens de logica van het team van Biden,
zijn dat soort uitspraken ten gunste van de Republikeinen - juist
degenen die nog steeds Biden's bloed willen zien en de president waar
zij kunnen belasteren. Maar Biden heeft deze belachelijke
constructie waarschijnlijk nodig, want het lijkt erop dat het Witte
Huis geen andere manier heeft bedacht om het Russische thema bij de
verkiezingscampagne te gebruiken, behalve door "de dwaas zelf". De
leidende Amerikaanse partijen beschuldigen elkaar van een soort
samenzwering met Moskou.
Helaas voorspelt dit schijnbaar onnodige en betekenisloze verbale
gevecht niet veel goeds voor de Amerikaans-Russische betrekkingen. Na
de "mini-detente" die Genève leek te zijn, het bezoek van John Kerry
en de deal met de Duitsers, is de trend nu behoorlijk dreigend.
De tussentijdse verkiezingen van 2022 zijn voor beide partijen in de
VS van enorm belang. De belangrijkste taak van Biden, die door de (correcte?)
superinspanningen van de Democraten in het Witte Huis kwam, is om een eenpartijregering in het land te vestigen en de Washington-elite te
vriend te houden.
Dit artikel is zonder toestemming overgenomen van economedian.com
Eén van zijn plannen is de samenstelling van het almachtige
Hooggerechtshof uit te breiden (om daar een liberale meerderheid te
creëren). Ook denkt hij de steden Washington en Puerto Rico als staten
bij de Verenigde Staten te kunnen "adopteren" (om een stabiel
voordeel in de Senaat te krijgen). Het doorvoeren van electorale
hervormingen (bijvoorbeeld het per post kunnen stemmen zonder
identiteitsbewijs) en immigratiehervormingen (om miljoenen nieuwe (illegale)
kiezers te legaliseren).
Voor de Republikeinen is dit een kwestie van leven en dood: als de
Democraten winnen, zijn ze onoverwinnelijk. Bijna de laatste hoop van
de conservatieven is dat in het licht van een pandemie, inflatie en
een aantal andere problemen (Wall Street, om er één te noemen), het
team van Biden eenvoudigweg geen tijd zal hebben om hun plannen uit te
voeren vóór die tussentijdse verkiezingen.
Daarom zal de verkiezingscampagne onvermijdelijk zwaar, schandalig en
schaamteloos zijn, het karakter van een burgeroorlog krijgen, wanneer
"alles voor het front is, alles voor de overwinning." En het feit dat
beide partijen de bereidheid tonen om het beeld van Rusland, China en
Iran als vijand in deze campagne te gebruiken, creëert meerdere
risico's. Een dergelijke "intensiteit van hartstochten" kan de
verhouding met die landen sterk verslechteren, en het is de vraag of
politici in de VS wel nadenken over de gevolgen hiervan. Dit is een
strijd om de macht met de hoogste inzet in het land, en de hele
internationale agenda verdwijnt naar de achtergrond. '
De zorgwekkende toekomst waar de Amerikaanse president het over heeft,
loopt het risico dichterbij te zijn dan hij nu denkt. En dit is niet
verwonderlijk bij omstandigheden waarin de interactie van enkele
enorme mogendheden wordt gegijzeld door confrontaties tussen twee
politieke partijen in de VS.
[Alle links, bronnen,
documenten en meer informatie uitsluitend voor abonnee's]
[28 juli 2021]
Afdrukken
Doorsturen
