Duitse bondskanselier verspreekt zich over westerse strijdkrachten in Oekraïne

“Is Europa klaar voor een oorlog”, vroegen we ons maandag af. Het antwoord is nee". Emmanuel Macron probeerde Olaf Scholz naar zijn hand te zetten met zijn dubbelzinnige opmerkingen over het sturen van grondtroepen naar Oekraïne, nadat hij het gebrek aan consensus over een Europese militaire aanwezigheid had onderkend. Hij overviel de Duitse bondskanselier.

En het is nee. “Er zullen geen troepen ter plaatse zijn, geen Europese soldaten die door de lidstaten of door de NAVO naar Oekraïens grondgebied worden gestuurd”, zei Olaf Scholz. Duitsland zal over dit onderwerp een veto uitspreken in de Europese Raad en binnen de NAVO. De Parijse eenheid veranderde in een rommelmarkt. Maar het is nog niet klaar.

Onder druk om Taurus-langeafstandsraketten te leveren, maakte de bondskanselier in zijn woede een fout door duidelijk te maken dat Frankrijk en Groot-Brittannië militair personeel in Oekraïne hebben dat betrokken is bij het gebruik van de Scalp- en Storm Shadow-raketten die aan Kiev zijn geleverd en dat Duitsland weigert hetzelfde te doen voor de Taurus. ‘Het is een langeafstandswapen. En wat er wordt gedaan in termen van het ondersteunen van de doelwitten door de Britten en de Fransen kan niet door Duitsland worden gedaan”, zei hij. “Duitsland is de grootste militaire supporter van Oekraïne in Europa. Dat blijft zo. Maar één ding is duidelijk: we zullen noch direct, noch indirect een strijdende partij worden. Deze twee principes zijn de leidraad voor al mijn beslissingen”, voegde de bondskanselier eraan toe.

De mededeling van de Duitse bondskanselier Scholz dat Frankrijk en Groot-Brittannië clandestien troepen naar Oekraïne hebben gestuurd om te helpen bij ‘doelcontrole’ tegen Russische troepen leidde tot een harde reactie van de Britten, maar zijn verspreking vergooide eenvoudigweg de schijn van kans op het slechtst bewaarde geheim van deze proxy-oorlog. Geen enkele eerlijke waarnemer geloofde de eerdere ontkenningen over westerse troepen in dat land, omdat hun Oekraïense tegenhangers realistisch gezien niet getraind konden worden om in zo’n korte tijd zulke moderne wapens te bedienen.

De Britten huilden krokodillentranen en beschuldigden Scholz van een ‘flagrant misbruik van inlichtingen’, wat betekent dat Scholz bevestigde wat iedereen al weet, namelijk dat NAVO-officieren en getraind personeel in Oekraïne wapens gebruiken zoals het Patriot- en NASAM-luchtverdedigingssysteem, de HIMARS meervoudige lanceerraket systeem, de Brits-Franse Storm Shadow-kruisraket (SCALP-EG in Frankrijk) en vele andere complexe wapens die aan Oekraïne worden geleverd.

Hoewel vrijwel al zijn collega’s ontkenden dat zoiets besproken werd, citeerde de Financial Times vervolgens een niet bij naam genoemde hoge Europese defensiefunctionaris die botweg bevestigde: “Iedereen weet dat er westerse speciale troepen in Oekraïne zijn – ze hebben het gewoon niet officieel erkend.” Dergelijke beweringen werden tot nu toe afgedaan als ‘Russische complottheorieën’, maar nu bleken het voorspelbaar verklaringen van ‘samenzweringsfeiten’ te zijn, tot verbazing van alleen de meest oneerlijke en naïeve waarnemers.

De aanwezigheid van ‘militaire adviseurs’ ter ondersteuning van een bondgenoot in een oorlogsgebied is dus een publiek geheim. Het is ongepast dat een leider deze toewijding om afstand te nemen van zijn partners publiekelijk aan de kaak stelt. “De opmerkingen van Scholz zijn verkeerd, onverantwoordelijk en een klap in het gezicht van de bondgenoten”, protesteerde het Britse conservatieve parlementslid Alicia Kearns. “We hebben voor Storm Shadow gezorgd, we moeten alles geven wat we kunnen. Scholz moet de Taurus geven en stoppen met het in gevaar brengen van de veiligheid van Europa”, zei ze.

Westerse inlichtingendiensten, denktanks en Oekraïne zelf melden dat de Oekraïense situatie zeer slecht is en dat Oekraïne in de komende drie maanden met een nederlaag te maken kan krijgen. Dit heeft de europeanen gealarmeerd, en het is de echte reden dat Macron hielp bij het organiseren van een EU-noodvergadering in Parijs. Tijdens die bijeenkomst beloofden de Europeanen schijnbaar dat ze langeafstandswapens aan Kiev zouden leveren, maar de Duitsers waren het daar niet mee eens als het om de Taurus-raket ging. Het is redelijk om aan te nemen dat de Duitsers de reactie van Rusland vreesden, of zelfs dat de Russen de Duitse regering expliciet waarschuwden dat ze een gevarenzone binnengingen, zonder enige goede uitgang.

“De Taurus is absoluut noodzakelijk vóór de zomer. Anders zal Rusland, wanneer de voorraden Scalp- en Storm Shadow-raketten opraken, de Zwarte Zeevloot opnieuw in Sebastopol kunnen inzetten en de blokkade van de Oekraïense graanexport opnieuw kunnen opleggen”, legt François Heisbourg, consultant voor het IISS (het International Institute for Strategic Studies), uit. “De verklaring van de kanselier (...) is volkomen onverantwoordelijk. Scholz toont een gebrek aan interesse in de belangen van onze bondgenoten en versterkt de verdeeldheid tussen de Europeanen”, klaagde het Duitse CDU-parlementslid Norbert Rottgen, lid van de commissie Buitenlandse Zaken van de Bondsdag.

Het Oekraïense conflict is altijd een proxy-oorlog van de NAVO tegen Rusland geweest, die op hybride wijze via de voormalige Sovjetrepubliek werd gevoerd, waarbij deze laatste ontwikkeling elke “plausibele ontkenning” hierover wegnam na de woorden die zojuist uit de mond kwamen van de feitelijke EU-leider. Dit noopt tot een herevaluatie van de manier waarop het ongekende NAVO-Russische veiligheidsdilemma daar tot nu toe is gemanaged.

President Poetin zei op 24 februari 2022 het volgende over degenen die zich met de speciale operatie zouden willen bemoeien: “Het maakt niet uit wie ons in de weg probeert te staan of des te meer bedreigingen voor ons land en ons volk creëert, ze moeten weten dat Rusland onmiddellijk zal reageren, en dat de gevolgen zodanig zullen zijn als u nog nooit in uw hele geschiedenis heeft gezien. Hoe de gebeurtenissen zich ook ontvouwen, wij zijn er klaar voor. Alle noodzakelijke beslissingen op dit gebied zijn genomen. Ik hoop dat mijn woorden gehoord zullen worden.”

Achteraf bezien wordt zijn waarschuwing, die gericht was op het afschrikken van een conventionele NAVO-interventie in Oekraïne van het soort waarvan Macron nu zei, besproken (zij het in een totaal andere militair-strategische context), en daarom is het in dat opzicht geslaagd. Omdat het Westen wijselijk de Derde Wereldoorlog niet wilde riskeren door misrekeningen, kwam het in plaats daarvan clandestien tussenbeide via zijn inlichtingendiensten, speciale troepen en ‘huurlingen’ (waaronder vermoedelijk militairen die ‘met verlof’ zijn terwijl ze daar ‘vrijwilligerswerk’ doen).

Het Kremlin was zich hier de hele tijd van bewust, maar kwam blijkbaar tot de conclusie dat dit geen overschrijding van de rode lijn was, hoewel dat niet betekent dat het werkeloos zat toe te kijken terwijl dit gebeurde. Integendeel, sommige van zijn precisieraketaanvallen op militaire doelen en ‘huurlingenformaties’, zoals die van Frankrijk eind januari, waren reacties tegen degenen die geen acht sloegen op de waarschuwing van president Poetin om zich er niet mee te bemoeien. Om het veiligheidsdilemma het hoofd te bieden, maakte Rusland niet bekend dat sommige van de doden westerse troepen waren.

Nieuws over hun werkelijke identiteit lekte onvermijdelijk naar sociale media en met name naar Russische militaire bloggerkanalen, maar noch Moskou noch het Westen hebben ooit officieel de juistheid ervan bevestigd. Niettemin gingen objectieve waarnemers ervan uit dat er sprake was van enige geloofwaardigheid, vanwege de eerder genoemde reden die verband hield met de moeilijkheid om Oekraïners te trainen in het bedienen van dergelijke moderne wapens in zo'n korte tijd. Het werkelijke aantal personeelsleden uit de NAVO-landen in Oekraïne is niet bekend, maar er bestaat geen twijfel over dat ze daar in grote aantallen aanwezig zijn. Wanneer deze ‘vrijwilligers’ gewond of gedood raken, wordt wat er met hen is gebeurd onduidelijk en wordt hun rol vaak als medisch of sociaal omschreven. Meer recentelijk wordt de gevechtsstatus, althans in de VS, erkend. Wat de ‘huurlingen’ betreft, deze komen Moskou goed uit om de verhalen over de vleesmolen breed uit te dragen en zo nieuwe dienstplichtigen in het Westen te intimideren.

De NAVO kan zich geen ruzie tussen Duitsland, Frankrijk en Groot-Brittannië veroorloven vóór de top ter ere van haar 75-jarig jubileum in juli in Washington. En de EU riskeert een verlamming als Parijs en Berlijn zich tegen elkaar keren. “Ik kan me niet herinneren dat de relatie zó slecht is geweest sinds ik in de politiek zit. Is het nog te repareren met Scholz en Macron? Ik weet het niet, maar ze moeten het proberen. Het is oorlog in Europa”, betoogde Norbert Rottgen, één van de haviken van de CDU. “De absolute prioriteit is het produceren van uitrusting en munitie, niet het speculeren over opties die verdeeldheid zaaien, en dit geldt zowel voor de Franse president als voor de Duitse bondskanselier”, benadrukte het Franse conservatieve EP-lid (LR) Arnaud Danjean, specialist op het gebied van defensie, tijdens een debat in het Europees nepparlement in Straatsburg.

De chaos tussen Europeanen wordt uitgebuit door de Russische president. Vladimir Poetin speelde in op de angst die in heel Europa werd geuit om westerlingen te bedreigen tegen een ‘reëel’ risico op een nucleair conflict. ‘Ook wij hebben wapens die doelen op uw grondgebied kunnen raken’, waarschuwde hij gisteren in zijn toespraak tot de natie. "Dit is geen nucleaire dreiging tegen het Westen. Dit is een dreiging van afschrikking tegen elke indringer van Russisch grondgebied, en daar kunnen we ons absoluut aan houden." zegt Bruno Tertrais, één van de Franse specialisten op het gebied van strategische en defensievraagstukken.

Maar de chaos binnen de EU irriteert en baart zorgen. “Wij zijn een open boek voor Poetin, die verwacht dat er morgen noch Taurus, noch ATACMS, noch zelfs voldoende hoeveelheden munitie zullen komen. Hij wordt elke dag wakker in de wetenschap dat er geen enkel strategisch dilemma zal zijn dat zijn berekeningen zal veranderen, zowel op het slagveld als elders”, klaagde het hoofd van de Litouwse diplomatie Gabrielius Landsbergis. “Als iemand denkt dat Poetin rekening houdt met onze terughoudende gebaren en zijn gedrag dienovereenkomstig aanpast, kiest hij ervoor om in een droomwereld te leven. Hij beschouwt voorzichtigheid als een zwakte en een uitnodiging om door te gaan”, waarschuwt hij. “Rusland handhaaft het initiatief en zet de escalatie voort. Ons onvermogen om met voldoende respons op deze strategie te reageren, is de reden voor escalatie, en niet een weg naar de-escalatie. Dit is de belangrijkste reden waarom de oostflank vreest dat Poetin Artikel 5 op de proef zal stellen”, legt de minister uit.

Het slechtst bewaarde geheim van deze proxy-oorlog is dus dat het al een hete NAVO-Russische oorlog is, maar een niet-verklaarde en beperkte oorlog waarbij beide partijen zich nog steeds houden aan informele ‘rules of engagement’. Hoewel Britse, Franse en ook Amerikaanse en andere westerse troepen – van wie sommigen daar als ‘huurlingen’ zijn ingezet – Oekraïne helpen Rusland aan te vallen, heeft hun doelwit ervan afgezien binnen de NAVO wraak te nemen. Beide partijen kwamen ook stilzwijgend overeen de aanwezigheid van westerse troepen in Oekraïne niet te bevestigen totdat Scholz argeloos en onhandig de knoop doorhakte.

De NAVO is al geruime tijd bezig met het escaleren van het Oekraïense conflict, zogenaamd om Oekraïne te helpen de Russen van Oekraïens grondgebied te verdrijven. Het meeste bewijsmateriaal is echter dat de NAVO bases heeft gezocht voor NAVO-troepen en wapens die op Rusland zijn gericht.
Onlangs schreven we dat volgens de New York Times de VS al twaalf CIA-bases in Oekraïne, aan de Russische grens, hebben. Wired Magazine heeft nu onthuld dat de VS speciale technologie hebben ontwikkeld om de mobiele telefoons van Poetins personeel en collega's te traceren om zo de locatie van Poetin te bepalen. Deze informatie zou van minimale waarde zijn, tenzij het de bedoeling was Poetin te vermoorden. Het feit dat de VS en de NAVO, met de hulp van de Oekraïners, nauw betrokken waren bij het liquideren van Russische leiders (en ook militaire commandanten) geeft zonder enige twijfel aan dat regimeverandering nog belangrijker was dan de nederlaag op het slagveld van Rusland. Victoria Nuland zei deze week dat het Rusland van Poetin “niet het Rusland is dat we wilden”.

Ze dropte enkele waarheidsbommen op CNN over de Amerikaanse hulp aan Oekraïne. Ze begon met het gebruikelijke gespreksonderwerp: doen ‘wat we altijd hebben gedaan, namelijk de democratie en vrijheid over de hele wereld verdedigen’. Handig, op plaatsen waar ze controlerende belangen hebben en deze willen behouden – of ze uit de selectie van een mondiale concurrent willen halen en in hun eigen plannen willen opnemen. “En trouwens, we moeten niet vergeten dat het grootste deel van dit geld regelrecht teruggaat naar de VS om die wapens te maken”, zei Nuland, pleitend voor het nieuwste hulppakket voor Oekraïne dat de aandacht trekt van de Republikeinen in het Amerikaanse Congres.

Tot nu toe is aan de Amerikanen (en de rest in de westerse wereld) verteld dat al het geld van de belastingbetalers dat bestemd is voor Oekraïense hulp bedoeld is om de werkelijke Oekraïners te helpen. Is het iemand opgevallen dat naast de Amerikaanse bijdrage van 75 miljard dollar en die vele miljarden van hun 'bondgenoten' de klus op het slagveld niet klaart? Overwinning in een militair conflict mag niet op een nederlaag lijken. Winnen wordt ook niet gedefinieerd als: “Nou, op een tijdsas die lang genoeg is, zoals de oneindigheid, zal onze kans op een nederlaag uiteindelijk nul naderen.”
De in totaal 178 miljard dollar van alle bondgenoten samen lijkt ook niet te helpen. Afgezien van het starten van een mondiale oorlog met wapens die het conflict buiten een regionaal conflict kunnen uitbreiden, is het niet zo dat de 'geallieerden' zich hebben ingehouden.  Alles voor een vage, toekomstige Oekraïense ‘overwinning’ die ze niet duidelijk lijken te willen definiëren. We horen steeds dat de steun zal duren ‘zo lang als nodig is’. Waarvoor precies? Door het niet duidelijk te definiëren, kunnen westerse politici en beleidsmakers de doelpalen blijven verplaatsen.

Er bestaat weinig twijfel over dat Poetin begrijpt dat hij het doelwit is van door de NAVO geleide strijders. Er zijn een aantal pogingen geweest om Poetin te vermoorden. Eén daarvan was een kamikaze-drone-aanval op zijn kantoor in het Kremlin. Het is waarschijnlijk, gezien de onthullingen over het vaststellen van de locatie van Poetin, dat de aanval bedoeld was om hem te doden (met toeschrijving aan Oekraïne, niet aan de NAVO). Bij een ander incident, zes jaar vóór de Speciale Militaire Operatie in Oekraïne, stond de limousine van Poetin op de ringweg van Moskou, waar hij frontaal werd aangereden. Poetins chauffeur kwam om het leven, maar Poetin zelf zat niet in de auto. Niet alle inlichtingendiensten leveren betrouwbare informatie.

Hoewel de binnenlandse politiek van Rusland vaak wreed is en moordpartijen met zich meebrengt, is Poetin voorzichtig geweest om niet achter de NAVO-leiders aan te gaan, of, wat dat betreft, de Oekraïense leiders. Toen hij onderhandelingen voerde om de puinhoop in Oekraïne op te lossen, sprak de voormalige Israëlische premier Naftali Bennett met Zelensky, die vreesde dat Poetin hem zou laten vermoorden. Vervolgens sprak hij met Poetin en die beloofde dat Zelensky veilig was en dat Rusland hem niet zou aanraken. Bennetts deal om Zelensky te beschermen lijkt - althans tot nu toe - te hebben gewerkt.

Het ongekende NAVO-Russische veiligheidsdilemma wordt vooralsnog onder controle gehouden doordat de NAVO afziet van een grootschalige conventionele interventie, Rusland geen represailles neemt binnen de NAVO na door het Westen gefaciliteerde Oekraïense aanvallen op zijn troepen en burgers, en de aanwezigheid van westerse troepen daar ook niet bevestigt.

Deze informele ‘rules of engagement’ houden hun niet-verklaarde hete oorlog beperkt, hoewel de Derde Wereldoorlog altijd per ongeluk kan uitbreken. Vandaar de noodzaak om dit conflict meteen te bevriezen om dat risico te verkleinen.

Sterker: het NAVO-beleid moet dringend opnieuw worden geëvalueerd. Als de NAVO feitelijk tegen het sturen van troepen naar Oekraïne is, kan zij niet langer plausibele ontkenningen hebben over de troepen die zich al in Oekraïne bevinden. De Britten hebben gelijk als zij zeggen dat Scholz zijn hand heeft overspeeld met zijn verklaring over Britse troepen die Storm Shadow-raketten bedienen in Oekraïne. Wat verborgen was in inlichtingenkanalen is nu openbaar.

De NAVO zelf is op geen enkele wijze voorbereid op een oorlog met Rusland.
Het bondgenootschap verkeert vandaag de dag in een veel slechtere staat dan vóór de oorlog in Oekraïne, omdat de NAVO cruciale wapens naar Oekraïne heeft verscheept, waardoor zij zichzelf heeft beroofd van belangrijke defensiemiddelen zoals munitie, bepantsering en raketten. Erger nog, de NAVO-leiders en voormalige leiders (zoals Boris Johnson) blijven de Russen uitlokken en spanning op spanning opbouwen. De NAVO kan zich niet verdedigen tegen een conventionele aanval, en zeker niet tegen zogenaamde tactische kernwapens.

Als we tot de kern van het conflict komen gaat het om het volgende: de Oekraïners zijn voor het Westen een handig voorwendsel om het belastinggeld richting het Amerikaanse militair-industriële complex te laten stromen. Dit geeft een geheel nieuw perspectief op ‘zo lang als het duurt’. Het is gewoon de gebruikelijke eindeloze oorlog en winst, opnieuw verpakt als welwillendheid.

Het is in dit verband iInteressant op te merken dat de Amerikaanse minister van Defensie, Lloyd Austin, twee dagen nadat het Witte Huis had gereageerd op de mededeling van Macron, tijdens een hoorzitting in het House Armed Services Committee een waarschuwing toevoegde dat als Oekraïne valt, Rusland en de NAVO in een direct militair conflict zouden kunnen komen, en bij de Russische leiders “zal het niet blijven” als Oekraïne wordt verslagen. “Eerlijk gezegd geloof ik echt dat als Oekraïne valt, de NAVO in gevecht zal zijn met Rusland”, zei Austin.

Wat uit deze kakofonie naar voren komt, is dat het heel goed mogelijk is dat de grond wordt voorbereid op een zachte landing voor het idee van westerse militaire inzet in Oekraïne, in een of andere vorm, in de (nabije) toekomst. Binnen enkele uren na de getuigenis van Austin op donderdag schreef Maria Zakharova, woordvoerster van het Russische ministerie van Buitenlandse Zaken, op het Telegram-kanaal: “Is dit een openlijke bedreiging voor Rusland of een poging een excuus voor Zelenski te verzinnen? Beiden zijn krankzinnig. Iedereen kan echter zien wie de agressor is: het is Washington.”

De NAVO is gestaag de escalatieladder beklommen, terwijl de Russische reactie er in grote lijnen op gericht was de “vleesmolen” in de uitputtingsoorlog weer op gang te brengen. Maar dan is het het Oekraïense karkas dat wordt vermalen en dat lijkt de Britten en de Amerikanen niets uit te maken.

Achteraf gezien bestaat er een NAVO-routekaart om de oorlog naar Rusland te brengen, waarbij de laatste fase een nieuwe luchtaanvalcampagne tegen de Russische olie- en gasindustrie is. De escalatie op een dergelijke schaal en verfijning is alleen mogelijk met de directe of indirecte deelname van NAVO-personeel en real-time inlichtingen geleverd door de Amerikaanse satellieten of grondstations. Ook bestaat er geen taboe meer op wat Oekraïne kan doen met de wapens die de NAVO-landen ter beschikking hebben gesteld.

We willen, afrondend, nog even zeggen dat op diplomatiek vlak de herhaalde pogingen van Rusland om de gevechten te stoppen door het Westen zijn genegeerd – de onderhandelingen in Istanbul eind maart 2022; Poetins voorstel voor een bevriezing van de frontliniebewegingen en een staakt-het-vuren al in de herfst van 2022, en vervolgens opnieuw in september 2023 – de CIA en het Pentagon hebben hard gewerkt om koste wat het kost de overwinning te behalen. Zelfs na september 2023 gaf Poetin blijk van zijn bereidheid om de huidige frontlinie te bevriezen en over te gaan tot een staakt-het-vuren, en communiceerde hij dit zelfs via een aantal kanalen, onder meer via buitenlandse regeringen die goede betrekkingen onderhouden met zowel Rusland als de VS. Maar de factie die Rusland koste wat het kost militair wil verpletteren, heeft de overhand gekregen. Austin's recente opmerking suggereert dat deze passie ongevoelig lijkt voor feiten ter plaatse.
 
Vergis u niet: op 24 februari sloten Canada en Italië zich aan bij Groot-Brittannië, Duitsland, Frankrijk, Nederland en Denemarken om tienjarige veiligheidsovereenkomsten met Kiev te ondertekenen. Deze overeenkomsten onderstrepen een collectieve toewijding aan de soevereiniteit van Oekraïne en zijn aspiraties om lid te worden van de militaire alliantie van de NAVO, wat impliceert dat het doel van deze landen (en dus ook het onze!) een confrontatie op lange termijn met Rusland is. En Europa heeft nu dus ook de inzet van grondtroepen in Oekraïne op tafel gegooid.

We hebben dit allemaal al eerder gezien. Het verklaart waarom de oorlog in Afghanistan weinig meer was dan een toegangspoort tot Irak. En waarom de Global War on Terrorism nooit lijkt te eindigen, en alleen maar muteert. Het beste waar ze tot nu toe mee zijn gekomen, is waarschijnlijk de behoefte aan surveillance in panopticon-stijl op militair niveau, zodat de staat voortdurend met geesten kan schaduwen terwijl het grote publiek voor de gek gehouden wordt met duistere cyberconcepten die het niet kan begrijpen of die niet te begrijpen zijn. Wanneer het ene conflict of de dreiging afneemt, neemt het andere toe, aangewakkerd door angstzaaiende retoriek vervat in nobele gedachten. Er is nooit een eindspel of een uitweg voor deze conflicten. En die is er duidelijk ook niet voor Oekraïne.





[Alle links, bronnen, documenten en meer informatie uitsluitend voor abonnee's]



[2 maart 2024]

 

Afdrukken Doorsturen