Geen 'boots on the ground' van de NAVO in Oekraïne?

Na enkele recente dreigementen van 'westerse' landen om met hun eigen troepen in te grijpen in de oorlog in Oekraïne reageerde Rusland door een dodelijke dreiging te onthullen: het land kondigde ook een spontane oefening aan met betrekking tot de inzet van tactische kernwapens. Moskou heeft gedreigd Britse militaire faciliteiten aan te vallen en zei dat het oefeningen zal houden om het gebruik van kernwapens op het slagveld te simuleren als reactie op Britse wapens die door Oekraïne worden gebruikt om zijn grondgebied aan te vallen.

Het is de eerste keer dat Rusland publiekelijk oefeningen met tactische kernwapens heeft aangekondigd, hoewel met zijn strategische kernwapens regelmatig oefeningen worden gehouden. De nieuw aangekondigde oefeningen zullen worden gehouden door de zuidelijke groep van de Russische strijdkrachten, die ook betrokken is bij de speciale militaire operatie in Oekraïne.

De aankondigingen door Rusland zouden - in ieder geval voorlopig - de luide stemmen tot zwijgen moeten brengen die ervan dromen Rusland in Oekraïne te verslaan.

Het lijkt er nu op dat de dreigementen van Moskou hun doel hebben bereikt.

‘No boots on the ground’. Volgens de Italiaanse kran Corriere della Sera is dit één van de sleutelzinnen in het ontwerpdocument dat zal worden goedgekeurd door de NAVO-top, die van 9 tot 11 juli in Washington zal plaatsvinden. De verwijzing heeft betrekking op Oekraïne: het Atlantische Bondgenootschap zal geen soldaten de strijd in sturen ("geen laarzen op de grond"). De strategie, gedicteerd door de Verenigde Staten, verandert niet. Tegelijkertijd bereiden de westerse leiders echter een verandering van tempo voor.

Tot nu toe heeft de Amerikaanse minister van Defensie, Lloyd Austin, leiding gegeven aan de zogenaamde ‘Ramstein-groep’, d.w.z. de vijftig landen die het leger van Volodymyr Zelensky (tot op zekere hoogte) steunen. Op de top van juli zal echter worden besloten deze taak over te dragen aan het NAVO-hoofdkwartier in Brussel. Deze stap heeft een praktische reden: 99% van het materiaal dat aan Kiev wordt geleverd, is afkomstig van de 32 partners van de Atlantische Alliantie. Maar er is ook een politieke verklaring: de actie van het Westerse blok zal unaniem zijn, zowel in de ogen van de nationale publieke opinie als in die van Vladimir Poetin.

Hiermee hoopt Washington kennelijk het gras voor de voeten van Macron, die herhaaldelijk aankondigde zijn troepen in Oekraïne te stationeren, weg te maaien. Zoals we onlangs schreven heeft Frankrijk zijn eerste troepen officieel naar Oekraïne gestuurd. Ze zijn ingezet ter ondersteuning van de Oekraïense 54e Onafhankelijke Gemechaniseerde Brigade in Slavjansk. De Franse soldaten zijn afkomstig uit het 3e Infanterieregiment van Frankrijk, één van de belangrijkste elementen van het Franse Vreemdelingenlegioen (Légion étrangère).

Het Legioen wordt tegenwoordig geleid door Franse officieren, maar de achterban bestaat vrijwel geheel uit buitenlanders. Vrijwilligers die zich bij het Legioen aansluiten, hebben de mogelijkheid om een ​​nieuwe naam aan te nemen onder de regel van anonimiteit. Die oorspronkelijke vereiste is de afgelopen jaren gewijzigd, zodat een vrijwilliger kan beslissen of hij zijn voornaam wil behouden of een nieuwe wil adopteren. Legionairs dienen een termijn van drie jaar, waarna ze het Franse staatsburgerschap kunnen aanvragen. Als een legionair gewond raakt, heeft hij recht op het verkrijgen van het Franse staatsburgerschap zonder enige wachttijd. Er zijn geen vrouwen in het Vreemdelingenlegioen.

Eén van de vragen die onmiddellijk opkomt bij het besluit van Frankrijk om soldaten van zijn 3de Infanterieregiment te sturen, is of dit de Russische rode lijn over de NAVO-betrokkenheid in Oekraïne overschrijdt. Zullen de Russen dit zien als het initiëren van een bredere oorlog buiten de grenzen van Oekraïne? Feit is dat er al een aantal Franse strijdkrachten in Oekraïne is omgekomen - wat door de mainstream media angstvallig verzwegen wordt.

Het besluit om buitenlandse legionairs te sturen is op zichzelf al een merkwaardig Frans compromis. Frankrijk zet zijn eigen leger (officieel) niet in en, afgezien van het geringe aantal officieren, zijn alle andere gestuurde mannen geen Franse staatsburgers. Het Franse besluit heeft echter twee betekenissen, naast de voor de hand liggende betekenis van het potentieel ontketenen van een pan-Europese oorlog. Omdat Frankrijk op eigen kracht handelt zonder de steun van de NAVO, kunnen de Fransen geen aanspraak maken op steun van de NAVO (als het fout gaat) op grond van het beroemde Artikel 5, de collectieve veiligheidscomponent van het NAVO-Verdrag.

In de eerste plaats stelt zijn besluit Macron in staat troepen naar Oekraïne te sturen en zich als een stoere kerel te gedragen zonder op veel binnenlandse tegenstand te stuiten. Dat komt omdat er geen Franse legersoldaten worden gestuurd en er geen dienstplicht of andere maatregelen (vooralsnog) in het verschiet liggen. Dit vermindert duidelijk de potentiële woede van Macrons politieke tegenstanders.
De tweede reden is de woede van Macron over het feit dat Franse troepen, bijna allemaal afkomstig uit het Legioen, uit het Sahel-Afrika zijn gezet en vervangen door Russen. De controle over Franstalig Afrika, en de rijkdommen die het aan Franse politici oplevert, is verbroken door de opstand en revolutie in Afrika en een beslissende rol van Rusland, hetzij rechtstreeks, hetzij via PMC Wagner (de Wagner Groep), die nu duidelijk onder de directe controle van Poetin staat. Deze “vernedering” wordt gevoeld in het Élysée-paleis en vooral door Macron, die, zo zeggen zijn tegenstanders, de invloed van Frankrijk heeft verloren en de overzeese mijnbouw- en zakenbelangen van Frankrijk heeft geschaad.

Een bijzondere klap valt in Niger, een belangrijke leverancier van uranium aan Frankrijk. Frankrijk haalt 70% van zijn elektrische energie uit kernenergiegeneratoren. De mondiale uraniumvoorraden worden krapper en de prijzen stijgen. Nu Rusland en Kazachstan, samen met Niger, aan de top staan ​​als het gaat om de levering van uranium voor kernreactoren, heeft Frankrijk een economisch veiligheidsprobleem. Door het besluit van de VS om Russisch uranium te verbieden (maar waarschijnlijk niet realistisch in de komende jaren), zouden de Russen Frankrijk en de Verenigde Staten een zware slag kunnen toebrengen door de leveringen stop te zetten.

Wat betreft de oorlog in Oekraïne: de NAVO gaat door met het versterken van de EU-oostflank. Binnen een paar weken zal het Bondgenootschap kunnen rekenen op een zo'n 300.000 soldaten die klaar staan ​​om ingezet te worden langs de grens die van de Baltische staten naar Bulgarije loopt. Dit is in strijd met de berichten dat de NAVO haar invloed op de proxy-oorlog wil verminderen. De regering-Biden zegt, althans voor de publieke opinie, dat zij zich verzet tegen het sturen van NAVO-soldaten naar Oekraïne, maar de kans is groot dat Biden mogelijk op zijn herverkiezing wacht vóórdat hij Amerikaanse soldaten het bevel geeft om in Oekraïne te vechten. Nadat Biden is herkozen heeft hij namelijk de vrije hand. De recente goedkeuring van de steunwet van 60 miljard dollar voor Oekraïne geeft aan dat het Amerikaanse CONgres zal instemmen met alles wat de regering-Biden wil doen ‘in de strijd tegen de Russen’. Het nationale veiligheidsestablishment vreest een Russische overwinning in Oekraïne. Het zou een grote tegenslag in de Amerikaanse veiligheidsstrategie betekenen en een klap, zelfs een fatale klap, voor de NAVO betekenen.

Zorgwekkend nieuws komt van het front. Gevreesd wordt dat de Russen door de oostelijke loopgraven zouden kunnen breken. Bovendien bleven steden als Charkov en Odessa zonder schild achter: een gemakkelijk doelwit voor de bombardementen van het leger van Poetin. Zware artillerie en luchtafweersystemen zijn onmiddellijk nodig.

De huidige situatie is zo dat Austin één voor één de leiders opbelt van de landen die over Patriot-antiraketbatterijen beschikken. De Oekraïners hebben het berekend: er zijn er 25 nodig om het hele grondgebied te beschermen; zeven zouden genoeg zijn om de belangrijkste stedelijke centra te beschermen. In Austin's notebook zijn momenteel echter slechts twee Patriot-batterijen gemarkeerd, beschikbaar gesteld door Duitsland en Spanje.

Nederland, het braafste jongetje van de klas of zo u wilt de Gekke Henkie van de EU, is vóór: het evalueert hoe het verder moet. Griekenland zou daar ook bij zijn, maar feit is dat de Griekse premier Kyriakos Mitsotakis dat heeft uitgesloten. Een 'nee' ook uit Polen: de raketten worden ingezet ter dekking van de luchthaven van Rzeszow, een logistieke basis voor het sorteren van wapens voor Oekraïne. Italië probeert een Samp-T-luchtverdedigingssysteem te sturen. Groot-Brittannië heeft andere soorten apparaten veilig gesteld. Austin en zijn loopjongen, de secretaris-generaal van de NAVO Jens Stoltenberg, voeren ook de druk op Zweden en Roemenië op.

De NAVO-generaals delen de woorden die de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Antony Blinken tijdens de G7 in Capri heeft uitgesproken: “Het is nog niet te laat, het nieuwe Amerikaanse hulppakket zal Oekraïne in staat stellen het Russische offensief te weerstaan”. Het Pentagon levert een eerste partij kanongranaten en munitie voor de Patriots: al het materiaal dat al is opgeslagen op Amerikaanse bases in Europa. Het is duidelijk dat de factor tijd cruciaal wordt. Het vertrouwen van de Amerikaanse regering wordt gecompenseerd door de bezorgdheid van het Oekraïense leger, dat vreest meer grondgebied in de Donbass te verliezen.

Michael O'Hanlon, analist bij het Brookings Institution in Washington, schat dat "de Russische opmars tussen de 10 en 20% zou kunnen toenemen vergeleken met het huidige tempo". Cijfers die helaas meer doden voor Oekraïners betekenen.

"De NAVO heeft [dus] geen plannen om troepen naar het oorlogsgebied te sturen om Kiev te helpen," zei NAVO-chef Jens Stoltenberg. Er zijn geen plannen voor de aanwezigheid van NAVO-strijdkrachten in Oekraïne, herhaalde hij. De marionet van Washington merkte op dat een aantal NAVO-landen "hun eigen mensen in militaire uniformen in hun ambassades [in Kiev] hebben die advies geven".

De Hongaarse minister van Buitenlandse Zaken en Externe Economische Betrekkingen, Peter Szijjarto, zei eerder dat het sturen van NAVO-troepen naar Oekraïne de rode lijn zou overschrijden die de alliantie voor zichzelf had getrokken. Een dergelijke stap zou tot een mondiaal conflict leiden, zei Szijjarto, waarbij hij opmerkte dat een directe confrontatie tussen Rusland en de NAVO moet worden vermeden.

Scott Ritter, een voormalige inlichtingenofficier van de Amerikaanse strijdkrachten, gelooft dat de NAVO-landen te maken krijgen met een nucleaire confrontatie als ze troepen naar Oekraïne sturen. Als de NAVO-staten hun leger naar het conflictgebied sturen, kan Rusland nucleaire aanvallen beginnen te lanceren, niet op het grondgebied van Oekraïne, maar onmiddellijk op de besluitvormingscentra in de NAVO-lidstaten, meent Ritter. Het is in de eerste plaats het Westen dat het conflict escaleert, en de NAVO kan dus een nucleaire oorlog voor de deur hebben staan, concludeerde de deskundige.

Al met al kunnen we concluderen dat de regering Biden haar mislukte proxy-oorlog door Oekraïne, dat bedoeld was om Rusland 'op de knieén te krijgen' maar door al haar maatregelen juist het tegenovergestelde bereikte, afwentelt op de Europese Unie, die de kolen uit het vuur laat halen maar ondertussen wel alles blijft bepalen. Het is slechts nog een kwestie van tijd - en dan kan Brussel a) alle kosten voor haar rekening nemen, en b) dienstplichtige ingezetenen naar het 'front' - ver weg van Amerikaans grondgebied - sturen.





[Alle links, bronnen, documenten en meer informatie uitsluitend voor abonnee's]



[12 mei 2024]

 

Afdrukken Doorsturen