Het 75-jarig jubileum van de NAVO, vandaag 4 april 2024, is een gouden kans om de tragische mislukking van het vredesproces te bespreken en waarom de NAVO dertig jaar geleden opgedoekt had moeten worden toen haar bestaansreden – de Sovjet-Unie en het Warschaupact – uit elkaar viel.
In plaats daarvan heeft de uitbreiding ervan in de afgelopen dertig
jaar ertoe bijgedragen dat de wereld een minder vreedzame plek is
geworden. De tragedie in Oekraïne – waarvoor zowel de NAVO als Rusland
verantwoordelijk zijn – spreekt boekdelen over die erbarmelijke stand
van zaken in Europa, maar ook daarbuiten.
Haar operaties buiten het gebied – te beginnen met de bombardementen
in Joegoslavië 25 jaar geleden – vormen één lange, pijnlijke schending
van haar eigen Verdrag uit 1949. Dat verdrag is duidelijk defensief,
een kopie van het VN-Handvest met artikel 5 voor wederzijdse
verdediging tussen haar leden eraan toegevoegd.
Elke organisatie die consequent het tegenovergestelde van haar eigen
statuten doet moet worden onderzocht.
De de facto retoriek, psychopolitieke projecties, concepten,
bedreigende uitvindingen en doctrines van dreigingen van de NAVO –
inclusief het eerste gebruik van kernwapens, afschrikking, voorwaartse
verdediging, enz. – evenals haar roekeloze expansie, in strijd met
alle westerse beloften die aan de toenmalige Russische president
Gorbatsjov zijn gedaan over het niet uitbreiden van de NAVO naar het
oosten met zelfs maar “een inch” – maken het een onbetwistbaar
aanstootgevend, provocerend en oorlogsrisicoverhogend militaristische
organisatie.
In de huidige anti-intellectuele wereld van buitenlands- en
veiligheidsbeleid is het leuk vinden en trouw blijven aan de NAVO een
kwestie van emotionaliteit, populisme en puur geloof. De NAVO is een
kerkachtige instelling die wordt geleid door religieuze frasen en
mantra's. Het heeft niets te maken met een rationele analyse van voor-
en nadelen. Wat de NAVO ook heeft gedaan en doet, het is naar verluidt
opgericht voor ‘stabiliteit, veiligheid en vrede’, maar zoals iedereen
weet is Europa nu dichter bij een grote oorlog dan ooit tevoren sinds
1945.
Duizenden miljarden en nog eens miljarden dollars aan belastinggeld
zijn verspild aan het Militair-Industrieel-Media-Academisch Complex
van de NAVO, dat elke burger - in tegenstelling tot wat in het Westen
wordt gepropageerd - in de lidstaten steeds minder veilig maakt.
Jarenlang heeft de NAVO zich ontwikkeld tot een militaristische keizer,
en iemand moet zeggen: "Kijk eens, hij draagt geen kleren!"
Europa bevindt zich nu in de Tweede Koude Oorlog, dankzij het feit dat
alle grote partijen vasthouden aan het primaat van wapens in de
afschrikkingsmodus, in plaats van aan het gemeenschappelijke
veiligheidsdenken en intelligente conflictoplossing als weg naar vrede.
Eén voor één zijn alle kansen voor een nieuwe Europese vredesstructuur
die ontstonden toen de Sovjet-Unie en het Warschaupact ontbonden,
verkwist.
De meeste mensen concentreren zich op het geweld – de oorlog – in
Oekraïne. Rusland is daar ongetwijfeld verantwoordelijk voor èn voor
het schenden van het internationaal recht. Maar waar we ons veel meer
op moeten concentreren, is het onderliggende conflict. Geweld
manifesteert zich altijd en komt voort uit conflicten, conflicten die
zijn genegeerd, slecht beheerd, geëscaleerd of uitgelokt.
De NAVO en haar drie decennia durende expansie, haar aanwezigheid in
Oekraïne sinds 1991 en haar aandringen – ongeacht de waarschuwing en
de objectieve risico’s – om Oekraïne bij de NAVO te betrekken, vormen
het onderliggende conflict. De NAVO moet daarvoor de
verantwoordelijkheid nemen. Omdat er alternatieven waren.... maar ze
werden bewust genegeerd.
Focus op conflictanalyse en begrip van conflicten – en niet op het
geweld – is de sleutel tot vrede: wat is de kwestie of het probleem
dat tussen de partijen staat – en niet wie slecht of schuldig is en
gestraft moet worden? De focus op geweld en wie de schuldige is, is
psychologisch begrijpelijk – maar voor echte, professionele
vredestichters is het tijdverspilling en draagt het meestal bij aan
het rechtvaardigen van meer geweld.
Wanneer het geweld is afgenomen en er een duurzame oplossing is
gevonden, kunnen juridische processen zich bezighouden met schuld en
misdaden, maar ook met nieuwe regelingen, waarheidscommissies,
vergeving en verzoening. Deze methoden liggen allemaal binnen ons
menselijk vermogen, maar worden – tragisch genoeg – vrijwel nooit
aangetroffen in de veiligheidspolitiek. De NAVO promoot geen van deze.
Dat gezegd hebbende, is er voldoende onderzoek gedaan naar de oorzaken
van geweldreductie en vrede om te kunnen zeggen dat dit niet is wat de
NAVO promoot. De fundamentele principes van afschrikking, (voorwaartse)
verdediging en het vertrouwen op het eerste gebruik van kernwapens
zullen nooit tot echte vrede leiden, maar ze hebben ons dichter bij
oorlog gebracht, inclusief een nucleaire oorlog.
De intellectuele basis van de NAVO op het gebied van veiligheid en
vrede lijkt in omgekeerde verhouding te staan tot haar militaire en
politieke macht.
Onze bijdragen over de huidige NAVO kan gezien worden als een
kritische discussie over de manier van denken van het bondgenootschap
– over het groepsdenken op het gebied van veiligheid. Wij stelden de
conceptuele en theoretische grondslagen van de NAVO ter discussie,
ontkrachtten ze zelfs en lieten zien hoe achterhaald, tegenstrijdig en
vredesverhinderend deze zijn.
De NAVO verdedigt ze op haar website in haar opvallend zelfingenomen
propagandastuk genaamd ‘Setting the Record Straight’ dat alweer
dateert van juli 2022. Een deel ervan is nep, een deel ervan zijn
handige weglatingen – een dekmantel voor kwesties over het NAVO-beleid
die nu zouden moeten worden aangepakt en naar de top van het
internationale discours over de toekomst van de mensheid worden geduwd.
Bovendien maakt de NAVO gebruik van een verdoezelde desinformatietruc
die typerend is voor onze tijd. In plaats van de kritiek met een open
geest en in een gezonde democratische geest tegemoet te treden, wordt
er gezegd: “Sinds Rusland zijn agressieve acties tegen Oekraïne begon,
hebben Russische functionarissen de NAVO beschuldigd van een reeks
bedreigingen en vijandige acties.” Het tegendeel is waar! Veel van die
punten worden al jaren naar voren gebracht door intellectuelen,
diplomaten, alternatieve media en maatschappelijke organisaties. Maar
koppel ze aan Rusland en – hocus pocus – kritiek op de alliantie wordt
allemaal impliciet omgezet in Poetin-vriendjes, Poetin-aaanhangers of
‘pro-Russisch’.
Dat geeft op zichzelf het intellectuele niveau van de NAVO en de haar
ten dienste staande politici en mainstream media aan. Een paar miljard
mensen over de hele wereld onderschrijven het zogenaamde vredesdoel
van de NAVO of de manier waarop zij dit wil verwezenlijken niet. Wij
ook. Het is heel goed mogelijk om kritisch te zijn over de
activiteiten van de NAVO zonder te worden bestempeld als schuldig te
zijn door schijnassociatie met haar tegenstanders. Als dat niet het
geval is, lijkt de NAVO een soort geseculariseerde religie te zijn
geworden in een tijd waarin de zaken anders uit elkaar vallen. Het is
door het Westen heilig verklaard – daarom staat alle kritiek gelijk
aan een soort van goddeloosheid.
In plaats van serieus onderzoek te doen en scenariotechnieken te
gebruiken om haar beleid te bepalen, formuleert de NAVO alleen maar
postulaten – over anderen, over haar beleid en hoe anderen dat zouden
moeten interpreteren – in positieve zin. De NAVO probeert niet te
overtuigen met rationele analyses en argumenten. De NAVO brengt
strategieën, planningsdocumenten en topnotulen uit die gevuld zijn met
postulaten en dienen als NAVO-geschriften. Westerse mainstream media
berichten het allemaal. Nergens een kritische gedachte te bekennen.
Zij zijn lid van de 'kerkelijke' gemeente.
Voor mensen die nog geen NAVO-gelovigen zijn, leden van die
congregatie, lijken de dreigingspostulaten van de NAVO slechts één
doel te dienen, namelijk het ondersteunen van de imperiale mondiale
dominantie over het volledige spectrum van de VS en sommige
alliantieleden en partners, en het legitimeren van de verdere
bewapening van de NAVO, dat wil zeggen: het
Militair-Industrieel-Media-Academisch Complex (MIMAC). Het algemene
doel van de NAVO is niet de veiligheid en vrede van Oekraïne, Rusland
en NAVO-Europa geweest. Het was bedoeld om te voorkómen dat Rusland de
partner van Oekraïne zou worden en zich veilig zou voelen en Oekraïne
volledig zou bezitten. Geen compromis, geen creatief denken over
Oekraïne als samenwerkingsproject, geen respect voor de publieke
opinie in Oekraïne. Geen idee van gemeenschappelijke veiligheid voor
iedereen.
Voor een niet-NAVO-gelovige is er voldoende bewijs te vinden dat de
legitieme zorgen van Rusland al zo'n dertig jaar worden genegeerd.
Beloften die inderdaad in 1989-90 aan Rusland zijn gedaan, zijn
gebroken, zelfs nadat Gorbatsjov en de Sovjet-Unie hadden aanvaard dat
Oost- en West-Duitsland niet alleen verenigd zouden worden, maar ook
een volwaardig lid van de NAVO konden worden, zonder discussie over de
kernwapens in Europa. Het gebeurde allemaal in de gebouwen van de VS
en de NAVO, terwijl Rusland geld kreeg – toen al knock-out geslagen –
om het als een voldongen feit te aanvaarden. Bovendien – en dat weten
weinigen – heeft de NAVO alle Sovjet/Russische verzoeken om lid te
worden afgewezen.
Het argument van de NAVO dat zij het fundamentele recht van alle
landen om hun eigen weg te kiezen respecteert, ook als het gaat om
veiligheidsarrangementen, is simpelweg onjuist. De NAVO probeert op
vele manieren potentiële leden te overtuigen, vanaf een vroeg moment (Oekraïne
sinds 1991) zijn er geen discussies over alternatieven voor het
NAVO-lidmaatschap. Tussen 1991 en eind 2021 was er op geen enkel
moment onder het Oekraïense volk een meerderheid voor het
NAVO-lidmaatschap, alleen onder een elite, in het bijzonder die van de
chocolade-president Porosjenko. Toen de NAVO in 2008 besloot Oekraïne
lid te maken, was de helft van de Oekraïners tegen het Oekraïense
lidmaatschap van de NAVO, terwijl minder dan een kwart van de
Oekraïense bevolking de Euro-Atlantische integratie steunde. Dus wiens
recht om vrij te kiezen? Zij hebben – net als alle andere nieuwe
NAVO-leden – nooit een referendum over toetreding gekregen.
Ter afsluiting van dit artikel willen we erop wijzen dat het
fondsengebruik van de NAVO – twaalf keer groter dan dat van Rusland en
het neemt steeds verder toe (nu wil Stoltenberg 100 miljard euro voor
de komende vijf jaar) – niet op zijn plaats is in een wereld die
worstelt met het redden van de mensheid, voordat het te laat is. De
doelstelling van 2% van het bbp voor het toekomstzekere militarisme
van de NAVO is intellectueel gekkenwerk.
De NAVO postuleert wie en wat haar bedreigt. Het onderzoekt geen
mogelijkheden voor compromissen of samenwerking en geeft gekleurde
uitleg of argumentatie. Het overdrijft de bedreigingen om nog meer
superioriteit te bereiken in wat fundamenteel asymmetrische conflicten
zijn. De NAVO wordt overal ‘defensief’ genoemd. Het laat zien dat
niemand het verschil kent tussen offensief en defensief zijn, een
fundamenteel onderscheid in veiligheidsdiscoursen. Het is pure public
relations, gepropageerd door mediamensen die beter zijn in het
aannemen van bevelen dan in het lezen van geschiedenisboeken.
Eén ding is dat de NAVO het laatste kernwapenverbodverdrag niet kan en
wil respecteren. Een andere is dat het argument is dat zolang er
kernwapens bestaan, het een nucleair bondgenootschap zal blijven. Denk
nog eens goed na over de logica daarvan!
Als we nadenken over de toekomst van de NAVO dan zien we alleen maar
samentrekkende donkere wolken, de scheuren in het verleden en hoe
slecht haar 'eigenaar', de Verenigde Staten, is voorbereid op de
verandering in de wereldorde die plaatsvindt voor de ogen van iedereen
behalve de NAVO-gelovigen. Het betoogt ook dat de westerse
reflexmatige, emotionele, hatelijke en onevenredige reactie op de
Russische invasie van Oekraïne uiterst contraproductief zal blijken te
zijn voor deze landen zelf en voor de NAVO, en de relatieve
achteruitgang van het Westen zal versnellen.
[Alle links, bronnen, documenten en meer informatie uitsluitend voor abonnee's]
[4 april 2024]
Afdrukken
Doorsturen