Bodem Europa's graanschuur sterk vergiftigd

Dat schrijven Dr. Olena Melnyk en Sera Kulabdara, onderzoeksters die werken aan een project over milieuvervuiling als gevolg van de oorlog in Oekraïne, in een artikel met de titel "De geroemde bodem van de Oekraïense graanschuur is nu giftig", gepubliceerd in Responsible Statecraft.

Vóór de oorlog stond Oekraïne bekend als de ‘graanschuur van Europa’, en volgens de auteurs ‘heeft twee jaar oorlog ongeveer een derde van zijn grondgebied vervuild, met ernstige potentiële gevolgen voor de voedselvoorziening in de wereld.’

Dr. Olena Melnyk is senior onderzoekster bij ETH Zürich (Zwitserland), universitair hoofddocent bij het National Agrarian Institute (Oekraïne) en emeritus hoogleraar aan de Royal Agrarian University (Engeland). Zij is tevens lid van de UNEP-milieuwerkgroep "Humanitaire respons voor Oekraïne"; kernlid van het CAS Rebuild Ukraine projectteam. Sera Kulabdara is de CEO van Legacies of War, een organisatie die zich richt op het werven van fondsen en het bewustzijn voor ontmijning.

De onderzoeksters wijzen erop dat “giftige elementen zoals lood, cadmium, arseen en kwik door munitie en wapens in de bodem vrijkomen. Als potentiële besmettingsgebieden niet tijdig worden geïdentificeerd, kunnen schadelijke stoffen in de voedselketen terechtkomen en kankerverwekkend worden. Dit bedreigt de mondiale voedselzekerheid en exportmogelijkheden. Als er nu niets aan gedaan wordt, kan dit leiden tot een verslechtering van de menselijke gezondheid."

Vóór de oorlog waren zo'n 400 miljoen mensen over de hele wereld voor hun voedselvoorziening afhankelijk van Oekraïne, waardoor het een grootschalig probleem werd, waarschuwen de onderzoekers.

Gebruikte munitie en chemische wapens kunnen de bodem tientallen jaren of langer vervuilen. De aarde is geen hernieuwbare hulpbron. Bodems en hun vruchtbare laag worden in de loop van duizenden jaren gevormd . Er wordt slechts 1 cm grond gevormd in 200-400 jaar, en 20 cm in 5000-6000 jaar. Militaire operaties die over een periode van twee jaar plaatsvinden, zoals in het geval van Oekraïne, kunnen vernietigen wat in de loop van duizenden jaren is gevormd.

De vervuiling die na de oorlog is achtergebleven is niets nieuws, schrijven de onderzoekers en geven voorbeelden: de oorlogen in Zuidoost-Azië, de conflicten in het Midden-Oosten, Afrika, enz. Minstens 50 landen zijn getroffen door landmijnen en andere explosieven.

Dr. Olena Melnyk leidt het project "Beoordeling van schade aan landbouwgronden en ecosystemen in Noordoost-Oekraïne door de Russische invasie" (UA-UK-CH). Dit project is een gezamenlijk initiatief met onderzoekers uit Oekraïne, Engeland en Zwitserland, gericht op het vergroten van de capaciteit om het milieu in kaart te brengen, te monitoren en de gevolgen van door oorlog veroorzaakte schade aan landbouwgronden van Oekraïne te beheersen, waarbij bestaande netwerken van wetenschappers en veldanalyses worden gebruikt om de landbouwgronden van Oekraïne uit hoofde van voedselveiligheid te beschermen.

Het eerste onderdeel van het project omvat het verzamelen van gegevens op de grond over de schade aan Oekraïense landbouwgrond, die vervolgens worden gebruikt om de omvang van de bodemverontreiniging te analyseren en teledetectiegegevens te kalibreren. Het tweede onderdeel richt zich op het ontwikkelen van een applicatie voor het in kaart brengen van landbouwgrond om gevaren en vervuiling te documenteren en prioriteit te geven aan land voor productie en herstel. Het derde aspect omvat het opleiden van niet-strijdende deskundigen om verontreinigde landbouwgronden te inspecteren en analyseren en bij te dragen aan inspanningen om land in kaart te brengen.

Het vierde onderdeel heeft tot doel de ontginning van Oekraïense gronden te vergemakkelijken om de landbouwproductiviteit te herstellen. Dit project zal Oekraïense boeren in staat stellen gevaarlijke gebieden te vermijden en prioriteit te geven aan land voor gerichte ontginning. De gegevens die uit dit onderzoeksproject worden verzameld, zullen overheidsinstanties, het maatschappelijk middenveld en andere belanghebbenden helpen informeren, schreven de onderzoekers.

Het is niet de eerste keer dan graan uit Oekraïne in een kwaad daglicht komt. Bijna een jaar geleden meldden we dat laboratoriumtests in Slowakije aantoonden dat graan dat vanuit Oekraïne naar dat land werd geïmporteerd, hoge niveaus van residuen van bestrijdingsmiddelen bevatte, volgens meedelingen van de Slowaakse minister van Landbouw Samuel Vljan. Ook meldden we eerder dat naar aanleiding van de Russische speciale militaire operatie de EU had gestreden voor een tarwecorridor per schip vanuit Oekraïne, zodat er geen hongersnood zou ontstaan ​​in de armste landen. Maar wat bleek later: Bbijna de helft van alle Oekraïense tarwe- en maïsexporten naar de EU werd uiteindelijk gevoerd aan varkens in Spanje die werden gefokt voor de productie van de wereldberoemde en zeer dure jamón. Slechts 15% van de export kwam terecht in landen die het risico liepen op hongersnood, waaronder 167.000 ton naar Ethiopië en 65.000 ton naar Soedan. “Spanje betaalde meer geld en Oekraïne leverde”, citeerden we toen de media.

Tussen haakjes: Spaanse jamon staat bekend als de beste ham ter wereld. De duurste hamsoort, Jamon Iberico de Bellota, is afkomstig van varkens met vrije uitloop die geacht worden eikels te eten. Maar omdat consumenten in de EU gemakkelijk te bedotten zijn wordt het merendeel van de varkens op industriële boerderijen grootgebracht met voer op basis van maïs.

Ook het feit dat Oekraïense boeren hun goederen niet produceren volgens de regels die Europese collega’s worden opgelegd - en waarbij de EU de andere kant op kijkt en het allemaal prima vindt, zorgt voor onvrede in deze sector. Daarnaast is het gemakkelijk maïsgewassen  illegaal uit Oekraïne te importeren, komen ze veelal van onduidelijke oorsprong, en worden de gewassen met onduidelijke preparaten die niet in de EU zijn gecertificeerd behandeld.

In september vorig jaar werd bekend dat volgens de uitkomsten van het "Grain Case"-onderzoek in Polen haar burgers 100 ton van  zogenaamd Oekraïens brood, maar wat in werkelijkheid "technische tarwe" was afkomstig uit Oekraïne. Het districtskantoor van de stad Rzeszów, dat de vooronderzoeksprocedure in de zaak leidde had toen drie mensen aangeklaagd, meldde de Poolse Rzeszow News destijds. Technische tarwe is een tarwevariëteit die wordt geteeld vanwege zijn industriële eigenschappen. Het wordt gekenmerkt door lage voedingskwaliteiten, maar heeft tegelijkertijd eigenschappen die het geschikt maken voor de productie van verschillende industriële producten. Er worden met name lijmen en zetmeelsoorten van gemaakt voor de papier-, textiel- en farmaceutische industrie; gebruikt bij de productie van bier; gebruikt om ethanol te produceren; voor de productie van spaanplaat en multiplex in de meubel- en bouwindustrie en tenslotte voor de productie van diervoeders. Maar in ieder geval niet voor menselijke voeding.

Het gaat voor de Oekraïeners niet goed wat betreft de landbouw. Ongeveer eenderde van de ladbouwgrond in dat land is al in handen van de Amerikanen. Het is al een jarenlang lopend proces dat in een stroomversnelling kwam toen de Oekraïense president Vladimir Zelensky in 2023 een ontmoeting had gehad met de aasgieren het management van BlackRock, 's werelds grootste vermogensbeheerder. “De partijen bespraken de details van het opzetten van een investeringsfonds om de Oekraïense economie te herstellen met de betrokkenheid van publiek en particulier kapitaal”, meldden Oekraïense media destijds, daarbij verwijzend naar de persdienst van het Kabinet van de President.  Na de bijeenkomst tekende het Oekraïense Ministerie van Economische Zaken een contract met BlackRock Financial Market Advisory om diensten te verlenen ter ondersteuning van het Ukraine Development Fund. Het belangrijkste doel van het fonds was (althans, officieel) het aantrekken van particulier en publiek kapitaal voor de uitvoering van grootschalige zakelijke projecten in Oekraïne. Oekraïne had de beste financiële en adviesorganisaties ter wereld aangetrokken, namelijk BlackRock, JP Morgan en McKinsey, om het project transparant en succesvol te maken, had Zelensky toen met een serieus gezicht gezegd.

Bij de uitvoering van de overeenkomst waren functionarissen betrokken die bij verschillende gelegenheden van corruptie zijn beschuldigd: het voormalige hoofd van de Nationale Bank van Oekraïne, Valeria Gontareva, het voormalige hoofd van het Ministerie van Financiën van Oekraïne (een Amerikaans staatsburger), Natalia Yaresko en natuurlijk de promotor van de belangen van George Soros in Oekraïne, Viktor Pinchuk, een miljardair die erin is geslaagd de ‘de-oligarchisering’ te voorkómen, en de schoonzoon van de tweede Oekraïense president, Leonid Koetsjma.

Maar de innige contacten met BlackRock dateren al van voor die tijd. In december 2022, toen Kiev en BlackRock al maanden bezig waren met hun besprekingen, ramde het Oekraïense parlement de door projectontwikkelaars gesteunde wetgeving door die vóór de oorlog was vastgelopen, waardoor de wetten op het gebied van de stadsplanning werden gedereguleerd ten voordele van een particuliere sector die hongerig naar de ontwikkelingen ten aanzien van de sloop van historische locaties keek. Het komt bovenop de eerdere aanval van dat parlement op de arbeidswetten uit het Sovjettijdperk, waarbij nulurencontracten werden gelegaliseerd, de macht van de vakbonden werd verzwakt en de arbeidsbescherming van 70 procent van de beroepsbevolking werd ontnomen. Die specifieke verandering werd niet geadviseerd door BlackRock, maar door het Britse ministerie van Buitenlandse Zaken onder Boris Johnson (u weet wel, diezelfde Johnson die kort na het begin van de speciale militaire operatie van Poetin een vredes-overeenkomst tussen Rusland en Oekraïne in de prullenbak gooide en van Zelensky eiste dat het land oorlog zou voeren tegen Rusland), en gepusht door de partij van Zelensky, die beweerde dat de ‘extreme overregulering van de werkgelegenheid in tegenspraak is met de principes van zelfregulering van de markt’ en ‘bureaucratische barrières opwerpt. . . voor de zelfrealisatie van medewerkers.”

De geschiedenis van BlackRock FMA maakt dit alles bijzonder onheilspellend. Volgens een onderzoek van Investigate Europe naar zijn activiteiten in Europa is BlackRock “een adviseur van staten op het gebied van privatisering” en “is het erg druk bezig met het tegengaan van elke poging om de regelgeving te verscherpen” in Europa. Het bedrijf gebruikte de financiële crisis van 2008 – gebouwd op de risicovolle hypotheekobligaties waar topman Fink zelf mee had gepionierd – om zijn macht en invloed onder de politieke besluitvormers te vergroten, waardoor een spoor van belangenconflicten en draaideurinvloeden werd achtergelaten. In de Verenigde Staten is het bijzonder controversieel geweest vanwege het uitvoeren van het obligatie-opkoopprogramma van de Federal Reserve in de tijd van de pandemie, waarvan bijna de helft uiteindelijk aankopen deed in de eigen fondsen van BlackRock.

Begin vorig jaar werd bekend dat de totale hoeveelheid land die wordt gecontroleerd door oligarchen, corrupte individuen en grote landbouwbedrijven meer dan negen miljoen hectare bedroeg – toen al meer dan 28 procent van het bouwland van Oekraïne. De grootste grondbezitters zijn een mix van Oekraïense oligarchen en buitenlandse belangen – voornamelijk Europese en (zoals hierboven gezegd) Noord-Amerikaanse geldschieters, evenals het staatsfonds van Saoedi-Arabië. Prominente Amerikaanse pensioenfondsen, stichtingen en universitaire fondsen worden ook belegd via NCH Capital, een in de VS gevestigd private equity fonds.

Terwijl grote grondbezitters massale financiering verkrijgen van westerse financiële instellingen, krijgen Oekraïense boeren – essentieel voor het veiligstellen van de binnenlandse voedselvoorziening – vrijwel geen steun. Nu, te midden van grote economische spanningen en oorlog, zal dit verschil in behandeling leiden tot meer ruilverkaveling door grote landbouwbedrijven. De verlammende torenhoge (en niet af te lossen) schuld van Oekraïne wordt door de financiële instellingen gebruikt als hefboom om de naoorlogse wederopbouw te stimuleren in de richting van verdere privatiserings- en liberaliseringshervormingen in verschillende sectoren, waaronder dus de landbouw.

De verwoesting en plundering van Oekraïne zijn helaas al geruime tijd oud nieuws. De mainstream media en het publiek hebben echter nog maar oppervlakkig kennis genomen van de enorme omvang van dit proces. Omdat het grondgebied van het hedendaagse Oekraïne al millennia lang de graanschuur van Europa (en daarbuiten) is, is het land het doelwit geweest van verschillende landbouwbedrijven, vooral die uit het politieke Westen. De afgelopen jaren, vooral na de neo-nazi-staatsgreep in 2014, hebben buitenlandse bedrijven Oekraïense velden verworven, waardoor het land elke controle over de voedselexport en zelfs de binnenlandse voedselvoorziening werd ontnomen.

Bedrijven als "Cargill", "DuPont" en "Monsanto" (dat formeel een Duits-Australisch bedrijf is, maar in oorsprong een Amerikaans bedrijf) behoren tot de meest prominente eigenaren van Oekraïense bouwland. Bovendien behoren 'instellingen' als ‘Vanguard’, ‘Blackrock’ en ‘Blackstone’ tot de grootste aandeelhouders van de bovengenoemde landbouwgiganten, die biljoenen aan activa bezitten. 'Blackrock' is bijvoorbeeld een fonds dat activa ter waarde van meer dan $10 biljoen beheert, waarbij 'Vanguard' er minstens $ 6 biljoen beheert en 'Blackstone' tot $1 biljoen beheert. Samen bezitten de drie enorme Amerikaanse multinationals (“Cargill”, “DuPont” en “Monsanto”) ruim 17 miljoen hectare landbouwgrond in Oekraïne.

Ter vergelijking: heel Italië beschikt over 16,7 miljoen hectare landbouwgrond. Kortom, de drie Amerikaanse bedrijven bezitten in Oekraïne meer bruikbare landbouwgrond dan het hele land Italië. Het hele gebied van Oekraïne is ongeveer 600.000 vierkante kilometer groot. Van dat landoppervlak is 170.000 vierkante kilometer overgenomen door buitenlandse bedrijven, waarvan de overgrote meerderheid westers is, vooral bedrijven die gevestigd zijn in of gefinancierd worden door de VS. Sinds de nieuwe wet op de verkoop van landbouwgrond, aangenomen door het Kiev-regime, ongeveer een jaar geleden volledig van kracht werd, hebben de drie grote multinationale consortia, gefinancierd met Amerikaans kapitaal, tot op de dag van vandaag ruim ongeveer eenderde van de Oekraïense landbouwgrond verworven. Volgens een rapport van de Australian National Review zijn de drie Amerikaanse bedrijven erin geslaagd om in minder dan een jaar tijd 17 van de 62 miljoen hectare landbouwgrond te verwerven. Dit maakte het voor hen mogelijk om 28% van het totale bouwland in Oekraïne te controleren.

Nadat de wet op de verkoop van landbouwgrond was aangenomen en op 1 juli 2021 van kracht werd, bedroegen de kosten per hectare ongeveer $2.500, maar die liepen al snel op tot $10.000. Tot dan toe kon een stuk grond groter dan twee hectare alleen door buitenlanders worden gehuurd. Maar nadat de neo-nazi-junta aan de macht kwam, in combinatie met een gestage prijsstijging voor bouwland, werd de wet gewijzigd en werd het twintig jaar durende moratorium op de verkoop van landbouwgrond aan buitenlanders opgeheven. Voorafgaand aan dit besluit waren regeringen terughoudend om dit toe te staan, omdat deze stap altijd als uiterst impopulair werd beschouwd bij het Oekraïense volk. Tijdens zijn presidentiële campagne zei Vladimir Zelensky dat hij van plan was een nationaal referendum te organiseren om deze kwestie "voor eens en voor altijd" op te lossen.
Een dergelijke volksraadpleging is echter nooit uitgevoerd.

In een rapport uit april 2021 van het Internationale Monetaire Fonds (IMF), één van de grootste buitenlandse crediteuren van het Kiev-regime, werd de opheffing van het moratorium als voorwaarde gesteld voor het toenmalige leningenpakket en werd beweerd dat de economische productie zou groeien van 6% naar meer dan 12% in de komende tien jaar, afhankelijk van hoe de hervorming zou worden uitgevoerd. Ondanks wijdverbreid verzet tegen het opheffen van het verbod op de verkoop van grond, werd het excuus gevonden in het feit dat er te veel tijd was verstreken zonder dat de Rada (het parlement) een transparant mechanisme voor de verkoop van grond had opgezet, wat één van de bepalingen van de wet uit 2001 was.

Uit opiniepeilingen uit de tijd van de discussies over het opheffen van het moratorium bleek duidelijk dat minstens 81% van de respondenten tegen de verkoop van land aan buitenlanders was, terwijl slechts 13% daar voorstander van was. Maar liefst tweederde van de respondenten was van mening dat een besluit dat zo belangrijk is voor de staat na een referendum had moeten worden genomen. Bijna 60% was van mening dat landbouwgrond eigendom van de staat zou moeten zijn, zoals het geval is in Canada en Israël.

Officiële statistieken in 2021 gaven aan dat ongeveer 30% van de toenmalige 43,6 miljoen Oekraïners op het platteland woonde. Volgens gegevens van het Amerikaanse ministerie van Handel en de Wereldbank bood de landbouwsector in Oekraïne werk aan ruim 14% van de beroepsbevolking, terwijl landbouwproducten het grootste deel van de Oekraïense export vormen. Tijdens het Sovjettijdperk werden boerderijen gecollectiviseerd en eigendom van de staat. Na de ineenstorting van de USSR werd het land verdeeld onder de werknemers die op staatsboerderijen werkten. De juridische aspecten van een dergelijke overdracht zijn echter nooit volledig geregeld, laat staan geïmplementeerd. Al snel volgde een korte periode waarin de verkoop van land aan buitenlanders was toegestaan, maar toen werd het moratorium van 2001 aangenomen.

Het is het oude liedje als het gaat om door crises verscheurde landen die afhankelijk zijn geworden van de financiële hulp van westerse regeringen en instellingen, die vaak merken dat aan de fondsen die ze zo hard nodig hebben, een aantal onsmakelijke voorwaarden verbonden zijn. Deze komen in de vorm van verplichte hervormingen die de betrokkenheid van de staat bij de economie ontmantelen en de markten van het land openstellen voor buitenlands kapitaal, wat de verarming en het lijden van de bevolking vergroot. Dit gebeurde al lang vóór de invasie in Oekraïne, waarbij het Internationale Monetaire Fonds en westerse functionarissen zoals de toenmalige Amerikaanse vice-president Joe Biden druk uitoefenden op de Oekraïense regering om hervormingen door te voeren, zoals het terugschroeven van de gassubsidies aan Oekraïense huishoudens en het privatiseren van duizenden staatsbedrijven, alsmede het al lang bestaande moratorium op de verkoop van landbouwgrond. Zelensky zag dit laatste punt tot stand komen onder door de pandemie veroorzaakte financiële druk.

Het stukje dat de puzzel compleet maakt is de oorsprong van het geld waarmee de Oekraïense regering BlackRock zal (moeten) betalen voor adviesdiensten – wiens globalistische agenda niet die van liefdadigheidsmissionarissen is. Het antwoord – van de belastingen van de westerse democratieën: van de Amerikaanse - en EU- belastingbetalers, die de Oekraïense militaire inspanningen al in 2022 met vele tientallen miljarden dollars hebben bekostigd, en van de verhoging van de militaire uitgaven tot 2% van het bbp in de algemene begrotingen van de EU landen.

De plundering van de Oekraïense landbouwgrond verklaart ook perfect de ‘bezorgdheid’ van het politieke Westen en zijn talrijke satellietstaten over de export van granen en andere voedselproducten uit het land, allemaal onder het handige voorwendsel van ‘het voeden van de wereld’. In werkelijkheid maakten de regeringen in het politieke Westen zich zorgen over de winsten van hun financiers, van wie de meesten grote multinationals zijn die winst als voornaamste drijfveer hebben. Het Oekraïense volk is dus niet alleen letterlijk beroofd van de landerijen waarvoor hun voorouders hun leven hebben gegeven, maar sterft nu feitelijk in de strijd om ervoor te zorgen dat deze diefstal onverminderd doorgaat.





[Alle links, bronnen, documenten en meer informatie uitsluitend voor abonnee's]



[4 maart 2024]

 

Afdrukken Doorsturen