Onder de nieuwe regering van Thailand werden de inspanningen om giftige pesticiden en herbiciden, waaronder die van de Amerikaanse landbouwgigant Monsanto, te verbieden éérst vergroot en lijken - voorlopig - nu eindelijk geslaagd. Maar de weerstand blijft groot.
De vice-premier en minister van Volksgezondheid van Thailand Anutin
Charnvirakul verklaarde ronduit dat "de VS zich alleen zorgen maakten
over de handel. De Thaise regering maakte zich zorgen over de
gezondheid van de Thaise consument",
meldt de Bangkok Post als reactie
op klachten van de Amerikaanse ambassade over het verbod, In haar
artikel "Regering verwerpt Amerikaanse oppositie tegen verbod op
landbouwchemicaliën."
Het artikel meldde ook dat:
In particular, the United States is opposing the ban on glyphosate, an
informed source said, citing a copy of a US embassy letter sent to the
prime minister and seven other cabinet ministers requesting a delay in
imposition of the ban, and a review.
A copy of a document from the US Department of Agriculture supporting
the US assertion that a ban on glyphosate will affect Thai imports of
US soybeans and US wheat was enclosed with the letter.
....
The [Thai] government has rejected US opposition to its decision to
ban use of three toxic farm chemicals, the herbicides paraquat and
glyphosate and the pesticide chlorpyrifos.
In het bijzonder verzetten de Verenigde Staten zich tegen het verbod
op glyfosaat, zei een geïnformeerde bron, daarbij verwijzend naar een
kopie van een brief van de Amerikaanse ambassade aan de premier en
zeven andere kabinetsministers waarin om uitstel van het verbod en een
herziening van de maatregel wordt gevraagd.
Een kopie van een document van het Amerikaanse ministerie van Landbouw
ter ondersteuning van de Amerikaanse bewering dat een verbod op
glyfosaat de Thaise invoer van Amerikaanse sojabonen en Amerikaanse
tarwe zal beïnvloeden, was bij de brief gevoegd.
....
De [Thaise] regering heeft de Amerikaanse oppositie tegen haar besluit
om het gebruik van drie giftige landbouwchemicaliën, de herbiciden
paraquat en glyfosaat en het pesticide chloorpyrifos, te verbieden,
afgewezen.
De weigering van de huidige regering om tegemoet te komen aan de
Amerikaanse eisen heeft veel lof ontvangen van zowel het publiek als
organisaties zoals de Biothai Foundation die betrokken zijn bij het
aandringen op het verbod, aldus de Thaise PBS in haar artikel:
"Premier geprezen omdat hij niet heeft gereageerd op het verzoek van
de VS om het verbod op glyfosaat uit te stellen."
Het verbod wordt van kracht
op 1 december van dit jaar.
In tegenstelling tot wat velen geloven, vertegenwoordigen Amerikaanse
ambassades over de hele wereld niet het Amerikaanse volk, maar eerder
het kleine handjevol grote bedrijven (en hun belangen) dat een enorme,
onevenredige meerderheid van de Amerikaanse rijkdom bezit.
De Amerikaanse ambassade in Bangkok demonstreert dit door te leuren
met gifstoffen die ook in het thuisland op weerstand stuiten, terwijl
ze de beslissingen van de soevereine regering van Thailand betwisten
en proberen druk uit te oefenen op Thailand om besluiten over zijn
eigen binnenlandse aangelegenheden terug te draaien.
Klachten die door de Amerikaanse ambassade aan de Thaise regering
waren overhandigd, werden geschreven door de Amerikaanse onderminister
van Landbouw voor handel en buitenlandse landbouwzaken Ted McKinney.
PBS onthulde in haar artikel dat:
Delving into McKinney’s background, Biothai said the US official had
spent about 19 years working for Dow Agro-Sciences, a wholly-owned
subsidiary of Dow Chemical Company, which specializes in not only farm
chemicals, but also seeds and biotechnology solutions.
Biothai said McKinney’s letter was an attempt to protect the interests
of US chemical companies and not the interests of the American people or
Thai farmers and consumers.
Biothai onderzochtt de achtergrond van McKinney en zei dat de
Amerikaanse functionaris ongeveer 19 jaar had gewerkt voor Dow
Agro-Sciences, een volledige dochteronderneming van Dow Chemical
Company, dat niet alleen gespecialiseerd is in landbouwchemicaliën,
maar ook in zaden en biotechnologie-oplossingen.
Biothai zei dat de brief van McKinney een poging was om de belangen
van Amerikaanse chemische bedrijven te beschermen en niet de belangen
van het Amerikaanse volk of Thaise boeren en consumenten.
Natuurlijk heeft Biothai gelijk. McKinney's brief, McKinney zelf,
samen met de Amerikaanse ambassade, beschermt en dient de belangen van
grote Amerikaanse bedrijven en niet de belangen van het Amerikaanse
volk of het Thaise volk waarmee de Amerikaanse ambassade constructieve
relaties zou moeten opbouwen en onderhouden.
De Amerikaanse ambassade in Bangkok dient niet alleen als een kanaal
voor het opleggen van de belangen van deze grote bedrijven aan
Thailand, maar cultiveert ook oppositiefiguren in Thailand om
Amerikaanse belangen te dienen bóven die van de Thaise natie en de
Thaise bevolking zelf.
Terwijl de ambassade klaagt over het Thaise beleid om de
volksgezondheid te beschermen tegen door de VS vervaardigde
landbouwvergiften, accepteren vermeende "pro-democratie" groepen en
fronten die zich voordoen als "niet-gouvernementele organisaties"
(NGO's) die beweren de publieke belangen te vertegenwoordigen, gretig
Amerikaans geld aan en coördineren activiteiten met de ambassade om de
belangen van de VS in Thailand bevorderen, terwijl ze op geen enkele
manier èchte publieke belangen verdedigen.
Zulke groepen zijn onder meer Prachatai, iLaw, Thai Netizens, Issan
Record, Thai Lawyers for Human Rights, de Cross Cultural Foundation en
vele anderen die allemaal relatief stil zijn gebleven over de kwestie
van het verbod op landbouwchemicaliën, ondanks de relevantie ervan
voor publieke belangen.
Dit is met name het geval met betrekking tot het door de Amerikaanse
overheid gefinancierde front "ENLAWTHAI", dat beweert specifiek te
vechten voor milieukwesties in Thailand, maar helemaal geen artikelen
lijkt te hebben, in het verleden of het heden, met betrekking tot de
groeiende weerstand tegen in het buitenland vervaardigde pesticiden en
herbiciden. Het front besteedt in plaats daarvan het grootste deel van
zijn tijd aan het belemmeren van de lokale industrie en ontwikkeling
onder het mom van "milieuzorgen".
Omdat de recente stap van de Thaise regering om grootschalig
landbouwgif te verbieden zo populair is bij de publieke en legitieme
lokale NGO's, is het onwaarschijnlijk dat door de VS gefinancierde
fronten zich daartegen direct zullen verzetten.
In plaats daarvan zullen ze hun inspanningen voortzetten om de huidige
Thaise regering via politieke middelen te ondermijnen, onder het mom
van het bervorderen van "mensenrechten" en "democratie", terwijl ze de
oppositie bevoordelen en beschermen (die waarschijnlijk het verbod
ongedaan maken als ze ooit aan de macht kunnen komen).
De oppositie van Thailand onder leiding van de schimmige miljardairs
Thaksin Shinawatra, die al een lange staat van dienst heeft in het
dienen van Amerikaanse belangen, en Thanathorn Juangroongruangkit die
heeft gezworen de Thais-Chinese betrekkingen te keren ten gunste van
deals met de VS en Europa, zouden perfecte kandidaten zijn voor het
terugdraaien van dit historische landbouw/chemisch verbod. Het is niet
verwonderlijk dat de bovengenoemde door de VS gefinancierde groepen
sterke aanhangers zijn van beide oppositieleiders.
Voorlopig is de moedige beslissing van Thailand om gevaarlijke big-agrarische
chemicaliën te verbieden ondanks de druk van de VS, niet alleen een
goed signaal voor het milieu en de volksgezondheid in Thailand, het is
ook nog een indicator van afnemende Amerikaanse invloed op Azië
naarmate landen in de regio doorgaan om zich te ontwikkelen, zichzelf
en hun belangen regionaal te laten gelden en te ontsnappen uit de
lange schaduw die de Amerikaanse suprematie in de regio al meer dan
een eeuw heeft geworpen.
Maar zelfs als je denkt dat alles afgeregeld is, komt er een duiveltje
uit een doosje. In wat een laatste poging lijkt te zijn om een verbod
op de drie extreem giftige chemicaliën, namelijk paraquat, glyfosaat
en chloorpyrifos, op te heffem, heeft het ministerie van Landbouw (!)
een online "hoorzitting" gestart om het publiek te vragen of zij het
eens of oneens zijn met het verbod. Ditt 14 dagen durende online
proces begon op 24 oktober, twee dagen nadat het Nationaal Comité voor
gevaarlijke stoffen, voorgezeten door de permanente secretaris van het
ministerie van Industrie, een verbod op de drie chemische stoffen
onder zware sociale druk had uitgevaardigd.
Van pro-chemische boeren wordt verwacht dat ze deelnemen aan de online
hoorzitting in de hoop dat het verbod wordt opgeheven. Toen het
ministerie van Landbouw een paar maanden geleden zorgde voor de
registratie van het gebruik van landbouwchemicaliën, met training voor
boeren voor een "juiste toepassing" ervan, werd gemeld dat meer dan
een half miljoen boeren zich bij het programma hadden aangemeld,
ondanks sterke kritiek. Het publiek vroeg zich af waarom de staat
belastinggeld gebruikte voor een programma dat elke vorm van gebruik
van deze landbouwchemicaliën bevorderde.
Eerder had het Comité, bestaande uit verschillende overheidsinstanties,
waaronder de ministeries van Landbouw, Industrie en Volksgezondheid,
vóór gebruik van de chemicaliën gestemd totdat vice-minister van
Landbouw Mananya Thaiset een campagne startte waarin werd opgeroepen
tot een verbod. Dit leidde tot publieke bewustwording van de gevaren
van de agrochemicaliën, en het Comité besloot vervolgens om het trio
te herclassificeren van Type 3 toxische stoffen naar Type 4, en
verbood hun productie, import, export of bezit.
Voorstanders van landbouwchemicaliën riepen de administratieve
rechtbank op om het verbod op te schorten, wat volgens hen de
gewasproductie aanzienlijk zou beïnvloeden, omdat andere chemicaliën
met hetzelfde effect "duurder" zijn. Maar ze waren teleurgesteld toen
de rechtbank hun verzoek op 1 november afwees. Volgens lokale
berichten in de media kwamen twee voormalige leiders van het
ministerie van Landbouw, Adisak Srisanpakit en Anant Dalodom, op de
terechtzitting om hun steun te betuigen voor het gebruik van de
chemicaliën.
Hoewel het online proces het publiek de mogelijkheid biedt in te
stemmen met het verbod, wordt er op gespeculeerd dat het belangrijkste
doel is om stemmen te verzamelen van de voorstanders van gebruik van
de giftige landbouwchemicaliën. Er zijn berichten dat als de "Nee" -stemmen
hoger zijn dan die vóór het verbod, de resultaten worden doorgestuurd
naar de NCHS om een mogelijke U-bocht constructie te ondersteunen.
Chemiczijn populair bij boeren omdat het land elk jaar grote
hoeveelheden van het giftige trio importeert. Het is nu
waarschijnlijker dat de pro-farm chemicaliëngroep, met zware lobby van
agrochemische multinationals, weerstand tegen de chemicaliën kan
overwinnen - vooral gezien het feit dat weinig mensen zich bewust zijn
van de hoorzitting, en veel boeren nog verstoken zijn van het
internet.
Volgens de wet zijn de drie chemicaliën nu nog toegestaan in zes
soorten plantages, namelijk suikerriet, cassave, palmolie, maïs,
rubber en fruit. Maar in de praktijk gebruiken de boeren ze vaak
breder omdat er geen sterke handhaving van de wet is door de overheid.
Ondanks beperkingen worden de chemicaliën toegepast op andere soorten
planten en ook in stroomgebieden. Dergelijk willekeurig gebruik heeft
bij waterbronnen het risico van chemische besmetting opgeleverd.
Voedselveiligheidsactivisten hebben geklaagd over chemische residuen
op monsters van groenten, terwijl academici en gezondheidsambtenaren
zeiden dat sporen van deze chemicaliën in de voedselketen zijn
terechtgekomen en in bepaalde gevallen zijn overgedragen van moeders
op baby's.
Pogingen om het verbod in te trekken zijn onterecht gezien het feit
dat de verontreiniging nu het crisisniveau heeft bereikt. Gevallen van
boeren die ziek worden van chemische vergiftiging zijn legio en leggen
een zware last op het gezondheidsbudget van het land. Verlenging van
het gebruik van deze giftige chemicaliën brengt de gezondheid van
zowel boeren als consumenten (wereldwijd) in gevaar en brengt
daarnaast grote schade toe aan het milieu.
Glyfosaat is ontwikkeld door de Amerikaanse gigantische agribusiness
Monsanto (overgenomen door Bayer) en wordt verkocht onder de merknaam
Roundup. In Frankrijk is Roundup sinds januari verboden. In België
mogen particulieren het sinds 2018 niet meer gebruiken.
Er liggen nogal wat anti-Roundup-rechtszaken te wachten: 18.000 om
precies te zijn. Allemaal van mensen die eveneens claimen ziek te zijn
geworden van Roundup. Beursanalisten denken dat moederbedrijf Bayer
zijn borst kan natmaken; een aantal van he schat dat het bedrag aan
schadeclaims kan oplopen tot 5 miljard dollar.
Hier in Nederland spuiten we rustig door. Onze akkers kleuren
geeloranje door de omstreden onkruidbestrijder Roundup. Het glyfosaat
in Roundup is - blijkt uit vele onafhankelijke onderzoeken -
kankerverwekkend. De politiek en de EU zal de volksgezondheid een zorg
zijn. Ondanks dat er veel ophef en protesten zijn, besloot Brussel de
vergunning voor de omstreden onkruidverdelger nog eens met vijf jaar
te verlengen. Die vergunning werd afgegeven mede nadat de Europese
toezichthouder tot het oordeel was gekomen dat de stof niet
kankerverwekkend is - een mening die vermoedelijk dankzij zwaar
lobbywerk tot stand is gekomen en in strijd is met het Europees
voorzorgsbeginsel, waarbij alleen onbetwiste stoffen toegelaten mogen
worden.
Chemiereus Bayer-Monsanto moet uiterlijk dit najaar een aanvraag
indienen om de aflopende vergunning van glyfosaat verlengd te krijgen.
Nederland speelt hierin een centrale rol: ze is één van de vier
lidstaten (naast Frankrijk, Hongarije en Zweden) die verantwoordelijk
is voor de nieuwe beoordeling van glyfosaat – en heeft dus een grote
invloed op de Europese besluitvorming. De vorige vergunning voor
glyfosaat was omgeven door schandalen waaronder ghostwriting van
onderzoek, het zwart maken van tegenstanders en onenigheid over het
kankerrisico onder wetenschappers. (Bron:
Foodwatch)
Gezondheidsorganisatie WHO kwam eerder tot een hard oordeel: glyfosaat
is wèl kankerverwekkend.
