Nord Stream: het mysterie dat niemand wil
oplossen
De explosies in september 2022 die de Nord Stream-pijpleidingen, die vroeger via de Oostzee aardgas aan Duitsland en enkele
andere Europese landen leverden, lamlegden, waren een opzettelijke aanval op de
kritieke infrastructuur van Duitsland en de Europese Unie. Velen
beschouwen het als een oorlogsdaad. Het gebrek aan interesse van de EU
bij het vinden van de Nord Stream-saboteur roept fundamentele vragen
op.
De aanval op de Nord Stream-pijpleidingen ter waarde van 20 miljard
dollar geldt als het grootste voorbeeld van industriële sabotage in de
geschiedenis en het meest urgente geopolitieke mysterie van de eeuw.
Het gebrek aan moed (of bepaalde belangen) van de EU om de dader te
identificeren, ondanks het feit dat Zweden, Denemarken en Duitsland
afzonderlijke onderzoeken hebben uitgevoerd, is niet alleen schokkend,
het heeft ook de wilde speculatie aangewakkerd dat een land dat als
vriendelijk tegenover Duitsland werd beschouwd, bij de sabotage
betrokken was. Zweden sloot zijn onderzoek eerder in februari af, en
Denemarken maakte toen bekend dat zij ook het onderzoek had afgesloten,
wat dergelijke speculaties verder aanwakkerde.
De Deense autoriteiten zeiden dat de explosies een sabotagedaad waren,
maar dat er niet genoeg gronden waren voor een strafzaak, terwijl
Zweedse functionarissen zeiden dat de zaak niet onder hun jurisdictie
viel en dat zij aan Duitsland ‘materiaal hadden overgedragen dat kan
worden gebruikt als bewijsmateriaal in het Duitse onderzoek".
Deense en Zweedse functionarissen pochten over hun “complexe en
uitgebreide” (Denemarken) en “systematische en grondige” (Zweden)
onderzoeken. Toch kwamen hun publieke bevindingen neer op niets anders
dan doelbewuste verduistering, die meer tot de herkomst van 1984's
Ministerie van Waarheid behoorde dan tot de moderne westerse
democratieën.
Resteert Duitsland, wiens economie zwaar is getroffen door de sabotage
van de Nord Stream en het daaruit voortvloeiende opdrogen van de
Russische aardgasvoorziening, om de schuldige aan te wijzen. Maar of
we ooit de uitkomst van het Duitse onderzoekte weten zullen komen is
nog maar de vraag. De leiders van de EU en Duitsland praten nauwelijks
meer over de explosies, wat vreemd is omdat Duitsland en andere
Europese landen gedwongen werden tegen hoge kosten aardgas uit de
Verenigde Staten te kopen. Hun stilzwijgen is oorverdovend, gezien hun
doorgaans scherpe reactie op de geringste aanval op de EU of één van
haar leden vanuit een land dat geen bondgenoot van de VS is.
De woordvoerder van de Europese Commissie herhaalt steeds hetzelfde
antwoord dat onderzoek naar de explosies onder de jurisdictie van de
EU-lidstaten valt, alsof de commissie niets met de EU te maken heeft.
Sommige mensen in de VS en de EU hadden na de ontploffingen met de
vingers naar Rusland gewezen, maar voor de meeste mensen was het
weinig logisch dat Rusland zijn eigen gaspijpleidingen zou beschadigen
en zijn economie een klap zou toebrengen. Rusland riep zelfs op tot
een onafhankelijk internationaal onderzoek naar de explosies, een
verzoek dat door de VS en hun bondgenoten in de Veiligheidsraad van de
Verenigde Naties werd afgewezen. Misschien is dat de reden waarom
Kremlin-woordvoerder Dmitri Peskov het Deense besluit 'bijna
absurditeit' noemde en de Deense regering ervan beschuldigde de zaak
te hebben gesloten om mogelijke betrokkenheid van haar bondgenoten te
verdoezelen.
Geng Shuang, de plaatsvervangende permanente vertegenwoordiger van
China bij de VN, riep op tot een internationaal onderzoek naar de aanval
op de Nord Stream-pijpleidingen 19 maanden geleden, wat in Washington
een mysterie lijkt dat niemand opgelost wil hebben.
De
VN-Veiligheidsraad heeft onlangs
vernomen dat er geen aanvullende informatie is naast wat al openbaar is
over de aanval van september 2022, die Duitsland afsloot van Russisch
gas. Miroslav Jenča, adjunct-secretaris-generaal voor Europa,
Centraal-Azië en Amerika, departementen Politieke Zaken en Vredesopbouw
en Vredesoperaties, onderstreepte dat de VN geen aanvullende details
heeft naast openbaar beschikbare informatie over de vernietiging van de
Nord Stream-gaspijpleidingen in september 2022 en zich niet in een
positie bevindt om claims of rapporten met betrekking tot het incident
te verifiëren of te bevestigen.
Volgens onderzoeken van de Deense, Duitse en Zweedse autoriteiten werden
lekkages in de pijpleidingen veroorzaakt door het gebruik van
explosieven. In februari hebben de Deense en Zweedse autoriteiten de
Raad geïnformeerd over de afsluiting van hun respectieve onderzoeken.
Hoewel Jenča verklaarde dat elke opzettelijke schade aan kritieke
civiele infrastructuur moet worden veroordeeld en onderzocht, drong hij
er bij alle actoren op aan terughoudendheid te betrachten en de
afronding van het resterende onderzoek af te wachten.
De communiqués van Denemarken en Zweden geven op huiveringwekkende wijze
toe dat alle verdere informatie onder de geheime heerschappij van de
onneembare muren van de geheime diensten van elk land zal vallen. “Elke
aanvullende medewerking die in deze zaak nodig kan zijn, zal niet
plaatsvinden als onderdeel van een formeel onderzoek, maar binnen het
raamwerk van de lopende operationele werkzaamheden van de Zweedse
veiligheidsdienst”, luidt de Zweedse verklaring. Ondertussen staat er
aan het einde van het Deense persbericht: “PET [Deense veiligheids- en
inlichtingendiensten] blijft de ontwikkelingen in het dreigingslandschap
volgen en initieert – samen met andere relevante autoriteiten – de
maatregelen die nodig worden geacht om de kritieke infrastructuur van
Denemarken te beschermen.”
Het Chinese Xinhua News Agency zei dat Geng de vergadering toesprak en
opmerkte hoe “bepaalde landen” Zweden, Denemarken en Duitsland
aanspoorden om hun eigen onderzoek uit te voeren, maar na meer dan een
jaar is er in wezen geen nieuwe vooruitgang geboekt.
“Zoals de situatie nu is, kan men niet anders dan vermoeden dat er een
verborgen agenda schuilt achter de oppositie tegen een internationaal
onderzoek, terwijl men de mogelijke doofpotaffaires en het verlies van
hoeveelheden overtuigend bewijsmateriaal betreurt. We herhalen onze
oproep voor de spoedige lancering van een internationaal onderzoek onder
leiding van de VN om de waarheid aan het licht te brengen voor de
internationale gemeenschap”, zei hij.
De vertegenwoordiger van de Russische Federatie dreef de spot met de
bevindingen in de zaak en zei: “Het is alsof er een misdaad is gepleegd
– een moord – en een jaar later concludeerden de onderzoeksautoriteiten
dat het slachtoffer was vermoord”, aldus de VN. Hij zei dat "het Westen
heeft laten zien dat het ‘absoluut geen interesse heeft om erachter te
komen wie verantwoordelijk is voor de aanval".
De westerse mainstream media zijn nauwelijks op de gebeurtenis ingegaan.
Seymour Hersh, de bekende Amerikaanse journalist, heeft tot nu toe
de meest gedetailleerde verslagen hierover gemaakt, inclusief zijn artikel
uit september, “A Year of Lying About Nord Stream”. Hersh beweert dat de
Amerikaanse president Joe Biden zijn regering de opdracht had gegeven
manieren te bedenken om te voorkoómen dat Rusland Oekraïne vóór de
oorlog binnenvalt, en dat de Central Intelligence Agency reageerde met
een strategie om de Nord Stream-pijpleidingen, die op de bodem van de
Oostzee liggen, te vernietigen.
In het rapport, waarin een niet nader genoemde bron werd aangehaald,
stond dat Biden wilde dat de CIA een perfect doelwit zou vinden dat zijn
regering een plausibele ontkenning zou bieden. Hersh schreef dat er geen
noemenswaardige informatie over de missie was, zelfs niet op computers
werd vastgelegd, ‘maar in plaats daarvan werd getypt op een Royal- of
misschien een Smith Corona-typemachine met een paar carbon-kopieën,
alsof "het internet en de rest van de online wereld nog moesten worden
uitgevonden.”
Biden had op 8 februari 2022, weken vóór de Russische invasie, een
ontmoeting met de Duitse bondskanselier Olaf Scholz in het Witte Huis en
zei - in het bijzijn van de zwijgende Scholz - tegen verslaggevers: “Als
Rusland binnenvalt, betekent dat dat tanks of troepen opnieuw de grens
van Oekraïne oversteken, dan zal er..... niet langer een Nord Stream 2
zijn.".
"Wij, wij zullen er een einde aan maken”, zei Biden.
Een verslaggeefster van Reuters merkte op hoe hij de dreiging waar kon
maken, en hij zei: "Ik beloof u dat we het zullen kunnen doen."
Een maand eerder noemde Victoria “Fuck the EU” Nuland, toen de nummer 2
van het voormalige ministerie van Buitenlandse Zaken, ook het lot van
Nord Stream als Rusland zou aanvallen. “We blijven zeer sterke en
duidelijke gesprekken voeren met onze Duitse bondgenoten en ik wil
vandaag duidelijk tegen u zijn”, zei ze. “Als Rusland Oekraïne op de één
of andere manier binnenvalt, zal Nord Stream 2 geen vooruitgang boeken.”
Het was ná de bijeenkomst tussen Biden en Scholz dat de Amerikaanse
president besloot een preventieve aanval uit te stellen, aldus het
Hersh-verslagt. “We realiseerden ons dat de vernietiging van de
twee Russische pijpleidingen geen verband hield met de Oekraïense oorlog”,
vertelde de bron aan Hersh, omdat de Russische president Vladimir Poetin
al grondgebied in Oekraïne annexeerde. “Maar het maakte deel uit van een
neoconservatieve politieke agenda om te voorkoómen dat Scholz en
Duitsland, nu de winter in aantocht is en de pijpleidingen gesloten zijn,
koude voeten zouden krijgen en de Nord Stream 2-pijpleiding weer zouden
openstellen."
“De angst van het Witte Huis was dat Poetin Duitsland onder zijn duim
zou krijgen en vervolgens Polen”, vertelde de bron aan Hersh.
"De leiding van het CIA-team beschouwde de misleidende richtlijnen van
Biden voor zijn bevel om de pijpleidingen te vernietigen, zo vertelde de
functionaris mij, ‘als een strategische stap in de richting van de Derde
Wereldoorlog. Wat als Rusland had gereageerd door te zeggen: jij hebt
onze pijpleidingen opgeblazen en ik ga jouw pijpleidingen en
communicatiekabels opblazen. Nord Stream was geen strategische kwestie
voor Poetin – het was een economische kwestie. Hij wilde gas verkopen.
Hij was zijn pijpleidingen al kwijtgeraakt” toen de Nord Stream I en 2
werden stilgelegd voordat de oorlog in Oekraïne begon.", aldus Hersh.
Hersh merkte op dat Duitsland op het moment van de explosies geen gas
via de pijpleidingen ontving. Zijn theorie is dat Biden bang was dat
Duitsland voor zijn aardgas zou terugkeren naar Rusland als er een koude
winter zou zijn en de pijpleiding opnieuw zou opstarten. Het Witte Huis
noemde het verhaal van Hersh volkomen onjuist. In het 5.800 woorden
tellende artikel beweert Hersh dat op 26 september 2022 duikers van de
Amerikaanse marine, geholpen door Noorwegen, explosieven hadden geplant
die drie van de vier aardgaspijpleidingen die deel uitmaken van Nord
Stream 1 en Nord Stream 2 hebben vernietigd.
Hersh heeft gezegd dat de VS zich al tientallen jaren zorgen maakt dat
goedkoop gas West-Europa in de Russische invloedssfeer zou brengen.
Hersh zei dat Biden’s beslissing om de pijpleidingen te bombarderen de
Amerikaanse relatie met Europa ernstig zal schaden naarmate er meer
informatie vrijkomt. Moskou reageerde toen na de publicatie met de
mededeling dat het de vernietiging als “een daad van internationaal
terrorisme” beschouwt en niet zal toestaan dat deze onder het tapijt
wordt geveegd, aldus de ambassade in een verklaring.
Kort na publicatie van zijn eerste artikel over Nord Stream onthulde een
onderzoek door de Duitse mediakanalen ARD, SWR en Die Zeit dat een pro-Oekraïense
groep verantwoordelijk was voor de explosies, terwijl een rapport in The
New York Times, gebaseerd op een onderzoek van inlichtingen door
Amerikaanse functionarissen, wees op de dezelfde conclusie. Nooit meer
iets van gehoord.....
George Beebe, voormalig CIA-analist en director grand strategy
bij het Quincy Institute, dat de website Responsible Statecraft
produceert, zei: "Als de VS zich zouden bezighouden met wat velen als
een oorlogsdaad zouden beschouwen, het vernietigen van de kritieke
infrastructuur van een NAVO-bondgenoot, zonder het Congres hiervan op de
hoogte te stellen, werpt diepgaande kwesties op op het gebied van de
betrekkingen tussen de uitvoerende macht en de wetgevende macht en het
beheer binnen de allianties, laat staan wat het zou kunnen betekenen
voor de mogelijkheid van Russische vergelding tegen de Amerikaanse
infrastructuur."
Kim Dotcom, een technologie-ondernemer uitwoonachtig in Nieuw-Zeeland,
beweerde op 30 oktober – ongeveer een maand nà de aanslagen – op Twitter
dat de Russen vernamen dat het Westen de pijpleidingen had opgeblazen
via het iPhone-bericht van de voormalige Britse premier Liz Truss aan de
Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Antony Blinken “voordat
iemand anders het wist.” Het ministerie van Buitenlandse Zaken vertelde
The Trends Journal in een e-mail, uren nadat het verhaal van Hersh was
gepubliceerd, (uiteraard) dat de bewering ‘volkomen onwaar en complete
fictie is’. “We kunnen categorisch zeggen dat de Verenigde Staten er op
geen enkele manier bij betrokken waren. We blijven samenwerken met onze
bondgenoten en partners om tot op de bodem uit te zoeken wat er is
gebeurd.” zei het ministerie.
Blinkens reactie op het bombardement deed ook wenkbrauwen fronsen. Hij
zei: “Uiteindelijk is dit ook een geweldige kans. Het is een geweldige
kans om voor eens en voor altijd de afhankelijkheid van Russische
energie weg te nemen, en zo Vladimir Poetin de bewapening van energie
als middel om zijn imperiale plannen te bevorderen, weg te nemen.”
Radosław Tomasz “Radek” Sikorski, lid van het Europees nepparlement en
voormalige Poolse minister van Buitenlandse Zaken en getrouwd met de
Russische havik Anne Applebaum, tweette een foto van het tafereel:
“Bedankt, VS.” (Die tweet werd later verwijderd.)
Vanuit politiek perspectief zou dus vernietiging van de Nord
Stream 2-pijpleiding de Verenigde Staten verschillende voordelen
opleveren. In de eerste plaats zou het Amerikaans leiderschap tonen bij
het bevorderen van de energiezekerheid en onafhankelijkheid in Europa.
Door zich tegen de pijpleiding te verzetten, geven de Verenigde Staten
aan Europa het signaal dat zij zich ertoe verbinden hun veiligheid en
onafhankelijkheid te ondersteunen en hen te helpen hun afhankelijkheid
van Russisch gas te verminderen.
Ten tweede zou de vernietiging van de pijpleiding ook een aanzienlijke
impact hebben op de Russische economie (was de gedachte), aangezien de
pijpleiding werd gezien als een cruciaal onderdeel van de Russische
strategie om zijn invloed op Europa te behouden. Door de aanleg van de
pijpleiding te verstoren zouden de Verenigde Staten de economische macht
van Rusland ondermijnen en zijn vermogen om zijn invloed in Europa uit
te oefenen verzwakken.
Ten derde zou de vernietiging van de pijpleiding de Verenigde Staten ook
helpen hun eigen economische belangen in Europa uit te breiden. De
Verenigde Staten hebben aangedrongen op een grotere export van vloeibaar
aardgas (LNG) naar Europa, en de vernietiging van de Nord Stream
2-pijpleiding zou nieuwe kansen creëren voor de Amerikaanse LNG-export
naar Europa.
De Verenigde Staten van Amerika hebben een lange geschiedenis van het
gebruik van sabotage van buitenlandse infrastructuur als instrument voor
beïnvloeding van het buitenlands beleid. Het doel van deze tactiek (die
het andere landen verwijt) is om het normale functioneren van de
infrastructuur van een tegenstander te verstoren en een situatie te
creëren waarin de tegenstander kwetsbaarder is voor onderhandeling en
dwang.
Eén van de vroegst bekende voorbeelden van deze tactiek was tijdens de
Koude Oorlog, toen de Verenigde Staten sabotage gebruikten om het
kernwapenprogramma van de Sovjet-Unie te ontwrichten. De CIA voerde een
reeks operaties uit om de nucleaire faciliteiten van de Sovjet-Unie te
saboteren en de ontwikkeling van hun kernwapens te vertragen. Dit
omvatte operaties zoals Operatie Trigon, waarbij speciale gereedschappen
en technieken werden gebruikt om het productieproces van
Sovjet-kernwapens te saboteren.
Een ander voorbeeld van de Verenigde Staten die sabotage van de
infrastructuur gebruikten als middel om invloed uit te oefenen op het
buitenlands beleid was tijdens de oorlog tussen Iran en Irak in de jaren
tachtig. De Verenigde Staten verleenden militaire en inlichtingensteun
aan Irak, waaronder het verstrekken van informatie over de Iraanse
olie-infrastructuur. Deze informatie werd vervolgens gebruikt voor het
uitvoeren van bombardementen op Iraanse oliefaciliteiten, waardoor de
Iraanse olieproductie en -export ernstig werd verstoord. Deze verstoring
had een diepgaande impact op de Iraanse economie en oefende aanzienlijke
druk uit op de Iraanse regering om te onderhandelen over een oplossing
voor de oorlog.
De afgelopen jaren zijn de Verenigde Staten infrastructuursabotage
blijven gebruiken als middel om invloed uit te oefenen op het
buitenlands beleid. In 2012 waren de Verenigde Staten bijvoorbeeld
betrokken bij een reeks cyberaanvallen op het Iraanse nucleaire
programma, waarvan werd aangenomen dat het erop gericht was het Iraanse
uraniumverrijkingsproces te verstoren. Het Stuxnet-virus, dat naar
verluidt is ontwikkeld door de Verenigde Staten en Israël, werd gebruikt
om de Iraanse centrifuges te infecteren en onder controle te krijgen,
waardoor ze uit de hand liepen en aanzienlijke schade aan de nucleaire
installaties werd toegebracht.
Een ander voorbeeld is het gebruik van economische sancties, die kunnen
worden beschouwd als een vorm van sabotage van de infrastructuur. De
Verenigde Staten hebben economische sancties opgelegd aan landen als
Iran, Noord-Korea en Venezuela, met als doel hun economieën te
ontwrichten en druk uit te oefenen op hun regeringen om hun gedrag te
veranderen. Deze sancties zijn gericht tegen belangrijke sectoren van de
economie, zoals de olie- en financiële sector, en hebben een
aanzienlijke impact gehad op het vermogen van deze landen om normaal te
functioneren.
Het is echter belangrijk op te merken dat het gebruik van
infrastructuursabotage als middel om het buitenlands beleid te
beïnvloeden niet zonder nadelen is. Ten eerste kan deze tactiek
onbedoelde gevolgen hebben en een terugslag veroorzaken die de Verenigde
Staten zou kunnen schaden (hetgeen de laatste jaren - en tot op de dag
van vandaag - gebeurd is). Het gebruik van cyberaanvallen op het
nucleaire programma van Iran had bijvoorbeeld kunnen leiden tot de
ontwikkeling van geavanceerdere cyberwapens die tegen de Verenigde
Staten zouden kunnen worden gebruikt. Ten tweede kan het gebruik van
infrastructuursabotage de geloofwaardigheid van de Verenigde Staten
ondermijnen en hun reputatie als verantwoordelijke mondiale speler
schaden.
Kortom, de Verenigde Staten hebben decennialang sabotage van de
infrastructuur gebruikt als middel om het buitenlands beleid te
beïnvloeden, en doen dat nog steeds. Deze tactiek is gebruikt om de
normale werking van de infrastructuur van een tegenstander te verstoren,
waardoor een situatie ontstaat waarin de tegenstander kwetsbaarder is
voor onderhandeling en dwang. Het is echter belangrijk om de potentiële
voordelen van deze tactiek af te wegen tegen de mogelijke nadelen, en om
de langetermijnimplicaties van dit soort gedrag in overweging te nemen.
Tenslotte
Ondanks de enorme geopolitieke en economische gevolgen van de aanval
hebben regeringen en onderzoekers tot nu toe geweigerd het publiek de
waarheid te vertellen. Onze mening is dat het publiek niet alleen het
recht heeft om te weten wie verantwoordelijk is voor deze schaamteloze
sabotagedaad, maar dat het onthullen van de waarheid ook een uitstekende
manier zou kunnen zijn om op de pauzeknop te drukken van de gevaarlijk
escalerende oorlog in Oekraïne.
Laten we niet vergeten dat deze pijpleidingen buitengewoon belangrijk
zijn. Ze zijn in staat om aan ongeveer 30% van de totale vraag naar gas
in de Europese Unie te voldoen. Maar politici, van zowel linkse als
rechtse traditionele partijen, of van wat we ‘establishmentpartijen’
zouden kunnen noemen, tonen feitelijk geen enkele interesse in het
ontmaskeren van de dader(s) van deze gigantische mondiale misdaad. In
feite lijkt de sabotage van de Nord Stream geen links versus rechts
debat te zijn. In plaats daarvan heb je aan de ene kant gevestigde
politici, overheidsfunctionarissen en mondiale elites, die
onveranderlijk gesteund lijken te worden door de naakte propaganda die
door hun middelen in de reguliere media wordt verspreid, terwijl aan de
andere kant alle anderen staan.
Het vertellen van de waarheid zou vernederend zijn voor het Westen. Wat
als de EU de sabotage aan Oekraïne zou toeschrijven? Dat zou in wezen
neerkomen op een erkenning dat het land dat het steunt een oorlogsdaad
tegen EU-lidstaten heeft gepleegd. En wat als de VS als dader zouden
worden ontmaskerd? Dat zou betekenen dat de veronderstelde garant voor
de Europese veiligheid een aanval op zijn protectoraten had uitgevoerd.
Sinds de sabotage is de Europese economie – die binnen het Westen al in
verval was – flink gedaald. De mainstream media zoeken naar een grote
verscheidenheid aan excuses om dit aan hun publiek uit te leggen, maar
geen van hen lijkt de olifant in de kamer te zien, wat niets anders is
dan de meest voor de hand liggende reden voor de kostenoverschrijdingen
bij de productie, als gevolg van de toename van de productiekosten.
brandstofprijzen als gevolg van de sabotage. De verborgen motieven van
zowel de aanval als het conflict in het algemeen zijn gebaseerd op
economische belangen.
Tweemaal, in februari en vervolgens in maart 2023, blokkeerden de
Verenigde Staten een Russisch verzoek aan de Veiligheidsraad van de
Verenigde Naties om een internationaal onderzoek naar de explosies op te
zetten. Dit zijn landen die ook rechtstreeks verbonden zijn met het
militaire conflict. Kunnen we zeggen dat de houding van de VS meer
beantwoord aan een situatie van oorlogspropaganda dan aan de wil om het
publiek te informeren?
[Alle links, bronnen, documenten en meer informatie uitsluitend voor abonnee's]
[Alle links, bronnen, documenten en meer informatie uitsluitend voor abonnee's]