Gebroken link? Meldt het ons!

Proefballonnetje of dreiging voor de wereldvrede?

Het recente nieuws over een Chinese lichtballon escaleerde van een mysterieuze ballon die boven het Amerikaanse binnenland opdoemt op een plek waar toevallig veel silo's voor ballistische raketten staan, tot een diplomatieke crisis.



De krantenkop van een recent artikel in de New York Times over dit onderwerp geeft een situatie weer die zowel surrealistisch als onheilspellend lijkt: “Staatssecretaris Antony J. Blinken heeft vrijdag een reis naar Peking uitgesteld nadat een Chinese ballon op grote hoogte, door het Pentagon beschreven als een 'inlichtingenverzamelend' luchtschip en een verdwaald civiel apparaat van China, deze week boven de Verenigde Staten zweefde".

Een spraakmakende diplomatieke ontmoeting tussen twee machtige naties met toenemende spanning werd uitgesteld. Een ballon. Een drastisch verschillende uitleg van beide kanten van wat er aan de hand zou kunnen zijn. Het is een zin die zelfs een AI-bot zou terugdeinzen om erover te schrijven omdat het zo bizar lijkt. Maar het is waar. En het is een merkwaardige situatie waar we vandaag in beland zijn.

Allereerst is er veel dat we niet weten. Wat is deze enorme ballon eigenlijk? Hoeveel informatie heeft het Pentagon over wat er aan de hand is? Als ze veel weten, hoe weten ze dat dan? Of tasten ze grotendeels in het duister? Het Chinese verhaal komt geloofwaardig over, want de essentie van iets bespioneren is toch dat de andere partij het niet opmerkt? Wat probeerden de Chinezen te bereiken? Ze moesten weten dat deze enorme ballon opgemerkt zou worden. Of was het provocerend bedoeld?

En dan is er nog altijd dit: welke vragen zijn er waarvan we niet weten dat we die moeten stellen (omdat we er het fijne niet van weten)?

Wij denken dat met alle spionagesatellieten die China in een baan om de aarde heeft, het hoogst onwaarschijnlijk is dat de ballon voor spionage eordt gebriikt, en de waarschijnlijkheid van een weerballon is een stuk groter. We maken ons veel meer zorgen over het feit dat van alle Amerikaanse satellieten die zich momenteel in een baan om de aarde bevinden, 50% eigendom is van Elon Musk. Dat zou als een bedreiging voor de Amerikaanse nationale veiligheid gezien kunnen worden.

Naarmate dit verhaal zich ontwikkelt, krijgen we mogelijk meer antwoorden. Maar het is belangrijk om het in een groter verband te plaatsen. De relatie tussen China en de Verenigde Staten verslechtert al een tijdje. Xi Jinping, de president van China, is een autocraat die zijn greep op de macht heeft verstevigd. De Amerikanen denken dat China het eiland Taiwan op korte termijn in wil pikken, een situatie waardoor de vooruitzichten op een oorlog met China groter lijken dan ze in lange tijd zijn geweest.

Door het hele nieuws heen zien we de rimpeleffecten van de spanning tussen de VS en China. Er is de recente stap van de Verenigde Staten om meer militaire bases in de Filippijnen te vestigen. De BBC merkte op: "Met de deal heeft Washington het gat gedicht in de boog van Amerikaanse allianties die zich uitstrekken van Zuid-Korea en Japan in het noorden tot Australië in het zuiden."

Overal waar je kijkt, zie je verhalen over China. Ook al blijft de Russische invasie van Oekraïne doorgaan, ook al zijn er hernieuwde spanningen in Israël en het Midden-Oosten, ook al zijn er wereldwijde economische zorgen, het is duidelijk dat het verhaal over China steeds meer aandacht krijgt in de pers, in Washington, in de Europese Unie en in de hoofden van het Amerikaanse volk.

Onze mainstream media weten in ieder geval zeker dat het een spionageballon is:
De Volkskrant: "Ouderwetse ballonnen in een hightech-wereld? Vier vragen over de Chinese spionageballon."
Het Laatste Nieuws: "VS zouden Chinese spionageballon nu toch uit de lucht willen schieten: dit is het scenario dat op tafel ligt."
RTL Nieuws: "Tweede Chinese spionageballon waargenomen door Amerikanen."

Tot op zekere hoogte komt dat doordat het China-verhaal bestaat uit vele verhalen in één. Het raakt Oekraïne - welke lessen trekt China voor zijn mogelijke invasie van Taiwan? Het is zeker verwikkeld in kwesties van handel, aanvoerlijnen, investeringen en de wereldeconomie. Het staat centraal in de klimaatcrisis, waar de Verenigde Staten en China manieren zullen moeten vinden om samen te werken aan mitigatie.

Kortom, China staat centraal in veel wereldwijde zorgen en uitdagingen vanwege zijn groeiende status. En het is die groeiende status die zich onder Xi manifesteert in scherpere nationalistische ambities. In Washington bestond al lang het besef dat China zowel een economische concurrent als een belangrijke afzetmarkt voor Amerikaanse goederen zou zijn.

Hoewel militaire spanningen over Taiwan altijd deel uitmaakten van de rekensom, was er in het verleden misschien het gevoel dat de dagen van territoriale ambitie vervaagd ten gunste van een slagveld voor economische dominantie. Poetin en Xi trotseren die hoop. In het Westen heerst de angst dat zij een flashback zijn naar de bloedige oorlogen van de 20e eeuw of anders zeker een voorbode van een angstaanjagende toekomst. Of zijn ze in de lange geschiedenis voorbestemd om te worden gezien als iets dat minder gevaarlijk is voor de wereldvrede? De geschiedenis zit vol verrassingen, goede en slechte.

Was deze ballon een openingszet in een groter conflict? Of zal het ervoor zorgen dat beide partijen in de leegte kijken en de-escalatie zoeken? Dat zijn slechts twee van de vele vragen waarop we geen antwoord hebben. Vreemd genoeg houdt het Amerikaanse ministerie van Defensie de meeste vragen tegen en geeft het korte, zwakke antwoorden op een paar andere, met als reden "veiligheid". Dit roept vragen op over de vraag of ze veel weten over de enorme "inlichtingenballon" of dat ze verbaasd of stomverbaasd zijn en niet echt weten wat het ding is of waarom het er (geweest) is.

Eén ding weten we zeker: het is opmerkelijk hoe gemakkelijk het is om het grote publiek op te hitsen. Het nieuwste stukje theater draait om een 'communistische' ballon die een spionageapparaat is of een weerballon die uit koers is geraakt. Los hiervan: de regering in China is niet communistisch. Het is op zijn best een vorm van autoritair vriendjeskapitalisme. Hoe dan ook, dit ding is geen grote bedreiging voor Amerika.

Een heliumzak met de lengte van drie schoolbussen met een onbekende lading en zonnepanelen eraan is een oorlogsverklaring geworden voor de eenpartijpolitieke klasse. Bekijk in dit verband even een tweet van de voormalige vice-president onder Donald Trump:


De mainstream media zien in de Chinese ballon in ieder geval nog een mooie afleiding. Het is angstporno gericht op de massa - ten slotte wordt in Oekraïne de mogelijkheid van een nucleaire oorlog met de dag groter. Iets waar men het liever niet over heeft.


Update voor dit artikel: "US Stealth Jet schiet Chinese spionballon neer bij Carolina."




[Alle links, bronnen, documenten en meer informatie uitsluitend voor abonnee's]


[4 februari 2023]

 

Afdrukken Doorsturen
Naar boven