Niet alleen de Amerikaanse Federal Reserve is dikke maatjes met BlackRock, de grote vermogensbeheerder, maar ook de Europese Commissie: die heeft Blackrock geselecteerd om advies in te winnen over de integratie van duurzaamheidscriteria in de bankensector van de Europese Unie. EC-voorzitter Ursula von der Leyen herhaalt haar eigen fouten in haar zes jaar als Duits minister van Defensie, waar al meer dan een jaar lang een enquêtecommissie in de Bondsdag hoofdbrekens heeft. Naast de aantijging van foutieve aanbestedingen en nepotisme bestaat ook het vermoeden dat onder het bewind van Von der Leyen externe adviseurs te veel invloed hebben gehad op de agenda van haar ministerie. Bewijzen werden ook vernietigd omdat gegevens zijn verwijderd van Ursula's officiële mobiele telefoon. Vandaag een artikel over de banden die de financiële wereld onderhouden met BlackRock.
Het spel gaat vandaag beginnen voor BlackRock. De New York Fed, met de
autoriteit van de Federal Reserve Board en met het geld van de
belastingbetaler, begint aan de eerste fase van de ongekende sprong
van de Fed om de inzakkende prijzen van investment-grade
bedrijfsschulden en junk-obligaties te versterken. BlackRock is door
de New York Fed geselecteerd als investeringsmanager voor deze
reddingsfaciliteiten en zal vandaag fase I beginnen door Exchange
Traded Funds (ETF's) op te kopen die bedrijfsobligaties van
investeringskwaliteit en junkbonds bevatten. Wat deze situatie
bijzonder onvoorspelbaar maakt is dat BlackRock toevallig één van de
grootste leveranciers van genoemde ETF's is.
Het enorme belangenconflict dat dit bij veel mensen oproept heeft geen
enkele uitwerking op de New York Fed (die op zichzelf een verzameling
van conflicten is die zijn verpakt in een frauduleuze witwascentrale
die geld uit het niets creëert.) De New York Fed heeft dit probleem
snel afgedaan met de volgende opmerking in haar Investment Management
Agreement met BlackRock:
“De Manager zal door BlackRock gesponsorde ETF's op dezelfde neutrale
basis behandelen als ETF's die door andere entiteiten worden
gesponsord... Als het aantal door BlackRock gesponsorde ETF's door het
Bedrijf op enig moment groter is of naar verwachting groter zal zijn
het dan huidige marktaandeel van BlackRock gemiddeld zal overschrijden
(op de ETF-markt voor bedrijfsobligaties) - berekend op basis van de
meest recent afgesloten kalendermaand- dan zal de Manager het Bedrijf
hiervan op de hoogte stellen en overleggen met de FRBNY, als beherend
lid van het Bedrijf, om de belangen van het Bedrijf en dergelijke
aanpassingen door te voeren die de FRBNY kan opdragen."
Het antwoord van de New York Fed op wankelende bedrijfsschulden met
een hoge hefboomwerking is het opzetten van een faciliteit met een
hoge hefboomwerking die wordt beheerd door Wall Street-insider
BlackRock, die ook de Amerikaanse effectenaankopen voor de centrale
bank van Israël beheert.
De Amerikaanse stimuleringswet, ook wel bekend als de CARES-wet, wees
454 miljard dollar aan belastinggeld toe om alle slechte
toezichtsbesluiten van de New York Fed in het afgelopen decennium
effectief d.m.v. bailouts te redden. De $ 454 miljard is aangemerkt
als "verliesabsorberend kapitaal" om de eerste 10 tot 25 procent van
de verliezen op te vangen in de bonte lijst van noodhupvoorzieningen
van de Federal Reserve. De New York Fed zal 75 miljard dollar van de
454 miljard dollar gebruiken voor haar twee aankoopprogramma's voor
bedrijfsobligaties, de Primary Market Corporate Credit Facility en de
Secondary Market Corporate Credit Facility. Die programma's zullen
worden benut met een factor van ongeveer 1 op 10 om $ 750 miljard aan
bailouts voor bedrijfsobligaties te creëren. Gezien de omvang van het
probleem met bedrijfsobligaties vermoeden we sterk dat dit nog maar
het begin is.
Het is - natuurlijk - de Federal Reserve die het de mega-banken van
Wall Street die het "reguleert" heft toegestaan deze berg van dubieuze
schulden uit te geven sinds haar laatste $ 29 biljoen (!) grote
bailout van Wall Street van 2007 tot 2010, die ook het gevolg was van
het mislukte toezicht op die dezelfde banken.
Als duidelijk bewijs dat dit wéér een bailout is van de megabanken van
Wall Street die onder toezicht staan van de New York Fed (JPMorgan
Chase, Citigroup, Goldman Sachs en Morgan Stanley) kondigde de New
York Fed gisteren over deze fase aan dat één van de overwegingen over
welke ETF's voor bedrijfsobligaties worden opgekocht zal worden
gebaseerd op "het bedrag van de schulden aangehouden bij
bewaarinstellingen". Een andere aanwijzing is dat de bedrijven waar
BlackRock aanvankelijk mee te maken krijgt, de "primary dealers" van
de New York Fed zijn, waaronder natuurlijk de trading-eenheden van
JPMorgan Chase, Citigroup, Goldman Sachs en Morgan Stanley.
Bedrijfsschulden, junk-obligaties, giftig afval in geldmarktfondsen en
handelspapieren, samen met aandelen (die nu worden geaccepteerd als
onderpand in het bailout-programma van de Fed, het Primary Dealer
Credit Facility bailout programma, komen nu ook terecht bij de
megabanken op Wall Street als "too big to fail". En met de eigen
balans van de Federal Reserve, die iets onder de $ 7 biljoen zweeft
door deze schuldnationalisatieregelingen - verpakt in het mooie
sprookje van het helpen van Amerikaanse gezinnen en kleine bedrijven -
is de Fed zelf "too big to fail" geworden omdat de belastingbetaler op
moet draaien voor die $ 7.000 miljard, samen met de uitstaande schuld
van de federale overheid van $ 24.000 miljard.
Het conflict dat BlackRock nu verantwoordelijk is voor het opkopen van
zijn eigen ETF's, waarvan Carl Icahn voorspelde dat het in 2015 een
gebrekkig product zou zijn dat gedoemd is in te storten in een
liquiditeitscrisis, komt bovenop een ander conflict dat we onlangs in
onze nieuwsbrief meldden: de voorzitter van de Federal Reserve, Jerome
Powell, heeft meer dan $ 11,6 miljoen geïnvesteerd met BlackRock.
We schrijven al jaren over de Amerikaanse Federal Reserve, en bij hoge
uitzondering positief, en steeds weer blijkt dat belangenconflicten
bij de New York Fed net zo gemakkelijk worden weggewist als een
pluisje op een zwarte smoking. In 2012 bijvoorbeeld schreven we dat de
vrouw van de voormalige president van de New York Fed, Bill Dudley,
jaarlijks $ 190.000 ontving van JPMorgan Chase terwijl Dudley toezicht
hield op de bank en het werd onderzocht door mensen van de New York
Fed, vanwege het gebruik van verzekerde depositogelden om in derivaten
in Londen te gokken en daarmee $ 6,2 miljard te verliezen.
Overigens is niet alleen de Federal Reserve dikke maatjes met
BlackRock. De Europese Commissie geeft 's werelds grootste
vermogensbeheerder de opdracht om hen te adviseren over
klimaatvriendelijke economieën.
Blackrock Financial Markets Advisory is bedoeld om de EU-Commissie te
adviseren over tal van kwesties die banken in de EU raken. Dit omvat:
welke politieke prikkels kunnen banken hebben om klimaatdoelstellingen
op te nemen in hun "bedrijfsstrategieën en investeringsbeleid", hoe
banken klimaatveranderingsrisico's registreren voor hun
bedrijfsactiviteiten en/of en hoe de Europese Bankautoriteit (EBA)
klimaat- en milieurisico's zou kunnen integreren in het bankentoezicht.
Tegelijkertijd heeft Blackrock als vermogensbeheerder aandelen in tal
van banken. De vermogensbeheerder is de grootste aandeelhouder van
Deutsche Bank (5,1%) en bezit ruim 5% van de Commerzbank-aandelen.
Blackrock is ook de grootste aandeelhouder van grote Europese banken
zoals de Franse Société Générale (6% van de aandelen), het Italiaanse
Unicredit (5,1%), onze eigen Nederlandse ING (5%) en de Spaanse BBVA
(5,9%). BlackRock bezit ook 5,4% van de Spaanse Banco Santander en 5%
van de Franse BNP Paribas.
Wat nu meespeelt is dat de banken talloze leningen en investeringen
hebben gedaan in fossiele sectoren die waarde zouden kunnen verliezen
als gevolg van strenge klimaatregulering. Dat brengt ook de belangen
van Blackrock schade toe.
De EU wil dus haar bankentoezicht aanvullen met een reeks regels
waarin ook de milieu-, sociale en bestuursfactoren zijn opgenomen,
eigenlijk dus een soort van verantwoordelijkheid. Dat klinkt
lovenswaardig. Als je de financiële groep BlackRock echter opdracht
geeft voor een studie die de basis moet leggen voor de implementatie
van deze factoren in het bankentoezicht, wordt het lovenswaardige idee
een grote farce. Want op het gebied van milieu, sociale zaken en
bestuur is BlackRock een schitterend voorbeeld van hoe je het niet
moet doen.
Samen met zijn concurrenten Vanguard en State Street heeft BlackRock
meer dan $ 300 miljard geïnvesteerd in bedrijven die tot de grootste
kooldioxide-uitstoters ter wereld behoren. De uitstoot van deze
bedrijven is gestegen van 10.593 gigaton CO2 tot 14.282 gigaton CO2
sinds de ondertekening van het klimaatakkoord van Parijs - dit komt
overeen met ongeveer 38 procent van de wereldwijde CO2-uitstoot in
2018. Het Australische mijnbouwbedrijf BHP Group staat al garant voor
0,52 Procent van de wereldwijde CO2-uitstoot.
Op 17 oktober 2019 heeft een groep aandeelhouders een resolutie
ingediend om BHP te verbieden lid te worden van lobbygroepen die
strijdig zijn met de doelstellingen van de Overeenkomst van Parijs. Op
de algemene vergadering van BHP stemde 22 procent van de
aandeelhouders voor dit besluit, zeven procent onthield zich van
stemming. De rest stemde tegen. Inclusief BlackRock.
BlackRock was ook tegen de implementatie van milieubeleidsmaatregelen
bij oliemaatschappij Royal Dutch Shell. Tijdens een opmerkelijke
algemene vergadering in december 2018 dwong een groep aandeelhouders
genaamd Climate Change 100+ de Brits-Nederlandse oliemaatschappij om
verschillende concessies te doen aan het klimaatbeleid. Shell zet zich
in voor het stellen van doelen voor de uitstoot van kooldioxide, het
bekendmaken van lobby- en associatie-activiteiten op het gebied van
klimaatbescherming, en - wat ook opmerkelijk is - het zal de
salarissen van de raad van bestuur blijven baseren op emissiereducties.
Het succes kan worden verklaard door te kijken naar wie Climate Action
100+ is. Wat klinkt als een kleine vereniging van kritische
aandeelhouders is een alliantie van financiële bedrijven die samen $
35 biljoen beheren - waaronder Allianz, Axa, het CalPERS pensioenfonds,
het Duitse DWS, het Italiaanse Generali, onze eigen Rabobank en het
Zwitserse UBS. Wat ontbreekt zijn de drie echt grote aandeelhouders:
BlackRock, Vanguard en State Street. De financiële dienstverlener
Portfolio Advisor becommentarieerde treffend het verzet met de zin: "BlackRock
en Vanguard bedriegen hun rivalen in de strijd tegen
klimaatverandering". En dit is zeker geen geïsoleerd geval.
In oktober 2019 publiceerde de Harvard Business School een onderzoek
naar het stemgedrag van BlackRock en Vanguard bij stemmingen die
verband houden met het bedrijfsbeleid inzake klimaatverandering. Het
resultaat is angstaanjagend. BlackRock en Vanguard zijn niet alleen de
financiële instellingen die het minst vaak hebben gestemd in het kader
van klimaatbeschermingsstemmingen, maar hebben in ten minste 16
gevallen zelfs verhinderd dat resoluties werden aangenomen tijdens de
algemene vergaderingen. Hoe dan ook. BlackRock heeft een ravenzwart
dossier over milieu- en klimaatbeleid en is daarom uitermate
ongeschikt voor het ontwikkelen van een set regels die bedoeld is om
de financiële sector te dwingen de "milieu"-factor op te nemen in haar
ondernemersconcept.
De balans van BlackRock ten aanzien van sociale en bestuurlijke
factoren ziet er even verwoestend uit. BlackRock is bijvoorbeeld een
van de grootste aandeelhouders van de Zwitserse
grondstoffenmultinational Glencore, die als geen ander bedrijf ter
wereld verantwoordelijk is voor de exploitatie van het Afrikaanse
continent. Maar zelfs in de geïndustrialiseerde landen van het
mondiale noorden maakt BlackRock geen naam als vertegenwoordiger van
democratisch, sociaal of verantwoordelijk bedrijfsbeleid. BlackRock
ondersteunt wereldwijde multinationals zoals Amazon, Disney, Google,
McDonalds, Apple, Facebook en Starbucks om wereldwijd belasting te
ontduiken. Als één van de grootste aandeelhouders en dus een
belangrijke mede-eigenaar van deze groepen, zou BlackRock deze
antisociale activiteit van de ene op de andere dag kunnen stoppen...
maar BlackRock denkt er niet eens over na.
BlackRock is een afschrikwekkend voorbeeld voor iedereen die ooit met
het onderwerp "governance" te maken heeft gehad. De groep heeft een
aanzienlijk belang in meer dan 15.000 grote bedrijven. Een
rentmeesterschapsafdeling met in totaal 45 medewerkers is
verantwoordelijk voor het beheer van deze 15.000 bedrijven bij
BlackRock. In het boekjaar 2018 hadden deze medewerkers echter alleen
contact met 1.458 bedrijven uit het grote BlackRock-rijk. Negen van de
tien bedrijven waarin BlackRock een aanzienlijk belang heeft, worden
daarom helemaal niet gecontroleerd en het "gecontroleerde" tiende deel
betekent dat één BlackRock-medewerker naar 32 bedrijven komt; en let
wel, dit zijn geen kleine, middelgrote bedrijven, maar zonder
uitzondering mondiale multinationals, wier investeringen vaak hele
dossiers omvatten. Desalniettemin nam BlackRock deel aan 16.124
algemene vergaderingen in het boekjaar 2018 en bracht zij haar stem
uit in 155.131 individuele stemmingen - en volgde trouwens in 92% van
alle gevallen de aanbeveling van de respectievelijke bedrijfsleidingen
op.
Een financiële onderneming die haar plichten als mede-eigenaar van
duizenden bedrijven niet vervult, zou nu een reeks regels voor
governance voor de Europese Unie moeten opstellen? Een reus waarvoor
sociale factoren eenvoudigweg niet bestaan als het gaat om het beheer
van zijn investeringen, zou regels voor een sociaal bedrijfsbeleid aan
andere groepen moeten aanbevelen?
Wat het samenraapsel dat Europese Commissie heeft ertoe heeft bewogen
om deze rare aanbesteding te verstrekken en blijft een raadsel; tenzij
u ervan uitgaat dat de geplande nieuwe regels louter een alibi-maatregel
zijn en u er zeker van kunt zijn dat deze regels geen punten bevatten
die de banken zullen schaden. En dat is precies hoe het zal uitpakken.
Iedereen die de wolf opdracht geeft met een beschermingsconcept voor
de kudde schapen te maken, is zeker niet geïnteresseerd in het fysieke
welzijn van de schapen. En dan zijn ze in Brussel nog verbaasd dat de
EU zo'n slechte reputatie heeft bij haar burgers.
[12 mei 2020]
