Georgië, pas op voor een aanbod van 'Oekraïne 2014'

In de straten van de Georgische hoofdstad Tbilisi vonden de grootste demonstraties van de afgelopen jaren plaats, veroorzaakt door de herinvoering van een wet op de registratie van buitenlandse agenten. Dit keer met extra vuurwerk nadat Aleko Elisashvili, de leider van de oppositiepartij 'Burgers', Mamuka Mdinaradze, hoofd van de regerende partij ('Georgische droom'), een klap gaf tijdens een zitting van het parlement op 15 april.

Dit weekend was er één incident waarbij de politie pepperspray gebruikte in de buurt van het parlement. Voor het overige verliep de bijeenkomst vreedzaam toen demonstranten zich verspreidden.

Zoals gewoonlijk kapen iedereen en hun moeders de demonstraties voor hun eigen doeleinden aan – veel EU-vlaggen en slogans als ‘Georgië is Europa’.

De demonstraties hebben in feite weinig te maken met de wet die NGO’s registreert en hun inkomsten en rekeningen openbaar maakt. Het zou onthullen wie welke NGO financiert, politiek of anderszins, en wie of wat gesteund wordt door wie dan ook: de VS, de EU, de NAVO of Rusland. De VS stellen soortgelijke eisen. In feite moeten Amerikaanse journalisten die in het buitenland wonen voorzichtig zijn als ze voor niet-Amerikaanse nieuwsorganisaties werken, anders zullen ze zich uiteindelijk als buitenlandse agent moeten registreren.

Op 15 april ontmoette de Georgische premier Irakli Kobakhidze de ambassadeurs van de VS (Robin Dunnigan), Groot-Brittannië (Mark Clayton) en de EU (Pawel Herczynski). Ze bespraken het wetsvoorstel inzake de transparantie van buitenlandse invloed – oftewel de wet op de registratie van buitenlandse agenten. De premier zei dat het wetsvoorstel tot doel heeft de jaarlijkse inkomsten van NGO's en mediakanalen openbaar te maken, waardoor ze op hetzelfde niveau komen te staan ​​als binnenlandse instellingen.

Demonstranten zijn goedkoop, dat is het eerste dat in ons opkwam toen we beelden van de drukte in Tbilisi zagen. Het is een gekleurd beeld datwe hier neer zetten, maar wij herkennen in de protesten tot op zekere hoogte een eerder uitgevoerd script, net als in maart 2023.

Weinig mensen weten dat de omstreden miljardair George Soros van de Open Society Foundation feitelijk een connectie heeft met de huidige Amerikaanse campusprotesten (Students for Justice in Palestine) en niet alleen daar, maar ook met de marsen in Tbilisi. De afdeling van Soros in Belgrado, de voorheen Joegoslavische en nu Servische hoofdstad, behoorde tot de eerste ondersteuners van Otpor, de specialisten van de Kleurenrevolutie, wat onder andere door de Los Angeles Times al in 2001 werd gemeld.

Toen Oekraïne in 2017 een soortgelijke buitenlandse boekhoudwet voorstelde die de donoren in contact zou hebben gebracht met NGO’s, was het het door Soros gefinancierde ‘anti-corruptie actiecentrum’ AntAc dat de oppositie tegen de wet coördineerde.

Transparency International (TI) deed vroeger goed werk, maar wordt gesponsord is overgenomen door diverse particuliere liefdadigheidsorganisaties Waaronder die van Soros) en overheden (w.o. EU en de VS) en nu, ironisch genoeg, verzet TI zich tegen transparantie in Georgië. Het wetsvoorstel dus een “Russische wet” noemen heeft niets met de inhoud te maken en is louter een slogan om de Georgiërs op te hitsen.

De bron is niet moeilijk te vinden. Kate Shoshiashvili van Transparency Ge noemt het “pro-EU-bijeenkomsten uit protest tegen de Russische wet”, waarbij ze het samenvoegt met het EU- en NAVO-lidmaatschap. De marsen zijn een uiting van meerdere kwesties die Georgiërs jegens laatstgenoemde hebben.

Er lijkt dit jaar niet veel vooruitgang te zijn geboekt in de discussie sinds het protest over dezelfde kwestie in maart 2023. Dat doet ons afvragen waarom er plotseling zo'n grote menigte was. De situatie moet nauwlettend in de gaten worden gehouden.

De Georgische oppositie wordt gedomineerd door NGO's en mediaorganisaties die worden gefinancierd door instrumenten van het buitenlands beleid van de Europese Unie en de VS, zoals USAID en de National Endowment for Democracy. Dit stelt hen in staat bekwame individuen in dienst te nemen en in theorie duizenden demonstranten in te zetten, en ook de communicatiekanalen tussen Londen, Brussel en Washington, en Tbilisi te monopoliseren.

Veel voormalige leden van de Georgische regering maken nu deel uit van de Oekraïense regering, waardoor ze aan de andere kant van de dubbele machtsdynamiek in Georgië staan. Deze individuen hebben de aandacht en sympathie van Europese en Amerikaanse politici, waardoor de kracht en legitimiteit van de anti-regeringstroepen in Georgië verder worden versterkt.

Afgelopen oktober waarschuwde de Georgische veiligheidsdienst dat er “Kleurenrevolutie-teams” actief waren in de Zuidelijke Kaukasus. De voorzitter van het Georgische parlement, Shalva Papuashvili, beschuldigde USAID ervan zijn aanzienlijke financiële middelen te gebruiken om rellen in het buitenland aan te wakkeren. Opmerkelijk genoeg arriveerde het hoofd van USAID in september in Armenië, net op het moment dat de op de globalisten gerichte premier van Jerevan Ngorno Karabach aan Azerbeidzjan overgaf.

USAID financiert het Center for Applied Non-Violent Action and Strategies (CANVAS), een opvolger van Otpor! die protesten tegen Slobodan Miloševic organiseerde na de verkiezingen van september 2000, resulterend in zijn ontslag. De Staatsveiligheidsdienst van Georgië (SSG) publiceerde een video waarin buitenlanders van de groep activisten in Tbilisi trainden over hoe ze regeringen ten val kunnen brengen.
CANVAS en een clubje van de Verenigde Naties, Civil Ge, ontkenden dat het onrust veroorzaakte en verklaarden dat hun activiteiten, in meer dan 50 landen, “gebaseerd zijn op het curriculum voor geweldloze strijd dat publiekelijk online beschikbaar is.”

De 'Georgische Droom', nu in haar derde termijn op rij, wil graag lid worden van de Europese Unie en zich aansluiten bij de NAVO. Aan de andere kant heeft het een grote buur in het noorden, Rusland, en een andere in het westen, Turkije.

Sinds de oorlog in Oekraïne is de Georgische economie méér en niet minder geïntegreerd met Rusland. Dat is niet wat westerse analisten hadden verwacht – en dat vinden ze niet leuk. Dat is één van de redenen waarom ze druk uitoefenen op de Georgische regering. Tbilisi mag dan geen vriend van Rusland zijn (het noemt het een bezetter van Abchazië en Zuid-Ossetië), maar Georgische Droom heeft uit praktisch eigenbelang geprobeerd de spanningen met het Kremlin te kalmeren. Het openhouden van handelsroutes vergemakkelijkt de economische kansen voor de bevolking: het binnenhalen van toeristen en het sturen van werknemers naar het buitenland, als emigranten. Op hun beurt sturen die geld terug naar huis in de vorm van geldovermakingen. Dat betekent het leren van de regionale talen, zoals het Turks en het Russisch (dat voormalig president Mikheil Saakasjvili begon af te bouwen).

Vorig jaar, tussen de branden in Maui en de Hamas-aanval in Gaza, voltrok zich een tragedie in Armenië toen Azerbeidzjan Ngorno Karabach in beslag nam. De laatste twee gebeurtenissen hielden verband met elkaar, aangezien Israël voorafgaand aan de invasie wapens aan Azerbeidzjan leverde. Het hoofd van USAID, Samantha Power, arriveerde op 25 september in Jerevan om de gebeurtenissen te coördineren.

Associated Press schreef dat in de maanden vóór de 24 uur durende blitz op 19 september Azerbeidzjaanse militaire vrachtvliegtuigen herhaaldelijk naar Zuid-Israël vlogen. Evenzo telde Haaretz vóór de oorlog met Armenië in 2020 92 militaire vrachtvluchten naar de Israëlische luchthaven Ovda. Azerbeidzjan voorziet in 40 procent van Israëls oliebehoefte en koopt met de winst 70 procent van zijn wapens van Israël, inclusief drones die het gebruikte om de Armeense verdediging te overwinnen.

De premier van Armenië, Nikol Pashinyan, die zich aansluit bij het globalistische psychopatengezelschap World Economic Forum, heeft Karabach feitelijk opgegeven. Het is de jongste tragedie in de overdracht van Karabach door Nikol Pashinyan, waartegen veel Armeniërs hebben geprotesteerd als verraad. Azerbeidzjaanse troepen veroverden het gebied binnen slechts 24 uur. Als resultaat van Pashinyan's acties zei Rusland dat het de Armeniërs niet kon verdedigen, en zijn vredeshandhavers stonden opzij toen de Azeri's binnenkwamen. De regionale macht Turkije beschouwt het als een “kans” om een decennialang geschil op te lossen. Armeniërs proberen sindsdien te vertrekken omdat ze twijfelen aan de garanties van Azerbeidzjan om hun veiligheid te garanderen. Turkije profiteert van de Russische afleiding door de oorlog in Oekraïne om zijn invloed in de regio te versterken. Ondanks het lidmaatschap van de Collectieve Veiligheidsverdragsorganisatie (CSTO), zei Rusland dat zijn troepen niet konden ingrijpen, omdat Armenië Nagorno-Karabach al had erkend als onderdeel van Azerbeidzjan's gesprekken georganiseerd door de EU.

Dit is een onbetwistbaar risico voor het voortbestaan van een Armenië. Machten die veel groter zijn dan Armenië hebben een aandeel in de uitkomst. Het was een voormalig imperium, nu een klein land, maar bevindt zich in het vizier van plannen om de energievoorziening van Eurazië te heroriënteren op een zuid-noord-as in plaats van een oost-west-as.

Armeniërs werden het slachtoffer van machtspolitiek. De VS wil de Europese energievoorziening graag omleiden van, we zeiden het net, oost-west naar zuid-noord. Iran levert momenteel gas aan de exclave Nachitsjevan in Azerbeidzjan. Er wordt een gaspijpleiding aangelegd door de Zangezur-corridor die het Armeense grondgebied, Syunik, doorkruist. Dit zal een ononderbroken verbinding van het gas uit Azerbeidzjan opleveren, die verbinding maakt met de Trans-Anatolische gaspijpleiding door Turkije.

In september 2022, terwijl mensen zich afvroegen wie de Nord Stream-pijpleiding had opgeblazen, wezen we op de inspanningen om de gasas in Europa en de Middellandse Zee te veranderen van oost-west naar zuid-noord. Centraal daarbij: het Levantijnse gasveld bij Gaza. We hadden toen nooit voorzien dat dit zou worden bereikt door massale bombardementen op Gaza – maar het was al duidelijk wie de beste kaarten in handen had.

Duitsland werd (en is nog steeds) geconfronteerd met een klap voor zijn industriële macht door het verlies van Russisch gas. Veel mensen zeggen nog steeds dat ze niet kunnen begrijpen hoe het de Verenigde Staten ten goede komt toen ze (zoals wordt beweerd) de Nord Stream-pijpleiding en de economie van een bondgenoot vernietigden. Een vraag die sommigen van ons al stelden was: waarom is Europa zo traag met het vinden van alternatieven voor Russisch gas, aangezien de EU al tientallen jaren klaagt over “energiezekerheid”?

In het tempo waarin Europa hernieuwbare energiebronnen ontwikkelde, zouden wind- en zonne-energie dit gat nooit kunnen opvullen, vooral niet als de kernenergie zou worden uitgeschakeld. Het klopte niet. Tot nu. Dit is het ontbrekende puzzelstukje: en verklaart waarom EU/NAVO voorheen niet in actie kwam om de energiediversiteit en -veiligheid te garanderen.

De EU was altijd al van plan om zijn afhankelijkheid van Russisch gas te beëindigen, en niet door een geleidelijke overgang naar hernieuwbare energiebronnen, noch door een vloot tankers die vloeibaar aardgas (LNG) vervoeren – maar eerder door een kinetische exit uit de Russische gasmarkt. Dat ook Duitsland hier achter stond kan worden afgeleid aan het feit dat de Duitse bondskanselier Scholz tevoren op de hoogte was van het opblazen van de Nord Stream pijpleidingen.

Als we de film nog een beetje terugdraaien dan vermoeden we dat het Westen misschien heeft gegokt dat Rusland als reactie op de westerse sancties de leveringen zou achterhouden en vrijwillig de markt zou verlaten. Het Westen (lees: de VS) had misschien gehoopt op een kans van buitenaf dat het Rusland failliet zou kunnen laten gaan, of een regimeverandering zou kunnen uitlokken, waardoor westerse bedrijven toegang zouden krijgen tot Ruslands rijkdom aan natuurlijke hulpbronnen. De traditionele techniek is om “de economie te laten schreeuwen” in de woorden van voormalig president Richard Nixon, zodat een land een beroep moet doen op het Internationale Monetaire Fonds voor hulp – die het (door de VS gedomineerde) IMF alleen zal verstrekken als dat land zijn activa verkoopt.

Om de duimschroeven bij Rusland aan te draaien, hebben westerse banken 300 miljard dollar aan deviezenreserves van de Russische Centrale Bank in beslag genomen. Ook dit is een gebruikelijke truc. In augustus 2022 oordeelde een Britse rechter dat Venezuela geen toegang kreeg tot zijn goud in de kluizen van de Bank of England, ter waarde van $1 miljard. In 2018 beschuldigde Syrië ISIS ervan meer dan 40 ton goud aan de VS door te geven. Dan is er nog het goud van Libië – en zo gaat kunnen we doorgaan. Toen het Kremlin niet in het aas hapte om de gastoevoer af te sluiten, was de enige optie om het vóór hen te doen.

We begonnen dit artikel met de demonstraties in de Georgische hoofdstad Tbilisi. Terwijl de menigte zich verzamelde verscheen Michael Roth, voorzitter van de commissie buitenlandse zaken van de Duitse Bondsdag, op de Georgische televisie om de protesten te steunen en noemde Tbilisi de hoofdstad van Europa. Dit zegt iets: de impuls komt van Washington en Brussel, van een Europese Commissie die voortdurende expansie ziet als het enige antwoord op het bijna failliet van de Unie.

Vóór de staatsgreep van Maidan in 2014 speelden de EU en de NAVO een kat-en-muisspel met Oekraïne. Ze lokten Oekraïners weg uit Rusland met beloften om zich bij de Europese Unie en de NAVO aan te sluiten. De EU vereist een hoge mate van economische convergentie, en vooral een vermindering van de enorme corruptie, voordat het toetredingsproces kan beginnen. Het was onrealistisch, zelfs onmogelijk, en toch trapten de Oekraïners erin. Bovendien zou de EU nooit een volledig bevolkt Oekraïne in Europa toelaten, omdat dat de deur zou openen voor de Russen om het land als corridor te gebruiken. Een ontvolkt Oekraïne, vijandig tegenover Rusland en met een gesloten grens – dat is een andere zaak.

Georgiërs moeten op hun hoede zijn voor elk aanbod dat ook maar een beetje lijkt op het aanbod dat in 2014 aan Oekraïne is gedaan - en zich afvragen waar dat toe leidde. De demonstranten vragen niets omdat er een grote, niet-authentieke, activistische aanwezigheid onder hen is.

De Europese Unie is geen pot met goud… of het moet voor politici en een paar nuttige NGO’s zijn.

Tot slot moet de 'wens' van Georgië om lid te worden van de EU in de juiste context worden gezien. Net als Oekraïne is het waarschijnlijk dat de EU dit beschouwt als een manier om verdere inbreuk te maken op de Euraziatische landmassa, in plaats van de Europese waarden (wat dat ook moge zijn) uit te dragen. Als de EU over waarden gaat, zijn dat niet dezelfde culturele waarden die de meeste mensen koesteren. In EU-bureaucratentaal zijn waarden en vertrouwen codes voor een post-democratisch, in het geval van de EU zelfs fascistisch bestuur, zoals we vaker hebben besproken.

Als de EU op een dag gaat praten met een regering die Georgië bij de EU brengt, is het helaas onwaarschijnlijk dat Brussel zijn cultuur zal omarmen. Dus de vraag is: waar wil Georgië zich bij aansluiten? Wat is de EU?

Waarom hebben de EU-NAVO fouten gemaakt in eerdere pogingen tegen multinationale staten zoals Joegoslavië.... en deelnemen aan een oorlog die resulteerde in de vernietiging van Joegoslavië?

Net als bij de oorlog in Oekraïne zou het wat de NAVO als een Russische satelliet zag, neutraliseren. Maar Joegoslavië was veel meer dan Servië. Het was een voorbeeld van Europa in actie: het westen ontmoette het oosten, het communisme ontmoette het kapitalisme, en later één van de meest 'succesvolle socialistische experimenten'.

De komende propaganda-blitz heeft een onderliggende agenda die zó voor de hand liggend is dat deze moeilijk op papier te zetten is, omdat deze overal en toch banaal is. De democratie wordt verpletterd in naam van het redden van democratische instellingen. Als de stem van het volk maar eens in de vier jaar wordt gehoord, moet deze nu worden geëlimineerd.

Politici gedragen zich alsof ze uit een script lezen. Deze 'knappe koppen' weten weinig over de wereld, absoluut niets over strategische politiek – en toch eisen ze met luide stem dat we tegen Rusland, Iran en China strijden om ‘onze manier van leven te ondersteunen’. Drie jaar geleden wisten ze zo goed als niets van de NAVO.

Wij laten het allemaal gebeuren. Universele rechten, te beginnen met eigendom en vrijheid van meningsuiting, worden steeds meer afgebroken, vernietigd en geannuleerd. Zo heeft het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden maatregelen genomen die het mogelijk maken om eeuwigdurende oorlogen bij volmacht te financieren door beslag te leggen op privé-eigendommen.

Onlangs werd in de VS het zogenaamde TikTok-wetsvoorstel 7521 in de hulpwet Oekraïne-Israël opgenomen. Onder het mom van het tegengaan van de Chinese invloed en TikTok in het bijzonder, geeft dit de uitvoerende macht de bevoegdheid om ‘afstoting af te dwingen’. Hierdoor kan die overheid de verkoop van materiële en immateriële activa – onroerend goed, aandelenbezit en investeringen – afdwingen. Cruciaal is dat deze macht wordt gecentraliseerd in de uitvoerende macht van de regering, waardoor de Amerikaanse president de macht krijgt om beslag te leggen op iemands bezittingen; niet alleen buitenlanders maar ook burgers. En als we weten dat politici in de EU de (dwang)bevelen van Washington zonder morren opvolgt, weten we wat we in de nabije toekomst ook hier kunnen verwachten.

Wat dat laatste betreft kunnen we alvast uittekenen wat ons te wachten staat. De Amerikaanse overheid klaagt al burgers aan onder het Office of Foreign Assets Control (OFAC), legt beslag op hun bezittingen en gebruikt deze om de Amerikaanse proxy-oorlog in Oekraïne te financieren.

Samen maken deze maatregelen de voortdurende financiering van proxy-oorlogen mogelijk (de laatste keer dat de VS de oorlog verklaarde was in 1942) door privé-eigendom te onteigenen. De ministeries van Justitie en Handel hebben daartoe samen met het Amerikaanse ministerie van Financiën een zogenaamde Kleptocapture Task Force in het leven geroepen.

U bent alvast gewaarschuwd.


Gerelateerd: artikel Volkskrant getiteld "Politie Georgië treedt hard op tegen demonstranten, die de EU uit het zicht zien verdwijnen" van vandaag om 21.00 uur.






[Alle links, bronnen, documenten en meer informatie uitsluitend voor abonnee's]



[1 mei 2024]

 

Afdrukken Doorsturen